ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Ενημέρωση στις February 27, 2022

Η εισβολή στην Ουκρανία αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για την παγκόσμια ειρήνη που γνώρισε η ανθρωπότητα από την Κουβανική κρίση του 1962. Το φάσμα ενός νέου παγκόσμιου πολέμου αρχίζει πια να μετατρέπεται από απομακρυσμένος μελλοντικός κίνδυνος σε πολύ πιθανή τωρινή πραγματικότητα.

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι σήμερα εντολοδόχος των ολιγαρχών του Ρωσικού καπιταλισμού για να δημιουργήσει το χώρο για τη σταθεροποίηση της κυριαρχίας τους και την ανάπτυξη της επιρροής τους. Κύριο μέλημά του δεν είναι ούτε η προστασία των Ρώσων της Ουκρανίας ούτε η «αποναζιστικοποίηση» της Ουκρανικής Κυβέρνησης. Αυτό που βρίσκεται πίσω από την απόφασή του να διακινδυνέψει ένα πόλεμο με τις ΗΠΑ και την ΕΕ είναι η ανάγκη των Ρώσων ολιγαρχών να αντιμετωπίσουν την περιθωριοποίηση που προσπαθούν να τους επιβάλουν.

Η αντίδραση των ΗΠΑ είναι υποκριτική. Για χρόνια υπόσκαψαν κάθε έννοια διεθνούς δικαίου με τους πολέμους στην Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Λιβύη, ανέκτηκαν και ανέχονται συμμάχους όπως η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος και το Ισραήλ που παραβιάζουν καθημερινά και το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Χρησιμοποίησαν δολοφονίες (Οσάμα Μπιν Λάντεν, Κάσεμ Σολεϊμανί) και βασανιστήρια (Αμπού Γκράϊμπ, Γκουαντανάμο) για να εξοντώσουν τους αντιπάλους τους. Κυνηγούν όποιον προσπαθεί να αποκαλύψει την αλήθεια πίσω από τις πολιτικές και τις δράσεις τους (Τζούλιαν Άσσαντζ, Τσέλσι Μάννινγκ, Έντουαρντ Σνόουντεν). Η πολιτική τους τα τελευταία χρόνια είχε ακριβώς τα ίδια κίνητρα με τη σημερινή πολιτική του Πούτιν: την προστασία και τη διεύρυνση των συμφερόντων των δικών τους ολιγαρχών, των μεγάλων μονοπωλίων που ελέγχουν όλο και περισσότερο την παγκόσμια οικονομία και πολιτική, σε βάρος των Κινεζικών και των Ρωσικών μονοπωλίων.

Για χρόνια επεμβαίνουν ασύστολα στην εσωτερική πολιτική ζωή της Ουκρανίας προσπαθώντας να την αποσπάσουν από τη Ρωσική επιρροή δημιουργώντας οικονομικές διασυνδέσεις με τους ολιγάρχες και συνεργαζόμενοι με ότι πιο διεφθαρμένο υπάρχει στη μετασταλινική Ουκρανία. Συνεργαζόμενοι ακόμα και με ακροδεξιά και ναζιστικά μορφώματα όπως το «Τάγμα Αζόφ». Και αφού ενθάρρυναν την Ουκρανική Κυβέρνηση στην προσπάθειά της να καταπνίξει τα αυτονομιστικά κινήματα στην Ανατολική Ουκρανία και να αρνηθεί την εφαρμογή της συμφωνίας του Μινσκ, την εγκαταλείπουν τώρα στο έλεος του Βλαντιμίρ Πούτιν και του στρατού του.

Η ΕΕ για άλλη μια φορά βρίσκεται ανίκανη να παίξει σοβαρό ρόλο στα γεγονότα. Τα δικά της μονοπώλια, που καθορίζουν κι αυτά την οικονομική και πολιτική ζωή της Ένωσης, είναι δεμένα με άπειρα δεσμά με τα μονοπώλια των ΗΠΑ, πολύ πιο δυνατά από τους δεσμούς ανάμεσα στις Ευρωπαϊκές χώρες. Παρά τους δισταγμούς και τις αμφιβολίες της, είναι αναγκασμένη να επαναβεβαιώσει την υποτέλειά της στις ΗΠΑ και να ακολουθήσει την πολιτική τους.

Ο παγκόσμιος καπιταλισμός βρίσκεται σήμερα σε κατάσταση αποσύνθεσης. Ο ελεύθερος ανταγωνισμός, η δημοκρατία και η διεθνής νομιμότητα έχουν δώσει τη θέση τους στην αυθαιρεσία των μονοπωλίων που σχεδιάζουν, προωθούν και εφαρμόζουν την πολιτική που οι ιδιοκτήτες τους αυθαίρετα αποφασίζουν. Μοιράζουν και ξαναμοιράζουν τον κόσμο ανάλογα με τις ισορροπίες δύναμης που μεταβάλλονται συνεχώς. Μοιράζουν και ξαναμοιράζουν τον κόσμο πότε με συμφωνίες σε βάρος των λαών των χωρών τους, πότε με πόλεμο όπως σήμερα στην Ουκρανία.

Η απάντηση φυσικά δεν είναι η επιστροφή στον ελεύθερο ανταγωνισμό: τα μονοπώλια είναι αποτέλεσμα αυτού του ανταγωνισμού, είναι μια ανώτερη οικονομική λειτουργία που έχει τη δύναμη να τον συνθλίβει. Είναι μια κοινωνικοποιημένη παραγωγή που βρίσκεται όμως ακόμα σε μια δράκα ιδιωτικά χέρια που την ιδιοποιούνται και αφήνουν την υπόλοιπη κοινωνία στη δυστυχία. Η απάντηση βρίσκεται στην απαλλοτρίωση των μονοπωλίων, στην κοινωνική ιδιοκτησία των μονοπωλίων.

Αυτό δεν μας αφήνει αδιάφορους μπροστά στην Ουκρανική κρίση και τον πόλεμο. Ο Ουκρανικός λαός έχει κάθε δικαίωμα να καθορίζει το μέλλον του, έχει κάθε δικαίωμα να ζήσει ειρηνικά. Πρέπει άμεσα:

• Να σταματήσει η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία με συνομιλίες ανάμεσα στις δυο χώρες και την αποχώρηση των Ρωσικών στρατευμάτων

• Να εφαρμοστεί η συμφωνία του Μινσκ για την αυτονομία των Ρωσόφωνων επαρχιών

• Οι ΗΠΑ και η ΕΕ να εγγυηθούν την ουδετερότητα της Ουκρανίας και να σταματήσουν την επέκταση του ΝΑΤΟ σε βάρος της Ρωσίας

• Η Αριστερά να προχωρήσει στη δημιουργία δεσμών ανάμεσα στο εργατικό κίνημα και τους λαούς των χωρών όλου του κόσμου για την κοινή αντιμετώπιση των προβλημάτων και την προώθηση του στόχου της απαλλαγής του κόσμου από τα ιδιωτικά μονοπώλια και της κοινωνικοποίησής τους.

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΤΕΡΥΓΑ
26.02.2022

Εκλογές στο Βορρά - Να δοθεί ξανά προοπτική και όραμα και για τις δύο κοινότητες.

Ενημέρωση στις February 9, 2022

Η Αριστερή Πτέρυγα, αφού μελέτησε τα αποτελέσματα των εκλογών στην τουρκοκυπριακή κοινότητα για την ανάδειξη του κοινοβουλίου, κατέληξε στα εξής συμπεράσματα:

1. Η νίκη του Κόμματος Εθνικής Ενότητας (UBP) είναι συνέχεια και συνέπεια της νίκης του Τατάρ το 2020, με την εμφανή και συστηματική παρέμβαση και στήριξη του από την Τουρκία.

2. Τόσο η νίκη του Τατάρ όσο και τώρα του UBP είναι το αποτέλεσμα της απογοήτευσης που βιώνουν οι Τουρκοκύπριοι τα τελευταία πέντε χρόνια μετά το ναυάγιο του Κραν Μοντανά.

3. Η κρίση της πανδημίας μαζί με την κατάρρευση της αξίας της τούρκικης λίρας, συνεπακόλουθα και των εισοδημάτων, έχουν φέρει την τ/κυπριακή κοινότητα στη χειρότερη οικονομική κρίση μετά από την κρίση της κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος το 2000.

4. Η οικονομική κρίση μαζί με την απουσία οποιασδήποτε προοπτικής στο Κυπριακό απογοητεύει τους Τουρκοκύπριους και είτε τους σπρώχνει στην αποχή - για πρώτη φορά είχαμε τόσο μεγάλα ποσοστά αποχής - είτε τους στρέφει μακριά από δυνάμεις που παραδοσιακά παλεύουν υπέρ της λύσης και της επανένωσης του νησιού.

5. Η πολυδιάσπαση του χώρου της Αριστεράς μαζί και το μποϋκοτάζ των εκλογών από δυνάμεις του αριστερού χώρου περιόρισαν τη δυνατότητα στο Κόμμα της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας να εισέλθει στην Βουλή.

6. Παρά τις δυσμενείς αντικειμενικές συνθήκες για την Αριστερά, οι μάζες κινήθηκαν προς το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα (CTP) και του έδωσαν την ψήφο τους ανεβάζοντας τη δύναμή του κατά 50%, καθιστώντας-το ακόμα πιο σημαντική δύναμη και καθοριστικό παράγοντα για την επόμενη περίοδο.

7. Ο Τατάρ και το κόμμα του (UBP) μπορεί να φαίνεται σήμερα ότι είναι κυρίαρχοι στο Βορρά. Το πόσο θα κρατήσουν τις δυνάμεις τους και τη σταθερότητα στους κόλπους τους θα εξαρτηθεί:

α. Από το πόσο αποφασιστικά θα κινηθεί το CTP στην κατεύθυνση της προοπτικής για ενότητα των δυνάμεων της Αριστεράς και στην κατεύθυνση της δουλειάς και της πάλης για να επανέλθει ξανά η ελπίδα για λύση και επανένωση της Κύπρου.
β. Από την κατάσταση στο Νότο την ερχόμενη περίοδο. Οι δυνάμεις της λύσης στο Βορρά και στο Νότο δέχτηκαν ένα μεγάλο και “απροσδόκητο” χαστούκι, από τον υπέρμαχο του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα του 2004 Νίκο Αναστασιάδη όταν, με τον πιο ωμό τρόπο, τορπίλισε τη λύση στο Γκραν Μοντανά. Η άνοδος στις προεδρικές εκλογές του 2023 στην ελληνοκυπριακή κοινότητα, των δυνάμεων που παλεύουν υπέρ της λύσης, θα αναπτερώσει τις ελπίδες και στο Βορρά και θα δώσει μεγάλη ώθηση στις δυνάμεις της επανένωσης, βάζοντας ξανά σε δοκιμασία τις δυνάμεις της συντήρησης και της διχοτόμησης.

8. Ο συντονισμός των αγώνων μεταξύ των δυνάμεων που παλεύουν υπέρ της λύσης και επανένωσης στις δύο κοινότητες, με άξονα και αιχμή τα μεγάλα κόμματα της Αριστεράς ΑΚΕΛ και CTP, αποτελεί άμεσο και επιτακτικό καθήκον για να μπορέσει να αρχίσει η αντιστροφή της κατάστασης και να δοθεί ξανά προοπτική και όραμα και για τις δύο κοινότητες.

Αριστερή Πτέρυγα
9/Φεβράρη/2022