Ενημέρωση στις August 31, 2020
Κάθε φορά που η Τουρκία επαναφέρει το θέμα της εκμετάλλευσης της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου, η κυβέρνηση συμπεριφέρεται ως εάν να επρόκειτο για κεραυνό εν αιθρία. Όμως, είναι καλά γνωστό ότι αυτή ήταν από πολύ καιρό η επιθυμία του χώρου της Τ/Κυπριακής δεξιάς και των διαφόρων σφετεριστών περιουσιών και developers, Τούρκων και Τ/κυπρίων. Επιθυμία όμως που δεν κέρδιζε έδαφος ενόσω διατηρούνταν εν ζωή οι προσπάθειες για λύση. Είναι καλά γνωστές οι ευκαιρίες για επιστροφή της περίκλειστης πόλης που η κυρίαρχη μαξιμαλιστική θέση απαξίωνε. Χαρακτηριστικoί οι αφορισμοί του Τάσσου Παπαδόπουλου για "Αμμοχωστοποίηση του Κυπριακού" και "νομιμοποίηση των τετελεσμένων για πέντε γειτονιές του Βαρωσιού". Όπως και του Νικόλα Παπαδόπουλου που δήλωνε το 2016 πως "η περίκλειστη Αμμόχωστος δεν είναι παρά ένα μέρος του Πρωταρά, μια περιοχή ίση με την Αλυκή της Λάρνακας".
Ούτε το θέμα της βακουφικής περιουσίας είναι τωρινό, μόνο που η κυρίαρχη πολιτκή δεν το πήρε στα σοβαρά. Ήταν όμως σοβαρή ως μια αξίωση, η οποία, αν δεν υπήρχε λύση, ή έστω κινητικότητα προς λύση, θα λειτουργούσε ως νομική κάλυψη για τα τετελεσμένα που θα δημιουργούνταν όταν θα έφτανε η στιγμή.
Μια τέτοια στιγμή έφεραν τα παιχνίδια του Αναστασιάδη που άρχισαν στο Μοντ Πελεράν και το Κραν Μοντανά και συνεχίζονται έκτοτε. Οι αντιφατικές θέσεις, οι "νέες" ιδέες, η υπαναχώρηση κύρια στο θέμα της πολιτικής ισότητας, η κωλυσιεργία και η αδράνεια που συνιστούν ουσιαστικά άρνηση για συνέχιση των συνομιλιών, προσφέρουν νομιμοφανή επιχειρήματα στην Τουρκία και την Τ/Κυπριακή δεξιά να προχωρήσουν για να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους. Επιπλέον, οι μεθοδεύσεις της Τουρκίας για την Αμμόχωστο αποτελούν μέρος μόνο αυτού του ευρύτερου σχεδιασμού, ο οποίος αφήνει πίσω του τη βάση μιας συμφωνημένης διευθέτησης, την οποία ήδη η επίσημη Ε/Κ πλευρά έχει στην ουσία εγκαταλείψει.
Ο Αναστασιάδης επιλέγει να κλείνει τα μάτια μπροστά σε αυτό το οφθαλμοφανές. Κλείνει επίσης τα αυτιά στις επανειλημμένες δηλώσεις του Ακιντζί, οι οποίες στην ουσία είναι εκκλήσεις προς την Ε/Κυπριακή πλευρά να μη χαθεί η όποια ελπίδα. Ήδη, υπήρξε πολύ σαφής η αντίδραση του Ακιντζί για το "Συνέδριο για τα Βαρώσια" που πραγματοποίησαν στις 15 Φεβρουαρίου 2020 το κατοχικό καθεστώς και η Τουρκία, με τον Τούρκο αντιπρόεδρο Φουάτ Οκτάι να δηλώνει ότι «Η Αμμόχωστος είναι γη των Τουρκοκυπρίων και η Τουρκία θα προστατεύσει τα δικαιώματά τους». Ο Ακιντζί ο οποίος, σημειωτέον, δεν κλήθηκε στη συνάντηση, τη χαρακτήρισε ως πολύ λανθασμένη και κάλεσε την Ε/Κυπριακή πλευρά "να δουν ξεκάθαρα την πορεία που έχουν πάρει τα πράγματα".
Αντ΄αυτού, ο Αναστασιάδης και οι περί αυτόν θριαμβολογούσαν για τις τριμερείς τους, τις συμμαχίες τους, τις συμφωνίες τους με κολοσσούς για την ΑΟΖ, διαβεβαιώνοντας ότι όλα αυτά πρόσφεραν και κάλυψη και στήριξη. Η πανδημία και το lockdown λειτούργησαν, εσκεμμένα, ως σωσίβιο για την κυβέρνηση, αφού επισκίασαν το Κυπριακό, όπως και άλλα σημαντικά ζητήματα, μέχρι που ήρθε η ένταση στο Αιγαίο και επανήλθε το ζήτημα του εποικισμού της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου. Δεν είναι τυχαίο που, όπως το "Συνέδριο για τα Βαρώσια" έγινε λίγο πριν τις τότε προγραμματισμένες εκλογές Τ/Κ ηγέτη, το ζήτημα του εποικισμού επανήλθε τώρα ενώ επίκειται η εξ αναβολής διεξαγωγή των εκλογών, ως μέρος της προεκλογικής προπαγάνδας της Τ/Κυπριακής δεξιάς. Αλλά και ο Ακιντζί επανήλθε στις 23 Αυγούστου, δηλώνοντας ξανά, με συνέπεια, όπως και τον Φεβρουάριο, ότι το θέμα των Βαρωσίων πρέπει να συζητηθεί με τρόπο που θα συνάδει με το διεθνές δίκαιο και τον ΟΗΕ και θα συμβάλλει προς την λύση του Κυπριακού.
Και πάλι η κυβέρνηση κωφεύει. Βολεύεται να δηλώνει, μαζί και με παπαγαλίζοντα ΜΜΕ και άλλους απορριπτικούς ότι "το Βαρώσι είναι η ταφόπλακα του Κυπριακού". Ταφόπλακα όμως είναι η αδράνεια και η άρνηση του Αναστασιάδη να επαναρχίσει συνομιλίες, στην οποία έχει εγκλωβίσει ετσιθελικά το λαό.
Ο Ακιντζί είναι ο μόνος Κύπριος ηγέτης αυτή τη στιγμή που έχει διατηρήσει την αξιοπρέπεια και τη νομιμότητα να αποκαλείται ηγέτης και κερδίζει το σεβασμό όχι μόνο Τ/Κυπρίων αλλά και Ε/Κυπρίων. Η Ε/Κυπριακή Αριστερά οφείλει και αυτή να πάρει θέσεις που να κερδίζουν και Ε/Κ και Τ/Κ. Παραμένει το μόνο ανάχωμα απέναντι στο σκανδαλώδες ξεπούλημα, όχι μόνο της Αμμοχώστου, αλλά ολόκληρης της Κύπρου.
Αριστερή Πτέρυγα
29/08/2020
Ενημέρωση στις August 14, 2020
Η κλιμάκωση της έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο δείχνει για άλλη μια φορά πόσο κοντόφθαλμη και επικίνδυνη ήταν η πολιτική της αντιπαράθεσης στο Κυπριακό και η προσπάθεια σύμπηξης «τριμερών» συμμαχιών για την αντιμετώπιση της Τουρκίας. Η εγκατάλειψη των συνομιλιών στο Κραν Μοντανά και η κωλυσιεργία για την επανέναρξή τους επέτρεψε στην Τουρκία να μετατρέψει τόσο το Κυπριακό όσο και το θέμα της οριοθέτησης της ΑΟΖ σε θέματα στρατιωτικού ισοζυγίου όπου θεωρεί ότι είναι κυρίαρχη του παιχνιδιού.
Ούτε η Ελλάδα ούτε η Τουρκία και πολύ περισσότερο ούτε η Κύπρος έχουν την πολυτέλεια να εμπλακούν σε πολεμικές περιπέτειες. Όσο όμως κι αν οι ηγεσίες τους επιθυμούν να βρεθεί κάποια λύση μέσα από τη διαμεσολάβηση άλλων χωρών, τα πολεμικά παιχνίδια δεν είναι εύκολο να ελεγχτούν. Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος κάποιου τυχαίου γεγονότος που να ανοίξει τις πόρτες στην άβυσσο του πολέμου. Ο μεγάλος χαμένος σε τέτοια περίπτωση θα είναι οι λαοί των τριών χωρών.
Ακόμα δεν είναι αργά για να αντιστραφεί η πορεία προς την καταστροφή. Χρειάζεται άμεσα να εγκαταλειφτεί η πολεμική συνθηματολογία, που κύριο στόχο έχει την εσωτερική κατανάλωση, και να αντικατασταθεί με ειλικρινή διάθεση λύσης των προβλημάτων, τόσο του Κυπριακού όσο και της οριοθέτησης της ΑΟΖ ανάμεσα σε όλες τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, για το κοινό συμφέρον των λαών τους. Μόνο έτσι θα αποκλιμακωθεί η ένταση και θα δοθεί η ευκαιρία για μια λύση που να διασφαλίζει την ειρήνη στην περιοχή.
Αριστερή Πτέρυγα
14.08.2020
Ενημέρωση στις August 5, 2020
Ολοένα πληθαίνουν οι ενδείξεις πως το Ακελ προσανατολίζεται στη συνεργασία με το Δηκο στις Προεδρικές εκλογές του 2023. Η ένταση της συνθηματολογίας ότι πρώτη προτεραιότητα του Ακελ είναι να φύγει ο Αναστασιάδης και ο Δησυ από την προεδρία, η αυξανόμενη συχνότητα ταύτισης των δυο κομμάτων στις ψηφοφορίες στη Βουλή και η κοινή υποστήριξη του κ. Κόρτα στις αναπληρωματικές εκλογές Δημάρχου στην Αγλαντζιά αποτελούν δείγματα αυτής της πρόθεσης.
Η καταστροφική συμπεριφορά της Κυβέρνησης Αναστασιάδη είναι πια φανερή σε όλους. Η οικονομική-της πολιτική είναι σχεδιασμένη για να μεγιστοποιεί τα κέρδη και τον πλούτο για μια πολύ μικρή ελίτ που απαρτίζεται κύρια από τον κύκλο των ευνοουμένων του Προεδρικού και των Τραπεζών και να φορτώνει τα βάρη της κρίσης στους ώμους αυτών που είναι λιγότερο σε θέση να τα σηκώσουν. Η ανισότητα διευρύνεται σε χυδαία μεγέθη, τα μεσαία στρώματα και οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις υποφέρουν και καταστρέφονται, οι φτωχοί εξαθλιώνονται την ίδια στιγμή που αυτή η ελίτ αυξάνει τον πλούτο-της καταληστεύοντας την Κυπριακή κοινωνία. Ο κοινωνικός πλούτος βγαίνει στο ξεπούλημα στο όνομα της ιδιωτικοποίησης και του ανταγωνισμού.
Η κοινωνική-της πολιτική βασίστηκε στην καταστροφή κάθε κοινωνικού θεσμού, κάθε έννοιας κράτους πρόνοιας. Η αντιμετώπιση των μεταναστών και των προσφύγων έγινε απίστευτα απάνθρωπη και εχθρική και διέσπειρε τον φόβο και τη μισαλλοδοξία με στόχο να κάμει μη ελκυστική την Κύπρο σαν προορισμό ασύλου και να διχάσει την κοινωνία σε «κύπριους» και «αλλοδαπούς». Η ανθρωπιά αντικαταστάθηκε από απάνθρωπη σκληρότητα, η φιλοξενία και η ανοχή από την ξενοφοβία και το ρατσισμό. Οι αιτητές ασύλου αντί να αντιμετωπίζονται με διαδικασίες δικαίου αντιμετωπίζουν απίστευτο κυνηγητό από τους κρατικούς θεσμούς όπου επικρατεί γυμνός ο θεσμικός ρατσισμός.
Στο Κυπριακό ο Νίκος Αναστασιάδης ακολουθεί το παράδειγμα της καταστροφικής πολιτικής του Σπύρου Κυπριανού και του Τάσσου Παπαδόπουλου σε μια πολιτική ολοκληρωτικής άρνησης να επιδιώξει λύση του προβλήματος. Όπως κι αυτοί, αφού έφτασε στα πρόθυρα μιας λύσης εγκατέλειψε τις συνομιλίες χωρίς ουσιαστικό λόγο αφήνοντας εκτεθειμένη την ελληνοκυπριακή κοινότητα, διαιωνίζοντας τη ντε φάκτο διχοτόμηση και παγιώνοντας τα διαχωριστικά δεδομένα και την παρουσία του Τουρκικού στρατού στην Κύπρο.
Ο Αναστασιάδης πρέπει να φύγει. Όμως η συνεργασία του Ακελ με το Δήκο δεν είναι ο δρόμος για να φύγει. Το Δήκο έχει την ίδια ευθύνη με την Κυβέρνηση Αναστασιάδη για την πολιτική που ακολούθησε τόσο στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα όσο και στο Κυπριακό. Η πολιτική του Δήκο δεν διέφερε σε τίποτε από την πολιτική του Συναγερμού, αντίθετα ήταν πάντοτε πιο ακραία και πιο αντιδραστική σε όλους τους τομείς. Οποιαδήποτε προσπάθεια μετριασμού της φρασεολογίας των ηγετών-του για σκοπούς συνεργασίας με το Ακελ θα είναι το ίδιο επιφανειακή και εφήμερη όπως ήταν και η «αλλαγή» του Τάσσου Παπαδόπουλου σε σχέση με την επιδίωξη λύσης μέσω του Σχεδίου Ανάν.
Ακόμα χειρότερα, μια συνεργασία με το Δήκο δεν εγγυάται τη νίκη απέναντι στον Συναγερμό. Βλέπουμε ήδη τις επιπτώσεις μέσα στο Δήκο αυτής της προοπτικής με την αποχώρηση σημαντικών στελεχών-του σε μια διάσπαση που το αποδυναμώνει σε βαθμό που δημιουργούνται αμφιβολίες για το μέγεθος της εκλογικής βοήθειας που μπορεί να προσφέρει στο Ακελ. Επιπτώσεις βλέπουμε επίσης και μέσα στον κόσμο της Αριστεράς που δεν είναι σήμερα ευτυχής με την προοπτική συνεργασίας με μια πολιτική δύναμη που απέδειξε επανειλημμένα την αναξιοπιστία-της σε συνεργασίες με το Ακελ.
Έχουμε ακόμα να κάμουμε και με την καιροσκοπική πολιτική που τα στελέχη του Δήκο τείνουν να παρουσιάζουν. Η παρουσία του κ. Κόρτα, κοινού υποψήφιου Δήκο-Ακελ στη συγκέντρωση του Ελαμ για το θέμα της προσωρινής στέγασης ευάλωτων προσφύγων στο Παλλάδιο και η αποτυχία-του να καταδικάσει τους στόχους της συγκέντρωσης προκάλεσε την απογοήτευση ψηφοφόρων της Αριστεράς με αποτέλεσμα ο Δήμος της Αγλαντζιάς να χαθεί για μόνο μερικές δεκάδες ψήφους. Αυτό το φαινόμενο εύκολα μπορεί να επαναληφτεί τόσο στις Προεδρικές εκλογές του 2023, αλλά και στις βουλευτικές εκλογές του 2021.
Το Ακελ δεν πρέπει να επιδιώξει ή να φανεί ότι επιδιώκει τη συνεργασία με την ηγεσία του Δήκο, τόσο για ουσιαστικούς όσο και για τακτικούς λόγους. Τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών του 2021 θα είναι καθοριστικά για τις προοπτικές του Ακελ να εκτοπίσει τον Αναστασιάδη και τον Συναγερμό από την εξουσία στις εκλογές του 2023. Το Ακελ πρέπει να προχωρήσει προς τις βουλευτικές εκλογές χωρίς βαρίδια συνεργασιών με καιροσκοπικά κόμματα και προσωπικότητες, βασισμένο στην πολιτική που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια κερδίζοντας την εμπιστοσύνη του Κυπριακού λαού. Μια πολιτική αρχών με κύριο άξονα το Κυπριακό θα του δώσει τη δυνατότητα να αυξήσει τα ποσοστά-του σε βαθμό που να μπορέσει να διεκδικήσει με αξιώσεις τη νίκη στις Προεδρικές εκλογές του 2023.
Αριστερή Πτέρυγα
5/8/2020