Ενημέρωση στις February 15, 2017
Ηταν αναπόφευκτο ότι θα ερχόταν κάποια στιγμη που η συζήτηση για τη λύση του Κυπριακου θα έφτανε στο σημείο που θα μετατραπόταν σε σύγκρουση. Ηταν φανερο πως οι πολιτικες ηγεσίες της Κύπρου κινούνταν αργα μα σταθερα σε απόλυτα πολωμένες και ασυμφιλίωτες θέσεις. Απο τη μια οι ηγεσίες του Συναγερμου και του Ακελ ταγμένες στην προσπάθεια εξεύρεσης μιας συμφωνίας και απο την άλλη οι δυνάμεις του «ενδιάμεσου χώρου» (η ακροδεξια συνεπικουρούμενη απο την ΕΔΕΚ και τους Οικολόγους) ταγμένες στην απόρριψη κάθε λύσης με κάθε μέσον.
Το γεγονος ότι οι απορριπτικοι δεν δίστασαν να επιλέξουν τη στιγμη της ρήξης υπο την ηγεσία του ΕΛΑΜ δείχνει πόσο αποφασισμένοι είναι να σαμποτάρουν κάθε προσπάθεια για λύση, έστω και με κίνδυνο να φορτώσουν την ευθύνη για την αποτυχία των συνομιλιων στην Ελληνοκυπριακη πλευρα. Είναι απάτη να προσπαθει κανεις να πείσει ότι με την Κυπριακη Βουλη να εγκρίνει ψηφίσματα που επαναφέρουν την Ενωση είναι δυνατον να μην επιρριφθει ευθύνη για τυχον κατάρρευση των συνομιλιων στην Ελληνοκυπριακη πλευρα.
Αν η θετικη ψήφος των απορριπτικων δείχνει πόσο αδίστακτοι είναι στο σαμποτάρισμα της λύσης, η αποχη του Συναγερμου δείχνει την ανικανότητα της Δεξιας να ξεπεράσει τα βαρίδια της ιστορίας-της. Οταν ο Κληρίδης αποδεχόταν τους εοκαβητατζήδες στον Συναγερμο για να τους «επαναφέρει στους κόλπους της δημοκρατικης οικογένειας» επανέφερνε ταυτόχρονα τον εθνικισμο και τη μισαλλοδοξία στο κόμμα. Απο τότε μέσα στον Συναγερμο σοβει μια ακατάπαυστη πάλη ανάμεσα στους εοκαβητατζήδες και τους απογόνους-τους και την πιο σοβαρη ηγεσία της δεξιας, που εκφράζεται σαν μια συμβιβαστικη παλινδρόμηση ανάμεσα σε ένα νεοφιλελεύθερο ορθολογισμο και την εθνικιστικη υστερία. Η ορθολογιστκη τάση φαίνεται να αισθάνεται ακόμα πολυ αδύναμη για να τα βάλει με τους εθνικιστες του κόμματος.
Ομως, τώρα είναι η ώρα της αλήθειας. Αν τώρα δεν χτιστουν οι θέσεις μάχης του αγώνα για την επανένωση της Κύπρου, η μάχη θα χαθει. Οι απορριπτικοι έχουν ήδη χτίσει τις συμμαχίες-τους, έχουν σκάψει τα χαρακώματά-τους και άρχισαν ήδη να κάμνουν και τις πρώτες-τους νικηφόρες επιθέσεις. Τώρα είναι η ώρα όσοι στον Συναγερμο θέλουν τη λύση να δώσουν αποφασιστικα τη μάχη για το ξεκαθάρισμα του εσωτερικου-τους μετώπου και την αντιμετώπιση των απορριπτικων.
Γι αυτο τόσο το Ακελ όσο και η υπόλοιπη αριστερα οφείλουν σ’ αυτο το στάδιο να αντιμετωπίσουν ψύχραιμα την κατάσταση και να αποφύγουν τη συνολικη ρήξη με τον Συναγερμο. Η ώρα γι αυτη τη ρήξη δεν θα αργήσει αν ο Συναγερμος συνεχίσει τις παλινδρομήσεις-του και αφήσει την προσπάθεια λύσης να καταρρεύσει. Αυτη τη στιγμη η Αριστερα πρέπει να βοηθήσει τις δυνάμεις του Συναγερμου που θέλουν τη λύση να κερδίσει τη μάχη σώζοντας τη διαδικασία των συνομιλιων.
Για να μπορέσει η Ελληνοκυπριακη πλευρα να ανακτήσει την αξιοποιστία-της στις συνομιλίες είναι άμεση ανάγκη να ανατραπει η απόφαση της Βουλης. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης οφείλει να αναπέμψει το Νομοσχέδιο με την τροπολογία του Ελαμ και Ακελ και Συναγερμος να δεχτουν την αναπομπη. Δεν είναι δουλεια της Βουλης να καθωρίζει λεπτομερειακα τί πρέπει και τί δεν πρέπει να γίνεται στην ώρα των μαθημάτων των σχολείων αλλα του Υπουργείου Παιδείας.
Παράλληλα πρέπει να γίνει κάποια κίνηση καλης θέλησης που να αναγνωρίζει τις παρενέργεις στην Τουρκοκυπριακη κοινότητα απο το ψήφισμα. Ο Ακκιντζι έχει δώσει ήδη κάποια διέξοδο, προτείνοντας δεκαπέντε χρόνια χρονικο όριο για τις εγγυήσεις. Αυτο πρέπει να γίνει άμεσα κατανοητο και αποδεκτο με τρόπο που να επαναφέρει την εμπιστοσύνη των Τουρκοκυπρίων στη διαδικασία, κάτι που κλονίστηκε σοβαρα απο το ψήφισμα.
Αν αυτο προκαλέσει αναταράξεις στους κόλπους του Συναγερμου, πρέπει να αντιμετωπιστουν αποφασιστικα. Τώρα είναι η ώρα της ρήξης με τους εθνικιστες και τους απορριπτικους και το μέτωπο που έχουν ήδη σχηματίσει με τους νεο-ναζιστες του Ελαμ. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο.
Αριστερη Πτέρυγα
15.2.2017