.png){kind=small}
Από τη Γενοκτονία στην Παγκόσμια Απειλή
Καταδίκες από ποιους και εκκλήσεις για ειρήνη προς ποιους;
του Σωτήρη Βλάχου
Η Ισραηλινή ανταπάντηση στην Ιρανική επίθεση στο Ισραήλ ήταν για τα μάτια του κόσμου. Δεν τόλμησαν κάτι πιο δραστικό μετά τις προειδοποιήσεις του Ιράν. Η κατάσταση στην Μέση Ανατολή όμως πρέπει να θεωρείται εκτός ελέγχου. Ακόμα και αν τώρα υπάρξει «εκεχειρία», με αντάλλαγμά το πράσινο φως για να μπουν οι Ισραηλινοί στη Ράφα, με όλες τις τρομακτικές επιπτώσεις για τους αμάχους Παλαιστίνιους, η περιοχή είναι καταδικασμένη να ζήσει φωτιά και κόλαση
Η «επίσημη» κοινή γνώμη της Δύσης των «Αρχών» είχε καταδικάσει την επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ.
Ο Μπάιτεν την καταδίκασε «με τον πιο έντονο τρόπο. Η δέσμευση μας στην ασφάλεια του Ισραήλ είναι ακλόνητη».
Η Ούρσουλα καταδίκασε και αυτή «έντονα την κατάφωρη και αδικαιολόγητη επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ».
Πλήρη αλληλεγγύη εξέφρασαν και Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία με τον Καναδά να κάνει δηλώσεις που αποτελούν τον πιο απόλυτο χλευασμό της νοημοσύνης και ηθικής του μέσου ανθρώπου: «Η επίθεση καταδεικνύει για άλλη μια φορά την περιφρόνηση του Ιράν για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή».
Αυτά βρήκαν να πουν οι ηγέτες /καθάρματα του Δυτικού κόσμου. Διαγράφοντας ότι λίγες μέρες πιο πριν το Ισραήλ είχε εξοντώσει ανώτατους Ιρανούς αξιωματούχους. Κάτι που θα αποτελούσε αιτία πολέμου για οποιονδήποτε από αυτούς.
Έγκλημα στα Τέμπη
Και το «έγκλημα» της συγκάλυψης των ευθυνών του οικονομικού συστήματος
του Σωτήρη Βλάχου
Ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι μια κακή εκδοχή του καπιταλισμού, που αν την εγκαταλείψουμε και επιστρέψουμε στον κλασσικό καπιταλισμό όλα θα είναι καλύτερα. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι ο διασώστης του καπιταλισμού. Διασώστης που εμφανίστηκε ως εναλλακτική οικονομική πολιτική όταν ο κλασσικός καπιταλισμός μπήκε σε αδιέξοδη πορεία.
Αυτή η αδιέξοδη πορεία εμφανίστηκε με την οικονομική στασιμότητα της δεκαετίας του 1970, όταν ο στασιμοπληθωρισμός – αυξανόμενη ανεργία και πληθωρισμός ταυτόχρονα – ήταν το νέο φαινόμενο της εποχής.
Μετά την κρίση του μεσοπολέμου της δεκαετίας του 1930, που οδήγησε στα χαρακώματα του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου, που θα έπρεπε να ήταν η τελευταία σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις των ειδικών του συστήματος, ο καπιταλισμός ξαναέμπαινε σε κρίση, με κορυφαία έκφανση της το 2008.
Η Πολιτική στην Ελληνική Κινηματογραφική Κωμωδία
Η Πολιτική στην Ελληνική Κινηματογραφική Κωμωδία Ο ελληνικός κινηματογράφος, επί της ουσίας, ριζώνει και ανδρώνεται κατά τη δεκαετία του 1940, όταν εμφανίζεται η κινηματογραφική εταιρεία της Φίνος Φιλμ (και σε ένα δεύτερο επίπεδο και της «Ανζερβός»). Ο Φιλοποίμενας Φίνος, μαζί με σκηνοθέτες όπως ο Γιώργος Τζαβέλας, ο Αλέκος Σακελλάριος και ο Νίκος Τσιφόρος, μέσα στα ταραγμένα χρόνια της δίνης των πολέμων και της κατοχής, θεμελιώνουν τις βάσεις για την επιβολή κατόπιν του ελληνικού κινηματογράφου κατά τη δεκαετία του 1950 σε σχέση με τον πιο σημαντικό, ως τότε, ανταγωνιστή του, που ήταν το νεοελληνικό Θέατρο Σκιών.
Ήδη εν προκειμένω και ως προς το θέμα της πολιτικής, ο ελληνικός κινηματογράφος (και ειδικότερα η ελληνική κινηματογραφική κωμωδία) δίνει ήδη την πρώτη της κατάθεση με την ταινία του Αλέκου Σακελλάριου και της Φίνος Φιλμ: «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», μια ταινία με καυτά πολιτικά μηνύματα για τον τότε εμφύλιο πόλεμο, ο οποίος διαδραματίζεται ταυτόχρονα με το ανέβασμα του έργου αρχικώς στο θέατρο και κατόπιν το 1948 με την κινηματογραφική του μεταφορά.
Το λεξιλόγιο της ταινίας, τα μηνύματά της και η έκκλησή της για ειρήνη και ομόνοια, με τις κατάλληλες ισορροπίες και χωρίς τις μανιχαϊκές ετικέτες των ηρώων σε «καλούς» και «κακούς», καθώς ο «κακός» εδώ εξακολουθεί να είναι ο ανύπαρκτος επί της ουσίας Αδόλφος Χίτλερ, κατά την προσωπική μου πάντα γνώμη, προκαλεί θαυμασμό για την τόλμη της ταινίας να ασκήσει σαφέστατη κριτική τόσο στη μία, όσο και στην άλλη αντιμαχόμενη παράταξη, κάτι που προκάλεσε τη δυσαρέσκεια και των δύο πλευρών.
Ομιλία της Selma Eylem, προέδρου της KTOEÖS,
στη συζήτηση στρογγυλής τράπεζας
που οργάνωσε η Δικοινοτική Πρωτοβουλία Ειρήνης-Ενωμένη Κύπρος
Στις 15 Μαρτίου 2024, η Δικοινοτική Πρωτοβουλία Ειρήνης-Ενωμένη Κύπρος οργάνωσε συζήτηση στρογγυλής τράπεζας με τη συμμετοχή της Προσωπικής Απεσταλμένης του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για την Κύπρο, Maria Angela Holguin, με θέμα «Αποτελεσματική συμμετοχή της Κοινωνίας των Πολιτών ως σημαντικού παράγοντα στη διαπραγματευτική και ειρηνευτική διαδικασία στην Κύπρο». Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Σπίτι της Συνεργασίας.
Δημοσιεύουμε την ομιλία της Selma Eylem, προέδρου της KTOEÖS* (τ/κυπριακή Συντεχνία καθηγητών Μέσης Εκπαίδευσης), εκ μέρους των οργανωτών:
Αγαπητή Προσωπική Απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο, κα Maria Angela Holguin Cuellar,
Γιαννάκης Κωνσταντινίδης Ουρσουλούς:
Αναμνήσεις από τους αγώνες-μου για την ελευθερία της Κύπρου κατά την περίοδο της Βρετανικής αποικιοκρατίας από το1950 έως το 1960
Πριν εφτα περίπου χρόνια, σε μια επίσκεψη στο πατρικο-μου σπίτι στην Κισσόνεργα της Πάφου, η μάνα-μου μου έδωσε ένα απο τα βιβλία που της άφησε ο Ουρσουλους με οδηγίες να δοθει το ένα σε μένα. Ηταν ένα δακτυλογραφημένο κείμενο 77 σελίδων Α4 καρφιτσωμένων στο χέρι με συνδετήρες, με κίτρινο εξώφυλλο απο χαρτονάκι. Το πήρα με συγκίνηση γιατι ήξερα τον Ουρσουλους απο τον καιρο που ήμουν στο δημοτικο, ήξερα και παρακολουθούσα τη δράση-του στην ΕΟΚΑ, όπως όλοι ίσως οι κάτοικοι της Κισσόνεργας.
Το βιβλίο του Ουρσουλους ήταν το πρώτο κείμενο που έβλεπα για τη δράση της ομάδας του Χρίστου Κκέλη. Υπάρχουν αναφορες σε μερικα απο τα βιβλία που εκδόθηκαν σχετικα με την ΕΟΚΑ και ο Χρίστος Κκέλης αναφέρεται σαν Ομαδάρχης της ΕΟΚΑ, αλλα τίποτε στην κλίμακα που ξέραμε απο πρώτο χέρι. Το κείμενο του Ουρσουλους καλύπτει αυτο το κενο, αλλα κάμνει πολυ περισσότερα. Γραμμένο με αφοπλιστικη ειλικρίνεια και απλότητα αποτελει μια μοναδικη μαρτυρία για το τί είναι ένας απελευθερωτικος αγώνας. Δυστυχως η επίσημη ιστορία αναφέρεται στη δράση των ηγετων, γράφεται απο ιστορικους και γραφιάδες που αναζητουν μαρτυρίες μόνο απο τα γραπτα κείμενα και τα απομνημονεύματα των ηγετων ή τις αναφορες της αστυνομίας ή των κρατικων υπηρεσιων. Αυτο έχει σαν αποτέλεσμα να τονίζεται το μεγαλείο και ο ηρωισμος των ηγετων και των πιο αυτάρεσκων στελεχων που διαφημίζουν και δημοσιοποιουν τη δράση-τους, πολλες φορες παραφουσκωμένη και αμφίβολη, και να παραμερίζεται η καθημερινη δράση των άσημων αγωνιστων οι οποίοι αναφέρονται μόνο σαν συνοδετικες υπάρξεις χωρις όνομα και χωρις συγκεκριμένη αναγνώριση της δράσης-τους.
ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ ΤΑΡΑΚΟΥΝΟΥΝ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Το κίνημα πρέπει να βγει νικητής σε αυτή τη μάχη…το αγροτικό ζήτημα όμως δεν λύνεται
του Σωτήρη Βλάχου
Ελληνικός αλλά και πανευρωπαϊκός ξεσηκωμός
Η ευρωπαϊκή κρίση είχε μεγάλες επιπτώσεις στις ζωές των αγροτών, με αποτέλεσμα τη σημερινή αγροτική έκρηξη. Σε κάθε γωνιά της Ευρώπης οι αγρότες δηλώνουν με αποφασιστικό τρόπο ότι θα παν μέχρι το τέλος. Στην Ελλάδα οι κινητοποιήσεις έχουν μετατραπεί σε πανελλαδικό συντονισμένο κίνημα που δείχνει φοβερή αποφασιστικότητα.
Υπάρχουν αγροτικές κινητοποιήσεις ακόμα και σε χώρες που δεν γνώρισαν τέτοιες τουλάχιστον όλα τα χρόνια μετά τον Β’ Π.Π. Διαδηλώσεις παρατηρούνται και στην Ολλανδία, στις Βρυξέλλες όπου ο κόσμος τώρα συνηθίζει να βλέπει αγρότες να εισέρχονται στην πόλη για να «ψεκάσουν» τα κτίρια με γάλα ή να γεμίσουν τους δρόμους με βόδια.
Την έντυπη παρουσίαση του Νικόλα Παπαχρυσοστόμου που έγινε στα πλαίσια του Καφενείου της Πέμπτης στις 25 Ιανουαρίου 2024 για τις εμπειρίες του στην Γάζα μπορείτε να την βρείτε εδώ.
50 χρόνια από τη μέρα που ο φασισμός κατάστρεψε τη Χιλή
Για τον αγωνιστή Χιλιανό Λαό και τον Αλιέντε που είχε φέρει την ελπίδα
της Μερόπης Τσιμίλλη-Μιχαήλ
Ο μεγάλος ποιητής Πάμπλο Νερούδα, μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Χιλής, εκλέχτηκε το 1948 Γερουσιαστής με το Κόμμα, το οποίο ο Γκονσάλες Βιδέλα έθεσε εκτός νόμου και εξέδωσε αμέσως μετά ένταλμα σύλληψης του ποιητή. Ενόσω ο Νερούδα βρίσκεται στην εξορία, είτε κρυμμένος στη Χιλή, είτε ως φυγάς στην Αργεντινή και στην Ευρώπη, γράφει το «Canto General» (Κάντο Χενεράλ) - το «Οικουμενικό Τραγούδι», ένα μνημειώδες έργο με 15 ενότητες, 231 ποιήματα και περισσότερους από 15.000 στίχους. Ένα έργο σύμβολο, κραυγή ξεσηκωμού και αντίστασης ενάντια σε όλες τις δυνάμεις και τις μορφές εκμετάλλευσης και καταπίεσης, από τον κατατρεγμό των ιθαγενών από τους κονκισταδόρ, μέχρι την τρομοκρατία από τους δικτάτορες, την εκμετάλλευση γης και ανθρώπων, καθώς και της βάναυσης κατάργησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον νεοφιλευθερισμό που λυσσομανά.
Ο πόλεμος του Ισραήλ στους προσφυγικούς καταυλισμούς επιδιώκει να διορθώσει το λάθος του 1948
Οι καταυλισμοί προσφύγων είναι εδώ και πολύ καιρό ο στόχος της ισραηλινής καταπίεσης της παλαιστινιακής αντίστασης. Η εισβολή της Τζενίν αποκαλύπτει ένα νέο στάδιο σε αυτή τη μάχη.
του Ameer Makhoul, 1 Αυγούστου 2023*
Η καταστροφική διήμερη εισβολή του Ισραήλ στον προσφυγικό καταυλισμό Τζενίν στις αρχές Ιουλίου προσέφερε περαιτέρω απόδειξη ότι το κράτος στοχεύει να εξαλείψει την κοινωνική και αστική δομή τέτοιων παλαιστινιακών καταυλισμών στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Αυτό αποτελεί μέρος ενός εκτεταμένου στρατηγικού σχεδίου για να τεθεί ένα τέλος στο «πρόβλημα» των Παλαιστινίων προσφύγων - τόσο αυτών που ζουν στην πατρίδα τους όσο και εκείνων που ζουν στη διασπορά σε αραβικές χώρες και σε όλο τον κόσμο.
Αυτή η ισραηλινή πολιτική δεν είναι νέα. Υπάρχει μια συνέχεια, αρχίζοντας από την καταστροφή του προσφυγικού στρατοπέδου Jabalia στη Γάζα μετά το 1967, στη σφαγή στη Σάμπρα και τη Σατίλα κατά τον πόλεμο του Λιβάνου το 1982, μέχρι την εκ νέου κατάληψη του στρατοπέδου Τζενίν από το Ισραήλ 20 χρόνια αργότερα κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Ιντιφάντα. Ωστόσο, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, αυτή η φιλοδοξία έχει γίνει στρατιωτική προτεραιότητα, με τον ισραηλινό στρατό να κάνει επιδρομές στα στρατόπεδα στη Τζενίν και στη Ναμπλούς σε σχεδόν εβδομαδιαία βάση, ως μέρος αυτού που αποκαλούν «Επιχείρηση Σπάσε το Κύμα».
Σχολεία Φανερωμένης: Σκανδάλων συνέχεια
Με τίτλο «Ο κύβος ερρίφθη για Φανερωμένη – Αίτηση από Αρχιεπισκοπή για τριώροφο», δημοσίευμα της εφημερίδας «Ο Φιλελεύθερος» (σύνδεσμος στο κυρίως άρθρο) στις 29 Ιουλίου 2023, μας πληροφορεί: «Στο παρά πέντε της υποβολής αίτησης που αφορά την έκδοση πολεοδομικής άδειας για ανέγερση νέου κτηρίου τριών ορόφων δίπλα από το σχολείο Φανερωμένης, όπου θα λειτουργήσει η αρχιτεκτονική σχολή του Πανεπιστημίου Κύπρου, βρίσκεται η Αρχιεπισκοπή.»
Τέλος Ιουλίου λοιπόν, που σχεδόν όλοι βρίσκονται σε θερινή ραστώνη, και πληροφορούμαστε, και εμείς στο παρά πέντε, ότι «η αίτηση θα κατατεθεί ενώπιον του Τμήματος Πολεοδομίας για εξέταση και έγκριση, κάτι το οποίο επείγει για την Αρχιεπισκοπή αλλά και για το Πανεπιστήμιο, δεδομένου ότι η χρηματοδότηση εκπνέει το έτος 2026, οπόταν τα χρονοδιαγράμματα είναι ήδη στενά». Το πρώτο που θα πρέπει να θυμίσουμε είναι ότι τα σχολεία της Φανερωμένης είναι κλειστά από το σχολικό έτος 2021-2022. Και το δεύτερο ότι το κράτος, δηλαδή όλοι εμείς οι πολίτες, πληρώνουμε ενοίκιο στην Αρχιεπισκοπή από τότε που υπογράφηκε το πρωτόκολλο (Απρίλιος 2022) και, μάλιστα πληρώσαμε ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΙΚΑ για ενοίκια ποσό πέρα από 1 εκ ευρώ.
Ποιο είναι το πρόβλημα με τις συντάξεις;
του Michael Roberts*
Οι πρόσφατες μαζικές διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης Μακρόν στη Γαλλία που επιβάλλει τις λεγόμενες συνταξιοδοτικές μεταρρυθμίσεις αποκαλύπτουν τις αποφασιστικές προσπάθειες των φιλοκαπιταλιστικών κυβερνήσεων σε όλες τις μεγάλες οικονομίες να μειώσουν τους πραγματικούς μισθούς όταν γερνάμε και δεν μπορούμε πλέον να εργαστούμε.
Η κυβέρνηση Μακρόν επέβαλε με διάταγμα μια «μεταρρύθμιση» που αυξάνει την ηλικία συνταξιοδότησης στα 64 από τα 62 έτη. Στην Ισπανία, όπου η ηλικία συνταξιοδότησης έχει καθοριστεί στα 65 έτη εδώ και δεκαετίες, η κυβέρνηση επιλέγει μια εναλλακτική λύση στο λεγόμενο συνταξιοδοτικό πρόβλημα. Θα αυξήσει τις εισφορές από τα εισοδήματα νεότερων με υψηλότερα εισοδήματα για να πληρώσει για τους ηλικιωμένους συνταξιούχους.
Οι συντάξεις είναι στην πραγματικότητα αναβληθέντες μισθοί, κρατήσεις από το εισόδημα από την εργασία για την πληρωμή ενός αξιοπρεπούς εισοδήματος όταν οι άνθρωποι συνταξιοδοτούνται. Μετά από δεκαετίες εργασίας (και εκμετάλλευσης), οι εργαζόμενοι, άνδρες και γυναίκες, θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να σταματήσουν και να απολαύσουν την υπόλοιπη ζωή τους χωρίς κόπο και χωρίς φτώχεια. Κυριολεκτικά, αυτό θα το έχουν κερδίσει. Αλλά ο καπιταλισμός στον 21ο αιώνα δεν μπορεί να «αντέχει» να πληρώνει αξιοπρεπή εισοδήματα διαβίωσης ως κρατικές συντάξεις όταν οι εργαζόμενοι συνταξιοδοτούνται. Γιατί; Λοιπόν, τα κύρια επιχειρήματα είναι πολλαπλά..