.png){kind=small}
Για Ενότητα της Αριστεράς Μιλούν Τώρα
Πολιτικοί που απαξίωσαν την αριστερά αλλά και νεοεισερχόμενοι που σε τίποτε ουσιαστικό δεν διαφοροποιούνται από τους πρώτους
Από τη συντριβή της Νέας Δημοκρατίας, η αριστερά όχι μόνο δεν κέρδισε, αλλά έχασε ψήφους. Όλη η αριστερά. Κάτω από το βάρος αυτής της μεγάλης ήττας, παρουσιάζονται πληθώρα φωνών που μιλούν για την ενότητά της. Ενότητα χωρίς καν άνοιγμα συζήτησης για το τι πήγε στραβά.
Το ζήτημα όμως είναι ότι και ενωμένη να παρουσιαστεί η αριστερά και να κυβερνήσει με την πολιτική που ο Σύριζα αλλά και το ΠΑΣΟΚ πιο πριν κυβέρνησαν, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Το ζήτημα είναι ότι οι σημερινοί προπαγανδιστές της ενότητας την βλέπουν απλά ως τον εύκολο και σύντομο δρόμο να ελπίζουν ξανά για εξουσία και όλα τα καλά που αυτή θα τους φέρει. Το ζήτημα είναι ότι όλοι την εννοούν κάτω από τη δική τους ηγεσία. Το ζήτημα είναι ότι δεν φαίνεται να έχουν καμιά επίδραση στην ελληνική κοινωνία.
Θα ήταν μια τεράστια έκπληξη, αν τελικά δημιουργηθεί ένας τέτοιος φορέας. Η προσπάθεια θα κολλήσει στις φιλοδοξίες των πρωταγωνιστών της καμπάνιας. Αλλά και στο ότι τίποτε ουσιαστικό δεν ακούγεται που να αγγίζει το ζήτημα τι πήγε λάθος και οδηγηθήκαμε σε αυτή την καταβαράθρωση. Τίποτε που να προσπαθεί να κρίνει αν η ανατροπή, για παράδειγμα, του δημοψηφίσματος και η εγκατάλειψη των στόχων του Σύριζα ήταν σωστή ή λάθος κίνηση.
Τριώροφο στην Αυλή των Σχολείων Φανερωμένης
Το Δημοτικό Συμβούλιο Λευκωσίας έσπευσε στην τελευταία συνεδρίασή του, την Πέμπτη 13 Ιουνίου 2024, να συναινέσει στην απόφαση του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως να αδειοδοτήσει την ανέγερση τριώροφου κτιρίου στην αυλή του κτηρίου όπου στεγάζονταν τα Σχολεία Φανερωμένης. Οι δύο αυτές πράξεις έρχονται να προστεθούν σε μια σειρά αυθαιρεσιών όσον αφορά τις διαδικασίες, οι οποίες άρχισαν με την απόφαση τον Μάρτιο του 2021 για κλείσιμο των σχολείων και εκδίωξη των μαθητών του για σκοπούς μεταστέγασης του Τμήματος Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Κύπρου στα υφιστάμενα διατηρητέα κτήρια. Οι διαδικασίες αυτές παραπέμπουν και σε διασπάθιση δημόσιου χρήματος. Οι τεκμηριωμένες αντιδράσεις κοινωνικών φορέων και ατόμων, ουδόλως λήφθηκαν υπόψη σε αυτή την πορεία.
Στις 27 Νοεμβρίου 2023, μία ομάδα πολιτών είχε συνάντηση με τον Γενικό Ελεγκτή, στον οποίο παρουσίασε αναλυτικά τα πιο πάνω και υπέβαλε σχετικό υπόμνημα με τίτλο «Μεταστέγαση του Τμήματος Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Κύπρου στο χώρο των σχολείων Φανερωμένης». Μετά από τις τελευταίες εξελίξεις, δημοσιοποιούμε αυτό το υπόμνημα και, επίσης, το αποστέλλουμε σε όλους τους εμπλεκομένους (επισυνάπτεται ως χωριστό κείμενο). Σημειώνουμε ότι το υπόμνημα δεν καλύπτει όλες τις πτυχές (εκπαιδευτικές, κοινωνικές, πολεοδομικές, αισθητικές) αλλά μόνο ζητήματα διαδικασιών και διασπάθισης δημόσιου χρήματος, καθώς αυτά μόνο εμπίπτουν στις αρμοδιότητες του Γενικού Ελεγκτή.
Ευρωεκλογές στην Ελλάδα
Η Αποχή και η Έλλειψη Ελπίδας Καταγράφουν Ιστορικά Ρεκόρ
του Σωτήρη Βλάχου
Η αποχή έκανε ρεκόρ όλων των εποχών. Από τις 9.814.685 εγγεγραμμένους, οι 5.752.593 ψηφοφόροι αποφάσισαν να μην πάνε να ψηφίσουν – ψήφισαν μόλις οι 4,062,092.
Ο Μητσοτάκης έχει συντριβεί. Δεν είναι απλά το ότι το 41% έγινε 28%. Ο δείκτης στάθηκε στο 28% λόγω της τεράστιας αποχής. Η πραγματική εικόνα είναι ότι οι μισοί από αυτούς που ψήφισαν τη ΝΔ το 2023, δεν την ψήφισαν τώρα, δηλ. ένα εκατομμύριο άνθρωποι. Το 2023 την ψήφισαν 2,115 εκατομμύρια, ενώ προχθές 1,155. Ακόμα πιο ενδεικτικό της πραγματικής κατάστασης είναι ότι οι 1,125 εκατομμύρια που ψήφισαν ΝΔ, αποτελούν το 11,5% του συνόλου των ψηφοφόρων. Έχουμε λοιπόν μια κυβέρνηση του 11,5%. Με ένα τραγικό όμως τρόπο, το ποσοστό αυτό είναι μεγαλύτερο από αυτούς που ψήφισαν Σύριζα και ΠΑΣΟΚ μαζί.
Η Πολιτική στην Ελληνική Κινηματογραφική Κωμωδία
Η Πολιτική στην Ελληνική Κινηματογραφική Κωμωδία Ο ελληνικός κινηματογράφος, επί της ουσίας, ριζώνει και ανδρώνεται κατά τη δεκαετία του 1940, όταν εμφανίζεται η κινηματογραφική εταιρεία της Φίνος Φιλμ (και σε ένα δεύτερο επίπεδο και της «Ανζερβός»). Ο Φιλοποίμενας Φίνος, μαζί με σκηνοθέτες όπως ο Γιώργος Τζαβέλας, ο Αλέκος Σακελλάριος και ο Νίκος Τσιφόρος, μέσα στα ταραγμένα χρόνια της δίνης των πολέμων και της κατοχής, θεμελιώνουν τις βάσεις για την επιβολή κατόπιν του ελληνικού κινηματογράφου κατά τη δεκαετία του 1950 σε σχέση με τον πιο σημαντικό, ως τότε, ανταγωνιστή του, που ήταν το νεοελληνικό Θέατρο Σκιών.
Ήδη εν προκειμένω και ως προς το θέμα της πολιτικής, ο ελληνικός κινηματογράφος (και ειδικότερα η ελληνική κινηματογραφική κωμωδία) δίνει ήδη την πρώτη της κατάθεση με την ταινία του Αλέκου Σακελλάριου και της Φίνος Φιλμ: «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», μια ταινία με καυτά πολιτικά μηνύματα για τον τότε εμφύλιο πόλεμο, ο οποίος διαδραματίζεται ταυτόχρονα με το ανέβασμα του έργου αρχικώς στο θέατρο και κατόπιν το 1948 με την κινηματογραφική του μεταφορά.
Το λεξιλόγιο της ταινίας, τα μηνύματά της και η έκκλησή της για ειρήνη και ομόνοια, με τις κατάλληλες ισορροπίες και χωρίς τις μανιχαϊκές ετικέτες των ηρώων σε «καλούς» και «κακούς», καθώς ο «κακός» εδώ εξακολουθεί να είναι ο ανύπαρκτος επί της ουσίας Αδόλφος Χίτλερ, κατά την προσωπική μου πάντα γνώμη, προκαλεί θαυμασμό για την τόλμη της ταινίας να ασκήσει σαφέστατη κριτική τόσο στη μία, όσο και στην άλλη αντιμαχόμενη παράταξη, κάτι που προκάλεσε τη δυσαρέσκεια και των δύο πλευρών.
Ομιλία της Selma Eylem, προέδρου της KTOEÖS,
στη συζήτηση στρογγυλής τράπεζας
που οργάνωσε η Δικοινοτική Πρωτοβουλία Ειρήνης-Ενωμένη Κύπρος
Στις 15 Μαρτίου 2024, η Δικοινοτική Πρωτοβουλία Ειρήνης-Ενωμένη Κύπρος οργάνωσε συζήτηση στρογγυλής τράπεζας με τη συμμετοχή της Προσωπικής Απεσταλμένης του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για την Κύπρο, Maria Angela Holguin, με θέμα «Αποτελεσματική συμμετοχή της Κοινωνίας των Πολιτών ως σημαντικού παράγοντα στη διαπραγματευτική και ειρηνευτική διαδικασία στην Κύπρο». Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Σπίτι της Συνεργασίας.
Δημοσιεύουμε την ομιλία της Selma Eylem, προέδρου της KTOEÖS* (τ/κυπριακή Συντεχνία καθηγητών Μέσης Εκπαίδευσης), εκ μέρους των οργανωτών:
Αγαπητή Προσωπική Απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο, κα Maria Angela Holguin Cuellar,
Γιαννάκης Κωνσταντινίδης Ουρσουλούς:
Αναμνήσεις από τους αγώνες-μου για την ελευθερία της Κύπρου κατά την περίοδο της Βρετανικής αποικιοκρατίας από το1950 έως το 1960
Πριν εφτα περίπου χρόνια, σε μια επίσκεψη στο πατρικο-μου σπίτι στην Κισσόνεργα της Πάφου, η μάνα-μου μου έδωσε ένα απο τα βιβλία που της άφησε ο Ουρσουλους με οδηγίες να δοθει το ένα σε μένα. Ηταν ένα δακτυλογραφημένο κείμενο 77 σελίδων Α4 καρφιτσωμένων στο χέρι με συνδετήρες, με κίτρινο εξώφυλλο απο χαρτονάκι. Το πήρα με συγκίνηση γιατι ήξερα τον Ουρσουλους απο τον καιρο που ήμουν στο δημοτικο, ήξερα και παρακολουθούσα τη δράση-του στην ΕΟΚΑ, όπως όλοι ίσως οι κάτοικοι της Κισσόνεργας.
Το βιβλίο του Ουρσουλους ήταν το πρώτο κείμενο που έβλεπα για τη δράση της ομάδας του Χρίστου Κκέλη. Υπάρχουν αναφορες σε μερικα απο τα βιβλία που εκδόθηκαν σχετικα με την ΕΟΚΑ και ο Χρίστος Κκέλης αναφέρεται σαν Ομαδάρχης της ΕΟΚΑ, αλλα τίποτε στην κλίμακα που ξέραμε απο πρώτο χέρι. Το κείμενο του Ουρσουλους καλύπτει αυτο το κενο, αλλα κάμνει πολυ περισσότερα. Γραμμένο με αφοπλιστικη ειλικρίνεια και απλότητα αποτελει μια μοναδικη μαρτυρία για το τί είναι ένας απελευθερωτικος αγώνας. Δυστυχως η επίσημη ιστορία αναφέρεται στη δράση των ηγετων, γράφεται απο ιστορικους και γραφιάδες που αναζητουν μαρτυρίες μόνο απο τα γραπτα κείμενα και τα απομνημονεύματα των ηγετων ή τις αναφορες της αστυνομίας ή των κρατικων υπηρεσιων. Αυτο έχει σαν αποτέλεσμα να τονίζεται το μεγαλείο και ο ηρωισμος των ηγετων και των πιο αυτάρεσκων στελεχων που διαφημίζουν και δημοσιοποιουν τη δράση-τους, πολλες φορες παραφουσκωμένη και αμφίβολη, και να παραμερίζεται η καθημερινη δράση των άσημων αγωνιστων οι οποίοι αναφέρονται μόνο σαν συνοδετικες υπάρξεις χωρις όνομα και χωρις συγκεκριμένη αναγνώριση της δράσης-τους.
Από τη Γενοκτονία στην Παγκόσμια Απειλή
Καταδίκες από ποιους και εκκλήσεις για ειρήνη προς ποιους;
του Σωτήρη Βλάχου
Η Ισραηλινή ανταπάντηση στην Ιρανική επίθεση στο Ισραήλ ήταν για τα μάτια του κόσμου. Δεν τόλμησαν κάτι πιο δραστικό μετά τις προειδοποιήσεις του Ιράν. Η κατάσταση στην Μέση Ανατολή όμως πρέπει να θεωρείται εκτός ελέγχου. Ακόμα και αν τώρα υπάρξει «εκεχειρία», με αντάλλαγμά το πράσινο φως για να μπουν οι Ισραηλινοί στη Ράφα, με όλες τις τρομακτικές επιπτώσεις για τους αμάχους Παλαιστίνιους, η περιοχή είναι καταδικασμένη να ζήσει φωτιά και κόλαση
Η «επίσημη» κοινή γνώμη της Δύσης των «Αρχών» είχε καταδικάσει την επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ.
Ο Μπάιτεν την καταδίκασε «με τον πιο έντονο τρόπο. Η δέσμευση μας στην ασφάλεια του Ισραήλ είναι ακλόνητη».
Η Ούρσουλα καταδίκασε και αυτή «έντονα την κατάφωρη και αδικαιολόγητη επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ».
Πλήρη αλληλεγγύη εξέφρασαν και Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία με τον Καναδά να κάνει δηλώσεις που αποτελούν τον πιο απόλυτο χλευασμό της νοημοσύνης και ηθικής του μέσου ανθρώπου: «Η επίθεση καταδεικνύει για άλλη μια φορά την περιφρόνηση του Ιράν για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή».
Αυτά βρήκαν να πουν οι ηγέτες /καθάρματα του Δυτικού κόσμου. Διαγράφοντας ότι λίγες μέρες πιο πριν το Ισραήλ είχε εξοντώσει ανώτατους Ιρανούς αξιωματούχους. Κάτι που θα αποτελούσε αιτία πολέμου για οποιονδήποτε από αυτούς.
Την έντυπη παρουσίαση του Νικόλα Παπαχρυσοστόμου που έγινε στα πλαίσια του Καφενείου της Πέμπτης στις 25 Ιανουαρίου 2024 για τις εμπειρίες του στην Γάζα μπορείτε να την βρείτε εδώ.
50 χρόνια από τη μέρα που ο φασισμός κατάστρεψε τη Χιλή
Για τον αγωνιστή Χιλιανό Λαό και τον Αλιέντε που είχε φέρει την ελπίδα
της Μερόπης Τσιμίλλη-Μιχαήλ
Ο μεγάλος ποιητής Πάμπλο Νερούδα, μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Χιλής, εκλέχτηκε το 1948 Γερουσιαστής με το Κόμμα, το οποίο ο Γκονσάλες Βιδέλα έθεσε εκτός νόμου και εξέδωσε αμέσως μετά ένταλμα σύλληψης του ποιητή. Ενόσω ο Νερούδα βρίσκεται στην εξορία, είτε κρυμμένος στη Χιλή, είτε ως φυγάς στην Αργεντινή και στην Ευρώπη, γράφει το «Canto General» (Κάντο Χενεράλ) - το «Οικουμενικό Τραγούδι», ένα μνημειώδες έργο με 15 ενότητες, 231 ποιήματα και περισσότερους από 15.000 στίχους. Ένα έργο σύμβολο, κραυγή ξεσηκωμού και αντίστασης ενάντια σε όλες τις δυνάμεις και τις μορφές εκμετάλλευσης και καταπίεσης, από τον κατατρεγμό των ιθαγενών από τους κονκισταδόρ, μέχρι την τρομοκρατία από τους δικτάτορες, την εκμετάλλευση γης και ανθρώπων, καθώς και της βάναυσης κατάργησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον νεοφιλευθερισμό που λυσσομανά.
Ποιο είναι το πρόβλημα με τις συντάξεις;
του Michael Roberts*
Οι πρόσφατες μαζικές διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης Μακρόν στη Γαλλία που επιβάλλει τις λεγόμενες συνταξιοδοτικές μεταρρυθμίσεις αποκαλύπτουν τις αποφασιστικές προσπάθειες των φιλοκαπιταλιστικών κυβερνήσεων σε όλες τις μεγάλες οικονομίες να μειώσουν τους πραγματικούς μισθούς όταν γερνάμε και δεν μπορούμε πλέον να εργαστούμε.
Η κυβέρνηση Μακρόν επέβαλε με διάταγμα μια «μεταρρύθμιση» που αυξάνει την ηλικία συνταξιοδότησης στα 64 από τα 62 έτη. Στην Ισπανία, όπου η ηλικία συνταξιοδότησης έχει καθοριστεί στα 65 έτη εδώ και δεκαετίες, η κυβέρνηση επιλέγει μια εναλλακτική λύση στο λεγόμενο συνταξιοδοτικό πρόβλημα. Θα αυξήσει τις εισφορές από τα εισοδήματα νεότερων με υψηλότερα εισοδήματα για να πληρώσει για τους ηλικιωμένους συνταξιούχους.
Οι συντάξεις είναι στην πραγματικότητα αναβληθέντες μισθοί, κρατήσεις από το εισόδημα από την εργασία για την πληρωμή ενός αξιοπρεπούς εισοδήματος όταν οι άνθρωποι συνταξιοδοτούνται. Μετά από δεκαετίες εργασίας (και εκμετάλλευσης), οι εργαζόμενοι, άνδρες και γυναίκες, θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να σταματήσουν και να απολαύσουν την υπόλοιπη ζωή τους χωρίς κόπο και χωρίς φτώχεια. Κυριολεκτικά, αυτό θα το έχουν κερδίσει. Αλλά ο καπιταλισμός στον 21ο αιώνα δεν μπορεί να «αντέχει» να πληρώνει αξιοπρεπή εισοδήματα διαβίωσης ως κρατικές συντάξεις όταν οι εργαζόμενοι συνταξιοδοτούνται. Γιατί; Λοιπόν, τα κύρια επιχειρήματα είναι πολλαπλά..