.png){kind=small}
Τέμπη: Ο «Μεταμελημένος» Μητσοτάκης
Η αναισθησία και υποκρισία του πολιτικού προσωπικού που υπηρετεί το σύστημα
του Σωτήρη Βλάχου
«Εκεί όπου βασίλευε η αλαζονεία και θέριευε ο κυνισμός της εξουσίας σπείραμε τον πανικό με μια απλή «βόλτα» σε δρόμους και πλατείες».
Άλλαξε άρδην το σκηνικό μετά τις μαζικές διαδηλώσεις. Μετά που για δυο χρόνια συγκάλυπτε την αλήθεια και επιτίθετο με τους πιο βαριούς χαρακτηρισμούς σε όσους απέδιδαν ευθύνες στην κυβέρνηση και στους ανθρώπους που έθαψαν τα παιδιά τους, ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρουσιάστηκε μεταμελημένος και σχεδόν συντετριμμένος.
Παρασύρθηκε λέει από την Πυροσβεστική και τη Hellenic Train. Αυτό το προσωπείο φόρεσε προχθές ο άνθρωπος που από το πρώτο 24ωρο μετά το δυστύχημα έδινε συνεντεύξεις διαβεβαιώνοντας ότι φταίει ο σταθμάρχης, ότι τίποτα παράνομο δεν υπήρξε στο τρένο και ότι δεν υπάρχει οποιαδήποτε κυβερνητική ευθύνη.
Ειρωνευόταν και μιλούσε για θεωρίες συνομωσίας, δεν άφηνε το παραμικρό παράθυρο ότι οι τόσο νωρίς γνωματεύσεις μπορεί να εμπεριείχαν και λάθη. Δεν άφησε καμιά αμφιβολία γι’ αυτό…
Απελευθέρωση φυλακισμένων Παλαιστινίων
«Δεν μας ανέκριναν μας κατάστρεφαν»
του Σωτήρη Βλάχου
Δεν είναι μόνο οι πενήντα περίπου χιλιάδες νεκροί…
Δεν είναι μόνο τα χιλιάδες ακρωτηριασμένα παιδιά…
Δεν είναι μόνο τα χιλιάδες ορφανά…
η Humaniti εντόπισε 24 χιλιάδες, στην πλειοψηφία είναι κάτω των 6 χρόνων και έχουν χάσει τους δύο γονείς και τους συγγενείς τους. Είναι εντελώς μόνα σε ένα κόσμο που η διεθνής κοινότητα άφησε να εξελιχθεί στην χειρότερη φρίκη από την εποχή των ναζί.
Είναι και η κατάσταση των Παλαιστινίων κρατουμένων που απελευθερώνονται. Αγνώριστοι βγαίνουν από τις ισραηλινές φυλακές στις οποίες πολλοί παρέμειναν χωρίς να έχουν απαγγελθεί κατηγορίες.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του παλαιστίνιου bodybuilder Μοαζάζ Ομπαϊγιάτ, που απεικονίζεται στη πιο πάνω φωτογραφία. Όταν αποφυλακίστηκε μετά από εννέα μήνες κράτησης στο Ισραήλ, δεν μπορούσε να περπατήσει.
Είναι πολλοί αυτοί που «χρειάζονται μακροπρόθεσμη ιατρική φροντίδα για να αναρρώσουν από τη σωματική και ψυχική κακοποίηση» δήλωσε ο Κουαντούρα Φάρες, επικεφαλής της Παλαιστινιακής Επιτροπής για Υποθέσεις Νυν και Πρώην Κρατουμένων.
Τι να κάνουμε με τις τράπεζες;
Mετά την φιλελευθεροποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος κατά το 1999-2000, όσον αφορά την απορρύθμιση στον καθορισμό επιτοκίων και την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, το τραπεζικό σύστημα στην Κύπρο εισέρχεται στο πλέγμα των οικονομικών σχέσεων που έχει ονομασθεί ως χρηματιστικοποίηση.
Κύρια χαρακτηριστικά αυτής της περιόδου στην κυπριακή οικονομία, ήταν η ποσοτική μεγέθυνση του τραπεζικού τομέα, χρηματοδότηση φούσκων οι οποίες τελικά κατέρρεαν με πολύ αρνητικά αποτελέσματα για την οικονομία, πηγή αστάθειας, διαφθοράς και δημιουργία οικονομικών κρίσεων. Όλα αυτά τα φαινόμενα τα είδαμε να ξεδιπλώνονται στην περίπτωση της Κύπρου κατά την περίοδο 2000-2010. Πιθανώς όμως η πιο σημαντική εξέλιξη στα πλαίσια της χρηματιστικοποίησης και που διαφοροποιεί ουσιαστικά την λειτουργία του καπιταλισμού είναι η αυξημένη πολιτική επιρροή των τραπεζών στην λήψη αποφάσεων οικονομικής πολιτικής και η επικυριαρχία του τραπεζικού συστήματος σε σχέση με το πολιτικό σύστημα, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και απέναντι στην κοινωνία γενικότερα. Αυτό το τελευταίο χαρακτηριστικό το βλέπουμε στην Κύπρο του σήμερα να ισχύει και να εφαρμόζεται. Οι τράπεζες κάνουν ότι θέλουν όσον αφορά επιτόκια, προμήθειες και κερδοφορία χωρίς να δέχονται καμιά ενόχληση είτε από την Κεντρική Τράπεζα, είτε από το πολιτικό σύστημα και τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, παρά την λαϊκή και κοινωνική αντίδραση
Τεχνητή Νοημοσύνη
Μια επανάσταση που μετατρέπεται σε απειλή μέσα στην κοινωνία του ιδιωτικού κέρδους και των κρατικών ανταγωνισμών
του Σωτήρη Βλάχου
Η τεχνητή νοημοσύνη που ως έννοια έχει μπει στο δημόσιο λόγο, είναι η ικανότητα μιας μηχανής να λειτουργεί όπως ο ανθρώπινος εγκέφαλος: Να μαθαίνει από μόνη της (μια απίστευτη εξέλιξη), να σχεδιάζει και να δημιουργεί. Σύμφωνα με τον ορισμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, «Η τεχνητή νοημοσύνη καθιστά τις μηχανές ικανές να ‘κατανοούν’ το περιβάλλον τους, να επιλύουν προβλήματα και να δρουν προς την επίτευξη ενός συγκεκριμένου στόχου».
Μέσα όμως σε ένα κόσμο που οι ανταγωνισμοί είναι τεράστιοι και οι πρωταγωνιστές δεν φαίνεται να σταματούν μπροστά σε καμιά καταστροφή, η εξέλιξη αυτή αντί να δημιουργεί μόνο ευφορία, αποτελεί απειλή.
«Η παραπληροφόρηση και η κακή χρήση παραγόμενου κειμένου, ήχου και βίντεο μπορεί να επηρεάσει τα αποτελέσματα βασικών πολιτικών ψηφοφοριών επηρεάζοντας την κοινή γνώμη ή επιδεινώνοντας τις κοινωνικές διακρίσεις…»
Ο Χριστοδουλίδης και το Αμερικανικό Όνειρο
"ΗΠΑ: Το όνειρο λίγων, ο εφιάλτης πολλών"
του Τόνυ Αγκαστινιώτη
Μεταξύ του 1800 και 1840 όταν οι ευρωπαίοι νέο-αμερικανοί είχαν φτάσει στον Μισισιπή, ανέπτυξαν το δόγμα του Προφανές Πεπρωμένου (Manifest Destiny). Ήταν η πεποίθηση ότι οι Η.Π.Α. είχαν θεία αποστολή να επεκτείνουν την κυριαρχία τους σε όλη τη Βόρεια Αμερική, αλλά και στην παγκόσμια σκηνή. Την ίδια περίοδο καθιερώθηκε το Δόγμα Μονρόε (Monroe Doctrine 1823). Ήταν οι πολιτικές θέσεις του προέδρου Τζέιμς Μονρόε, οι οποίες θεωρούν ως επιθετική ενέργεια την όποια προσπάθεια ευρωπαϊκών εθνών να αποικίσουν ή να αναμειχθούν στα πολιτικά πράγματα των κρατών της Βόρειας ή Νότιας Αμερικής.
Στο όνομα του Προτεσταντισμού και του Καπιταλισμού
Από το 1813 εν μέσω μιας θρησκευτικής κατάνυξης (Second Great Awakening 1800-1840), χιλιάδες προτεστάντες ιεραπόστολοι φεύγουν από την Αμερική για να «ευαγγελίσουν» την Ασία και στην συνέχεια όλο τον μη προτεσταντικό κόσμο. Οι ιεραπόστολοι, που μετέφεραν τον αμερικάνικο τρόπο αντίληψης ως μέρος της αποστολής τους, πίστευαν (ακόμη πιστεύουν) ότι με τη δράση τους θα έφερναν το βασίλειο του Θεού στη Γη. Το κράτος θα επενδύσει εκατομμύρια στις ιεραποστολές κτίζοντας σχολεία, νοσοκομεία και άλλα κοινωφελή ιδρύματα για τους προσήλυτους. Σταδιακά, όπου είναι εφικτό, θα ελέγξουν τις οικονομίες και θα εκμεταλλευτούν τους πόρους των υποταγμένων χωρών. Περιττό να πούμε πως πολλοί ιεραποστολικοί οργανισμοί και ποιμένες, κυρίως κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, βρέθηκαν να είναι συνεργάτες της CIA (William P. Rogers, Mission Aviation Fellowship, World Vision International κτλ).
Σοσιαλδημοκρατική πολιτική: αδιέξοδα και προοπτική - το παράδειγμα της Ελλάδας
Η Διαλεκτική διδάσκει πως τα πάντα βρίσκονται σε μια διαδικασία ασταμάτητης αλλαγής, σε κατάσταση δημιουργίας και θανάτου. Αυτές οι διεργασίες, που κινούνται και διεκπεραιώνονται με διαφορετικούς ρυθμούς μέσα στον χρόνο, διέπουν την πορεία και την εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας. Κι αν γράφονται αυτά, είναι επειδή πρέπει να παρακολουθήσουμε το τι συμβαίνει γύρω μας, κοντά και μακριά από μας, σε όλο τον κόσμο - και να τα παρατηρήσουμε μέσα στη διαλεκτική τους σχέση με τις οικονομικές και τις πολιτικές εξελίξεις, όπως αυτές εξελίσσονται στις σημερινές συνθήκες.
Όταν κατάρρευσε η Σοβιετική Ένωση, οι εκπρόσωποι του καπιταλισμού στη Δύση την υποδέχτηκαν με χαρές και πανηγύρια. Στα μάτια τους φάνταζαν όλα υπέροχα, και στα κεφάλια τους εγκαταστάθηκε μια πίστη ακλόνητη πως το σύστημά τους θα είναι το τελευταίο κοινωνικό σύστημα, με τα καλά του και τα κακά του. Θεώρησαν και πρόβαλαν την αποτυχία της σταλινικής Σοβιετικής Ένωσης ως αποτυχία του κομμουνισμού και επιβεβαίωση της ανωτερότητας της ιδεολογίας του καπιταλισμού. Από ιδεολογικής άποψης, η εργατική τάξη αισθάνθηκε ορφανή, ενώ η αστική τάξη της Δύσης παντοδύναμη. Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής η υπεροψία εκτινάχτηκε στα ύψη, η αλαζονεία μεσουράνησε. Το πανηγύρι όμως δεν κράτησε για πολύ· μαύρα σύννεφα μαζεύτηκαν πάνω από τα κεφάλια τους· τα όνειρά τους κονιορτοποιήθηκαν με την εμφάνιση της κρίσης στην αμερικανική οικονομία το 2008.
Η γενοκτονία στη Γάζα και ο αντίκτυπος στην ελευθερία έκφρασης παγκόσμια
Από την έναρξη του πολέμου στη Γάζα, στις 7 του Οκτώβρη 2023, τουλάχιστον 146 δημοσιογράφοι και εργαζόμενοι σε μέσα ενημέρωσης έχουν σκοτωθεί, αρκετοί έχουν τραυματιστεί και άλλοι αγνοούνται. Η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (ΔΟΔ) έχει τεκμηριώσει τις δολοφονίες 133 Παλιστίνιων δμημοσιογράφων και εργαζομένων σε μέσα ενημέρωσης – 116 ανδρών και 17 γυνακών. Σκοτώθηκαν επίσης 8 Λιβανέζοι και 4 Ισραηλινοί. Οι έρευνες της ΔΟΔ, με τη βοήθεια του Συνδικάτου Παλαιστινίων Δημοσιογράφων, δείχνουν ξεκάθαρα ότι πολλά από αυτά τα θύματα έγιναν στόχος του ισραηλινού Στρατού – μια πρακτική που το Διεθνές Δικαστήριο ζήτησε την παύση της τον Οκτώβριο του 2023, όπως απαιτεί το διεθνές δίκαιο. Αν και η εσκεμμένη δολοφονία ενός δημοσιογράφου είναι έγκλημα πολέμου, ούτε μια δολοφονία δημοσιογράφου τον περασμένο χρόνο αλλά και τα προηγούμενα χρόνια στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, δεν έχει ποτέ ερευνηθεί ή διωχθεί, αφού η ατιμωρησία είναι πλήρης. Ορισμένες από αυτές τις υποθέσεις αποτελούν αντικείμενο καταγγελίας της ΔΟΔ και των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ΔΠΔ).
Και επειδή μιλούμε για συγκεκριμένα άτομα και όχι απλά αριθμούς, στις ιστοσελίδες της ΔΟΔ αναφέρονται ένα προς ένα τα ονόματά τους, η ημερομηνία, ο τρόπος και τόπος της κάθε μίας δολοφονίας. Όλες οι δολοφονίες, εκτός από τέσσερις, έγιναν από ισραηλινές δυνάμεις.
Ένας χρόνος από τα πογκρόμ σε Λεμεσό και Χλώρακα: Η αντιρατσιστική κινητοποίηση
Ομιλία Ανθούλας Παπαδοπούλου, εκ μέρους της Συμμαχίας, Μέλος του Δ.Σ. ΚΙΣΑ στην εκδήλωση της Συμμαχίας Ενάντια Στην Ακροδεξιά, Τον Φασισμό Και Τον Ρατσισμό – Λεμεσός 30 Οκτωβρίου 2024
Όταν ένα χρόνο πριν, ή 14 μήνες πριν για να είμαστε ακριβείς, παρέλασαν στις οθόνες μας τα πογκρόμ των μαυροντυμένων κουκουλοφόρων του ΕΛΑΜ, του ΠΑ.ΜΕ.-Λακεδαιμόνιοι και άλλων ακροδεξιών και εθνικό-φασιστικών κύκλων, ενάντια σε μετανάστες και πρόσφυγες, ακόμα και σε Κύπριους και άλλους που έτυχε να έχουν το «λάθος» χρώμα και όψη όπως και σε δημοσιογράφους που κατέγραφαν τις βιαιότητες και τις καταστροφές, τρομοκρατήθηκε και συνταράχτηκε συθέμελα η κυπριακή κοινωνία. Παρά τις εκθέσεις, συστάσεις και προειδοποιήσεις κυπριακών, ευρωπαϊκών και διεθνών ΜΚΟ, οργανισμών, φορέων, κομμάτων και κινήσεων, τα πογκρόμ στη Χλώρακα και τη Λεμεσό δεν ήταν ούτε κεραυνός εν αιθρία, ούτε μη αναμενόμενα. Κατ’ αρχή και μόνο από πλευράς τήρησης των τυπικών κανονισμών, οι αρχές και η αστυνομία γνώριζαν από πριν για τις αντι-μεταναστευτικές συνάξεις «διαμαρτυρίας» που οργάνωσε το άθλιο αλλά και άκρως επικίνδυνο αυτό συνονθύλευμα.
Και ουσιαστικά, όμως, τα πογκρόμ θα έπρεπε να τα περιμέναμε αφού το σκηνικό γι αυτά, με το άκρατο ρατσιστικό αφήγημα και εχθρικό περιβάλλον για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, είχε στηθεί από πολύ πιο πριν, συστηματικά και συστημικά, από την κυβέρνηση Αναστασιάδη και με πρωτεργάτη τον τελευταίο της Υπουργό Εσωτερικών Νίκο Νουρή, με συνοδοιπόρους την ακροδεξιά και τους νέο-ναζιστές φασίστες, τη συντηρητική Δεξιά, το λεγόμενο Κέντρο και την Εκκλησία και με τη συνεπικουρία της πλειοψηφίας των ΜΜΕ. Ένα αφήγημα, που παρουσίαζε τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ως απειλή για την εθνική ασφάλεια και την ίδια την επιβίωση της χώρας, τη δημογραφία και την πολιτιστική της ταυτότητα. Τους κατηγορούσε ακόμα συλλήβδην και αδιάκριτα ότι εργαλειοποιούνται θεληματικά από την Τουρκία για την υλοποίηση των σχεδίων της στην Κύπρο και από τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως και για την ανεργία, την εγκληματικότητα και όλα τα δεινά που πλήττουν τη χώρα.
Το Παγκόσμιο Σύστημα Καταρρέει
Με τον πόλεμο στην Ουκρανία, τη γενοκτονία στη Γάζα και τώρα στον Λίβανο να επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την παγκόσμια οικονομική κρίση, ο καπιταλισμός μετατρέπεται σε υπαρξιακό πρόβλημα για την ανθρωπότητα
Μέσα στη δύνη της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης στην Ουκρανία, των εγκλημάτων και της γενοκτονίας στη Γάζα, αλλά και την απαρχή της στον Λίβανο, θα ήταν καλή και μια ανασκόπηση των οικονομικών «επιτευγμάτων» του δυτικού πολιτισμού, ή, αλλιώς, της ελεύθερης αγοράς.
Το σύστημα που έπαιξε προοδευτικό ρόλο στην ιστορία αντικαθιστώντας την Φεουδαρχία, όχι μόνο αδυνατεί πια να παίξει οποιοδήποτε προοδευτικό ρόλο, αλλά βρίσκεται σε διαδικασία απόλυτης φθοράς, η οποία δημιουργεί θανάσιμους κινδύνους για τους λαούς του κόσμου.
Για δεκαετίες στον 20ο αιώνα οι Θεσμοί του παγκόσμιου συστήματος αναφέρονταν στο ονομαζόμενο ‘catching up’. Δηλαδή στην δυνατότητα του παγκόσμιου Νότου να φτάσει τον παγκόσμιο Βορρά, και να κλείσει την τεράστια διαφορά σε οικονομική ανάπτυξη και βιοτικό επίπεδο. Ο 21ος αιώνας αναδεικνύει πιο ξεκάθαρα από ποτέ ότι αυτό είναι μύθος για όλες σχεδόν τις χώρες της φτωχής περιφέρειας.
Αυτή την πραγματικότητα αρνούνταν οικονομολόγοι του συστήματος, ειδικά αυτοί του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Οι εξελίξεις όμως των τελευταίων χρόνων, της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που μαίνεται από το 2008, δεν αφήνουν πια περιθώρια να επιμένουν σε θεωρίες χίμαιρες.
Πόλεμος: η διαιρετική τομή (για μια ακόμα φορά) στο χώρο της αριστεράς
Ο καπιταλισμός φέρει μέσα του τον πόλεμο
όπως το σύννεφο φέρει μέσα του την καταιγίδα
(Ζ. Ζωρές)
Έχουν περάσει εκατό δέκα χρόνια από τότε που στο Παρίσι ένα Γάλλος, φανατικός εθνικιστής, ο Ραούλ Βιλαίν, πυροβόλησε και σκότωσε, στις 31 Ιουλίου του 1914, στο Cafe du croissant στην Μονμάρτη τον μεγάλο σοσιαλιστή ηγέτη Ζαν Ζωρές.
Ο Ζαν Ζωρές υπήρξε μια από τις πλέον εντυπωσιακές, φωτισμένες και ηθικές πολιτικές προσωπικότητες της 3ης γαλλικής δημοκρατίας, αλλά και ο πιο ανιδιοτελής, μεγαλοφυής και διορατικός εκπρόσωπος της δεξιάς πτέρυγας του γαλλικού και ευρωπαϊκού σοσιαλισμού. Δεν είχε όμως τίποτα κοινό με τους μεταλλαγμένους ηγέτες της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας. Αποτελεί ακόμα και σήμερα την πλήρη άρνηση τους.
Ο Λ. Τρότσκι έγραψε αργότερα, στις αναμνήσεις του, ότι «Είχα ακούσει τον Ζωρές σε λαϊκές συγκεντρώσεις στο Παρίσι, σε Διεθνή Συνέδρια, σε επιτροπές. Κάθε φορά μου φαινόταν πως τον άκουγα για πρώτη φορά (…) Προικισμένος με μια επιβλητική δύναμη, πρωτόγονη σαν χείμαρρος, ξεχείλιζε από τόση γλυκύτητα που λαμποκοπούσε σε όλο του το πρόσωπο, σαν αντικαθρέφτισμα θαυμαστής πνευματικής καλλιέργειας (…) Πότε αμείλιχτος σαν σίφουνας σάρωνε στο δρόμο του κάθε αντίδραση, και πότε μεγαλόψυχος και μαλακός μιλούσε σαν παιδαγωγός, σαν μεγαλύτερος αδελφός».