Η μεταμόρφωση του ηγέτη της Λύσης σε Νονό της συμμορίας ή

"ο πατριωτισμός αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο του κάθε απατεώνα"

Η περίπτωση του Αναστασιάδη καταδεικνύει με τον πιο εμφαντικό τρόπο ότι οι υλικές συνθήκες καθορίζουν τη συνείδηση.

Το 2004 ηγείται μαζί με τον Κληρίδη της καμπάνιας του Ναι στο Δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν. Το 2013 απορρίπτει το έγγραφο Ντάουνερ, το 2016 φεύγει με ψευδείς δικαιολογίες από το Μον Πελεράν και το 2017 εγκαταλείπει το Κραν Μοντανά τορπιλίζοντας τις διαπραγματεύσεις που βρίσκονταν μια ανάσα από τη Λύση.

Τι ήταν αυτό που μεταμόρφωσε τον πάλαι ποτέ υπέρμαχο της Λύσης σε νεκροθάφτη της, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα;

Πρώτα και κύρια το 2004 ήταν ένα μόλις χρόνο μετά που ο  ΔΗΣΥ έχασε την εξουσία και έπαψε να καρπούται τα προνόμιά της.  Δεύτερον, το πιο σοβαρό κομμάτι της αστικής τάξης, την οποία ο Συναγερμός εκπροσωπεί, έβλεπε με συμπάθεια και στήριζε την επιλογή της Λύσης και επανένωσης διότι τότε ένοιωθε τη δύναμή της απέναντι στην ασθενέστερη οικονομικά αστική τάξη των Τ/κυπρίων και ότι εύκολα θα μπορούσε να επιβληθεί και στο Βόρειο τμήμα της Κύπρου.

Το 2013 βρίσκει τον Αναστασιάδη να έχει μόλις αναρριχηθεί στην προεδρία της Δημοκρατίας, με τα προνόμια και οφέλη που αυτή υποσχόταν σε αυτόν και τον περίγυρό του, εντός και εκτός Κύπρου. Αφού εξασφαλίζει τις καταθέσεις των Ρώσων ολιγαρχών και λοιπών πελατών του περιορίζοντας το κούρεμα στις καταθέσεις των Κυπρίων, αρχίζει στη συνέχεια να ξεδιπλώνεται το κόλπο γκρόσο των διαβατηρίων, με τα δισεκατομμύρια να εισρέουν στον ίδιο και σε μια χούφτα παρατρεχάμενούς του υπουργούς και κάποιους μεγαλοδικηγόρους.

Το 2017 η βιομηχανία των δισεκατομμυρίων με το ξεπούλημα της κυπριακής υπηκοότητας, και συνακόλουθα της Ευρωπαϊκής, βρίσκεται στο απόγειό της. Ο μαέστρος της ορχήστρας με τίποτα δεν θα διακινδύνευε τους πακτωλούς που εισέρρεαν για αυτόν και τον περίγυρό του αποδεχόμενος μια λύση του Κυπριακού που θα έβαζε τέλος στην χωρίς έλεγχο (μοναρχική) διαχείριση της Δημοκρατίας που του την παραχωρούσε το δίκαιο της ανάγκης όπως αυτό επιβλήθηκε μετά τις δικοινοτικές ταραχές του ΄63-΄64.

Οι συνομιλίες στον Κραν Μοντανά έπρεπε να διακοπούν πάση θυσία και με οποιοδήποτε τίμημα για το μέλλον της λύσης και επανένωσης.  Και αυτό έκανε ο Αναστασιάδης με βασικά του δεκανίκια τους Κοτζιά και Χριστοδουλίδη, αφήνοντας άφωνους όλους τους παρευρισκόμενους στη σύνοδο, Κύπριους και ξένους, περιλαμβανομένου και του Γ.Γ.  των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτιέρες.

Σαν καλός μαέστρος φρόντισε μακιαβελικά να καθησυχάσει την Τουρκία  -τον πιο σοβαρό αντίπαλό του -  ότι θα μπορούσε να εργαστεί μαζί τους για λύση δύο κρατών φτάνει να τον άφηναν στο απυρόβλητο μέχρι τις επερχόμενες εκλογές του Φεβράρη του '18.  Λίγο μετά το Κραν Μοντανά ο Αναστασιάδης απορρίπτει και την πρόταση του Ακκιντζί να καταστεί το πλαίσιο Γκουτιέρες στρατηγική συμφωνία.

Μέχρι και τον Νιόβρη του ΄21 συνεχίζει ανενόχλητος να συσσωρεύει εκατομμύρια αυτός και η παρέα του και να αρνείται οποιαδήποτε ανταπόκριση στα κελεύσματα Ακκιντζί.

Τον τελευταίο χρόνο, και αφού η Ευρωπαϊκή Ένωση έβαλε τέλος στο ληστρικό πρόγραμμα των διαβατηρίων και αφού διεθνώς έφτασε να θεωρείται σαν μαφιόζος περιωπής και η κυπριακή κοινωνία άρχισε να αντιλαμβάνεται τη δυσοσμία που έβγαινε από το προεδρικό, ο Αναστασιάδης θυμήθηκε ξανά τη λύση στη βάση της ΔΔΟ αλλά και πάλι χωρίς να αποδέχεται την πολιτική ισότητα.

Με όσα του καταμαρτυρούνται τα τελευταία χρόνια (βλ. Α. Παράσχος, Μ. Δρουσιώτης κ. λοιποί) ο Αναστασιάδης και αρκετοί από τον περίγυρό του θα έπρεπε να βρίσκονται στη φυλακή εδώ και καιρό. Πώς όμως θα μπορούσε να γίνει αυτό όταν έχει ελέγξει κάθε ανεξάρτητη αρχή με ανθρώπους που φρόντισε να διαφθείρει (βλ. Γ. Εισαγγελέα και Β.Γ. εισαγγελέα) και χειραγωγεί με εξαγορά είτε άλλως πως ΜΜΕ και δη και το κρατικό κανάλι που άλλος οφείλει να είναι ο ρόλος του;

Πώς θα βρισκόταν στη φυλακή ο αρχιμαφιόζος και η παρέα του όταν καμιά σοβαρή πολιτική δύναμη του τόπου και δη η Αριστερά δεν ζήτησαν ποτέ την παραίτησή του και την προσαγωγή του σε δίκη;

Το άκρον άωτο δε της σήψης είναι όταν δηλώνει ο Αναστασιάδης (ακόμα και υπό μορφή αστείου, όπως αναγκάστηκε να δηλώσει μετά από τις αντιδράσεις που υπήρξαν) περήφανος που θα τον διαδεχτεί στην προεδρία ένας από τους συνεργάτες του και θα εξασφαλίσει τη συνέχεια της πολιτικής του, χωρίς στην πραγματικότητα να υψώνεται πειστική αντιπολιτευτική φωνή ενάντια του και ενάντια στη μπόχα που εκπέμπει η κυβέρνηση του.

Ο Αναστασιάδης προσπαθεί να διασφαλίσει την ατιμωρησία του για τα σκάνδαλα στα οποία εμπλέκεται αυτός και η κυβέρνησή του καθώς και για τα δισεκατομμύρια που ισχυρά φημολογείται ότι έχει συσσωρεύσει στα χρόνια της διακυβέρνησης του, μέσα από τους διορισμούς σε καίρια πόστα δικών του ανθρώπων (Γενικοί Εισαγγελείς, Αστυνομία),  τη διασφάλιση της διαδοχής του κ.λ.π. 

Ο Αναστασιάδης στην πράξη αξιοποίησε για ίδιο όφελος την εξουσία που του πρόσφερε ο κόσμος με την ψήφο του και τις δυνατότητες που του πρόσφεραν οι υπερεξουσίες του προέδρου, όπως έχουν συσσωρευτεί μετά την αποχώρηση των Τ/κυπρίων από τη συμμετοχή τους στην διακυβέρνηση του τόπου. 

Για χάρη του πακτωλού των εκατομμυρίων που εισέρρεαν για αυτόν και για την ορχήστρα που διεύθυνε, ενός πακτωλού που βρισκόταν το ΄17 στην κορύφωσή του, δεν είχε κανένα πρόβλημα να πουλήσει την Κύπρο και το όραμα της επανένωσης!  Από ηγέτης της Λύσης μετατρέπεται σε Νονό μιας συμμορίας.

Τους τελευταίους μήνες ο μαέστρος της ορχήστρας γυροφέρνει από μνημόσυνο σε μνημόσυνο ηρώων και ξεδιπλώνει όλη του υποκριτική δεινότητα για ιδανικά και πατρίδα, με κύριο στόχο να εξαπατήσει ακόμα μια φορά το λαό.  Σαν γνήσιος απατεώνας ντύνεται τον μανδύα του πατριωτισμού, με τις όποιες παραλλαγές του, που είναι το τελευταίο καταφύγιο του κάθε απατεώνα.

Μάζος

18 Οκτωβρίου 22