Ένα ακόμα καταστροφικό φιάσκο του Χριστοδουλίδη

Ενημέρωση στις August 13, 2024

Για ακόμα μια φορά ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης επιβεβαίωσε όχι απλά ότι είναι κατώτερος των περιστάσεων αλλά, κυρίως και το χειρότερο, ότι λειτουργεί με τρόπο που να παριστάνει ότι επιθυμεί λύση του Κυπριακού ενώ στην ουσία ναρκοθετεί την όποια προσπάθεια.

Έσπευσε να εξαγγείλει ότι πήρε πρόσκληση από τα Ηνωμένα Έθνη για τριμερή συνάντηση με τον κ. Ερσίν Τατάρ και τον Γ. Γραμματέα των ΗΕ στη Νέα Υόρκη, και μάλιστα σε συγκεκριμένη ημερομηνία, στις 13 Αυγούστου, την οποία και δήλωσε ότι αποδέχτηκε προσθέτοντας την ευχή ότι θα την αποδεχτεί και ο Τουρκοκύπριος ηγέτης.

Ο Ερσίν Τατάρ διέψευσε κατηγορηματικά ότι υπήρξε τέτοια πρόσκληση, προσθέτοντας ότι κι αν υπήρχε δεν θα την δεχόταν γιατί δεν υπάρχει κοινό έδαφος για συνομιλίες. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος του κ. Χριστοδουλίδη διευκρίνισε την επομένη πως δεν επρόκειτο για πρόσκληση αλλά για βολιδοσκόπηση.

Η δημόσια εξαγγελία μιας «βολιδοσκόπησης» είναι μια πράξη εξόχως αντιδεοντολογική, κάτι που δεν μπορεί να αγνοεί ένας διπλωμάτης, και τορπιλίζει οποιεσδήποτε προσπάθειες να βρεθεί τρόπος ξεπεράσματος του αδιεξόδου.

Ήταν, ταυτόχρονα, μια προσπάθεια εξαπάτησης της κοινής γνώμης προς απάμβλυνση των όσων του καταμαρτυρεί η απεσταλμένη του Γ. Γραμματέα, και όσων γνωρίζουμε όλοι ότι έχει πράξει ή/και αποφύγει να πράξει από την εκλογή του σε σχέση με τη διαχείριση του Κυπριακού.

Ακόμα χειρότερο είναι ότι με αυτή του την πράξη έβαλε τέλος στην πρωτοβουλία του Γ. Γραμματέα.

Ο κ. Χριστοδουλίδης μας έχει συνηθίσει σε επιπόλαιες και ανόητες πολιτικές πράξεις. Όμως, σ’ αυτή την περίπτωση, πρόκειται για συνειδητή κίνηση τορπιλισμού της προσπάθειας να ξαναρχίσουν οι συνομιλίες. Φαίνεται πως προσπαθεί να αποφύγει οτιδήποτε μπορεί να φέρει τις δυο κοινότητες στο τραπέζι των συνομιλιών.

Η προσέγγιση του κ. Χριστοδουλίδη στο Κυπριακό είναι γνωστή από την πολιτική που ακολούθησε ως Υπουργός Εξωτερικών του Νίκου Αναστασιάδη. Αυτή η πολιτική κορυφώθηκε στο Κραν Μοντανά, με την εγκατάλειψη των συνομιλιών. Η σημερινή του προσποίηση ότι επιθυμεί τη λύση του Κυπριακού δεν είναι τίποτε άλλο από ένα κουτοπόνηρο τέχνασμα για να αντιμετωπίσει τα αδιέξοδα και τις πιέσεις που δέχεται, τόσο από τα ΗΕ και την ΕΕ, όσο και από το εσωτερικό.

Όσοι επιδιώκουν τη λύση, και ιδιαίτερα η Αριστερά, δεν μπορούν να ελπίζουν σε αλλαγή προσέγγισης από τον κ. Χριστοδουλίδη με την παράθεση λογικών επιχειρημάτων και την πειθώ. Έχουν υποχρέωση να τον ξεσκεπάζουν σε κάθε παιγνίδι που προσπαθεί να παίξει, σε κάθε τακτικισμό που χρησιμοποιεί για να αποτρέψει τη λύση.

Είναι ο μόνος τρόπος για να κινητοποιηθεί ο Κυπριακός λαός και να επιβάλει την επανένωση της Κύπρου. Η ίδια η απεσταλμένη του ΓΓ των ΗΕ έχει διαπιστώσει πως μόνο με μια τέτοια κινητοποίηση μπορούν οι σημερινοί ηγέτες των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων να επανέλθουν σε πορεία λύσης.

Αριστερή Πτέρυγα
13 Αυγούστου 2024

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Ενημέρωση στις May 29, 2024

Οι εκλογές του Ιούνη γίνονται σε ένα δύσκολο χρονικό σημείο για την παγκόσμια Αριστερά. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, η γενοκτονία στη Γάζα, η άνοδος της ακροδεξιάς και η δαιμονοποίηση των μεταναστών και των προσφύγων σχεδόν σε όλες τις χώρες του κόσμου, οι σημαντικές απειλές για τη δημοκρατία, η ακρίβεια και η πτώση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων δημιουργούν ένα κλίμα ανασφάλειας που για πρώτη φορά ίσως από την εποχή των παραμονών του δευτέρου παγκόσμιου πολέμου έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα.

Στην ίδια την Κύπρο, βλέπουμε φαινόμενα που πρέπει να μας ανησυχούν. Η άνοδος του ΕΛΑΜ, η αποδυνάμωση των παραδοσιακών κομμάτων, η διαπλοκή και η διαφθορά συνοδεύονται από γενική απογοήτευση και κυνισμό. Όταν κάποιος δεν μπορεί να δει πώς να συμβάλει για την αλλαγή της κατάστασης οδηγείται στην αδράνεια. Η αποτυχία της Αριστεράς να προσφέρει πειστική πορεία αγώνα για την αντιμετώπιση της επίθεσης της άρχουσας τάξης, οδηγεί μια σειρά από μικρά και νεοφανή κόμματα και «ανεξάρτητους» υποψήφιους να κυνηγούν την «ψήφο διαμαρτυρίας» που ολοένα φαίνεται να αυξάνεται. Οι εκλογές τείνουν ολοένα και περισσότερο να μεταβάλλονται από έκφραση δημοκρατικής ετυμηγορίας σε διαγωνισμό επικοινωνιακού λόγου.

Ωστόσο οι εκλογές δεν είναι ασήμαντη λειτουργία για την Αριστερά. Η διεκδίκηση των εκλογών είναι σημαντική για πολλούς λόγους:

1. Είναι σημαντική σαν πραγματική διεκδίκηση. Όσο κι αν σε τελευταία ανάλυση το εκλογικό αποτέλεσμα αγνοείται από την άρχουσα τάξη αν την απειλεί ουσιαστικά, όπως έγινε στην Ελλάδα τον Ιούνιο του 2015 όταν το Δημοψήφισμα που κερδήθηκε από τον Ελληνικό λαό με ποσοστό 62% αγνοήθηκε από την Ευρωπαϊκή ελίτ και οδήγησε στην υποταγή του Τσίπρα και της ηγεσίας του Σύριζα, μια επιτυχία της Αριστεράς στις εκλογές μπορεί να προσφέρει πραγματικά κέρδη για την εργατική τάξη και την κοινωνία γενικότερα. Ειδικά στην περίπτωση των Δημοτικών Εκλογών μπορεί σε μεγάλο βαθμό, όταν υπάρχει ένα αποφασιστικό πρόγραμμα, να προστατέψει τις τοπικές κοινωνίες από καταστροφικές κατευθύνσεις ανάπτυξης και την καταστροφή του κοινωνικού ιστού.

2. Είναι σημαντική σαν συμβολική σύγκρουση. Η διεκδίκηση των εκλογών στη βάση αρχών και προγράμματος είναι μια ευκαιρία για να αλλάξουν κοινωνικές συνειδήσεις και να επικρατήσουν απόψεις της Αριστεράς που διαφορετικά θα παρέμεναν θεωρητικές τοποθετήσεις. Το παράδειγμα των Ευρωεκλογών του 2019 με την εκλογή Τουρκοκύπριου Ευρωβουλευτή με το ψηφοδέλτιο του ΑΚΕΛ έσπασε εθνικιστικές προκαταλήψεις περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη δράση. Δεν είναι τυχαίο που το 2019 είχαμε, ακόμα και από τους λιγότερο εθνικιστές του ΔΗΣΥ, απόπειρα τρομοκράτησης των ψηφοφόρων με την απειλή ότι «οι Τουρκοκύπριοι θα καθορίζουν την πολιτική μας». Σήμερα, έχουμε δυο άλλα κόμματα πέρα από το ΑΚΕΛ που έχουν συμπεριλάβει Τουρκοκύπριο στο ψηφοδέλτιό τους. Είναι σημαντικό το ΑΚΕΛ να μπορέσει να επαναλάβει την πρωτοποριακή του επιτυχία.

3. Είναι σημαντική σαν καταμέτρηση δυνάμεων. Μια αδύναμη Αριστερά αφήνει ευάλωτη και ανυπεράσπιστη την εργατική τάξη και τα αδύναμα στρώματα της κοινωνίας. Μια αδύναμη αριστερά δίνει στην άρχουσα τάξη την αυτοπεποίθηση να περνά στην επίθεση, να απειλεί και να περιορίζει το βιοτικό της επίπεδο. Της δίνει την αυτοπεποίθηση να καταπατεί κάθε δημοκρατικό και ανθρώπινο δικαίωμα. Της δίνει την αυτοπεποίθηση να λεηλατεί την οικονομία όπως είδαμε με την έκταση της διαφθοράς και της ατιμωρησίας των τελευταίων χρόνων.

Είναι γι’ αυτούς τους λόγους που η Αριστερά πρέπει να διεκδικεί μεθοδικά και με πρόγραμμα τις εκλογές και να κινητοποιεί τις δυνάμεις της οργανωμένα. Με ένα πρόγραμμα και στόχους που να συνεπαίρνουν κάθε αριστερό για ένα αγώνα που να έχει σημασία.

Είναι αλήθεια ότι οι εκλογές του Ιούνη δεν δίνουν την καλύτερη ευκαιρία για την αξιοποίηση από την Αριστερά αυτών των δυνατοτήτων. Οι τελευταίες προεδρικές εκλογές, με τον Ανδρέα Μαυρογιάννη να φτάνει πολύ κοντά σε μια απρόσμενη επιτυχία, φαίνεται να έχουν οδηγήσει το ΑΚΕΛ στην πεποίθηση πως πρέπει να επιδιώκει πάση θυσία συνεργασίες με ετερόκλητες δυνάμεις για να ελπίζει σε καλύτερα αποτελέσματα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την έλλειψη γενικών στόχων που να δημιουργούν κοινωνικές συνειδήσεις.

Στις τοπικές εκλογές πολλοί «ανεξάρτητοι» υποψήφιοι που στηρίζει το ΑΚΕΛ δεν πείθουν ότι μπορούν να υπηρετήσουν τους στόχους της Αριστεράς. Το πρόβλημα δεν είναι οι συνεργασίες, είναι η έλλειψη προγραμμάτων σε κάθε χώρο. Είναι ο διαμοιρασμός δημαρχείων και θέσεων στις διάφορες περιοχές, χωρίς ξεκάθαρους στόχους και αρχές. Είναι η έλλειψη καθαρού οράματος που να δείχνει τις αρχές στις οποίες στηρίζεται η Αριστερά και ο αγώνας της.

Είναι ωστόσο σημαντικό να δοθεί η μάχη των εκλογών για όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επιτυχία της Αριστεράς. Τόσο στις Ευρωεκλογές όσο και στην εκλογή Δημοτικών Συμβουλίων το ΑΚΕΛ πρέπει να δείξει τη δύναμή του. Στις εκλογές Δημάρχων και άλλων αξιωματούχων είναι σημαντικό να γίνει προσπάθεια για όσο γίνεται καλύτερες, ή λιγότερο κακές, επιλογές.

Το ΑΚΕΛ πρέπει να υποστηριχτεί σε ένα αγώνα που πρέπει να δώσει μαζί όλη η Αριστερά.

Αριστερή Πτέρυγα
29 Μαΐου 2024