Η Αριστερά να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα και την προοπτική της Λύσης

Ενημέρωση στις May 24, 2017

Οι προσπάθειες για λύση που ξεκίνησαν μετά την άνοδο του Ακκιντζί στην προεδρία των Τ/κυπρίων φαίνεται ότι έφτασαν σε οριακό επίπεδο. Στην τελική τους ευθεία ο Αναστασιάδης, χωρίς τις αμφιταλαντεύσεις της προηγούμενης περιόδου, οδεύει πλέον ολοταχώς για τις προεδρικές και τη δεύτερη πενταετία. Ξανά η λύση του Κυπριακού μπαίνει στο περιθώριο και θυσιάζεται στο βωμό της καρέκλας του προεδρικού.

Στα 13 χρόνια που πέρασαν από την περίοδο του δημοψηφίσματος του 2004, η συγκυρία για λύση του Κυπριακού ποτέ δεν ήταν τόσο ευνοϊκή όσο τώρα:

1. Με τη διάθεση για λύση να βρίσκεται σε ψηλά επίπεδα μέσα και στις δυο κοινότητες.

2. Σημαντικά ζητήματα να έχουν συμφωνηθεί.

3. Τα ζητήματα ασφάλειας και εγγυήσεων για πρώτη φορά φαίνεται ότι μπορούν να βρουν τη λύση τους, φτάνει να ειδωθούν με ανοικτό πνεύμα και χωρίς μαξιμαλισμούς.

4. Τον διεθνή παράγοντα να σπρώχνει για λύση και να θέλει να συνδράμει θετικά, πολιτικά και οικονομικά, στην εφαρμογή της λύσης.

5. Η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων να μπορεί να λειτουργήσει ως ένα επιπλέον κίνητρο προς την κατεύθυνση της Λύσης. Χωρίς λύση, η επιδίωξη της διαχείρισής τους μονομερώς από την Ε/κυπριακή πλευρά κινδυνεύει να μετατραπεί σε μπούμερανγκ.

6. Παρά τις αλλαγές επί του εδάφους, που ήταν ιδιαίτερα ραγδαίες στο Βορρά μετά το 2004, η επιδίωξη για λύση μέσα στα πλαίσια μιας διζωνικής-δικοινοτικής Ομοσπονδίας παρέμεινε ως βασική επιδίωξη μέσα στην Τ/κυπριακή κοινότητα. Μια επιδίωξη όμως που μπορεί να διαφοροποιηθεί άρδην την αμέσως επόμενη περίοδο στη βάση των νέων πραγματικοτήτων που θα διαμορφωθούν μετά τη διαφαινόμενη κατάρρευση των συνομιλιών.

Το έλλειμμα, που για ακόμα μια φορά αποδεικνύεται στη μακρά ιστορία του κυπριακού, είναι η αναγκαία και τολμηρή πολιτική βούληση από την ηγεσία των Ε/κυπρίων. Για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται ότι η προτεραιότητα των κυβερνώντων δεν ήταν και δεν είναι η επίτευξη λύσης αλλά η αναρρίχηση στην εξουσία και η διατήρησή της.

Το ΑΚΕΛ με σοβαρότητα και υπευθυνότητα δεν παρασύρθηκε από τους τακτικισμούς του Αναστασιάδη και δεν μπήκε σε λογικές εθνικής ενότητας που ο Πρόεδρος καιροσκοπικά προσπάθησε να κτίσει μαζί με τους υπόλοιπους απορριπτικούς του ενδιάμεσου χώρου ως άλλοθι στην προσπάθειά του για έξοδο από τις συνομιλίες.

Η προσήλωση και συνέπεια του ΑΚΕΛ στις προσπάθειες για λύση είναι σήμερα ο μόνος παράγοντας που μπορεί και πρέπει να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα και την προοπτική της λύσης στη σημερινή κρίσιμη συγκυρία. Η Αριστερά δεν έχει κανένα λόγο να μπει στη λογική της προεδρολογίας για χάριν της εξουσίας. Αντίθετα, πρέπει να μετατρέψει τις προεδρικές σε δημοψήφισμα κινητοποιώντας το λαό, και με έμφαση στη δικοινοτικότητα. Η Αριστερά πρέπει τολμηρά να πάρει την πρωτοβουλία και να έρθει αυτή σε συμφωνία με τον Ακκιντζί, μαζί και με όσες δυνάμεις στην Ε/κυπριακή και Τ/κυπριακή κοινότητα επιδιώκουν τη λύση.

Αν, τελικά οι συνομιλίες καταρρεύσουν, και προχωρήσουμε προς εκλογές χωρίς λύση, η καλύτερη επιλογή υποψήφιου σε αυτές είναι ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ Αντρος Κυπριανού. Είναι ο ηγέτης που με τη σοβαρότητα και αποφασιστικότητά του την τελευταία περίοδο έχει κερδίσει την εκτίμηση και εμπιστοσύνη πολιτών και πέραν του Αριστερού χώρου. Είναι ο ηγέτης που στα κοινωνικοοικονομικά ζητήματα θα μπορούσε να εγγυηθεί βασικές κατακτήσεις των εργαζομένων και να αποκρούσει νεοφιλελεύθερες επιθέσεις.

Αριστερή Πτέρυγα
24/5/17