.png){kind=small}
Με αφορμή την εισβολή του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία
Η μαρξιστική Αριστερά απέναντι στον πόλεμο: ένα ιστορικό παράδειγμα
Δεν είναι πρώτη φορά που η αριστερά βρίσκεται αντιμέτωπη με δύσκολα διλήμματα, όπως αυτά που προκαλεί η εισβολή του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία και ο πόλεμος ανάμεσα στις δύο χώρες. Διλήμματα, θεωρητικά αλλά και πρακτικά, για το ποια πρέπει να είναι θέση της αριστεράς απέναντι στον σημερινό πόλεμο. Θα επιχειρήσω να προσεγγίσω το πρόβλημα μέσω ενός ιστορικού γεγονότος το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό.
Η δολοφονία του αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου, διαδόχου της αυτοκρατορίας των Αψβούργων και της συζύγου του στο Σεράγιεβο, στις 28 Ιουνίου του 1914, από μια ομάδα νεαρών Σέρβων ρομαντικών επαναστατών, εθνικιστών αποτέλεσε τη σπίθα που άναψε την πυρκαγιά του αιματηρού πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Η δολοφονία του διαδόχου του θρόνου υπήρξε η αφορμή για την επίθεση της Αυστρίας στη Σερβία σηματοδοτώντας την απαρχή ενός παγκοσμίου πολέμου με τραγικές συνέπειες για την ανθρωπότητα, και κυρίως για την Ευρώπη. Η αυτοκρατορία των Αψβούργων απέστειλε, στις 23 Ιουλίου του 1914, ένα τελεσίγραφο και στη συνέχεια κήρυξε τον πόλεμο στη Σερβία. Η Ρόζα Λούξεμπουργκ ανέφερε αργότερα ότι το αυτοκρατορικό σύστημα στην Αυστρία χρησιμοποίησε τη δολοφονία για να επιτεθεί στην Σερβία και το γεγονός αυτό αποτέλεσε το πρώτο βήμα το οποίο οδήγησε στη γενίκευση του πολέμου: «Η βαλκανική πολιτική της Αυστρίας δεν ήταν παρά μια απροκάλυπτη προσπάθεια να στραγγαλιστεί η Σερβία (…) Ανάμεσα στους Αυστριακούς ιμπεριαλιστές, η αγαλλίαση ήταν ακόμα μεγαλύτερη και αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν τα πτώματα των αρχιδουκών όσο ήταν ακόμα ζεστά. Μετά από ένα βιαστικό συνέδριο στο Βερολίνο, ο πόλεμος αποφασίστηκε πραγματικά και το τελεσίγραφο στάλθηκε σαν ένας φλεγόμενος πυρσός που προορισμός του ήταν να βάλει φωτιά στις τέσσερεις γωνιές του καπιταλιστικού κόσμου».
Οι Εξαγγελίες του Πρωθυπουργού
Ακόμα περισσότερη κατάπτωση της πολιτικής - άλλα εξαγγέλλουν και άλλοι είναι οι στόχοι
του Σωτήρη Βλάχου
Εκτιμώντας τις δυνατότητες υλοποίησης των εξαγγελιών Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη, έχει σημασία να ξεκινήσουμε από την εκτίμηση του κόσμου για τις πιθανότητες / δυνατότητες να υλοποιηθούν. Σύμφωνα με δημοσκόπηση της GPO, που παρουσιάστηκε στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων του Star, οι πολίτες σε ποσοστό 57,4% θεωρούν ότι δεν θα υλοποιηθούν.
Οι δηλωμένες προθέσεις για αύξηση του κατώτατου και μέσου μισθού στα 950 και 1500 ευρώ αντίστοιχα, κάποια στιγμή σε κάποια χρόνια από σήμερα, είναι στόχοι που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν και ούτε είναι δυνατόν να μετρηθεί αν επιτεύχθηκαν. Ποιος εργαζόμενος δεν κατανοεί ότι ακόμα και σήμερα ο κατώτατος μισθός δεν ισχύει, εκτός ίσως από τους εργαζόμενους στο δημόσιο.
Ηλεκτρική Διασύνδεση Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδας
Πάλι θα πληρώσει τη ζημιά ο Κύπριος Εργαζόμενος;
του Ντίνου Χαραλαμπίδη
Την τελευταία περίοδο γίνεται έντονη συζήτηση για το αν θα πρέπει ή όχι να υλοποιηθεί το έργο, ποιος θα φταίει αν δεν προχωρήσει, χρησιμοποιώντας τις περισσότερες φορές επιχειρήματα που καμία σχέση δεν έχουν με αυτό που πραγματικά θα έπρεπε να συζητιέται: Με βάση ποιας τεχνοοικονομικής μελέτης αυτό το έργο είναι βιώσιμο. Ποια δεδομένα έχουν ληφθεί υπόψη και σε σχέση με ποιες εναλλαχτικές λύσεις.
Να θυμίσουμε ότι η συζήτηση προέκυψε όταν είχε ζητηθεί από τους ιδιώτες «επενδυτές», σε αυτή την περίπτωση ο ΑΔΜΗΕ τη Ελλάδας, να συμβάλει το Κυπριακό κράτος στην χρηματοδότηση του έργου κατά 60%, με τους Κύπριους καταναλωτές να προπληρώνουν στους λογαριασμούς του ρεύματος. Τότε οι Κυπριακές Αρχές αναγκάστηκαν να ζητήσουν τεχνοοικονομική μελέτη, η οποία φαίνεται να δείχνει ότι το έργο είναι προβληματικό. Και τότε άρχισαν οι δεύτερες σκέψεις.
Ο Κασσελάκης τέλειωσε, το ζήτημα είναι τι γίνεται με τον Σύριζα
του Σωτήρη Βλάχου
«Το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ»
«Σενάριο χωρίς πλοκή της ιστορίας εμπλοκή…»
Με αυτό τον τίτλο και αυτούς τους στοίχους ως εισαγωγή δημοσιεύσαμε κείμενο μας ακριβώς ένα χρόνο πριν, όταν ο Κασσελάκης εκλέχθηκε ηγέτης του Σύριζα.
Για την εμφάνιση και επιτυχία Κασσελάκη, αναφέραμε στο συγκεκριμένο κείμενο, «όλα τα ‘εύσημα’ ανήκουν στη συλλογική ηγεσία Σύριζα. Ενός Σύριζα που σε τίποτε πια δεν θυμίζει τον Σύριζα και το πρόγραμμα με το οποίο συνεπήρε τον κόσμο και αναδείχτηκε κυβέρνηση τον Ιανουάριο του 2015». Η συλλογική ηγεσία σε όλες της τις αποχρώσεις ήταν υπεύθυνη.
«Η Νέα Δημοκρατία έπαψε να είναι ο πολιτικός εκπρόσωπος του ταξικού εχθρού και σχεδόν το μόνο που έμεινε να της προσάπτουν ήταν ότι δεν ήταν άριστοι όπως οι ίδιο οι νεοδημοκράτες ισχυρίζονταν».
Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ «ΝΕΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ» ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΚΑΙ Η ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΗΤΤΑ ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ
Υπάρχει πολλη αμφισβήτηση της σημασίας της ήττας της Λεπεν και της ακροδεξιας. Πολλοι αναφέρονται στα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου για να πουν ότι η ακροδεξια όχι μόνο δεν ηττήθηκε, αλλα αύξησε και τα ποσοστα-της. Οι αριθμοι στους οποίους βασίζονται αυτές οι εκτιμήσεις είναι:
Ωστόσο, τέτοιοι πίνακες είναι παραπλανητικοι. Το εκλογικο σύστημα στη Γαλλία είναι τέτοιο που τα ποσοστα του 1ου γύρου, που αντανακλουν περίπου την εκλογικη δύναμη του κάθε σχήματος, δεν είναι συγκρίσιμα με τα ποσοσστα του 2ου γύρου, που είναι αποτέλεσμα αποφάσεων που παίρνονται απο τα διάφορα εκλογικα σχήματα με συγκεκριμένους στόχους. Στις συγκεκριμένες εκλογες, ο στόχος του αποκλεισμου της Λεπεν απο την πιθανότητα να κάμει κυβέρνηση καθόρισε αυτα τα ποσοστα σε μεγάλο βαθμο. Αυτος ο στόχος έγινε πραγματικότητα, και αυτο οφείλεται στην αποφασιστικότητα της «Ανυπότακτης Γαλλίας» και του Μελανσον να αποσύρουν υποψήφιους σε περιοχες όπου διαφορετικα θα κέρδιζε έδρες η Λεπεν. Ο περιορισμος των εδρων της Λεπεν σε αριθμο που δεν της επιτρέπει να σχηματίσει κυβέρνηση, είναι μια μεγάλη επιτυχία του «Νέου Λαϊκου Μετώπου» και ειδικα του Μελανσον.
Με αφορμή την ερμηνεία εκλογικών αποτελεσμάτων
Η όποια προσπάθεια ερμηνείας εκλογικών αποτελεσμάτων πρέπει να λαμβάνει υπόψη στη γενικότητά του το τοπικό και το παγκόσμιο πλαίσιο της κατάστασης, μέσα στο οποίο διεξάγονται οι εκλογές. Πρέπει επίσης να λαμβάνει υπόψη τον παγκόσμιο χαρακτήρα που έχει αποκτήσει η καπιταλιστική οικονομία, την οικονομική κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη από το 2008 και την έλλειψη της όποιας προοπτικής ξεπεράσματος αυτής της κρίσης με οικονομικά μέσα.
Ξεκινώντας από το περιβάλλον της παγκοσμιοποίησης πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι αυτή δημιούργησε ένα δεδομένο, που είναι το αδύνατο σε μιαν οικονομία να λειτουργήσει και να αναπτυχθεί περιορισμένη στα εθνικά της γεωγραφικά σύνορα. Ακόμα και η οικονομία της Κίνας, που δεν έχει εξαντλήσει τα εσωτερικά της περιθώρια για ανάπτυξη, αν αποσυνδεθεί από την παγκόσμια οικονομία θα προχωρά με βηματισμούς χελώνας. Το ίδιο ισχύει και για την πιο προηγμένη και ανεπτυγμένη οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, παρά τον ηγεμονικό ρόλο που αυτή κατέχει στην παγκόσμια οικονομία.
Όταν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Ηνωμένες Πολιτείες κυριάρχησαν στις χώρες του Δυτικού κόσμου, οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές οργάνωσαν την οικονομία με τρόπο που όλες οι άλλες εργάζονταν γι’ αυτήν. Παρόλο που η γενική ανάπτυξη ήταν ανισομερής, επωφελήθηκαν από αυτήν όλες οι οικονομίες.
Τριώροφο στην Αυλή των Σχολείων Φανερωμένης
Το Δημοτικό Συμβούλιο Λευκωσίας έσπευσε στην τελευταία συνεδρίασή του, την Πέμπτη 13 Ιουνίου 2024, να συναινέσει στην απόφαση του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως να αδειοδοτήσει την ανέγερση τριώροφου κτιρίου στην αυλή του κτηρίου όπου στεγάζονταν τα Σχολεία Φανερωμένης. Οι δύο αυτές πράξεις έρχονται να προστεθούν σε μια σειρά αυθαιρεσιών όσον αφορά τις διαδικασίες, οι οποίες άρχισαν με την απόφαση τον Μάρτιο του 2021 για κλείσιμο των σχολείων και εκδίωξη των μαθητών του για σκοπούς μεταστέγασης του Τμήματος Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Κύπρου στα υφιστάμενα διατηρητέα κτήρια. Οι διαδικασίες αυτές παραπέμπουν και σε διασπάθιση δημόσιου χρήματος. Οι τεκμηριωμένες αντιδράσεις κοινωνικών φορέων και ατόμων, ουδόλως λήφθηκαν υπόψη σε αυτή την πορεία.
Στις 27 Νοεμβρίου 2023, μία ομάδα πολιτών είχε συνάντηση με τον Γενικό Ελεγκτή, στον οποίο παρουσίασε αναλυτικά τα πιο πάνω και υπέβαλε σχετικό υπόμνημα με τίτλο «Μεταστέγαση του Τμήματος Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Κύπρου στο χώρο των σχολείων Φανερωμένης». Μετά από τις τελευταίες εξελίξεις, δημοσιοποιούμε αυτό το υπόμνημα και, επίσης, το αποστέλλουμε σε όλους τους εμπλεκομένους (επισυνάπτεται ως χωριστό κείμενο). Σημειώνουμε ότι το υπόμνημα δεν καλύπτει όλες τις πτυχές (εκπαιδευτικές, κοινωνικές, πολεοδομικές, αισθητικές) αλλά μόνο ζητήματα διαδικασιών και διασπάθισης δημόσιου χρήματος, καθώς αυτά μόνο εμπίπτουν στις αρμοδιότητες του Γενικού Ελεγκτή.
Η Πολιτική στην Ελληνική Κινηματογραφική Κωμωδία
Η Πολιτική στην Ελληνική Κινηματογραφική Κωμωδία Ο ελληνικός κινηματογράφος, επί της ουσίας, ριζώνει και ανδρώνεται κατά τη δεκαετία του 1940, όταν εμφανίζεται η κινηματογραφική εταιρεία της Φίνος Φιλμ (και σε ένα δεύτερο επίπεδο και της «Ανζερβός»). Ο Φιλοποίμενας Φίνος, μαζί με σκηνοθέτες όπως ο Γιώργος Τζαβέλας, ο Αλέκος Σακελλάριος και ο Νίκος Τσιφόρος, μέσα στα ταραγμένα χρόνια της δίνης των πολέμων και της κατοχής, θεμελιώνουν τις βάσεις για την επιβολή κατόπιν του ελληνικού κινηματογράφου κατά τη δεκαετία του 1950 σε σχέση με τον πιο σημαντικό, ως τότε, ανταγωνιστή του, που ήταν το νεοελληνικό Θέατρο Σκιών.
Ήδη εν προκειμένω και ως προς το θέμα της πολιτικής, ο ελληνικός κινηματογράφος (και ειδικότερα η ελληνική κινηματογραφική κωμωδία) δίνει ήδη την πρώτη της κατάθεση με την ταινία του Αλέκου Σακελλάριου και της Φίνος Φιλμ: «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», μια ταινία με καυτά πολιτικά μηνύματα για τον τότε εμφύλιο πόλεμο, ο οποίος διαδραματίζεται ταυτόχρονα με το ανέβασμα του έργου αρχικώς στο θέατρο και κατόπιν το 1948 με την κινηματογραφική του μεταφορά.
Το λεξιλόγιο της ταινίας, τα μηνύματά της και η έκκλησή της για ειρήνη και ομόνοια, με τις κατάλληλες ισορροπίες και χωρίς τις μανιχαϊκές ετικέτες των ηρώων σε «καλούς» και «κακούς», καθώς ο «κακός» εδώ εξακολουθεί να είναι ο ανύπαρκτος επί της ουσίας Αδόλφος Χίτλερ, κατά την προσωπική μου πάντα γνώμη, προκαλεί θαυμασμό για την τόλμη της ταινίας να ασκήσει σαφέστατη κριτική τόσο στη μία, όσο και στην άλλη αντιμαχόμενη παράταξη, κάτι που προκάλεσε τη δυσαρέσκεια και των δύο πλευρών.
Ομιλία της Selma Eylem, προέδρου της KTOEÖS,
στη συζήτηση στρογγυλής τράπεζας
που οργάνωσε η Δικοινοτική Πρωτοβουλία Ειρήνης-Ενωμένη Κύπρος
Στις 15 Μαρτίου 2024, η Δικοινοτική Πρωτοβουλία Ειρήνης-Ενωμένη Κύπρος οργάνωσε συζήτηση στρογγυλής τράπεζας με τη συμμετοχή της Προσωπικής Απεσταλμένης του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για την Κύπρο, Maria Angela Holguin, με θέμα «Αποτελεσματική συμμετοχή της Κοινωνίας των Πολιτών ως σημαντικού παράγοντα στη διαπραγματευτική και ειρηνευτική διαδικασία στην Κύπρο». Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Σπίτι της Συνεργασίας.
Δημοσιεύουμε την ομιλία της Selma Eylem, προέδρου της KTOEÖS* (τ/κυπριακή Συντεχνία καθηγητών Μέσης Εκπαίδευσης), εκ μέρους των οργανωτών:
Αγαπητή Προσωπική Απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο, κα Maria Angela Holguin Cuellar,
Γιαννάκης Κωνσταντινίδης Ουρσουλούς:
Αναμνήσεις από τους αγώνες-μου για την ελευθερία της Κύπρου κατά την περίοδο της Βρετανικής αποικιοκρατίας από το1950 έως το 1960
Πριν εφτα περίπου χρόνια, σε μια επίσκεψη στο πατρικο-μου σπίτι στην Κισσόνεργα της Πάφου, η μάνα-μου μου έδωσε ένα απο τα βιβλία που της άφησε ο Ουρσουλους με οδηγίες να δοθει το ένα σε μένα. Ηταν ένα δακτυλογραφημένο κείμενο 77 σελίδων Α4 καρφιτσωμένων στο χέρι με συνδετήρες, με κίτρινο εξώφυλλο απο χαρτονάκι. Το πήρα με συγκίνηση γιατι ήξερα τον Ουρσουλους απο τον καιρο που ήμουν στο δημοτικο, ήξερα και παρακολουθούσα τη δράση-του στην ΕΟΚΑ, όπως όλοι ίσως οι κάτοικοι της Κισσόνεργας.
Το βιβλίο του Ουρσουλους ήταν το πρώτο κείμενο που έβλεπα για τη δράση της ομάδας του Χρίστου Κκέλη. Υπάρχουν αναφορες σε μερικα απο τα βιβλία που εκδόθηκαν σχετικα με την ΕΟΚΑ και ο Χρίστος Κκέλης αναφέρεται σαν Ομαδάρχης της ΕΟΚΑ, αλλα τίποτε στην κλίμακα που ξέραμε απο πρώτο χέρι. Το κείμενο του Ουρσουλους καλύπτει αυτο το κενο, αλλα κάμνει πολυ περισσότερα. Γραμμένο με αφοπλιστικη ειλικρίνεια και απλότητα αποτελει μια μοναδικη μαρτυρία για το τί είναι ένας απελευθερωτικος αγώνας. Δυστυχως η επίσημη ιστορία αναφέρεται στη δράση των ηγετων, γράφεται απο ιστορικους και γραφιάδες που αναζητουν μαρτυρίες μόνο απο τα γραπτα κείμενα και τα απομνημονεύματα των ηγετων ή τις αναφορες της αστυνομίας ή των κρατικων υπηρεσιων. Αυτο έχει σαν αποτέλεσμα να τονίζεται το μεγαλείο και ο ηρωισμος των ηγετων και των πιο αυτάρεσκων στελεχων που διαφημίζουν και δημοσιοποιουν τη δράση-τους, πολλες φορες παραφουσκωμένη και αμφίβολη, και να παραμερίζεται η καθημερινη δράση των άσημων αγωνιστων οι οποίοι αναφέρονται μόνο σαν συνοδετικες υπάρξεις χωρις όνομα και χωρις συγκεκριμένη αναγνώριση της δράσης-τους.
Την έντυπη παρουσίαση του Νικόλα Παπαχρυσοστόμου που έγινε στα πλαίσια του Καφενείου της Πέμπτης στις 25 Ιανουαρίου 2024 για τις εμπειρίες του στην Γάζα μπορείτε να την βρείτε εδώ.
50 χρόνια από τη μέρα που ο φασισμός κατάστρεψε τη Χιλή
Για τον αγωνιστή Χιλιανό Λαό και τον Αλιέντε που είχε φέρει την ελπίδα
της Μερόπης Τσιμίλλη-Μιχαήλ
Ο μεγάλος ποιητής Πάμπλο Νερούδα, μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Χιλής, εκλέχτηκε το 1948 Γερουσιαστής με το Κόμμα, το οποίο ο Γκονσάλες Βιδέλα έθεσε εκτός νόμου και εξέδωσε αμέσως μετά ένταλμα σύλληψης του ποιητή. Ενόσω ο Νερούδα βρίσκεται στην εξορία, είτε κρυμμένος στη Χιλή, είτε ως φυγάς στην Αργεντινή και στην Ευρώπη, γράφει το «Canto General» (Κάντο Χενεράλ) - το «Οικουμενικό Τραγούδι», ένα μνημειώδες έργο με 15 ενότητες, 231 ποιήματα και περισσότερους από 15.000 στίχους. Ένα έργο σύμβολο, κραυγή ξεσηκωμού και αντίστασης ενάντια σε όλες τις δυνάμεις και τις μορφές εκμετάλλευσης και καταπίεσης, από τον κατατρεγμό των ιθαγενών από τους κονκισταδόρ, μέχρι την τρομοκρατία από τους δικτάτορες, την εκμετάλλευση γης και ανθρώπων, καθώς και της βάναυσης κατάργησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον νεοφιλευθερισμό που λυσσομανά.