.png){kind=small}
Επίθεση των Εγκληματιών στο Ιράν
Οι ναζιστές της Ισραηλινής κυβέρνησης επιδιώκουν να ρίξουν την ανθρωπότητα ολόκληρη στην άβυσσο
του Σωτήρη Βλάχου
Με 200 μαχητικά αεροσκάφη επιτέθηκε το Ισραήλ κατά 100 στόχων σε πυρηνικές εγκαταστάσεις και πυραυλικά συστήματα του Ιράν νωρίς το πρωί του Σαββάτου. Αυτή η εξέλιξη δυναμιτίζει στην κυριολεξία την περιοχή αλλά και ολόκληρο τον κόσμο. Οι πρώτοι απολογισμοί μιλούσαν για 78 νεκρούς και 320 τουλάχιστον τραυματίες, στην «μεγάλη πλειονότητά τους άμαχοι»
Παρά το ότι ο Τράμπ δήλωσε ότι δεν συμφώνησε με την επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν, ανάφερε στο CNNi, ότι,
Ορισμένοι Ιρανοί σκληροπυρηνικοί μίλησαν γενναία…
Είναι όλοι τους νεκροί τώρα, και τα πράγματα θα χειροτερέψουν…
Υπάρχει ακόμα χρόνος για να τελειώσει αυτή η σφαγή, με τις επόμενες ήδη προγραμματισμένες επιθέσεις να είναι ακόμα πιο βίαιες.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες κατασκευάζουν τον καλύτερο και πιο θανατηφόρο στρατιωτικό εξοπλισμό οπουδήποτε στον Κόσμο, με διαφορά, και το Ισραήλ έχει μεγάλο μέρος αυτού, με πολύ περισσότερο να είναι καθοδόν και ξέρουν πώς να τον χρησιμοποιήσουν.
Το Ιράν δεν μπορεί να αποκτήσει πυρηνική βόμβα» συμπλήρωσε σε άλλες δηλώσεις του. Αυτό, μας ενημερώνουν, ότι αποτελεί απειλή για την ύπαρξη του Ισραήλ. Ότι όμως το Ισραήλ, με διαφορά το πιο δολοφονικό κράτος στον πλανήτη, κατέχει πυρηνικά όπλα, δεν αποτελεί απειλή για το Ιράν.
Το Ιράν δήλωνε χθες σε όλους τους τόνους ότι η Ουάσιγκτον είναι συνένοχη. Όχι μόνο διότι με δικά της όπλα επιτέθηκε το Ισραήλ στο Ιράν αλλά και διότι αυτή του παρείχε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες και βοήθεια στην πραγματοποίηση της επίθεσης του, αλλά και στην αναχαίτηση της Ιρανικής αντεπίθεσης
ΜΥΡΙΑΝΘΗ
του Θέμου Δημητρίου
- Ξέρω πως είστε θλιμμένοι. Μα πρέπει να το πούμε:
Χριστος Ανέστη! - Αληθως Ανέστη!
- Ολοι μαζι. Ετσι θα αναπαυτει η ψυχη-σας, έτσι θα αναπαυτει η ψυχη-της.
Χριστος ανέστη εκ νεκρων
θανάτω θάνατον πατήσας
και τοις εν τοις μνήμασι
ζωην χαρισάμενος!
Μέσα στη θλίψη που πλανιόταν στην ατμόσφαιρα της εκκλησίας έψαλλα μέσα-μου το «Χριστος Ανέστη» μαζι με όσους σιωπηρα ή κανονικα το έψαλλαν ακολουθώντας την παραίνεση του ιερέα. Κι εκείνη τη στιγμη δημιουργήθηκαν στη σκέψη-μου εικόνες πολύ διαφορετικες από τις εικόνες της Ανάστασης και των Μυροφόρων μπροστα στον κενο τάφο. Και μπορει να μην αναπαύτηκε η ψυχη-μου, μα ένα βάλσαμο σίγουρα άρχισε να μαλακώνει τη θλίψη του θανάτου. Και η σκέψη-μου άρχισε να ανατρέχει στον Ρίτσο:
Γλυκέ μου εσύ δε χάθηκες, ωιμέ,
μέσα στις φλέβες μου είσαι.
Γιε μου, στις φλέβες ολουνών,
καημέ, έμπα βαθιά και ζήσε.
Μπροστά σε Μαζικούς Θανάτους από Πείνα – Νέα Επίπεδα Βαρβαρότητας
Ο εγκληματίας Νετανιάχου δεν είναι παρά ο χωροφύλακας των Δυτικών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων
του Σωτήρη Βλάχου
Εδώ και ενάμιση περίπου χρόνο παρακολουθούμε σε απ’ ευθείας μετάδοση μια γενοκτονία, το ξεκλήρισμα ενός ολόκληρου λαού. Οι ισραηλινές στρατιωτικές επιχειρήσεις μετά την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου του 2023, έχουν στοιχίσει τη ζωή περίπου 54,000 ανθρώπων στη Λωρίδα της Γάζας, στην πλειονότητά τους αμάχων. Και χιλιάδες ακρωτηριασμούς ανθρώπων όλων των ηλικιών.
Ο σφαγέας σήμερα προκαλεί αποκλεισμό τροφίμων. Οι θάνατοι παιδιών από πείνα, των οποίων οι σκελετωμένες φιγούρες κάνουν τον γύρο του κόσμου, έχουν ήδη ξεκινήσει.
Ο Τομ Φλέτσερ, αναπληρωτής γ.γ. του ΟΗΕ για ανθρωπιστικά ζητήματα, είχε προειδοποιήσει σε συνέντευξή του στο BBC Radio την Τρίτη που μας πέρασε, πως «εάν δεν φτάσουν άμεσα ανθρωπιστικές προμήθειες στη Γάζα, 14.000 μωρά μπορεί να πεθάνουν μέσα τις επόμενες 48 ώρες από έλλειψη τροφής και φαρμάκων».
Τι κρύβεται σε μια Λέξη;
Το νέο βιβλίο του Βαρουφάκη: Μιλώντας στον Πατέρα μου – Μια εισαγωγή στην τεχνοφεουδαρχία
Ο Βαρουφάκης είναι ένας από τους πιο τολμηρούς αναλυτές της πολιτικής οικονομίας του 21ου αιώνα. Επίσης, απέδειξε ότι είναι και τολμηρός πολιτικός όταν το 2015 έγινε Υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας και αμφισβήτησε το ευρωπαϊκό κατεστημένο και το ΔΝΤ, φέρνοντας την Ελλάδα στα πρόθυρα της επανάστασης. Ωστόσο, ποτέ δεν κάλεσε για επανάσταση και συχνά αυτοπροσδιοριζόταν ως ένας «ασταθής μαρξιστής». Ο δηλωμένος σκοπός του ήταν να «σώσει τον καπιταλισμό» από τον εαυ-τό του, μετά την υπαρξιακή απειλή που αντιμετώπισε μετά την κρίση του 2008.
Το νέο του βιβλίο, «Μιλώντας στον Πατέρα μου – Μια εισαγωγή στην τεχνοφεουδαρχία», ακολουθεί την προηγούμενη ανάλυσή του για τη δυναμική του σύγχρονου καπιταλισμού, όπως περιγράφτηκε στα «Ο Παγκόσμιος Μινώταυρος» (2011) και «Ένα Άλλο Τώρα» (2020). Το πρώτο από αυτά αποτελεί το απαραίτητο θεμέλιο για την τρέχουσα ανάλυσή του και παρουσιάζεται εν συντομία στο δεύτερο κεφάλαιο του νέου βιβλίου του, με τίτλο «Οι Μεταμορφώσεις του Καπιταλισμού». Σε αυτό, μας ταξιδεύει στις μεταμορφώσεις του καπιταλισμού κατά τον 20ο αιώνα.
Το Κράτος Δικαίου και ο ρόλος της Αριστεράς
Σύμφωνα με τον ορισμό του Παγκόσμιου Προγράμματος Δικαιοσύνης, το Κράτος Δικαίου είναι ένα σύστημα τεσσάρων οικουμενικών αρχών, όπου: α) η κυβέρνηση, οι αξιωματούχοι και οι κρατικοί παράγοντες είναι όλοι τους υπόλογοι σύμφωνα με τον νόμο, β) οι νόμοι είναι σαφείς, δημοσιοποιούνται και εφαρμόζονται ομοιόμορφα και προστατεύουν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, στα οποία συμπεριλαμβάνονται η ασφάλεια των ατόμων και των αγαθών, γ) η διαδικασία με την οποία θεσπίζονται και επιβάλλονται οι νόμοι είναι προσβάσιμη, δίκαιη και αποτελεσματική, δ) η δικαιοσύνη αποδίδεται έγκαιρα από ικανούς, ηθικούς και ανεξάρτητους εκπροσώπους σε ικανό αριθμό, οι οποίοι διαθέτουν επαρκείς πόρους και αντικατοπτρίζουν την κοινότητα που υπηρετούν.
Οι οικουμενικές αυτές αρχές έχουν την αξία τους και είναι ωραίο να τις διαβάζει κανείς. Αλλά, από τη στιγμή της διατύπωσής τους στο χαρτί μέχρι και την εφαρμογή τους υπάρχει μια τεράστια απόσταση και διαφορά, επειδή όταν αρχίζουν να εφαρμόζονται αποκτούν πρακτικά τον ρόλο του ρυθμιστή των κοινωνικών σχέσεων. Πόσο αμερόληπτοι μπορεί να είναι οι συντάκτες του και ακόμα περισσότερο οι λειτουργοί που στελεχώνουν ένα μηχανισμό, που δημιουργήθηκε για να ρυθμίσει τις υπάρχουσες σχέσεις των ανθρώπων στη βάση της καπιταλιστικής παραγωγικής διαδικασίας;
Όταν ένα επιχειρησιακό κερδοσκοπικό εγχείρημα προβάλλεται ως «εθνικής σημασίας»
της Μερόπης Τσιμίλλη
Μέσα στο επιχειρησιακό περιβάλλον που έχουν δημιουργήσει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Κύπρο, η δημιουργία των οποίων, ξεκινώντας από την αναβάθμιση κολλεγίων, έγινε με τη σιωπή ή/και την ανοχή της κοινωνίας, και τα οποία έχουν γίνει τόσο κερδοφόρα ώστε να ελκύουν την εξαγορά τους από ξένες εταιρείες, το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο (ΕΚΠΑ) θεώρησε ότι ήρθε η στιγμή να διεκδικήσει μερίδιο αυτής της πίτας. Άλλωστε, στις 20 Δεκεμβρίου 2023 ο Μητσοτάκης, επιχειρηματολογώντας υπέρ της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα, είπε, μεταξύ άλλων: «Στην Κύπρο φοιτούν -αν δεν κάνω λάθος- κοντά στους 20.000 από την Ελλάδα… η ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση [στην Κύπρο] καλύπτει ένα πολύ σοβαρό μέρος του ΑΕΠ της χώρας…». Κατέρχονται λοιπόν στην Κύπρο παραρτήματα, κατ΄αρχήν του ΕΚΠΑ, αγγλόφωνα, ιδιωτικού δικαίου, με δίδακτρα, ίσον κερδοσκοπικά.
Και ενώ η πίτα ετοιμάζεται να ξαναμοιραστεί, ο Πρύτανης του ΕΚΠΑ στον πανηγυρικό του λόγο κατά τη δοξολογία για την 25η Μαρτίου στη Λευκωσία, επέλεξε να πουλήσει το εγχείρημα ως «εθνικής σημασίας»!
Δασμοί Τραμπ
Η επίσημη έναρξη ενός νέου ψυχρού πολέμου
του Αντώνη Τούμπα
Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ την περασμένη Τετάρτη, 02 Απριλίου 2025 ανακοίνωσε, με έναν ομολογουμένως ευφάνταστο τρόπο, την νέα δασμολογική πολιτική των ΗΠΑ. Οι Δασμοί αυτοί αφορούν προϊόντα που εισάγονται στις ΗΠΑ και έχουν ως στόχο να αμβλύνουν το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες κατέγραψαν ρεκόρ ελλείμματος στο εμπορικό τους ισοζύγιο το 2024 που ξεπέρασε το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια, με το αντίστοιχο πλεόνασμα της Κίνας, που αποτελεί και τον κυριότερο στόχο των δασμών που επιβάλλουν οι ΗΠΑ, να ανέρχεται στο 1 τρίσεκατομμυριο δολάρια επίσης.
Οι αυξημένοι Δασμοί που θα επιβάλλονται στα προϊόντα που εισάγονται στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ήδη προκαλέσει ανησυχίες ανά το παγκόσμιο, οι οποίες εκφράστηκαν με πτώση των μεγαλύτερων χρηματιστηρίων του πλανήτη περίπου 3% από την πρώτη μέρα της ανακοίνωσης (όχι της εφαρμογής) και περίπου 4% του ίδιου του Αμερικανικού χρηματιστηρίου.
Το ζήτημα των πολέμων μπαίνει πια στην ατζέντα με τον πιο άμεσο τρόπο
Μπορεί η απάντηση να είναι «έξω η Ελλάδα από τα ιμπεριαλιστικά σφαγεία»;
του Σωτήρη Βλάχου
Στη θεωρία, οι εμπορικοί πόλεμοι μέσω των δασμών είναι το προοίμιο των πραγματικών πολέμων και αναδεικνύουν πάνω απ’ όλα τον μεγάλο περιορισμό για ειρηνική συνύπαρξη των ιμπεριαλιστών. Αυτή την ιστορική στιγμή, τα δύο φαινόμενα συμβαδίζουν. Οι δασμοί που εξάγγειλε προχθές ο Τραμπ συμπίπτουν με τις εξαγγελίες για δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού.
Οι εξελίξεις είναι εξαιρετικά επικίνδυνες πάνω απ’ όλα για την ειρήνη που υποτίθεται προστατεύουν με τη δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού. Ο κάθε απλός άνθρωπος καταλαβαίνει ότι η τόση έμφαση έτσι ξαφνικά για δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού δεν είναι την ειρήνη που εξυπηρετεί αλλά είναι προετοιμασία για τις πιο δυσμενείς εξελίξεις που φαίνεται να προδιαγράφονται. Αλλάζουν ταυτόχρονα τα οικονομικά δεδομένα στην ευρωπαϊκή ήπειρο που για πολλές δεκαετίες είχε στηρίξει ένα πιο κοινωνικό κράτος, το οποίο μπορούσε να κάνει ανεκτή τη ζωή των κατωτέρων στρωμάτων της κοινωνίας.
Η ελευθερία έκφρασης υπό διωγμόν*
του Χρίστου Χριστοφίδη
Το Άρθρο 19 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η οποία υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 10 Δεκεμβρίου του 1948, αναφέρει: «Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει το να εκφράζει τις απόψεις του χωρίς να υφίσταται δυσμενείς συνέπειες καθώς και το να αναζητά, να παίρνει και να διαδίδει πληροφορίες και ιδέες, με οποιοδήποτε μέσο έκφρασης και οπουδήποτε στον κόσμο.»
Τυχόν περιορισμοί σ’ αυτή την ελευθερία αποτελούν συμπτώματα σοβαρής κατάχρησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ η καταπίεση της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης δείχνει βαθιά έλλειψη σεβασμού προς τη δημοκρατία. Εννοείται, βέβαια, ότι κανείς δεν δικαιούται να επικαλεστεί αυτή την ελευθερία για να εκφράσει ρατσιστικό λόγο ή ρητορική μίσους.
Η δίωξη του δημοσιογράφου και προέδρου της συντεχνίας εργαζομένων Τύπου Basin-Sen, Αλί Κισμίρ, για ένα άρθρο γνώμης που έγραψε πριν 4 χρόνια, είναι κατάφωρη παραβίαση της πιο πάνω διακήρυξης. Αντιλαμβάνομαι ότι για τη συγκεκριμένη υπόθεση θα αναφερθούν άλλοι στην παρούσα έκδοση, θέλω όμως να πω το εξής: Το γεγονός ότι η δίκη του Αλί Κισμίρ συνεχίζεται πέραν των δύο χρόνων, αποτελεί από μόνο του μια εξοντωτική τιμωρία για τον ίδιο, κρατώντας τον σε συνεχή ανησυχία. Αποτελεί όμως και διαρκή απειλή για το σύνολο των δημοσιογράφων και των μέσων ενημέρωσης.