Σε ένα περιβάλλον όπου η βία ενός πρόσφατου πολέμου άφησε έκδηλα τα σημάδια του πόνου, οι εθνικιστικές μηχανές της προπαγάνδας θα εργαστούν για να συντηρήσουν την έχθρα, το μίσος και τη διχόνοια. Ο δρόμος της συμφιλίωσης χρειάζεται αλήθεια και η αλήθεια δεν έχει καμία αξία αν δεν ειπωθεί. Κι επειδή ο εθνικισμός που ξεκίνησε το αιματοκύλισμα έχει αυτοαθωωθεί, η αλήθεια μετατρέπεται σε πράξη "εσχάτης προδοσίας" γιατί τον εκθέτει βάναυσα.

O Αντώνης Αγκαστινιώτης είναι ακτιβιστής, ντοκιμαντερίστας, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Τα ντοκιμαντέρ του "Φωνή Αίματος 1" και "Φωνή Αίματος 2: Αναζητώντας τη Σελντέν" και το βιβλίο του "Παγιδευμένος στην Πράσινη Γραμμή" είναι η δική του κατάθεση στην αναζήτηση της αλήθειας. Όπως έγραψε ο ίδιος, "Τη στιγμή που αποφάσισα να κάνω το ντοκιμαντέρ «Φωνή Αίματος» ήξερα ότι θα ερχόμουν αντιμέτωπος με τους δαίμονες του σοβινισμού που για χρόνια ρουφάνε το αίμα της πατρίδας μας. Γνώριζα ότι η πλειοψηφία στο νότο θα με αποκαλούσε προδότη, οι σοβινιστές του βορρά θα προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν το ντοκιμαντέρ μου για να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Εντούτοις αγνόησα όλα αυτά τα δεδομένα και υπάκουσα τη φωνή της συνείδησης μου..."

Φωνή Αίματος – Αναζητώντας την Σελτέv 5th Gathering in Istanbul: Tony Angastiniotis (Cyprus)

Αυτή την Πέμπτη θα συζητήσουμε για τη δουλειά του Καφενείου της Πέμπτης, τη θεματολογία-του και τις απόψεις των θαμώνων-του. Θα συζητήσουμε ακόμα για τις επιπτώσεις της πανδημίας στη λειτουργία-του και θα προσπαθήσουμε να δώσουμε στο πρόγραμμά-του αυτό που εμείς οι ίδιοι οι θαμώνες θέλουμε. Η συμμετοχή όσο γίνεται περισσότερων στη συζήτηση θα δώσει την ευκαιρία για μια καλύτερη πορεία στην επόμενη χρονιά.

Η βία κατά των γυναικών έρχεται από παντού, την παράγει το πατριαρχικό μοντέλο εξουσίας. Η κύρωση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης από την Κύπρο το 2017 έδωσε κάποιες ελπίδες για μια πραγματική και ουσιαστική προστασία των γυναικών από τη βία και αναθεώρηση του υφιστάμενου μοντέλου που έχει αποτύχει. Σε ποιο βαθμό, τρία χρόνια μετά έχουν αλλάξει τα πράγματα στην προστασία των γυναικών από τη βία; Τι σημαίνει βία κατά των γυναικών, ποια τα επίπεδα προστασίας και πως ανταποκρίνεται το κράτος στις υποχρεώσεις του;

Μαζί μας για συζήτηση όλων των πιο πάνω τα μέλη του Δικτύου Ενάντια στη Βία Κατά των Γυναικών Αργεντούλα Ιωάννου, Ζέλια Γρηγορίου και Νικολέττα Χαραλαμπίδου.

Επικρατεί η εντύπωση πως η φιλοσοφία στην αρχαιότητα ήταν αποκλειστικότητα των ανδρών. Εκτός από την Αλεξανδρινή Υπατία,(μαθηματικός, φιλόσοφος, αστρονόμος, συγγραφέας, εφευρέτης και αστρολόγος), υπήρξαν αρκετές σπουδαίες φιλόσοφοι για τις οποίες ελάχιστα είναι γνωστά που όμως δεν αναφέρονται σχεδόν πουθενά στα κείμενα για τη φιλοσοφία. Πράγματι τα στοιχεία που διασώζονται είναι κάτι λιγότερο από ελάχιστα πράγμα που μας βάζει σε σκέψεις για την ερμηνεία του φαινομένου...

Θα επιχειρήσουμε να σκιαγραφήσουμε ένα πανόραμα γυναικών φιλοσόφων της ευρύτερης ελληνικής αρχαιότητας στα χίλια χρόνια που χωρίζουν την αισθαντική φιλόσοφο Σαπφώ της Λέσβου μέχρι την τραγική Υπατία της Αλεξάνδρειας από τον 7ο – 6ο αιώνα πριν μέχρι τον 3ο – 4ο αιώνα μετά την κοινή χρονολόγηση.

Η ιστορία από το κλείσιμο του σφαγείου Κοφίνου, μιας διαδημοτικής επιχείρησης, στο ιδιωτικό μονοπώλιο του σφαγείου Cypra, είναι μια κραυγαλέα αμαρτωλή υλοποίηση του νεοφιλελεύθερου σλόγκαν "λιγότερο κράτος". Πρόκειται για μια συνεχή διαδοχή σκανδάλων σε πολλά επίπεδα: από την απώλεια κρατικών πόρων και την άνοδο των τιμών, στην παραβίαση υγειονομικών πρωτοκόλλων, στη λειτουργία χωρίς άδειες ούτε πολεοδομικές ούτε λειτουργίας και χωρίς επιθεώρηση και έλεγχο, στην περιβαλλοντική ρύπανση και, με επιστέγασμα, τις άθλιες συνθήκες εργασίας και την εκμετάλλευση προσφύγων.

Ο Νεοκλής Συλικιώτης θα μας μιλήσει για το ιστορικό αυτής της διαδοχής σκανδάλων, με ιδιαίτερη αναφορά στο πώς μεθοδεύτηκε η υπόσκαψη και το κλείσιμο του σφαγείου Κοφίνου, με τους τότε πρωταγωνιστές και σημερινούς κυβερνώντες να δηλώνουν: "Το Κράτος δεν θα κάμνει τον κρεοπώλη!"