Μετα από μια καταστροφική για το κυπριακό διακυβέρνηση Τάσσου Παπαδόπουλου, η Αριστερά για πρώτη φορά στην ιστορία-της κέρδισε την Προεδρία της Δημοκρατίας το 2008. Προεκλογική-της προμετωπίδα ήταν η λύση του Κυπριακού, ενώ η οικονομική-της πρόταση δεν διέφερε πολύ από τις προηγούμενες Κυβερνήσεις.

Κανένας δεν ανέμενε ριζοσπαστικές οικονομικές καινοτομίες ή ρηξικέλευθα οικονομικά ή κοινωνικά μέτρα. Κανένας όμως δεν περίμενε την Παγκόσμια οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2008 και σάρωσε ολόκληρο τον πλανήτη. Η Κυβέρνηση Χριστόφια βρέθηκε απρόσμενα στη δίνη μιας κρίσης που δεν άφησε καμμιά χώρα ανεπηρέαστη, μια κρίση που έσπειρε τον πανικό σε όλες τις κυβερνήσεις του κόσμου.

Στην Κύπρο, η κακή πορεία της οικονομίας την περίοδο 2008-2013, τα πέντε χρόνια που συνέπιπταν με τη διακυβέρνηση Χριστόφια, αποτέλεσε την αφετηρία για το αφήγημα της Δεξιάς ότι για την κρίση ευθύνεται ο Δημήτρης Χριστόφιας και η Κυβέρνησή-του.

Ποια είναι όμως τα πραγματικά αίτια της οικονομικής κρίσης στην Κύπρο; Πόσο φταίει η Κυβέρνηση Χριστόφια και πώς αντιμετώπισε η Αριστερά την κατάσταση;

Ο Κίκης Καζαμίας, για ένα διάστημα Υπουργός Οικονομικών της Κυβέρνησης Χριστόφια, θα παρουσιάσει το ζήτημα και θα δώσει τις δικές-του εκτιμήσεις για την οικονομική κρίση και τις επιπτώσεις-της.

Οι Συντηρητικοί μετά από 14 χρόνια διακυβέρνησης, με κύριο χαρακτηριστικό την λιτότητα και τις βίαιες επιθέσεις στο βοιωτικό επίπεδο των εργαζομένων, χάνουν τις εκλογές στο Ηνωμένο Βασίλειο. Οι Εργατικοί κερδίζουν πανηγυρικά τις εκλογές με μια τεράστια πλειοψηφία εδρών στο κοινοβούλιο.

Στο Καφενείο της Πέμπτης ο Ντίνος Χαραλαμπίδης θα αναλύσει τις συνθήκες που οδήγησαν σε πρόωρές εκλογές στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Ποιοι η λόγοι τις επικράτησης του Εργατικού Κόμματος και πως προβλέπεται η επόμενη μέρα.

Μανώλη…!     

«Δεν ζητώ τον οίκτο σας κύριοι δικαστές, δεν ζητώ τον οίκτο κανενός.

Ζητώ δικαιοσύνη για τον γιο μου,

για νάχει νόημα ο θάνατός του.

Δεν είναι εκδίκηση που ζητώ κύριοι δικαστές,

ζητώ μόνο να τιμωρήσετε τους δολοφόνους του γιου μου.

Την τιμωρία τους ζητώ,

δικαιοσύνη ζητώ για να μπούνε τα πράγματα στη σωστή τους θέση.

Για να μη σκύβω εγώ τα μάτια όταν τους βλέπω.

Για να μάθουνε όλοι ποιο είναι το άδικο και ποιο είναι το σωστό.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΡΘΟΥΝ κύριοι δικαστές.»

50 χρόνια από το προδοτικό πραξικόπημα, στο Καφενείο της Πέμπτης 18 Ιουλίου θα δούμε το εμβληματικό θεατρικό «Μανώλη…!» του Γιώργου Νεοφύτου, τον μονόλογο μιας μάνας που ο γιος της δολοφονήθηκε στο πραξικόπημα - με τη συγκλονιστική Δέσποινα Μπεμπεδέλη στο ρόλο της μάνας.

Θα ακολουθήσει συζήτηση για τη θέση του έργου στην εποχή του και τη σημασία του σήμερα

Η παρουσίαση του Αλέκου Τριγγίδη στο Καφενείο της Πέμπτης, 25 Ιουλίου 2024, με τίτλο «Σκέπασε Μάνα Σκέπασε... Εκούσιοι και Ακούσιοι Φταίχτες» αποτελεί συνέχεια της παρουσίασής του «Θεοί και Δαίμονες» στις 20 Ιουνίου, όπου ψηλάφησε τις κοινωνίες των ανθρώπων και προσπάθησε να εντοπίσει τις μεθόδους άλωσής τους από τα ιερατεία στρέφοντας τις προς το φόβο και το δέος για τη μεταφυσική διάσταση των φυσικών φαινομένων.

Επιδίωξή της ήταν να βγάλουμε από το βαθύ πηγάδι της ιστορίας τον μακροσκοπικό περίγυρο του πταίσματος και να αποκαλύψουμε την αλήθεια.

Με την παρουσίαση στο προσεχές Καφενείο θα ερευνήσουμε, όπως γράφει ο Αλέκος Τριγγίδης:

«την ενδο-σύνδεση και την αλληλεπίδραση της πορείας των ελληνικών φύλων και θα βρούμε τον επίκτυπο στην Κύπρο του σήμερα και του αύριο, στηριζόμενοι σε ιστορικά γεγονότα των τελευταίων δυόμιση χιλιάδων χρόνων, σε βιωματικές μαρτυρίες, στην ποιητική σύλληψη και ανατρέχοντας σε μουσικές αποδράσεις. Ελπίζουμε να καταφέρουμε να εντοπίσουμε, να επιβεβαιώσουμε και να πιστέψουμε τις αλήθειες και να αναζητήσουμε τρόπους να τις μεταδώσουμε πειστικά και αποτελεσματικά στην κοινωνία που ακόμα παραπαίει στο πάθος και την πλάνη».

*************************************************

Όσα από τα ζωντανά πλάσματα δεν μπόρεσαν

να συνάψουν συμφωνίες

ώστε κανένα να μη βλάπτεται από το άλλο

αυτά δεν ξέρουν τι είναι δίκαιο και τι είναι άδικο.

Το ίδιο ισχύει και για τους λαούς εκείνους

που δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν

να συνάψουν συνθήκες

ώστε να μην βλάπτουν και να μην βλάπτονται.

ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ

*************************************************

Όπως κάθε χρόνο, την ερχόμενη Πέμπτη, 22 Αυγούστου 2024, θα έχουμε μια ανασκόπηση της πορείας του Καφενείου της Πέμπτης για το χρόνο που πέρασε. Καλούμε όλους που παρακολούθησαν τις παρουσιάσεις-μας ή ενδιαφέρονται να ακούσουν για τη δουλειά του Καφενείου να συμμετάσχουν και να εκφράσουν τις απόψεις-τους και να δώσουν τις εισηγήσεις-τους για τον επόμενο χρόνο.

Τί είναι Σοσιαλισμός; Πώς μεταβαίνουμε από τον Καπιταλισμό στον Σοσιαλισμό;

Αυτά τα ερωτήματα υπήρξαν στο επίκεντρο της συζήτησης για την αναζήτηση μιας καλύτερης κοινωνίας, μιας κοινωνίας δικαιοσύνης και ισότητας. Τις περισσότερες φορές οι απαντήσεις καταλήγουν να είναι αφελείς και απλοϊκές, μεταφράζονται σε ευχολόγια και ονειροπολήματα που δεν βοηθούν στην κατανόηση του προβλήματος ή τον προγραμματισμό της δουλειάς της αριστεράς. Διάφοροι στοχαστές της Αριστεράς, και όχι μόνο της Αριστεράς, προσπάθησαν να διατυπώσουν κάποιες αρχές για την κατανόηση του προβλήματος:

Κανένα κοινωνικό σύστημα δεν εξαφανίζεται πριν όλες οι παραγωγικές δυνάμεις που χωρούν σ’ αυτό αναπτυχθούν· Και νέες, ανώτερες σχέσεις παραγωγής δεν εμφανίζονται πριν οι υλικές συνθήκες για την ύπαρξή-τους ωριμάσουν στη μήτρα της παλιάς κοινωνίας. (Καρλ Μαρξ, 1859)

Το μονοπώλιο που βλαστάνει στο χώμα του ελεύθερου ανταγωνισμού, και αναπτύσσεται ακριβώς από τον ελεύθερο ανταγωνισμό, είναι η μετάβαση από το καπιταλιστικό σύστημα σε μια ανώτερη κοινωνικοοικονομική τάξη. (Λένιν,1917)

Οι οικονομολόγοι βάζουν στον εαυτό-τους πολύ εύκολα και πολύ άχρηστα καθήκοντα αν σε θυελλώδεις εποχές το μόνο που μπορούν να μας πουν είναι ότι όταν περάσει η θύελλα ο ωκεανός θα είναι και πάλι επίπεδος. (Τζων Μέιναρντ Κέυνς, 1923)

Ο κομμουνισμός πρέπει να θεωρείται, χωρίς προσωπικές, πολιτικές ή θρησκευτικές προκαταλήψεις, ως σχέδιο διανομής όπως κάθε άλλo. Ήταν το σχέδιο των αποστόλων και ασκείται καθολικά στην οικογένεια. Είναι απαραίτητο στις σύγχρονες πόλεις. (Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω)

Επιστρέφοντας στα βασικά, ο Θέμος Δημητρίου, σε μια επανάληψη προηγούμενης παρουσίασής-του, θα προσπαθήσει να περιγράψει το υπόβαθρο στο οποίο μπορεί η Αριστερά να αγωνιστεί για τον Σοσιαλισμό. Ένα Σοσιαλισμό που δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα αν δεν προσεγγιστεί σε παγκόσμια βάση.

Στις 14 Αυγούστου του 1974 έγινε ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα σε βάρος αθώων Τουρκοκυπρίων. Ο σφαγιασμός δεκάδων γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων κατοίκων των χωριών Μάραθα, Σανδαλάρι και Αλόα. Παρά το γεγονός ότι το έγκλημα αποκαλύφτηκε και τεκμηριώθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη, η ελληνοκυπριακή κοινότητα έμενε στην άγνοια που την καταδίκασε η συνομωσία σιωπής της κυπριακής κυβέρνησης και των ελληνοκυπριακών κομμάτων και των κυπριακών μέσων μαζικής επικοινωνίας.

Το 2004 ο Τόνι Αγκαστινιώτης προσπάθησε να σπάσει αυτή τη σιωπή με το ντοκιμαντέρ «Φωνή Αίματος – Αναζητώντας την Σελτέν». Για πολλά χρόνια, αυτή η προσπάθεια ήταν μάταιη ενώ η ζωή του Τόνι έγινε αφόρητη από τους εκβιασμούς και τις απειλές της αστυνομίας και του κράτους για να αποσύρει το ντοκιμαντέρ.

Σήμερα, το ντοκιμαντέρ αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές μαρτυρίες για την αχρειότητα του εθνικισμου και σημείο αναφοράς για την πληροφόρηση της ελληνοκυπριακής κοινότητας για τα πραγματικά γεγονότα και τη βαρβαρότητα του πολέμου.

Αυτή την Πέμπτη το ντοκιμαντέρ θα προβληθεί στο Καφενείο της Πέμπτης και θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε με τον Τόνι Αγκαστινιώτη για τα κίνητρα και τις εμπειρίες-του σχετικά με το γύρισμα και τις επιπτώσεις του ντοκιμαντέρ στην κυπριακή κοινωνία.

51 χρόνια από το αμερικανοκίνητο πραξικόπημα του Πινοσέτ που έπνιξε στο αίμα τη Χιλή, το Καφενείο της Πέμπτης, 12 του Σεπτέμβρη, με τίτλο «ΜΝΗΜΗ ΒΙΚΤΟΡ ΧΑΡΑ», τιμά τον τροβαδούρο της Χιλής και της Επανάστασης, που βασανίστηκε άγρια και δολοφονήθηκε από τους αιμοσταγείς φασίστες.

Στο πρόσωπό του τιμούμε και τις χιλιάδες που φυλακίστηκαν, που εξαφανίστηκαν, που εξορίστηκαν, τις εκατοντάδες που βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν. Τιμούμε τη μνήμη του Σαλβαντόρ Αλιέντε που οραματίστηκε και πάλεψε για να υλοποιηθεί το μεγαλύτερο πείραμα σοσιαλιστικού μετασχηματισμού με ειρηνικά μέσα, ένα πείραμα που θα φωτίζει πάντα τη σοσιαλιστική σκέψη ολόκληρου του κόσμου.

Τιμούμε τον Χιλιανό λαό που στήριξε τη Λαϊκή Ενότητα του Αλιέντε και αγωνίστηκε με τον Πρόεδρό του, που αντιστάθηκε σε όλα όσα είχαν επιχειρηθεί για να εμποδίσουν την εκλογή του και σε κάθε απόπειρα ανατροπής του, μέχρι εκείνο το τραγικό πρωινό της 11ης Σεπτεμβρίου 1973 - τραγικό όχι μόνο για τη Χιλή αλλά και για όλους τους αγωνιζόμενους λαούς.

Στις μέρες του πραξικοπήματος της 15ης του Ιούλη 1974, τέσσερεις νέοι από την Πάφο, τρεις μέλη του Εφεδρικού Σώματος και ένας Εθνοφρουρός, προσπάθησαν να επιστρέψουν στην Πάφο όταν σταμάτησε η αντίσταση στην Λεμεσό. Στην πορεία-τους σταμάτησαν στο Ακρωτήρι, όπου τους κατάδωσαν στους εοκαβητατζήδες. Βασανίστηκαν άγρια και δολοφονήθηκαν. Πέρασαν χρόνια πολλά πριν οι δικοί-τους βρουν τους τάφους και τα λείψανά-τους.

Οι δολοφόνοι-τους είναι γνωστοί. Όπως όμως όλοι οι δολοφόνοι της ΕΟΚΑ Β, ποτέ δεν δικάστηκαν ή τιμωρήθηκαν.

Η Σούλα Χατζηκυριάκου διερεύνησε δημοσιογραφικά την τραγωδία των τεσσάρων νέων και των οικογενειών-τους. Αποτέλεσμα αυτής της δουλειάς ήταν το ντοκιμαντέρ του ΡΙΚ «Χρόνια Μετά…» που προβλήθηκε μόνο μια φορα για να θαφτει στη συνέχεια στα συρτάρια του Ιδρύματος.

Αυτή την Πέμπτη θα προβάλουμε στο Καφενείο το σημαντικό αυτό ντοκιμαντέρ με εισαγωγή από την ίδια την Σούλα Χατζηκυριάκου και θα συζητήσουμε για τα γεγονότα της εποχής και τις επιπτώσεις της ατιμωρησίας των πραξικοπηματιών.

Το ντοκιμαντέρ προβάλλεται από το Καφενείο στα πλαίσια της σειράς «Για να βγαίνουν οι αλήθειες από το πηγάδι» που προγραμματίσαμε για τα 50 χρόνια από το πραξικόπημα και την εισβολή.

ΟΔΟΣ ΣΟΛΩΝΟΣ

Τα διηγήματα της Νίκης Τρουλλινού έρχονται να διασχίσουν ένα πυκνό διάστημα πενήντα περίπου χρό¬νων, από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 στο σήμερα, από τη δικτατορία των συνταγματαρχών στη μεταδη¬μοκρατία της οικονομικής κρίσης και στην πανδημία.

Σπαρμένα ανάρια στο χωράφι του χρόνου που πέρασε, μοιάζουν μικρές νησίδες γης σε μια κινούμενη άμμο, τα μόνα σταθερά σημεία στο ρέμα της μνήμης που κυλάει κουβαλώντας μαζί φερτά υλικά, προσδοκίες και διαψεύσεις.

Νησίδες από μια μισοκρυμμένη ήπειρο, εκείνη των πρώτων μας χρόνων που σιγά σιγά σκεπάστηκε από όσα ακολούθησαν. Κι όμως η ήπειρος είναι ακόμη εκεί, και το υπέδαφός της πλούσιο, γεμάτο από τις εμπειρίες της συγγραφέως, αλλά και από εκείνες της γενιάς της.

Η Τρουλλινού ανήκει σε μια γενιά που ιστορήθηκε όσο λίγες στη νεοελληνική ιστορία, αλλά και επαινέθηκε και λοιδορήθηκε στον δημόσιο λόγο. Είναι η «γενιά του Πολυτεχνείου», η γενιά εκείνων των νέων που γέμισαν τα προαύλια των πανεπιστημίων διεκδικώντας ελευθερία και δημοκρατία, που μοιράστηκαν τις ίδιες κινούμενες εικόνες στους κινηματογράφους, που ξεσηκώθηκαν στα ίδια θέατρα, που διάβασαν τα ίδια βιβλία, που ξαγρύπνησαν με τα ίδια όνειρα.

…

Έζησε μαζί τους τις παράξενες μέρες μιας πρωτόγνωρης φοιτητικής εξέγερσης, το πέρασμα στην ενηλικίωση μέσα από πρωτόγνωρες εμπειρίες και συναισθήματα. Η τρέλα μιας νιότης που έμοιαζε άτρωτη κι αντιπαρατέθηκε στη βία ενός καθεστώτος που ήθελε κι εκείνο να παραμείνει αιώνιο.

…

Και έτσι, πενήντα χρόνια μετά, έμεινε το ερώτημα πού πήγαν όλα αυτά; Για αυτόν τον κόσμο μιας δυσερ¬μήνευτης απουσίας, για αυτόν τον συνεχή διάλογο των θραυσμάτων του παρελθόντος με τις δυσκολίες της σήμερον μιλάνε τα διηγήματα της Τρουλλινού, γεμάτα μικρούς και μεγαλύτερους απολογισμούς.

Αποσπάσματα από τον πρόλογο του Βαγγέλη Καραμανωλάκη

H Τεχνητή Νοημοσύνη έχει μπει πλέον για τα καλά στη ζωή μας.

Ηδη χρησιμοποιείται σε μεγάλη κλίμακα, αν και αυτό δεν είναι πάντα εμφανές, από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τις αυτοματοποιημένες βιομηχανίες παραγωγής μέχρι τα κινητά μας τηλέφωνα, τα σύγχρονα αυτοκίνητα αλλά και όλες μας τις δραστηριότητες στο διαδίκτυο. Η χρήση της δεν είναι πάντα καλοπροαίρετη και υπάρχει ευρεία αμφισβήτηση και φόβος από μεγάλο μέρος του πληθυσμού.

Οι εξελίξεις στην τεχνητή νοημοσύνη είναι ραγδαίες και δεν είναι καθόλου τυχαίο που έχει ενταχθεί στη «4η Βιομηχανική Επανάσταση».

Η παρουσίαση αυτή θα προσπαθήσει να προσεγγίσει τη σχέση της τεχνητής με την ανθρώπινη νοημοσύνη καθώς και να σκιαγραφήσει τη μεγάλη εικόνα, πως δηλαδή η τεχνητή νοημοσύνη αλλάζει τον κόσμο μας. Ειδικότερα καταγράφονται οι αλλαγές που φέρνει η τεχνητή νοημοσύνη στις κοινωνικοοικονομικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων καθώς και τις αλλαγές στην κοινωνία γενικότερα.

Ένα χρόνο μετά την αιφνιδιαστική επίθεση της Χαμάς κατά του Ισραήλ, η γενοκτονία εναντίον των Παλαιστινίων στη Γάζα και όχι μόνο συνεχίζεται, το Ισραήλ επιτίθεται και στο Λίβανο και το Ιράν μπαίνει πλέον πιο άμεσα στη διένεξη.

Η Μέση Ανατολή δεν είχε πάψει ποτέ να αποτελεί περιοχή συγκρούσεων και αστάθειας, αλλά έχουν σήμερα τα πράγματα ξεφύγει απειλητικά εκτός ελέγχου; Γιατί δεν προσπαθεί κανείς να σταματήσει τον Νετανιάχου; Ποιος ο ρόλος των ΗΠΑ, της ΕΕ, των Αραβικών κρατών, της Ισραηλινής αντιπολίτευσης, των Ηνωμένων Εθνών;

Η Μαρία Χρυσάνθου θα αναφερτεί στα τελευταία γεγονότα της Ισραηλιτικής επιθετικότητας και τις επιπτώσεις-τους.

Υπάρχουν στιγμές στην Ιστορία που οι άνθρωποι παίρνουν στα χέρια τους τις τύχες τους και καθορίζουν το μέλλον τους.

Όταν όμως επικρατήσουν ο φόβος και η αβεβαιότητα, οι εκάστοτε εξουσίες που νέμονται τα προνόμια που τους παρέχει το στάτους κβο επιβάλλονται με την ανοχή όσων προσπαθούν να επιβιώσουν με την υποταγή τους στο κυρίαρχο αφήγημα.

Αυτός ο κομφορμισμός ανατροφοδοτεί την εξουσία των αρχόντων και γίνεται το κύριο εργαλείο για την αποτροπή οποιασδήποτε αλλαγής που δυνητικά θα αμφισβητήσει τη δικτατορία τους.

Ο Νιαζί Κιζιλγιουρέκ θα μιλήσει γι’ αυτή τη δυναμική στο Καφενείο της Πέμπτης.

Στο Καφενείο της Πέμπτης 24 Οκτωβρίου, θα παρακολουθήσουμε το μονόπρακτο του Γιώργου Νεοφύτου «Ένα κυριακάτικο σκετς», όπως αυτό παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από την τηλεόραση του ΡΙΚ στις 21 Οκτωβρίου 1984, και θα συζητήσουμε με τον συγγραφέα. Είναι το πρώτο θεατρικό του Νεοφύτου, το οποίο ακολούθησε την ίδια χρονιά το μονόπρακτό του «Μια αεροπειρατεία», το οποίο και θα παρακολουθήσουμε κάποια στιγμή στο Καφενείο τον επόμενο χρόνο.

Ο τίτλος του έργου παραπέμπει στην εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή του ΡΙΚ, «Κυπριώτικο σκετς», όπου κυριαρχεί ένας νοσταλγικά ηθογραφικός και διδακτικός χαρακτήρας και τελειώνει, καθιερωμένα, με happy end.

Σε αντιδιαστολή με αυτά τα στερεότυπα, το μονόπρακτο «Ένα κυριακάτικο σκετς» τολμά, 40 χρόνια πριν, να είναι ρεαλιστικό και ειλικρινές, να απομυθοποιήσει το αναλλοίωτο των ηθικών αξιών, να δώσει φωνή σε διαφορετικές απόψεις για την τότε πολιτική και κοινωνική κατάσταση και να αγγίξει με τόλμη ένα ζήτημα, τότε ταμπού - την πιθανότητα να μη ζουν οι αγνοούμενοι.

Η συνεργασία Ελλήνων με τους κατακτητές Ναζί κατά τα δίσεκτα χρόνια της Κατοχής δεν υπήρξε μόνο τραυματική για το λαό που αντιστεκόταν απέναντι σε δύο μέτωπα – των Γερμανών και των συνεργατών τους, αλλά και καθοριστική για την μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας, αφού σηματοδότησε ένα νέο διχασμό που οδήγησε στα Δεκεμβριανά, επιτάθηκε με τον Εμφύλιο, διαπότισε τις επόμενες δεκαετίες και κορυφώθηκε με το πραξικόπημα του 1967. «Δωσίλογοι» σημαίνει αυτοί που οφείλουν να λογοδοτήσουν για τις άνομες πράξεις τους, αλλά στην Ελλάδα αυτοί που συνεργάστηκαν με ποικίλους τρόπους με τους Ναζί σε βάρος του λαού, όχι μόνο ποτέ δεν λογοδότησαν αλλά έγιναν η εξουσιαστική τάξη. Για πολλές δεκαετίες, ακόμα και μετά την μεταπολίτευση, το θέμα των δωσίλογων παραμένει θέμα-ταμπού.

Στο Καφενείο της Πέμπτης ο Παναγιώτης Κουκούτσικας θα επιχειρήσει να καλύψει το θέμα σε δύο παρουσιάσεις, με τον γενικό τίτλο «Οι δωσίλογοι της Κατοχής». Την Πέμπτη 31 Οκτωβρίου θα έχουμε το Α’ μέρος, το οποίο θα ασχοληθεί με την πολιτική και οικονομική συνεργασία. Στις αρχές Δεκεμβρίου θα έχουμε το Β’ μέρος, το οποίο θα αφορά την ένοπλη συνεργασία.

Οι παρουσιάσεις βασίζονται στην εκπομπή ‘’Μηχανή του Χρόνου’’ και στα βιβλία «Οι δωσίλογοι» του Μενέλαου Χαραλαμπίδη, και «Οι δίκες των δωσίλογων 44-49» του Δημήτρη Κουσουρή, καθώς και σε πληθώρα άρθρων του διαδικτύου και των ΜΜΕ της Ελλάδας.

Στις 25 του Οκτώβρη 1917 (7 του Νιόβρη με το νέο ημερολόγιο) οι επαναστατημένοι εργάτες κατάλαβαν τα Χειμερινά Ανάκτορα στην Πετρούπολη πήραν την εξουσία στη Ρωσία ανατρέποντας την Κυβέρνηση και το κόμμα των μπολσεβίκων, που είχαν την πλειοψηφία στο Σοβιέτ σχημάτισαν την πρώτη Σοβιετική Κυβέρνηση στη Ρωσία και τον κόσμο.

Οι Μπολσεβίκοι προσπάθησαν να έχουν τη συμμετοχή και άλλων Σοβιετικών κομμάτων στην Κυβέρνηση και τελικά σχηματίστηκε Κυβέρνηση με τη συμμετοχή των Αριστερών Σοσιαλεπαναστατων.

Η κατάληψη της εξουσίας από τους μπολσεβίκους ήταν σχεδόν αναίμακτη. Λέχτηκε χαρακτηριστικά ότι υπήρξαν λιγότεροι τραυματισμοί στην πραγματικότητα παρα στην κινηματογραφική ταινία του Αϊζεστάιν για την επανάσταση.

Τα γεγονότα που προηγήθηκαν της επανάστασης και αυτά που ακολούθησαν θα είναι το θέμα που θα παρουσιάσει ο Σωτήρης Βλάχος την ερχόμενη Πέμπτη, επέτειο της μεγάλης εξέγερσης.

Η 17 του Νιόβρη είναι η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, της εξέγερσης που έβαλε σε τελικη κίνηση την κατάρρευση της χούντας.

Το Κυπριακό Φοιτητικό Κίνημα στην Αθήνα έπαιξε κι αυτό το ρόλο του στα χρόνια της δικτατορίας – θετικό και αρνητικό. Την ερχόμενη Πέμπτη η Χριστίνα Βαλανίδου θα αναφερτεί

• Σε χαρακτηριστικές πτυχές της ιστορίας του Κυπριακού φοιτητικού κινήματος στην Αθήνα, «Επτά Χρόνια Πριν, Επτά Χρόνια Μετά…», από τη Μεταπολίτευση! [Από το 1967, λίγο πριν τη δικτατορία, μέχρι τον εκδημοκρατισμό της ΕΦΕΚ, το 1981]
• Στη Συμβολή Κυπρίων Φοιτητών/παρατάξεων για δημοκρατία και τη «δράση-ρόλο» της ΕΦΕΚ, του «οργανωμένου» Κυπριακού φοιτητικού κινήματος στην Αθήνα, επί δικτατορίας και μετά…
• Στη σχέση «της επί δικτατορίας ΕΦΕΚ» με τον Γρίβα και την πολιτική του για την Κύπρο • Στους αγώνες για μια δημοκρατική ΕΦΕΚ-ΟΕΦΕΚ, την ίδρυση της ΠΟΦΝΕ, τη «γέννηση» και το ρόλο της Προοδευτικής Κίνησης Κυπρίων Φοιτητών ….μέχρι τον εκδημοκρατισμό της ΕΦΕΚ

Αφιερωμένο στους αγώνες για τη Δημοκρατία,

σε όλους όσους αγωνίστηκαν, σε όλους όσους

φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν,

δολοφονήθηκαν, απελάθηκαν και διώχθηκαν

με κάθε μέσο και τρόπο από τη Χούντα και τους

«εκλεχτούς» της, στην Ελλάδα και στην Κύπρο!

Για να είμαστε ενήμεροι και να μη ξεχνούμε…

Οι στίχοι του Χιλιανού ποιητή Πάμπλο Νερούντα καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ανθρώπινων αισθημάτων και υμνούν τόσο την απεγνωσμένη απελπισία της μοναξιάς, της εγκατάλειψης, αλλά και τον αιώνιο έρωτα, όπως και το διαχρονικό όνειρο της ελευθερίας.

Όπως γράφει ο Ρικάρντο Λόπεζ,

«θα ακολουθήσουμε τα βήματα του Πάμπλο Νερούντα και θα παρουσιάσουμε εκείνα τα σημεία που διαμόρφωσαν ένα έργο που ανέκαθεν συνόδευσε την ανθρωπότητα. Και αυτά χωρίς την ανάγκη μιας οποιασδήποτε επετείου».

Μετά τα άσχημα, για τον Μακρόν, αποτελέσματα των Ευρωεκλογών, ο Γάλλος πρόεδρος κάλεσε ξαφνικά πρόωρες βουλευτικές εκλογές ελπίζοντας πως ο Γαλλικός λαός μπροστά στο δίλημμα «η Λεπέν ή Εγώ» θα του έδινε μια εκλογική νίκη που θα τον νομιμοποιούσε ξανά σαν λαοπρόβλητο πρόεδρο. Η προσπάθειά του απέτυχε με το αποτέλεσμα των εκλογών να αντανακλά την βαθιά πόλωση στην Γαλλική κοινωνία.

Η Λεπέν δεν κατάφερε τελικά να κερδίσει τις εκλογές, κυρίως χάριν του καλέσματος του Μελανσιόν για ψήφιση των δημοκρατικών υποψηφίων. Ο Μακρόν, ακολουθώντας τη συνηθισμένη κυνική πολιτική προσωπικής διακυβέρνησης, προτίμησε να αγνοήσει την ενωτική πολιτική που απέκλεισε την Λεπέν και να παραμερίσει την αριστερά, ρίχνοντας τη Γαλλία σε πολιτική κρίση.

Την κατάσταση στη Γαλλία θα παρουσιάσει στο Καφενείο της Πέμπτης ο Σταύρος Τομπάζος και θα προσπαθήσει να διαγράψει την πορεία της Γαλλίας την επόμενη περίοδο.

Η συνεργασία Ελλήνων με τους κατακτητές Ναζί κατά τα δίσεκτα χρόνια της Κατοχής δεν υπήρξε μόνο τραυματική για το λαό που αντιστεκόταν απέναντι σε δύο μέτωπα – των Γερμανών και των συνεργατών τους, αλλά και καθοριστική για την μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας, αφού σηματοδότησε ένα νέο διχασμό που οδήγησε στα Δεκεμβριανά, επιτάθηκε με τον Εμφύλιο, διαπότισε τις επόμενες δεκαετίες και κορυφώθηκε με το πραξικόπημα του 1967. «Δωσίλογοι» σημαίνει αυτοί που οφείλουν να λογοδοτήσουν για τις άνομες πράξεις τους, αλλά στην Ελλάδα αυτοί που συνεργάστηκαν με ποικίλους τρόπους με τους Ναζί σε βάρος του λαού, όχι μόνο ποτέ δεν λογοδότησαν αλλά έγιναν η εξουσιαστική τάξη. Για πολλές δεκαετίες, ακόμα και μετά την μεταπολίτευση, το θέμα των δωσίλογων παραμένει θέμα-ταμπού.

Σε δύο Καφενεία της Πέμπτης, ο Παναγιώτης Κουκούτσικας επιχειρεί να δώσει μια αφήγηση με τον γενικό τίτλο «Οι δωσίλογοι της Κατοχής». Το πρώτο μέρος, το οποίο είχαμε στις 31 Οκτωβρίου, αφορούσε την πολιτική και οικονομική συνεργασία. Στο Καφενείο της Πέμπτης 5 Δεκεμβρίου θα έχουμε το δεύτερο μέρος της αφήγησης, το οποίο θα αφορά την ένοπλη συνεργασία.

Εισαγωγική παρέμβαση θα κάνει ο Μενέλαος Χαραλαμπίδης, συγγραφέας του βιβλίου «Οι δωσίλογοι». Στο βιβλίο αυτό, όπως και στο βιβλίο «Οι δίκες των δωσίλογων 44-49» του Δημήτρη Κουσουρή, καθώς και στην εκπομπή ‘’Μηχανή του Χρόνου’’ και σε πληθώρα άρθρων του διαδικτύου και των ΜΜΕ της Ελλάδας βασίζονται οι παρουσιάσεις του Παναγιώτη Κουκούτσικα.

Στο Καφενείο της Πέμπτης 14 του Σεπτέμβρη 2023, ο Τόνι Αγκαστινιώτης θα μιλήσει για την γέννηση και ανάπτυξη της νοοτροπίας των ευρωπαίων κατακτητών στη Βόρεια Αμερική, που συνεχίζει να καθορίζει την καπιταλιστική, ιμπεριαλιστική πολιτική αυτής της υπερδύναμης που ονομάζεται Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και η οποία επηρεάζει όλους μας.

Θα μας δώσει μια γενική εικόνα της ιστορικής εξέλιξης των γεγονότων και πώς ο προτεσταντισμός κατέστρεψε στην πορεία του, από τις ακτές του Ατλαντικού μέχρι εκείνες του Ειρηνικού, αρχαίους Ινδιάνικους πολιτισμούς και ένα τεράστιο οικολογικό σύστημα.

Θα μας μιλήσει για τον άνισο αγώνα των Ινδιάνων για επιβίωση, μέχρι και τις μέρες μας, καθώς και για κάποιες από τις πεποιθήσεις και την κουλτούρα που αντιστοιχούσαν στην κοινωνική δομή μερικών εθνοτικών ομάδων Ινδιάνων.