Εκλογές Δημάρχου:

μια ευκαιρία για την Αμμόχωστο;

Για αποφυγή παρεξηγήσεων, είναι καλα ο αναγνώστης αυτού του κειμένου να ξέρει που στέκω σε μερικά θέματα.  Κατ’ αρχήν, ξέρω προσωπικά και πολιτικα τους τρεις κύριους υποψήφιους για τη δημαρχία της Αμμοχώστου.  Εκτιμώ τη στάση-τους τόσο σε σχέση με την επιδίωξη λύσης του Κυπριακου όσο και για τον αγώνα-τους για επιστροφη στην Αμμόχωστο.  Και  οι τρεις προσεγγίζουν με ειλικρίνεια, τόλμη και σεβασμο την τουρκοκυπριακή κοινότητα και έχουν αγωνιστεί για τη δημιουργία κλίματος συνεργασίας ανάμεσα σε Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους.

Το δεύτερο που θέλω να δηλώσω είναι ότι αν ήμουν Αμμοχωστιανός θα ψήφιζα τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ παρά το γεγονός ότι τον ψηφίζουν και το ΔΗΚΟ και άλλοι απορριπτικοί.  Το κόμμα έχει δείξει συνέπεια και θάρρος στην υπεράσπιση της επιδίωξης λύσης και αντιμετώπισε με ψυχραιμία τις επιθέσεις εναντίον-του για την κριτικη που ασκει στην πολιτική του Νίκου Αναστασιάδη στο Κυπριακό.  Αντίθετα ο ΔΗΣΥ σύρεται πολυ εύκολα σε εθνικιστικές ατραπούς παρά τη θέληση της ανώτατης ηγεσίας-του.

Το τρίτο είναι ότι δεν πιστεύω στις «ανεξάρτητες» υποψηφιότητες.  Υπάρχουν εξαιρέσεις σ’ αυτο τον κανόνα αλλά οι εκλογές για τη Δημαρχία της Αμμοχώστου αυτή τη στιγμή δεν είναι μια απ’ αυτές.  Φαίνεται υποκριτικο να παρουσιάζονται σαν «ανεξάρτητες» οι υποψηφιότητες του Σίμου Ιωάννου και του Νίκου Κάρουλα.  Κανένας δεν πιστεύει ότι αυτό ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αλλά και θεωρώ ότι το να έχουν πίσω-τους ένα μεγάλο κόμμα θα έπρεπε να ήταν πλεονέκτημα και όχι μειονέκτημα.  Ιδιαίτερα για τα συγκεκριμένα άτομα που έχουν αποδείξει με τη δράση-τους πως έχουν τη δύναμη να εναντιωθούν σε λανθασμένες απόψεις των κομμάτων-τους σε κρίσιμα θέματα – ειδικα για το Κυπριακο και την Αμμόχωστο – ο φόβος να χάσουν ψήφους λόγω της σύνδεσής-τους με το κόμμα-τους είναι αδικαιολόγητος.

Τέλος θεωρώ ότι ο μ. Αλέξης Γαλανός για το μεγαλύτερο διάστημα της δημαρχίας-του πρόσφερε κακές υπηρεσίες στο θέμα της Αμμοχώστου στην προσπάθειά-του να διατηρήσει μια κακώς νοούμενη ενότητα και συνεργασία με πολιτικά κόμματα και πολιτικούς που κάμνουν το παν για ν’ αποφύγουν οποιαδήποτε πρόοδο για τη λύση του Κυπριακού.  Είναι κρίμα γιατί έφυγε τη στιγμή που για πρώτη φορα έδειχνε πως έμπαινε στη μάχη για την επιστροφή στην Αμμόχωστο, ξέροντας ότι αυτό τον έφερνε σε σύγκρουση τόσο με το Προεδρικό όσο και με κόμματα που θεωρούν οποιαδήποτε λύση ανεπιθύμητη.

Το βασικό ζήτημα που καθορίζει αυτές τις εκλογές είναι η κρισιμότητα της κατάστασης σε σχέση με το Κυπριακό γενικά αλλά και ειδικά με το θέμα της επιστροφής στην Αμμόχωστο.  Οι δεκαοχτώ μήνες μέχρι τις επόμενες δημοτικές εκλογές είναι μια πολύ σημαντική περίοδος όπου θα χρειαστεί η μεγαλύτερη δυνατή κινητοποίηση σε υποστήριξη της λύσης και του θέματος της Αμμοχώστου.  Η πρόταση του ΔΗΣΥ για κοινό υποψήφιο για το υπόλοιπο της θητείας στον Δήμο Αμμοχώστου ήταν μια ενδιαφέρουσα πρόταση που χρειάζεται να την αναλύσουμε λίγο περισσότερο με φόντο τη γενικότερη πολιτικη ατμόσφαιρα σε σχέση με το Κυπριακό και την Αμμόχωστο.

Κατ’ αρχήν είναι αδύνατο να ξέρουμε στα σίγουρα τις προθέσεις της ηγεσίας του Συναγερμού που την οδήγησαν σε αυτή την πρόταση.  Ίσως να υπάρχει πολλή αλήθεια στην άποψη ότι ήθελε να αποφύγει εσωτερικες συγκρούσεις ανάμεσα σε κομματικούς εραστές της θέσης του Δημάρχου.  Ίσως να ήταν απλώς ένα επικοινωνιακο πυροτέχνημα για να κερδίσει πόντους σε περίπτωση άρνησης του ΑΚΕΛ.  Θα προτιμούσα ωστόσο μια πιο ρηξικέλευθη προσέγγιση: η ηγεσία του Συναγερμού είναι σήμερα βαθιά διχασμένη σε σχέση με την πολιτική στο Κυπριακό.  Οι διαφωνίες του Αβέρωφ Νεοφύτου με την πολιτικη που ακολουθήθηκε μετα το Κραν Μοντανά δύσκολα κρύβονται.  Μπορούμε να δούμε λοιπόν την πρόταση για κοινο υποψήφιο σαν μια συγκαλυμμένη χειρονομία καλής θέλησης προς το ΑΚΕΛ με στόχο τη δημιουργία κλίματος λύσης και αντίθεσης προς την πολιτική του Προεδρικού.

Ανεξάρτητα απο τις προθέσεις πίσω απο την πρόταση, οι επιπτώσεις μιας συμφωνίας για κοινό υποψήφιο θα ήταν θεαματικες.  Ο κοινος υποψήφιος θα ήταν σταθερός υποστηρικτής της λύσης και της επαναπροσέγγισης.  Αυτό δείχνουν και οι πεποιθήσεις των βασικών διεκδικητών της Δημαρχίας.  Το κλίμα υπέρ της λύσης και υπέρ του αγώνα για επιστροφή στην Αμμόχωστο θα βελτιωνόταν σημαντικά.  Οι δυνάμεις στον Συναγερμό που στηρίζουν την πρόσφατη στροφή της Κυβερνητικής πολιτικής στο θέμα του Κυπριακού θα βρίσκονταν σε δύσκολη θέση.  Η κοινή προσέγγιση της ηγεσίας του Συναγερμού και του ΑΚΕΛ για τη λύση του Κυπριακού θα περνούσε στο επίπεδο της πράξης – χωρίς καμμιά υποχώρηση στα θέματα που τους χωρίζουν, χωρίς η αριστερα να συμβιβάζεται σε οποιοδήποτε θέμα για χάρη αυτής της κοινής δράσης.

Υπάρχει κάποια σύγχυση για τη χρονική εξέλιξη της συζήτησης για τον κοινό υποψήφιο.  Το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι μετά την πρόταση του Συναγερμου συζητήθηκαν προτάσεις των κομμάτων για ονόματα κατάλληλων υποψηφίων.  Φαίνεται η συζήτηση να επικεντρώθηκε στα ονόματα που πρότεινε το ΑΚΕΛ: τον Σίμο Ιωάννου και τον Παύλο Αναστασιάδη.  Σ’ αυτο το σημείο η ηγεσία του Συναγερμού τάχτηκε υπέρ της υποψηφιότητας του δεύτερου.

Η απόφαση αυτή προκάλεσε αναταράξεις τόσο στον ΔΗΣΥ όσο και στο ΑΚΕΛ.  Στον ΔΗΣΥ η επαρχιακή οργάνωση του κόμματος αισθάνθηκε να παρακάμπτεται και υπήρξαν έντονες διαφωνίες για τον πιθανό υποψήφιο.  Πιθανόν τα βαθύτερα αίτια της αντίδρασης να βρίσκονται στην αλλεργία των Συναγερμικών, και ιδιαίτερα της επαρχιακής-του οργάνωσης, στην ιδέα της συνεργασίας με το ΑΚΕΛ.  Ωστόσο, όταν το ΑΚΕΛ αποφάσισε να προχωρήσει με την υιοθέτηση του Σίμου Ιωάννου, ο Συναγερμός προχώρησε στην επιλογή του Νίκου Κάρουλα, γνωστού επαναπροσεγγιστή και θιασώτη της λύσης.

Το ΔΗΚΟ προτίμησε να υποστηρίξει την υποψηφιότητα Σίμου Ιωάννου.  Μπορει να φαίνεται παράδοξο που διάλεξε ένα σαφώς κομματικό πρόσωπο του ΑΚΕΛ παρα  κάποιο «ανεξάρτητο» υποψήφιο, όμως η δύναμη του ΔΗΚΟ στην Αμμόχωστο είναι σχεδον αμελητέα.  Η υποστήριξή-του λοιπόν στον Σίμο Ιωάννου μπορεί να διαβαστεί περισσότερο σαν μια προσπάθεια υπονόμευσης της πιθανότητας κοινου υποψηφίου παρά  ουσιαστική χειρονομία συνεργασίας με το ΑΚΕΛ.

Το Ακελ βρισκόταν μπροστά σε μια πραγματικη ευκαιρία να διεκδικήσει ηγεμονική παρουσία στο πολιτικό σκηνικό.  Με υποψήφιο δικής-του επιλογής που θα υποστηριζόταν και από την ηγεσία του Δησυ θα καθόριζε τις γραμμές σύγκρουσης στο Κυπριακό με τρόπο που θα καθόριζε σε μεγάλο βαθμό την πολιτική πορεία στην επόμενη περίοδο.  Μια πορεία σύγκρουσης με τις σημερινές πολιτικές του Προεδρικού, τις πολιτικές της διαφθοράς και των αδιεξόδων.  Κι αυτά χωρίς καμμιά συμπόρευση με τη δεξιά σε οποιοδήποτε θεσμικό ή τυπικό επίπεδο.  Με το Ακελ να κερδίζει ακόμα πιο έντονα τη θέση-του σαν πρωταγωνιστής στην προσπάθεια λύσης του Κυπριακού.

Με την αποτυχία της συνεργασίας για κοινο υποψήφιο, το Ελαμ βρίσκει και πάλι την ευκαιρία να διεκδικήσει με δικό-του υποψήφιο τις εκλογές.  Ελπίζει πως με τις διαρροες που θα υπάρξουν λόγω της θέσης των βασικών υποψηφίων στο Κυπριακό, θα μπορέσει να παρουσιάσει δραματική αύξηση των ποσοστών-του.  Αυτό είναι μια ορατή πιθανότητα που δεν πρέπει να υποτιμηθεί. 

Η προσπάθεια να πάρουμε τους ψηφοφόρους στις κάλπες είναι το πρώτο-μας καθήκον αυτή τη στιγμή.  Το Ακελ έχει ακόμα τη δυνατότητα να παίξει ηγετικό ρόλο με ευκαιρία τις εκλογές για τη Δημαρχία Αμμοχώστου ακολουθώντας τη βασική γραμμή-του για το κυπριακό και διευρύνοντας το πεδίο για συνεργασία των Αμμοχωστιανών στον αγώνα για επιστροφή στην πόλη-τους και γενικότερα για τη λύση του Κυπριακού.  Οι μέχρι σήμερα δηλώσεις του Σίμου Ιωάννου είναι ενθαρρυντικές.  Οι εκλογές για τη Δημαρχία Αμμοχώστου μπορούν ακόμα να γίνουν μια ευκαιρία για την Αμμόχωστο.

Θέμος Δημητρίου

12 Αυγούστου 2019