Η Αριστερά δεν μπορεί να φιμωθεί για χάριν μιας ψευδεπίγραφης "εθνικής ενότητας"

Ενώ είναι πια οριστική η μη πραγματοποίηση της γεώτρησης στο τεμάχιο 3, η κυβέρνηση εξακολουθεί να παριστάνει ότι η κρίση ήταν κεραυνός εν αιθρία.

Πρόκειται όμως για μια από καιρού προαναγγελθείσα κρίση. Υπήρχαν και προειδοποιήσεις και ενδείξεις για την αντίδραση της Τουρκίας, αλλά ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και η κυβέρνησή του απέκρυβαν επιμελώς τους κινδύνους και μεθόδευαν συνειδητά το ξεγέλασμα των πολιτών. Η δήθεν απρόσκοπτη συνέχιση αδειοδοτήσεων και γεωτρήσεων και η μελλοντική αξιοποίηση των υδρογονανθράκων προβαλλόταν από τον Αναστασιάδη κατά την προεκλογική περίοδο ως ένα από τα κύρια "ατού" του, τόσο ως επιτεύγματα όσο και ως προοπτικές. Προς αυτή την κατεύθυνση, και ενώ η θητεία του εξέπνεε, μεθόδευσε συναντήσεις για σύναψη "στρατηγικής φύσης συνεργασιών" με Αίγυπτο και Ισραήλ, διαφημίζοντας την επιτυχή έκβασή τους, ενώ έδινε συνεχώς έμφαση στο ότι οι γεωτρήσεις γίνονται από εταιρείες ιταλικών και αμερικανικών συμφερόντων για να υποβάλει στους πολίτες ότι και αυτών οι χώρες τους θα συνεισέφεραν στη "θωράκιση" των συμφερόντων της Κυπριακής Δημοκρατίας. 

Ο πρόεδρος και η κυβέρνησή του συνεχίζουν να κοροϊδεύουν εαυτούς και αλλήλους, αλλά κυρίως τους πολίτες με δηλώσεις περί επαφών, διαβουλεύσεων και διπλωματικών χειρισμών, παριστάνοντας ότι δεν αντιλαμβάνονται πως στη βάση της τωρινής κρίσης αλλά και στη βάση της μη επιτυχούς επίκλησης προς το διεθνή παράγοντα για υποστήριξη και συμπαράσταση βρίσκεται η όλη διαχείριση του Κυπριακού από τον Αναστασιάδη, αρχίζοντας από το Μοντ Πελερέν και καταλήγοντας - όπως κατέληξε - στο Κραν Μοντανά.

Η ηγεμονική συμπεριφορά της Τουρκίας είναι καλά γνωστή και οι πρόσφατες ενέργειές της στην περιοχή δεν αποτελούν έκπληξη. Ωστόσο, η επιθετική της στάση στο τεμάχιο 3 δεν είναι άσχετη με την κατάρρευση των συνομιλιών στο Κραν Μοντανά και τη συμπεριφορά  του Αναστασιάδη.  Η επίκληση της σύγκλισης Χριστόφια-Ταλάτ για το φυσικό αέριο θα είχε νόημα αν υπήρχε διαδικασία συνομιλιών και προοπτική λύσης του Κυπριακού. Δεν πρέπει να ξεχνούμε πως αυτή η σύγκλιση, που επιβεβαιώθηκε και από τους Αναστασιάδη-Ακκιντζί, θεωρητικά «δεν ισχύει» αν δεν υπάρξει συνολική συμφωνία.

Είναι ασυγχώρητη αφέλεια να αναμένει ο Πρόεδρος ότι, ενώ τίποτα δεν παραμένει στο τραπέζι, θα παρέμενε εκκρεμές το ζήτημα της εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων, και ότι ο διαμοιρασμός του όποιου οφέλους από αυτούς θα μετατίθετο για μετά τη λύση. Και ποια λύση; Επιθυμεί όντως λύση; Ή, παραμένοντας - επιεικώς - αφελής, συνεχίζει να προσβλέπει ότι χωρίς λύση θα διατηρηθεί ως έχει το στάτους κβο;

Το ΑΚΕΛ και προέβλεπε τους κινδύνους και καταδίκαζε τη στάση Αναστασιάδη στο Κραν Μοντανά και την εγκατάλειψη του εγγράφου-πλαισίου που κατέθεσε ο ΓΓ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτιέρες στο εκεί τελευταίο δείπνο. Όλη η Αριστερά, αλλά και πολίτες από άλλους ιδεολογικούς χώρους, στάθηκαν δίπλα στο ΑΚΕΛ για την ξεκάθαρη και έντιμη στάση του και ψήφισαν τον υποψήφιό του στις προεδρικές εκλογές. 

Τώρα, ο Αναστασιάδης απαιτεί θρασύτητα από το ΑΚΕΛ συμπαράσταση και, μέσα από τα φερέφωνά του, το καταγγέλλει ότι "σπάζει το κλίμα ενότητας"! Απαιτεί δηλαδή από ένα κόμμα και, ταυτόχρονα, από όσους το στήριξαν για την έντιμη στάση του στο Κυπριακό, να φιμωθούν. Είναι ο ίδιος που, παρά την υποστήριξη που είχε από την Αριστερά όταν φαινόταν να προσπαθεί για λύση του Κυπριακού, αγνόησε τις θέσεις της και τις ανησυχίες της για το ναυάγιο που μεθόδευε στο Κραν Μοντανά, καταργώντας έτσι ο ίδιος και την ενότητα.

Είναι δυστυχώς μια πικρή αλήθεια ότι η Αριστερά αναγκάστηκε αρκετές φορές να υποχωρήσει απέναντι σε έμμεσους ή και άμεσους εκβιασμούς στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης εθνικής ενότητας, που στο τέλος δεν είχε κανένα άλλο αντίκρυσμα παρά να κυριαρχούν φαύλες πολιτικές, καταστροφικές για τον τόπο και το λαό.   

Χρέος του ΑΚΕΛ, και της Αριστεράς ευρύτερα, είναι να παραμείνει ανυποχώρητη και στιβαρή στην πολιτική της. Η ενότητα που οφείλει να επιδιώξει και να υπηρετήσει δεν μπορεί να είναι άλλη από την ενότητα του κυπριακού λαού, Ε/κυπρίων και Τ/κυπρίων, για να σταθούμε εμπόδιο στις επικίνδυνες ακροβασίες της κυβέρνησης και να διεκδικήσουμε από κοινού τη λύση του Κυπριακού για την οικοδόμηση μιας κοινής ειρηνικής πατρίδας, πριν τα γεωπολιτικά παιγνίδια κάνουν οριστική και αμετάκλητη τη διαίρεση. 

Μερόπη Τσιμίλλη-Μιχαήλ
01 Μαρτίου 2018