50 δίσεκτα χρόνια από το πραξικόπημα της 21ης του Απρίλη

Τα πραξικοπήματα

και οι Κανονισμοί Λειτουργίας των Δημοσίων Σχολείων Μέσης Εκπαίδευσης

Μισό αιώνα μετά τη βίαιη κατάλυση της δημοκρατίας στην Ελλάδα με το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, μάταια αναζητά κανένας την οποιαδήποτε καθιέρωση επετειακής αναφοράς του στους περιβόητους Κανονισμούς Λειτουργίας των Δημοσίων Σχολείων Μέσης Εκπαίδευσης. Μάταια ακόμα αναζητά να βρει μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όχι που να γνωρίζουν αλλά έστω που να έχουν ακούσει για την αποφράδα εκείνη μέρα που σημάδεψε ριζικά την πορεία της σύγχρονης Ελλάδας και που δρομολόγησε την καταστροφή της Κύπρου με το πραξικόπημα που υλοποίησαν οι ίδιες και οι ντόπιες φασιστικές δυνάμεις.

Ο αναγνώστης μπορεί να δει στην εφημερίδα της Κυβέρνησης της Παρασκευής, 24ης του Φεβράρη 2017, τον κατάλογο με τις τρεις επετειακές κατηγορίες που η Βουλή ψήφισε ως μέρος των Κανονισμών Λειτουργίας και που για πρώτη φορά θεσμοθέτησε ως νόμο:

• 11 καθιερωμένοι σχολικοί εορτασμοί, για τους οποίους μπορεί να διατεθούν μέχρι 2 διδακτικές περίοδοι,
• 5 επέτειοι, κατά τις οποίες πραγματοποιούνται εκδηλώσεις για τις οποίες μπορεί να διατεθεί μία μόνο διδακτική περίοδος,
• 13 επέτειοι κατά τις οποίες γίνεται ανάγνωση μηνυμάτων ή φυλλαδίων και ολιγόλεπτη συζήτηση στην τάξη.

Ιδιαίτερα επιμελώς, σε καμία από αυτές δεν αναφέρεται η λέξη "πραξικόπημα". Ούτε εκείνο της 21ης του Απρίλη του 1967, ούτε εκείνο της 15ης του Ιούλη του 1974. Ακόμα και στην "Ημέρα Μνήμης των Μαχητών της Αντίστασης για τη Δημοκρατία", που ορίστηκε στις 7 του Δεκέβρη και που εντάχθηκε ανάμεσα στις 5 της δεύτερης κατηγορίας, δόθηκε ένα όνομα ασαφές.  Για να μην προκαλεί; Και ποιους άραγε; Τι υπονοείται, και γιατί απλά υπονοείται και δεν δηλώνεται, σε ποια Αντίσταση αναφέρεται και ποιοι ήταν εκείνοι που επεδίωκαν την κατάλυση της δημοκρατίας;  

Οι Κανονισμοί Λειτουργίας των Δημοσίων Σχολείων Μέσης Εκπαίδευσης πάσχουν όμως γενικότερα. Κυρίως όσον αφορά την πολύ συντηρητική και αυταρχική νοοτροπία που τους διακατέχει. Πάσχουν επίσης και όσον αφορά τους χειρισμούς επιμέρους πρακτικών ζητημάτων λειτουργίας, η περιγραφή των οποίων, παρότι φλύαρη - ή και εξαιτίας της φλυαρίας - πέφτει και σε ασάφειες και σε αντιφάσεις. Εκτός από την καθιέρωση των εξετάσεων τετραμήνου, κανένα από τα πολλά προβληματικά χαρακτηριστικά τους δεν αποτέλεσε αντικείμενο ενασχόλησης, ή τουλάχιστον ενδιαφέροντος των ΜΜΕ και έτσι και της κοινής γνώμης. Η πλειονότητα της κοινωνίας μας ταύτισε στην αντίληψή της τους Κανονισμούς με το αναμφισβήτητα σοβαρότατο ζήτημα της καθιέρωσης "Επετείου του Ενωτικού Δημοψηφίσματος του 1950", για το οποίο έχουν ήδη γραφτεί πολλά και δεν είναι στόχος του παρόντος κειμένου να επανέλθει.

Το αποτέλεσμα όμως αυτής της επικέντρωσης, ή και ταύτισης, ήταν μια γενική αδιαφορία για το περιεχόμενο των 73 σελίδων των Κανονισμών. Μέσα σε αυτές είναι καταγραμμένες και οι 29 επετειακές αναφορές. Και ανάμεσα σε αυτές (στις 13 της τρίτης κατηγορίας) είναι και η "Ημέρα μνήμης πεσόντων στο Μαρί", που μάλιστα καθιερώθηκε ετεροχρονισμένα (αφού συνέβηκε κατά τις θερινές διακοπές των σχολείων) να αναφέρεται στις 11 του Μάη.

Μερόπη Τσιμίλλη-Μιχαήλ
27/04/2017