Το δυσάρεστο αποτέλεσμα των Γαλλικών εκλογών το οποίο έκρυψαν παρουσιάζοντας έδρες και όχι ποσοστά

Το Λαϊκό Μέτωπο διαλύθηκε

Ο δεύτερος γύρος των εκλογών στη Γαλλία παρουσιάστηκε ότι ανάτρεψε όλες τις δημοσκοπήσεις. Ότι από την άνετη πρωτιά που προέβλεπαν για το κόμμα της Λεπέν, αυτό κατέληξε τρίτο με 143 έδρες. Τα λεπτομερή αποτελέσματα στο σχεδιάγραμμα.

Ο αριθμός των εδρών όμως, που έχει κερδίσει η κάθε συμμαχία, δίνει μία παραπλανητική εικόνα αφού δεν παρουσιάζει την πραγματική δύναμη σε ψήφους. Η αύξηση του Μετώπου και του Μακρόν σε έδρες στον δεύτερο γύρο δεν αντιστοιχεί στην αύξηση στα ποσοστά τους. Το ιδιόρρυθμο γαλλικό εκλογικό σύστημα στο οποίο πάνε στο δεύτερο γύρο οι πρώτοι δύο του πρώτου και όσοι εξασφάλισαν 12.5%, επέτρεψε στο Μέτωπο να δώσει ψήφους στον Μακρόν και αντίστροφα.

Η πραγματικότητα για το ποιος κέρδισε και στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση και στη δεύτερη, φαίνεται ξεκάθαρα στο σχεδιάγραμμα που δείχνει και τα ποσοστά των κομμάτων σε ψήφους και σε έδρες. Η ακροδεξιά και ο φασισμός στη Γαλλία συνεχίζουν την επέλαση τους. Υπερδιπλασιάστηκαν από τις εκλογές δύο χρόνια πριν.

Μετά τις τελευταίες εκλογές, η Λεπέν δήλωσε ότι η νίκη του κόμματός της «έχει μόνο καθυστερήσει» και ότι «βλέπει τους σπόρους της αυριανής νίκης στο σημερινό αποτέλεσμα».

«Η παλίρροια ανεβαίνει. Δεν ανέβηκε αρκετά ψηλά αυτή τη φορά, αλλά συνεχίζει να ανεβαίνει και, ως εκ τούτου, η νίκη μας απλώς αναβάλλεται», τόνισε.

Το αριστερό μέτωπο δεν νίκησε με κανένα τρόπο. Φυσικά είναι κάποια ανακούφιση ότι προσωρινά, έστω και με τεχνητό τρόπο, οι φασίστες δεν μπόρεσαν να σχηματίσουν κυβέρνηση.  Ένα αριστερό μέτωπο δεν είναι καθόλου αρκετό να ονομάζεται αριστερό για να έχει δυνατότητες. Πρέπει να πείθει ότι μπορεί να δώσει διέξοδο. Αυτό το μέτωπο δεν έπεισε περισσότερο από ότι οι φασίστες. 

Ο Μελανσόν  είναι ο ηγέτης της Ανυπότακτης Γαλλίας που αποτελεί το μεγαλύτερο κόμμα του Μετώπου. Το 1976, σε ηλικία 25 ετών, εξελέγη για πρώτη φορά με το Σοσιαλιστικό Κόμμα σε διάφορες περιφερειακές, εθνικές και ευρωπαϊκές θέσεις και υπήρξε αναπληρωτής επικεφαλής στην περιφέρεια Εσόν, νότια του Παρισιού, από το 1998 έως το 2004. Υπήρξε επίσης υπουργός Επαγγελματικής Εκπαίδευσης από το 2000 έως το 2002.

Αυτό το ιστορικό θα μπορούσε κάποιος να πει ότι δημιουργεί δυσπιστία στις μάζες των εργαζομένων. Όμως αποχώρησε από τους Σοσιαλιστές το 2008, υποστηρίζοντας ότι το κόμμα είχε γίνει πολύ φιλικό προς τις επιχειρήσεις. Το 2016 ίδρυσε το κόμμα Ανυπότακτη Γαλλία και το 2022 έθεσε υποψηφιότητα για πρόεδρος της Γαλλίας – για τρίτη φορά.

Στο πρόγραμμα με το οποίο διεκδίκησε τις Προεδρικές εκλογές του 2022 υπήρξαν εξαιρετικά προχωρημένες θέσεις. Με πρόλογο μάλιστα από ομιλία του ηγέτη της Γαλλικής Επανάσταση, Ροβεσπιέρου:

«Και εσείς, νομοθέτες, να θυμάστε ότι δεν είστε εκπρόσωποι μιας προνομιούχου κάστας, αλλά εκπρόσωποι του γαλλικού λαού, μην ξεχνάτε ότι η πηγή της τάξης είναι η δικαιοσύνη, ότι ο πιο σίγουρος εγγυητής της δημόσιας ηρεμίας, είναι η ευτυχία των πολιτών». (Ομιλία του Ροβεσπιέρου στην Εθνική Συνέλευση, 2 Δεκεμβρίου 1792).

Στο υπόλοιπο πρόγραμμα τώρα ανέφερε, μεταξύ πολλών άλλων πολύ σημαντικών θέσεων, και τα εξής:

Η θρησκεία «δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιείται για να κουνήσεις το δάχτυλο σε πιστούς μιας (άλλης) θρησκείας, όπως τον τελευταίο καιρό γίνεται κατά των μουσουλμάνων».

«Πρέπει να δημιουργηθούν εκατομμύρια ποιοτικές θέσεις εργασίας...».

Όλες όμως οι εξαιρετικές για τον κάθε εργαζόμενο διεκδικήσεις του προγράμματος Μελανσόν θα μετατρέπονταν σε ευχολόγια και  η αποφασιστικότητα που επιδεικνύεται για να τις πετύχει θα ήταν καταδικασμένη, αν δεν μπορούσε ως κυβέρνηση να ελέγξει την οικονομία.  Το πιο υποσχόμενο στοιχείο στο πρόγραμμα του είναι ακριβώς αυτό:

«Κοινωνικοποίηση γενικών τραπεζών, με σκοπό τη χρηματοδότηση πολύ μικρών επιχειρήσεων… και την ενίσχυση του δημόσιου προϋπολογισμού».

Καταλήγει με το πρωτάκουστο στις σημερινές εποχές, «Αφού ο καπιταλισμός δεν υποστηρίζει τη δημοκρατία, ας τον αντικαταστήσουμε».

Όλες οι άλλες συνιστώσες, οι Σοσιαλιστές, οι Πράσινοι και οι Κομμουνιστές, πολιτεύτηκαν και διακυβέρνησαν εντελώς μέσα στα πλαίσια του συστήματος χωρίς να το αμφισβητήσουν, όπως κάνει τώρα ο Μελανσόν.  Συμμετείχαν μάλιστα σε κυβερνήσεις που εφάρμοσαν νεοφιλελεύθερες πολιτικές και λιτότητα.

Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι η ίδια η δεξιά και το κατεστημένο διαφοροποιούν τον Μελανσόν από τα υπόλοιπα μέλη του Μετώπου, αποκαλώντας τον ακροαριστερό. Τους υπόλοιπους όχι απλά τους  αποδέχονται αλλά στοχεύουν να τους έχουν εταίρους σε μια νέα διακυβέρνηση.

Λαϊκό μέτωπο (NUPES) είχε συσταθεί και στις βουλευτικές πριν ακριβώς από δύο χρόνια και πάλι με κεντρικό στόχο την αντιμετώπιση των φασιστών. Για να διαλυθεί όμως αμέσως μετά και στα δύο χρόνια που ακολούθησαν να είναι οι διαφωνίες των συστατικών του μερών, ειδικά στα μεγάλα ζητήματα, πολύ περισσότερες από τις συμφωνίες. Παραδείγματα είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία, η γενοκτονία στη Γάζα, το ΝΑΤΟ. Με εξαίρεση την «Ανυπότακτη Γαλλία», η θέση των άλλων δεν διαφέρει από αυτή των γαλλικών κομμάτων του κατεστημένου.

Είναι μια σειρά ζητήματα που προκύπτουν τώρα. Η Λεπέν έχει μαζέψει περισσότερους από διπλάσιους ψήφους από πριν μόλις δύο χρόνια. Και πίσω από πολύ πολύπλοκες και εξεζητημένες αναλύσεις με στόχο να εξηγηθεί η άνοδος της ακροδεξιάς, δεν υπάρχει παρά μια αλήθεια. Ότι αυτό που τροφοδοτεί τον φασισμό είναι η καπιταλιστική κρίση που σπρώχνει ολοένα και περισσότερα στρώματα στην ανέχεια. Και που στην έλλειψη αριστερής εναλλακτικής που μπορεί να τους πείσει και να τους κινητοποιήσει, εναποθηκεύουν όλες τους τις ελπίδες στις φασιστικές υποσχέσεις.

Αυτό δείχνει όλη η ιστορική εμπειρία. Ο φασισμός στη Γερμανία εδραιώθηκε και απείλησε όλη την ανθρωπότητα ως αποτέλεσμα μιας χωρίς προηγούντο κρίσης που έσπρωξε τον γερμανικό λαό σε πρωτάκουστη φτώχεια. Εδραιώθηκε πάνω στην ασύλληπτη προδοσία των Σοσιαλιστών που ήταν κυβέρνηση και στην απόλυτη αδυναμία του σταλινικού κόμματος να τους φράξει τον δρόμο.

Λαϊκό Μέτωπο με τις άλλες τρεις συνιστώσες, δεν μπορεί να κρατηθεί ζωντανό παρά μόνο με πολιτική εντός των ορίων του συστήματος, κάτι που σημαίνει ότι η φασιστική επέλαση θα συνεχιστεί.

Από  τη στιγμή που ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των Γαλλικών εκλογών, ο καθένας έβλεπε ό,τι ήθελε. Οι νέοι διεκδικητές της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ έβλεπαν πώς η απλή συνένωση των αριστερών δυνάμεων οδηγεί σε απρόσμενες, μεγάλες νίκες που ανατρέπουν όλα τα προγνωστικά. Το ίδιο που έβλεπαν και στελέχη του Σύριζα που φοβούνται ότι χάνουν δυνατότητες για ανέλιξη μετά την συντριβή Σύριζα

Το ζήτημα όμως είναι ότι και ενωμένη να παρουσιαστεί η αριστερά και να κυβερνήσει με την πολιτική που ο Σύριζα αλλά και το ΠΑΣΟΚ πιο πριν κυβέρνησαν, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Το ζήτημα είναι ότι οι σημερινοί προπαγανδιστές της ενότητας την βλέπουν απλά ως τον εύκολο και σύντομο δρόμο να ελπίζουν ξανά για εξουσία και όλα τα καλά που αυτή θα τους προσφέρει. Το ζήτημα είναι ότι όλοι την εννοούν κάτω από τη δική τους ηγεσία. Το ζήτημα είναι ότι δεν φαίνεται να έχουν καμιά επίδραση στην ελληνική κοινωνία.

Είμαστε τώρα πολύ περίεργοι να δούμε τι θα πουν με την κατάρρευση του ΝΛΜ που πρέπει να θεωρείτε οριστική. Την Τρίτη, 16.7.2024 διακόπηκαν οι διαπραγματεύσεις του ΝΛΜ για εξεύρεση κοινού υποψηφίου για τη θέση του Πρωθυπουργού.

Δεν δέχτηκαν οι Σοσιαλιστές υποψήφιο από την Ανυπότακτη Γαλλία που είναι με διαφορά το μεγαλύτερο κόμμα του Μετώπου. Και ακόμα χειρότερα, ο υποψήφιος που οι ίδιοι πρότειναν, ο Tubiana,  συνυπέγραψε ανοικτή επιστολή που δημοσιεύτηκε στην Le Monde, που καλούσε το ΝΛΜ να σχηματίσει κυβέρνηση με τον Μακρόν.

Στην επιστολή μεταξύ άλλων αναφερόταν : «Το ΝΛΜ πρέπει χωρίς καθυστέρηση να απλώσει το χέρι σε όλους τους άλλους παίκτες (actors) του δημοκρατικού μετώπου για να συζητήσουν ένα επείγον δημοκρατικό πρόγραμμα και να σχηματίσουν κυβέρνηση».

Οι υποχωρήσεις που έκανε ο Μελανσοόν για τη δημιουργία του ΝΛΜ δεν έσωσαν το ΝΛΚ. Υποχωρήσεις που όπως φαίνεται συμπεριλάμβαναν και θέσεις που στο πρόγραμμα του για τις προεδρικές του 2022, όπως η κρατικοποίηση του Τραπεζικού συστήματος, θεωρούσε απαράβατες. Ακόμα φυσικά και αν σωζόταν ένα μέτωπο διαχείρισης του καπιταλισμού σε περίοδο βαθιάς, δομικής κρίσης, η κατάληξη θα ήταν να απογοητεύσει τις μάζες και να ανοίξει πια διάπλατα ο δρόμος για τη φασιστική επέλαση.

Θα ήταν πολύ πιο σωστή τακτική οι διαπραγματεύσεις του Μελανσόν με όλους αυτούς για τη δημιουργία μετώπου, να γίνονταν ανοικτά μπροστά στις μάζες. Στις οποίες ο Μελανσόν να εξηγούσε με τον πιο εμφαντικό τρόπο ότι πίσω από την φασιστική επέλαση δε βρίσκεται παρά το καπιταλιστικό ξεχαρβάλωμα. Χωρίς την αναχαίτηση του οποίου δεν μπορεί να υπάρξει φασιστική αναχαίτηση.

Με κανένα από αυτούς από την αριστερά που έχουν πια γίνει συστατικά στοιχεία του συστήματος δεν μπορεί να υπάρξει ενότητα για οτιδήποτε ουσιαστικό. Πόσο μάλλον για κυβέρνηση με στόχο τη διάρρηξη των καπιταλιστικών ορίων.

Μπορεί όμως και επιβάλλεται  να τους καλείς σε ενιαίο μέτωπο για ζητήματα όπως είναι η στήριξη απεργιακών κινητοποιήσεων και γενικά καυτών ζητημάτων που αφορούν τη Γαλλική κοινωνία. Όπως θα είναι και η αναχαίτηση των φασιστών από κοινού κάτω στους δρόμους όταν αυτοί θα έχουν πάρει αρκετή δύναμη και θράσος για να επιχειρήσουν να αστυνομευόσουν όλη τη χώρα με «τάγματα εφόδου»  Και αυτό όχι τόσο διότι ελπίζεις ότι θα συνταχθούν για μια  πραγματική μάχη, αλλά για να τους ξεσκεπάζεις μπροστά στα μάτια των ίδιων των υποστηρικτών τους.

Πως προχωρούν τώρα ο Μελανσόν και το κόμμα του; Σίγουρα με την ολοένα και μεγαλύτερη ένταση της καμπάνιας για σύνδεση της καπιταλιστικής κρίσης με την επέλαση του φασισμού, με τον ολοένα πιο αυστηρό έλεγχο και λογοδοσία αξιωματούχων του κόμματος και βουλευτών,  με αυτή την προσπάθεια να γίνεται ανοικτά, με έμφαση το κέρδισμα των εργαζομένων και της νεολαίας πάνω σε ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα.

Σωτήρης Βλάχος

17 Ιουλίου 2024