ΗΠΑ: Αδιαχώριστος ο ρατσισμός από την ταξική εκμετάλλευση

Οι πρωτόγνωρες κινητοποιήσεις στις ΗΠΑ συνεχίζονται και επεκτείνονται σε όλο και περισσότερες περιοχές και κοινωνικά στρώματα. Το ξέθαμα  της πραγματικής ιστορίας της χώρας γίνεται στοιχείο των ημερών, με αποτέλεσμα, αγάλματα και σύμβολα της αμερικάνικης ιστορίας να αποκαθηλώνονται.

Ανώτατοι αξιωματούχοι του κράτους, του στρατού και της αστυνομίας διαχωρίζουν τη θέση τους από τον Τράμπ και προσπαθούν να κρατηθούν στους ρυθμούς και τα αιτήματα της εξέγερσης.

Η πραγματική φύση της αμερικάνικης κοινωνίας ίσως να μην αναδείχτηκε ποτέ τόσο πλατιά όσο αναδεικνύεται σήμερα.

Το αμερικανικό όνειρο κτίστηκε πάνω στη δουλεία και τη ρατσιστική καταπίεση, που αν και καταργήθηκαν νομικά, η διαίρεση του πληθυσμού σε κατηγορίες, η περιθωριοποίηση και ο  απροκάλυπτος κατατρεγμός των «άλλων», ήταν πάντα κυρίαρχο στοιχείο.

Αυτή είναι η βάση πάνω στην οποία κτίστηκε ο Αμερικάνος καπιταλισμός. Το 50% του πληθυσμού κρατιόταν στο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό περιθώριο. Οι φυλετικές διακρίσεις επέτρεπαν την ύπαρξη ολόκληρων βιομηχανικών στρατών από τους δεύτερης κατηγορίας πολίτες που χρησιμοποιούνταν στη παραγωγή με δεύτερης και τρίτης κατηγορίας μισθούς και ωφελήματα.

Πάνω σε απίστευτη εκμετάλλευση των θυμάτων του ρατσισμού και εξίσου απίστευτα εγκλήματα και γενοκτονίες στο εσωτερικό αλλά στο εξωτερικό κτίστηκε  η χώρα / ίνδαλμα του «ελεύθερου» κόσμου.

Έτσι, είναι εντελώς εκτός πλαισίου και παμπόνηρα αποπροσανατολιστική η προσπάθεια να αποδοθεί αποκλειστικά στον Τράμπ η ευθύνη για τα σημερινά γεγονότα.

Αυτή η προσπάθεια γίνεται από το στρατόπεδο των Δημοκρατικών. Κάτω από την εξαιρετικά μεγάλη πίεση της κατάστασης, αναγκάζονται να κάνουν θεατρικές σκηνές στο Κογκρέσο για να τιμήσουν δήθεν τον νεκρό αφροαμερικάνο και στέλνουν μηνύματα συμπαράστασης στην κηδεία του. Την ίδια στιγμή δεν ξεχνούν να καλούν σε απομόνωση των «λίγων ταραξιών» και διακοπή των κινητοποιήσεων που ευνοούν, όπως ισχυρίζονται, τον Τράμπ, που θα κάνει προεκλογική πάνω στο «νόμος και τάξη» και θα κερδίσει τα συντηρητικά στρώματα.

Το μήνυμά τους είναι ότι το μόνο που χρειάζεται είναι να κερδίσουν οι δημοκρατικοί τις εκλογές και τα πράγματα θα πάρουν τον δρόμο για τελικές λύσεις.

Δεν μπορούν όμως να υπάρξουν τελικές λύσεις με απλή αλλαγή επιτελείου στον Λευκό Οίκο, ούτε με απλή τιμωρία των ενόχων αστυνομικών και θεσμοθέτηση πιο αυστηρών κανονισμών στη λειτουργία των σωμάτων ασφαλείας. Δεν μπορούν να υπάρξουν τελικές λύσεις σε μια χώρα «που το πλουσιότερο 10% νέμεται το 70,2% του συνολικού πλούτου, ενώ στο φτωχότερο 50% αντιστοιχεί μόλις το 1,5%».

Δεν μπορεί να υπάρξει τελική λύση όσο υπάρχει μαζική ανεργία, όσο είναι σε λειτουργία το πιο ταξικό σύστημα υγείας, που επέτρεψε τόσους θανάτους λόγω της πανδημίας,  με την αναλογία νεκρών μαύρων να είναι πολλές φορές μεγαλύτερη από των λευκών.

Η εξέγερση συνεχίζει να παίρνει διαστάσεις απρόσμενες εδώ και δύο μόνο εβδομάδες πριν, σε ένα πλαίσιο όπου η δεκάχρονη κρίση και η απότομη τελευταία όξυνσή της βάζουν πια οριστικό τέλος στο American dream. ‘Ένα όνειρο που ενώ ποτέ δεν είχε αντίκρισμα για τις φυλετικές μειονότητες, είχε όμως για τη λευκή μεσαία και εργατική τάξη.

Τώρα δεν υπάρχει όνειρο για κανέναν εκτός από τους δισεκατομμυριούχους.  

Είχαμε ήδη από μέρες εντοπίσει ότι τα σημερινά γεγονότα θα αποτελέσουν σταθμό στη σύγχρονη ιστορία των ΗΠΑ. Το ζήτημα είναι που μπορούν σήμερα να καταλήξουν. Ενώ στα σίγουρα αποτελούν γεγονότα πολύ πέραν των εκρήξεων που συντελούνταν στη χώρα για πολλές δεκαετίες τώρα, και είναι αντανάκλαση του βαθιά παρακμασμένου  οικονομικού και πολίτικού συστήματος, η κατάληξή τους είναι αβέβαιη. Δεν φαίνεται ακόμα να υπάρχουν μαζικά αιτήματα που να θίγουν το σύστημα στη καρδιά, οι Δημοκρατικοί είναι αυτοί που προς το παρόν κεφαλαιοποιούν τα γεγονότα και οι προνομιούχες ελίτ  προετοιμάζουν βάρβαρη καταστολή μέσω Τράμπ σε περίπτωση που το κίνημα καταλαγιάσει πριν παγιοποιήσει ουσιαστικά κέρδη.  

Σωτήρης Βλάχος

12 Ιουνίου 2020