Σταματήστε τη Νέα Δημοκρατία

• Ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ
• Παλέψτε για σοσιαλιστική πολιτική
• Για επανασυγκόληση με τη διεθνιστική προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ

Τα δεδομένα που είχαν δημιουργηθεί σε Ελλάδα και Ευρώπη την περίοδο από το 2012 μέχρι και την συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015, έχουν τώρα αλλάξει.

Το πρόγραμμά  του τότε, που συνδέθηκε με τις μάζες, έδωσε προοπτική και κινητοποίησε πολλές εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Κόσμο που έδωσε την στήριξη του στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στις διαθέσεις των δικών τους κυβερνήσεων.

Αυτή η κυβέρνηση σήμερα φαίνεται να αδυνατεί να κινητοποιήσει ακόμα και τον δικό της κόσμο ενάντια στην πραγματική απειλή της επανόδου της Νέας Δημοκρατίας στην εξουσία.

Ιστορικό γεγονός η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να συνδεθεί με τις ελληνικές αλλά και ευρωπαϊκές μάζες στην πρώτη μάχη που αποφάσισε ευρωπαϊκή κυβέρνηση ενάντια στην ευρωπαϊκή ελίτ και τους θεσμούς.

Σε αυτό συνοψίζεται η επανάσταση ΣΥΡΙΖΑ που στις διεκδικήσεις του δεν υπήρχε τίποτε το επαναστατικό. Διεκδικούσε αυτονόητα, κάτι κοντά σε αυτά που ο ανεπτυγμένος καπιταλισμός εξασφάλιζε ανώδυνα στην Ευρώπη μια δεκαετία προηγουμένως.

Ήταν όμως αυτές οι διεκδικήσεις αρκετές για να συσπειρώσουν όλες τις σκοτεινές δυνάμεις της γηραιάς ηπείρου εναντίον του. Ο καπιταλισμός μετά το 2008 δεν ήταν πια ο ίδιος, οι δυνατότητες του για παραχωρήσεις είχαν μειωθεί δραματικά και απλά αιτήματα αποκτούσαν συγκρουσιακό χαρακτήρα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ γινόταν επικίνδυνος. Όχι τόσο διότι η ικανοποίηση των αιτημάτων μιας χώρας που αντιπροσωπεύει το 2.5% περίπου της ευρωπαϊκής οικονομίας θα δημιουργούσε ιδιαίτερα προβλήματα ακόμα και στην Ευρώπη της κρίσης, αλλά διότι θα άνοιγε την όρεξη των πορτογαλικού κινήματος, του ισπανικού, του ιταλικού και σταδιακά όλων των άλλων.

Αυτή η κυβέρνηση έπρεπε να οδηγηθεί σε συμβιβασμό με κάθε θυσία. Οι δυνατότητες της διεθνούς μάχης του ΣΥΡΙΖΑ, η απειλή στον ευρωπαϊκό καπιταλισμό από τις διεθνείς κινητοποιήσεις, που είναι το μόνο αντίβαρο στις πανίσχυρες ιδιωτικές ευρωπαϊκές τράπεζες, που αγνοήθηκαν με τον πιο ανεπίτρεπτο τρόπο από όλη την αριστερή αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ, είχαν γίνει απόλυτα κατανοητές από τους πολιτικούς εκπροσώπους του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.

Η συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ και η απειλή της Νέας Δημοκρατίας

Η συνθηκολόγηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τους θεσμούς της καπιταλιστικής Ευρώπης σήμαινε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πια θα προωθούσε πολιτική που είχε καταδικάσει στην πορεία του προς την εξουσία. Τόσο απλά. Πολιτική που σε παγκόσμιο επίπεδο είναι αδιέξοδη, που οδηγεί σε νέα κατάρρευση, κάτι για το οποίο προειδοποιούν μια σειρά στρατηγικοί προγραμματιστές του κεφαλαίου, συμπεριλαμβανομένου και του ΔΝΤ, για περισσότερο από χρόνο τώρα.

Τα αδιέξοδα καταδεικνύουν οι συνεχώς αυξανόμενες εντάσεις στις διεθνείς σχέσεις, με τις ΗΠΑ να βρίσκονται πια σε απευθείας σύγκρουση με την Κίνα, κάτι που αποτελεί τρομακτική απειλή για όλες τις παγκόσμιες ισορροπίες, αλλά και με τους Ευρωπαίους αδιαμφισβήτητους μέχρι χθες συμμάχους της.

Το μέγεθος των κινδύνων από τις αυξανόμενες διεθνείς εντάσεις, καταγράφηκε για μια ακόμα φορά, με τον πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο, στη Σύνοδο Κορυφής των 20 μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου την εβδομάδα που μας πέρασε. Μια Σύνοδος της οποίας τα αποτέλεσμα δεν γνωρίζουμε ακόμα, αλλά όπως γράφτηκε, είναι «σύνοδος, στην οποία διακυβεύονται πολλά, ξεκίνησε με φόντο τις ρήξεις μεταξύ των ηγετών των μεγαλύτερων οικονομιών του πλανήτη, ειδικά για το εμπόριο…»

«Ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Σίνζο Άμπε… εξέφρασε «βαθιά ανησυχία» για το σημερινό τοπίο ως προς το διεθνές εμπόριο…»

«Ο πρόεδρος της Κίνας Σι Τζινπίνγκ στηλίτευσε σήμερα το γεγονός ότι ορισμένες ανεπτυγμένες χώρες λαμβάνουν μέτρα προστατευτισμού, τα οποία οδηγούν σε διενέξεις για το εμπόριο και σε οικονομικούς αποκλεισμούς, κάτιπου θεωρεί ότι αποτελεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την παγκόσμια οικονομία και ότι αυξάνει την αστάθειά της…»

«Όλα αυτά καταστρέφουν την παγκόσμια εμπορική τάξη… επισκιάζουν την ειρήνη και τη σταθερότητα σε παγκόσμιο επίπεδο», επέμεινε ο Κινέζος ηγέτης…»

Οι αυξανόμενες αυτές οικονομικές εντάσεις είναι ο δρόμος προς τηνκόλαση, οι εμπορικοί πόλεμοι είναι το προοίμιο των πραγματικών πολέμων. Κάτι που δεν αποτελεί προοπτική σε ένα πιο μακρινό μέλλον, αλλά είναι η άμεση προοπτική. «Η περιοχή του Κόλπου έχει εισέλθει σε πολύ ευαίσθητη φάση, «στέκει μπροστά στο σταυροδρόμι του πολέμου και της ειρήνης», μετέδωσαν κινεζικά κρατικά ΜΜΕ».

Ο Τράμπ επιβεβαίωσε αυτή την προοπτική με τον πιο κυνικό τρόπο. «Την Τετάρτη (26.6.), ο πρόεδρος των ΗΠΑ αναφέρθηκε στο ενδεχόμενο ενός σύντομου πολέμου με το Ιράν. «Είμαστε σε πολύ ισχυρή θέση, και δε θα διαρκέσει πολύ, μπορώ να το πω. Και δε μιλάω για χερσαία στρατεύματα», ανέφερε».

Επικίνδυνα πισωγυρίσματα

Μέσα σε αυτό το διεθνές πλαίσιο, πόσο αντίκρισμα μπορεί να έχουν δηλώσεις όπως, «Η οικονομία ήταν και είναι το δυνατό μας χαρτί με την έννοια ότι μας έλεγαν ότι δε θα καταφέρουμε,  και τα καταφέραμε» (Ευκλείδης Τσακαλώτος,  Υπουργός Οικονομικών).

Τι είναι όμως αυτό που κατάφερε η κυβέρνηση; Σύμφωνα με στοιχεία που περιείχε η ετήσια Έκθεση του ΙΝΕ (Ινστιτούτου Εργασίας της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας -ΓΣΕΕ) του 2018,

«…σχεδόν ο  μισός πληθυσμός της χώρας εξακολουθεί να  βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας ως απόρροια της βαθιάς ύφεσης».

Έχει απλά σταματήσει η κατρακύλα των οικονομικών δεικτών που αποτυπώνουν κατά πόσο υπάρχει ανάπτυξη. Τίποτα περισσότερο. Που θα ροκανιστούν και πάλι κάτω από την ανάγκη επίτευξης πρωτογενών πλεονασμάτων του 3.5% μέχρι το 2022 και λίγο μικρότερα για δεκαετίες μετά, που επιβάλλουν οι Θεσμοί στην Ελλάδα, αντιτιθέμενοι σε κάθε οικονομική λογική του ιδίου του καπιταλιστικού συστήματος. Που απότομα, κάθε στιγμή, αυτοί οι δείκτες θα μπορούσαν να πάρουν αρνητικά μεγέθη μέσα στην αστάθεια και την κρίση στο διεθνές περιβάλλον που περιγράψαμε πιο πάνω.

Η Ελλάδα περιμένει επενδύσεις από τις «αγορές», που όμως έχουν σταματήσει τις επενδύσεις παγκόσμια,  αφουγκραζόμενες τους τριγμούς της παγκόσμιας κρίσης. Η Ελλάδα περιμένει επενδύσεις από τις αγορές που χαρακτήρισαν τις πρόσφατες παροχές του έλληνα Πρωθυπουργού, ως «ακατάσχετη παροχολογία».

Εγκαταλείποντας η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τη διεθνή διάσταση του αγώνα της, την προοπτική των διεθνών πολιτικών ανατροπών για να έχει πραγματικές ελπίδες οποιαδήποτε αριστερή κυβέρνηση να επιφέρει πραγματικές αλλαγές σε οποιαδήποτε χώρα, κατρακυλά επικίνδυνα σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής. Όποιες και να είναι οι προθέσεις της.

Από το «απευθυνόμαστε στους λαούς της Ευρώπης», οδηγήθηκε στη συμμαχία με τον δολοφόνο των λαών κράτος του Ισραήλ. Και προσπαθεί να βρει σταθερότητα και ελπίδα μέσα στο εξαιρετικά ασταθές διεθνές περιβάλλον, «συσφίγγοντας» τις σχέσεις της με την Αμερική του Τραμπ.

Όλα μαζί αυτά τα πισωγυρίσματα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν και το μόνο όπλο της Νέας Δημοκρατίας, που βυθισμένη στα σκάνδαλα και ταυτισμένη με όλες τις πολιτικές που οδήγησαν τη χώρα στην χρεωκοπία, μιλά τώρα για τη νέα εποχή. Που πράγματι θα είναι νέα, μόνο όμως στο επίπεδο της βιαιότητας της επίθεσης της σε όλα τα επίπεδα της ζωής των ανθρώπων σε περίπτωση σχηματισμού δική της κυβέρνησης.

Η μάχη για αποτροπή αυτής της δυνατότητας πρέπει να δοθεί. Στις 7 Ιουλίου η Νέα Δημοκρατία δεν πρέπει να καταφέρει να φτιάξει κυβέρνηση.

Η μάχη όμως που θα δώσει οριστικά τέλος στη δυνατότητα της Νέας Δημοκρατίας να αναλάβει τα ηνία, είναι η μάχη εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ για αλλαγή πολιτικής.

Σωτήρης Βλάχος

3 Ιουλίου 2019