ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ

Εξαγγελία αντιφασιστικού μετώπου από την κυβέρνηση Σύριζα

Την πρόθεση της για δημιουργία αντιφασιστικού μετώπου εξάγγειλε η κυβέρνηση Σύριζα, κάτι που αποτελεί κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση. Που για να έχει όμως δυνατότητες θα πρέπει να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση. Ο φασισμός τρέφεται από την φτώχεια και την απελπισία που η κρίση δημιουργεί. Όσο αυτή δεν αντιμετωπίζεται, ο φασισμός θα συνεχίσει να καλπάζει και οποιοδήποτε αντιφασιστικό μέτωπο πλαδαρών  «δημοκρατικών» δυνάμεων θα διαλυθεί στα «εξ ων συνετέθη».

Αν το μέτωπο, η Αριστερά, δε δώσει διέξοδο, ο φασισμός θα δώσει τη δική του «διέξοδο», με μεθόδους ανάλογες της εικόνας στο πλάι.

Το τέρας του φασισμού σηκώνει ξανά κεφάλι

Η ακροδεξιά αλλά και το τέρας της φασισμού σηκώνουν ξανά κεφάλι στην Ευρώπη και τον κόσμο. Στην Ιταλία, την Ουγγαρία, τις ΗΠΑ, τη Βραζιλία ακροδεξιές εθνικιστικές δυνάμεις βρίσκονται στην εξουσία, ενώ σε Ελλάδα και Κύπρο καθαρόαιμα φασιστικά σχήματα βρίσκονται στη Βουλή.

Η Ευρωπαϊκή Συνθήκη μιλά για «ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ελευθερία, δημοκρατία, ισότητα… σε μια κοινωνία όπου θα επικρατεί ο πλουραλισμός, η έλλειψη διακρίσεων, η ανοχή, η δικαιοσύνη και ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών».  Περιορισμένο ήταν στην πράξη το αντίκρισμα των πιο πάνω αρχών από πάντα και περιορίστηκε ακόμα περισσότερο μετά το κραχ του 2008. Η επέλαση του εθνικισμού και φασισμού τώρα, απειλούν να τις κάνουν φύλλο και φτερό.

Η επανεμφάνιση του τέρατος είναι προϊόν της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης

Η επανεμφάνιση του τέρατος είναι προϊόν της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Στήνεται πάνω στις πολύ πραγματικές συνθήκες της ανισότητας, της βαθιάς φτώχειας και ανασφάλειας, της εξάλειψης σταδιακά κάθε ελπίδας ότι οι σημερινοί θεσμοί και πολιτική εκπροσώπηση μπορούν να προσφέρουν διέξοδο. Χτίζεται πάνω σε πολύ πραγματικές συνθήκες δημιουργώντας όμως ψεύτικους εχθρούς, για να προστατέψει τον πραγματικά υπεύθυνο.

Κύριος στόχος του εθνικισμού και φασισμού είναι να απαλλάξουν την καπιταλιστική κρίση και τις μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες από κάθε ευθύνη. Αναμειγνύουν «εθνικιστικές και κοινωνικές θέσεις, χρησιμοποιώντας τη δυσαρέσκεια των ανθρώπων με την ανισότητα και τη φτώχεια» και κατευθύνουν την οργή του κόσμου μακριά από τη ρίζα του προβλήματος. Προσφέρουν για «σφαγή» τους μετανάστες, τους άλλους, τα άλλα έθνη, αλλά, πάνω απ΄όλα, προετοιμάζουν το έδαφος για τη συντριβή του εργατικού κινήματος στην κάθε χώρα.  

Το τέρας του γερμανικού και ιταλικού φασισμού

Ήταν πάνω στην απόλυτη αποτυχία όλων των τότε υφιστάμενων θεσμών και κομμάτων που ο Μουσολίνι και το Εθνικό Φασιστικό Κόμμα του επέβαλαν τη φασιστική δικτατορία. Και κέρδισαν υποστήριξη υποσχόμενοι αποκατάσταση της ευημερίας και της τάξης, που θα στηριζόταν πάνω στην ενίσχυση της εθνικής ενότητας, την προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας, που, όπως και σήμερα, λίγο αφορούσε το δικαίωμα ιδιοκτησίας πρώτης κατοικίας αλλά αφορούσε πάρα πολύ το δικαίωμα ιδιοκτησίας τραπεζών και μονοπωλίων.

Ανάλογη ήταν και η συνθηματολογία και στόχοι του γερμανικού φασισμού. Που αντρώθηκε μέσα σε συνθήκες που στην εξουσία βρισκόταν το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Γερμανίας που δεν τόλμησε να συγκρουστεί με τους πραγματικούς υπεύθυνους για την κρίση. Και επέβαλε λιτότητα σε ακραίες συνθήκες οικονομικού ξεχαρβαλώματος, που προκάλεσαν εξίσου ακραίο κοινωνικό αποκλεισμό και περιθωριοποίηση.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ο Χίτλερ έπεισε ότι πηγή των προβλημάτων ήταν οι ξένοι, οι Εβραίοι, όλοι οι «άλλοι». Το σύστημα και οι ιδιωτικές τράπεζες έμειναν άθικτα και επιτεύχθηκε ο πραγματικός στόχος. Όπως πρόβλεψε ένας μεγάλος επαναστάτης, και κατέγραψε η ιστορία, «Η άνοδος των Εθνοσοσιαλιστών στην εξουσία θα σήμαινε πάνω από όλα την εξολόθρευση του ανθού του Γερμανικού προλεταριάτου, την καταστροφή των οργανώσεων του, την εκρίζωση της πίστης στον εαυτό και στο μέλλον του».

Μέτωπο απλά ενάντια στην ακροδεξιά ή μέτωπο ενάντια στην κρίση;

«Προοδευτικό Δημοκρατικό Μέτωπο – Η απάντηση στον Ακροδεξιό κίνδυνο», ήταν  ο τίτλος εκδήλωσης που οργάνωσε ο Σύριζα, με ομιλητές τους Αλέξη Χαρίτση, υπουργό Εσωτερικών, Γιάννη Ραγκούση, πρώην υπουργό Εσωτερικών και Κωστή Παπαϊωάννου, εκπαιδευτικό, τ. γ.γ. Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υπουργείου Δικαιοσύνης.

Στην ομιλία του ο υπουργός Εσωτερικών τόνισε ότι «τις τελευταίες δεκαετίες οι ευρωπαϊκές κοινωνίες  δέχθηκαν μια επίθεση… με μεγάλα τμήματα του πληθυσμού να οδηγούνται στο περιθώριο…»

«Σήμερα… βρισκόμαστε μπροστά σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό περιβάλλον που θέτει συγκεκριμένα διακυβεύματα, όπως το πώς θα αναχαιτιστεί η επέλαση των ακροδεξιών και συντηρητικών δυνάμεων στην Ευρώπη και στην Ελλάδα».

Μα μόνο, όμως, το γεγονός ότι ο υπουργός αναφέρει την περιθωριοποίηση, τη φτώχεια και την ανασφάλεια ως λόγους της ανόδου του εθνικισμού και του φασισμού, αυτό από μόνο του δίνει την πιο σαφή απάντηση ως προς το πώς αναχαιτίζεται η επέλαση των ακροδεξιών και συντηρητικών δυνάμεων.

Η επέλαση αυτών των δυνάμεων μπορεί να αντιμετωπιστεί με αναχαίτιση της κρίσης. Κάτι που δύσκολα θα μπορούσε οποιοσδήποτε, ακόμα και ο υπουργός, να ισχυρισθεί ότι έχει επιτευχτεί.

Η Ελλάδα συνεχίζει να βρίσκεται σε καθεστώς κρίσης σε μια περίοδο μάλιστα που όπου κοιτάξεις θα βρεις τις πιο δραματικές αναφορές για σοβαρές απειλές μπροστά στην παγκόσμια οικονομία. Αναφορές από τα πιο σοβαρά αστικά επιτελεία στις οποίες αναφερθήκαμε πολλές φορές. Που όταν επαληθευτούν θα συμπαρασύρουν και την ελληνική οικονομία, θα αποδείξουν με τον πιο σαφή τρόπο τη ματαιότητα της ελληνικής λιτότητας, των εθνικών λύσεων.

Αυτή την πραγματικότητα θα έχει σύντομα να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση Σύριζα. Που θα μετατρέπει σε υπεκφυγή ένα άλλο κομμάτι των δηλώσεων του υπουργού, σε κλείσιμο των ματιών του μπροστά σε αυτό που εξελίσσεται. Θα πρέπει να δούμε, δήλωσε ο υπουργός «πώς δε θα γυρίσει η χώρα μας στις εποχές που ένα μικρό κλειστό κλαμπ «κολλητών» είχαν προνομιακή πρόσβαση στα δημόσια ταμεία, υπονομεύοντας κρίσιμες υποδομές και υποθηκεύοντας την πολυπόθητη βιώσιμη και στιβαρή αναπτυξιακή προοπτική της χώρας στο βωμό του εύκολου κέρδους.

Από καπιταλιστική κρίση, παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, ο υπουργός τη μετατρέπει σε Ελληνική κρίση που είναι αποτέλεσμα του κλειστού κλαμπ, της προνομιακής πρόσβασης στα δημόσια ταμεία, απαλλάσσοντας εαυτόν και κυβέρνηση από τα πραγματικά καθήκοντα. Καθήκοντα στα οποία βρισκόταν πολύ πιο κοντά το πρόγραμμα Σύριζα πριν αυτός ανέλθει στην εξουσία, όταν μιλούσε για πανευρωπαϊκή πάλη της Αριστεράς, για ευρωπαϊκό συνέδριο της Αριστεράς για διαγραφή του χρέους και, έστω δειλά και κατά περίπτωση, για κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος.

Ναι, «σήμερα είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία η ευρεία συμπόρευση των προοδευτικών δυνάμεων που αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο για την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη: Δυνάμεις της Αριστεράς, της Σοσιαλδημοκρατίας, της Οικολογίας, των κινημάτων, των δικαιωμάτων»,  Αυτή η συμπόρευση όμως πρέπει να αντιμετωπίσει την κρίση. Το πρόγραμμα έχει καθοριστική σημασία. Ο πρώην υπουργός εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης, παρόλο που δεν έγινε συγκεκριμένος, ήταν πιο κοντά στα καθήκοντα που οι εποχές επιβάλλουν όταν αναφέρθηκε στην ανάγκη για συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων απέναντι στην ακροδεξιά, «με ριζοσπαστική ατζέντα».

Με τη σειρά του ο Κωστής Παπαϊωάννου πολύ σωστά ανάφερε ότι η απαξίωσή των πολιτικών δυνάμεων και η επέλαση της ακροδεξιάς είναι αποτέλεσμα των πολιτικών ακραίας λιτότητας. «Το σκιάχτρο της Λεπέν, το σκιάχτρο του Όρμπαν, τρομάζει όλο και λιγότερο, όσο εκείνοι που το κραδαίνουν απειλώντας είναι οι εκπρόσωποι του πολιτικού αδιεξόδου».

Τα άμεσα καθήκοντα

Δε διευκρινίστηκε στη συγκέντρωση, δυστυχώς, τίποτε από το πρόγραμμα που η κυβέρνηση Σύριζα θα πρότεινε ως πρόγραμμα του αντιφασιστικού μετώπου. Που τίποτε δε θα είχε να προσφέρει αν περιοριζόταν σε νομοθετικά μέτρα, όπως να τεθεί η «Χρυσή Αυγή» «εκτός νόμου». Κάτι που θα την ηρωοποιούσε στα μάτια πολλών που έχουν χάσει κάθε ελπίδα σε όλους τους άλλους. Και θα αποτελούσε προηγούμενο για να εφαρμοστεί η «απαγόρευση» σε βάρος των οργανώσεων του εργατικού κινήματος και της δράση τους.

Στα σίγουρα υπάρχουν άμεσα μέτρα, που, ένα αντιφασιστικό μέτωπο, θα πρέπει να πάρει, ως συμπλήρωμα μιας πολιτικής που να μπορεί να αναχαίτιση την κρίση. Η περίπτωση της δολοφονίας Φύσσα έδειξε την κατεύθυνση. Ήταν η μαζική κινητοποίηση μετά τη δολοφονία και ο διωγμός των φασιστών από τον κόσμο σε κάθε γειτονιά, ειδικά της Αθήνας και του Πειραιά, που ανάγκασε την κυβέρνηση Σαμαρά να επέμβει. Η αφαίρεση της πρωτοβουλίας από τις μάζες ήταν ο στόχος τους. Έτσι κατέληξε η υπόθεση στα δικαστήρια.

Είναι και προς μια τέτοια συσπείρωση και δραστηριοποίηση που ένα αντιφασιστικό μέτωπο πρέπει να στοχεύει. Είναι όλα αυτά που πρέπει ο κόσμος του Σύριζα αλλά και όλη η Αριστερά να απαιτήσει να υιοθετηθούν από ένα αντιφασιστικό μέτωπο.

Σωτήρης Βλάχος

6 Απριλίου 2019