ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΟΥ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΣΤΟ ΣΥΡΙΖΑ (3ο Μέρος)

ΚΚΕ και Δημοψήφισμα

Σε προηγούμενα μας κείμενα επιχειρηματολογήσαμε πάνω στην ανεπάρκεια της αριστερής αντιπολίτευσης. Μια αντιπολίτευση που κατά κανόνα περιστρέφεται γύρω από μια επιφανειακή συνθηματολογία που δεν πείθει, που ουσιαστικά στηρίζει την κυβέρνηση στην αδιέξοδη πολιτική της. Ασχοληθήκαμε κύρια με τις δυνάμεις που εγκατέλειψαν τον Σύριζα μετά τη συνθηκολόγηση της κυβέρνησης Σύριζα με τους Θεσμούς της καπιταλιστικής Ευρώπης.

Όμως και η αντιπολίτευση του ΚΚΕ δεν ξεφεύγει από την έλλειψη πρότασης. Όταν το αδίστακτο Ευρωπαϊκό κεφάλαιο έκλεισε τις Ελληνικές τράπεζες, φέρνοντας τα πράγματα σε ρήξη με ένα ολόκληρο λαό, η ηγεσία του ΚΚΕ δεν είδε τίποτε, θεώρησε ότι τίποτε δεν συνέβαινε, τίποτε δεν είχε σημασία. Και τήρησε αποχή –αν είναι δυνατό. Η ηγεσία του ΚΚΕ κάλεσε τον κόσμο της, που δεν την άκουσε σε ποσοστό περίπου δύο στους τρείς, να μην πάρει μέρος στη μάχη που έδινε ένας ολόκληρος λαός, με το πρόσχημα ότι το διακύβευσα ήταν το Ευρωπαϊκό μνημόνιο ενάντια στο Ελληνικό.

Αντί η ηγεσία του ΚΚΕ να μιλήσει για τις δυσκολίες της κατάστασης, να προειδοποιήσει τον κόσμο ότι η μάχη δεν ήταν σωστά προετοιμασμένη για να έχει πραγματικές δυνατότητες, και να συμμετέχει όμως στην μάχη, να κάνει ότι είναι δυνατό για δώσει πρόγραμμα και στον Έλληνα και στον Ευρωπαίο εργαζόμενο, και να είναι έτοιμη να ηγηθεί σε περίπτωση λιποψυχίας της κυβέρνησης Σύριζα, απείχε από την μάχη –και σήμερα νοιώθει δικαιωμένη.

Αλήθειες στην κριτική, έλλειψη όμως πρότασης και αποχή από τις μάχες

Παρά τις κριτικές της που περιέχουν αλήθειες, εκτός μάχης και χωρίς ουσιαστική πρόταση βρίσκεται, κατά κανόνα, η ηγεσία του ΚΚΕ. Ένα από τα τελευταία παραδείγματα αποτελεί η ανακοίνωση που εξέδωσε σε σχέση με την ομιλία του Πρωθυπουργού στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Που ενώ δεν πάσχει από την συνήθη «ασθένεια» των ανακοινώσεων του ΚΚΕ που παραπέμπει το κάθε τι στο σοσιαλισμό για λύση, ενώ καταγράφει τα αδιέξοδα της πολιτικής που η κυβέρνηση ακολουθεί, δεν κάνει προτάσεις για το πώς σπάζουν τα αδιέξοδα.

 «Το "όραμα" του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό που έχει συμφωνήσει με τις ΗΠΑ, την ΕΕ και το κεφάλαιο  κι αυτό το "όραμα" το μόνο που έχει να προσφέρει στο λαό είναι διαιώνιση της φτώχειας, της εκμετάλλευσης…

Δεν πιστεύουμε ότι η κυβέρνηση Σύριζα έχει κοινό όραμα με τις ΗΠΑ. Ακολουθεί μια πολιτική που επιβλήθηκε σε αυτήν από τη στιγμή που δεν ήταν προετοιμασμένη να συγκρουστεί με τους θεσμούς του καπιταλισμού. Την ίδια τύχη θα έχει οποιαδήποτε κυβέρνηση δεν προετοιμαστεί. Είτε θα συμβιβαστεί πριν συντριβεί, είτε αφού συντριβεί.

Παρόλα αυτά η ουσία της πιο πάνω θέσης του ΚΚΕ είναι σωστή κατά την άποψη μας. Η πολιτική της κυβέρνησης Σύριζα μετά την συνθηκολόγηση της «το μόνο που έχει να προσφέρει στο λαό είναι διαιώνιση της φτώχειας, της εκμετάλλευσης…»

Σωστά αναφέρεται στην ανακοίνωση ότι όσα εξάγγειλε ο Πρωθυπουργός,

«Πρόκειται για ψίχουλα - κι αυτά σε βάθος τετραετίας - τα οποία θα εξανεμιστούν και με το παραπάνω από τη μείωση του αφορολόγητου και των συντάξεων, αλλά και από τα άλλα μέτρα που έχει ήδη ψηφίσει η κυβέρνηση».

Και όχι μόνο αυτό. Είναι πάρα πολύ αμφίβολο κατά πόσο και αυτά που εξάγγειλε θα μπορέσει να τα κρατήσει. Ακόμα και η άντληση κεφαλαίων μέσα από την πολυδιαφημιζόμενη έξοδο στις αγορές, φαίνεται να κολλά λόγω του τεράστιου επιτοκίου που οι αγορές ζητούν για να επενδύσουν σε ελληνικά ομόλογα.  Επιτοκίου της τάξης του 4%, που στέκει πάνω από οκτώ φορές πιο ψηλά από το επιτόκιο που ζητούν από τα γερμανικά ομόλογα που στέκει στο 0,48%.
Όλα τα προβλήματα που σήμερα αντιμετωπίζει η Ελληνική κυβέρνηση θα διογκωθούν ακόμα περισσότερο, απότομα, μέσα στις καταιγίδες που συσσωρεύονται για την παγκόσμια οικονομία, στις οποίες αναφέρονται επανειλημμένα πολλά από τα αστικά επιτελεία αυτούς τους τελευταίους καιρούς.

Αναδείξαμε αυτές τις αναφορές ξανά και ξανά μέσα από αυτή τη στήλη.

Η αύξηση του κατώτατου μισθού μέσα σε αυτές τις συνθήκες, είναι  μια εξαγγελία με πολύ αμφίβολο αντίκρισμα, μια και θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί «αν και εφόσον το επιτρέψει η κερδοφορία του κεφαλαίου.. (Ανακοίνωση ΚΚΕ).

Το ΚΚΕ όμως δεν πείθει όταν απέχει από την ψηφοφορία για τον κατώτατο, με τη δικαιολογία ότι τον ήθελε ψηλότερο. Ήταν υποχρέωση του ΚΚΕ να ψηφίσει οτιδήποτε καλύτερο από αυτό που υπάρχει σήμερα, έστω και αν θεωρούσε την πρόταση μη ικανοποιητική.
Ήταν υποχρέωση του να στηρίξει οτιδήποτε καλύτερο, επιμένοντας ταυτόχρονα σε αυτά που έθιξε, ότι συνέχιση της σημερινής πολιτικής από την κυβέρνηση θα υποσκάπτει τις δυνατότητες να έχουν αντίκρισμα τέτοιες νομοθεσίες.

Ζητήματα πάνω στα οποία πρέπει να τοποθετηθεί το ΚΚΕ

Το ΚΚΕ δεν πείθει επίσης όταν σωστές διαπιστώσεις που περιέχει η ανακοίνωση του, δεν συνοδεύονται από πρόταση που να δίνει διέξοδο. Και αρκείται μόνο στην γενική θέση της ανάγκης για αγώνα.

«Ένας τρόπος υπάρχει για να "αισθανθεί" ο λαός ότι τέλειωσαν τα μνημόνια κι αυτός είναι η κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων, των φόρων που δεν γίνονται δικαιότεροι, η ανάκτηση των απωλειών του κι αυτό μπορεί μόνο ο ίδιος να το επιβάλει με τον αγώνα του» (Ανακοίνωση ΚΚΕ).

• Ποιος είναι όμως αυτός ο αγώνας που θα μπορεί να επιβάλει κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων, των φόρων, ανάκτηση των απωλειών;
• Ποια μορφή θα πάρει; Αυτή των απεργιών, της παναπεργίας;
• Μπορούν οι απεργίες από μόνες τους να οδηγήσουν σε αντιστροφή της κατάστασης και ανάκτηση των απωλειών για το μέσο εργαζόμενο όταν σχεδόν οι μισές ελληνικές επιχειρήσεις δεν μπορούν να επιβιώσουν και ένα μεγάλο μέρος των υπολοίπων βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας;
• Αρκεί ο αγώνας του Ελληνικού λαού, απομονωμένος από τους αγώνες των Ευρωπαϊκών λαών, για να υπάρχει επιτυχείς κατάληξη;

Δεν γίνεται συγκεκριμένη η ανακοίνωση πάνω σε αυτά και δεν έχουμε υπόψη μας άλλες περιπτώσεις που το ΚΚΕ να γίνεται συγκεκριμένο. Αυτά όμως αποτελούν καίριας σημασίας ζητήματα στα οποία αν δεν υπάρχει κατεύθυνση, τότε και η πιο σωστή κριτική στα αδιέξοδα της κυβερνητικής πολιτικής, δεν μπορεί να πείσει.

Οι απεργίες από μόνες τους δεν μπορούν να βάλουν την οικονομία ξανά σε λειτουργία.
Οι ίδιοι οι αστοί δεν μπορούν εδώ και μια δεκαετία να βάλουν μπροστά  την οικονομία τους που βρίσκεται, ξανά, στα πρόθυρα καθίζησης.

Τι έχει να προτείνει η ηγεσία του ΚΚΕ;

Δεν είναι εύκολο αυτό που κατά την άποψη μας είναι το μόνο που μπορεί να προτείνει η αριστερά: Τον έλεγχο από την κοινωνία του τραπεζικού συστήματος πάνω από όλα και φυσικά και των βασικών μονοπωλίων. Ένας τέτοιος στόχος μιας αριστερής κυβέρνησης, θα ξεσηκώσει την πιο λυσσαλέα αντίδραση από το ελληνικό και ευρωπαϊκό κεφάλαιο, από το διεθνές. Δεν είναι εύκολο, είναι όμως εντελώς απαραίτητο. Και για να έχει αντίκρισμα δεν μπορεί να περιοριστεί σε εθνικό επίπεδο.  Που θα μπορεί να στηριχθεί το ελληνικό κίνημα μέσα σε τέτοιες συνθήκες;

Κατά την άποψη μας μόνο ο συντονισμός της αντίστασης της ελληνικής αριστεράς, του ελληνικού κινήματος με τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά μπορούν να προσδώσουν δυνατότητες επιτυχίας. Κάτι που θα έπρεπε να είναι από τις πιο σημαντικές προτεραιότητες του ΚΚΕ από σήμερα. Δεν υπάρχει καμιά τέτοια ένδειξη. Είναι απαραίτητο όμως να τοποθετηθεί πάνω σε αυτά η ηγεσία του ΚΚΕ. Έχει στόχο το ΚΚΕ τον κοινωνικό έλεγχο του τραπεζικού συστήματος, είναι αυτό κάτι που θεωρεί απαραίτητο;

Είναι πραγματικοί οι κίνδυνοι που αφορούν την λυσσαλέα αντίδραση του κεφαλαίου μπροστά σε μια επερχόμενη αριστερά που θα προωθήσει λύσεις κόντρα στα συμφέροντα τους;
Αν ναι, τότε γιατί δεν είναι μέσα στην καθημερινή του καμπάνια αλλά και προετοιμασία;

Σωτήρης Βλάχος
10 Οκτωβρίου 2018