Στενεύουν τα περιθώρια για την Αριστερα

Ο Ζαν Λουκ Μελανσιον πέτυχε τα πιο ψηλα ποσοστα σε προεδρικες εκλογες που πέτυχε ποτε η ριζοσπαστικη αριστερα στη Γαλλία και παρολίγον να περάσει στο δεύτερο γύρο.  Αν πετύχαινε κάτι τέτοιο θα άλλαζε ριζικα τη Γαλλικη πολιτικη σκηνη και θα αποτελούσε απειλη για τη νεοφιλελεύθερη πολιτικη της Γαλλίας και της Ευρώπης γενικότερα.  Δεν είναι τυχαίο που το Ευρω παρουσίασε σημαντικη άνοδο μόλις έγινε καθαρο πως αντίπαλος της Μαριν Λεπεν στο δεύτερο γύρο θα ήταν ο Εμμανουελ Μακρον.

Οι εκλογες της Γαλλίας δείχνουν ωστόσο και την αδυναμία της αριστερας να ενώσει τις δυνάμεις-της και να διεκδικήσει την εξουσία.  Η διάθεση του Γαλλικου λαου για αριστερες ριζοσπαστικες λύσεις έγινε φανερη όταν τον περασμένο Γενάρη το Σοσιαλιστικο Κόμμα επέλεξε για υποψήφιο τον Μπενουα Αμον, ένα αριστερο υποψήφιο που είχε παραιτηθει απο την κυβέρνηση του Φρανσουα Ολλαντ σε διαμαρτυρία για τη φιλελεύθερη οικονομικη πολιτικη που ακολουθούσε.  Το Σοσιαλιστικο Κόμμα βρισκόταν σε κακα χάλια με τις δημοσκοπήσεις να του δίνουν γύρω στο 6%.  Η επιλογη του Αμον εκτόξευσε τα ποσοστα-του στο 17%.

Ακολούθησαν συνομιλίες ανάμεσα στον Αμον και τον Μελανσιον για πιθανη συνεργασία αλλα δεν κατέληξαν πουθενα.  Σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικης εκστρατείας το άθροισμα των ποσοστων των δυο-τους ήταν ψηλότερο τόσο απο την Μαριν Λεπεν όσο και απο τον Εμμανουελ Μακρον.  Το ίδιο και με τα τελικα αποτελέσματα του πρώτου γύρου.

Αυτη η αδυναμία της αριστερας να συνεργαστει αποτελει ίσως το μεγαλύτερο κίνδυνο για την πορεία-της στη σημερινη πολιτικη συγκυρία αστάθειας και ανόδου της ακροδεξιας παγκόσμια.  Μετα τη κρίση του 2008 υπάρχει μια γενικευμένη αναταραχη ανάμεσα στις μάζες σε πάρα πολλες χώρες που εκφράζεται με πολιτικη πόλωση που δεν έχουμε δει απο την περίοδο της δεκαετίας του ’30.

Στην Ελλάδα ανακόπηκε η ανοδικη πορεία της Χρυσης Αυγης απο την άνοδο του Σύριζα στην εξουσία.  Η επιτυχία του Σύριζα, παρα την πλήρη υποταγη του Πασοκ στη νέο-φιλελεύθερη Ευρωπαϊκη γραφειοκρατία και τη σεκταριστικη στάση του ΚΚΕ και της Ανταρσυα, στηρίκτηκε στη συσπείρωση πολλων μικρων πολιτικων σχηματισμων της ριζοσπαστικης αριστερας και της διατήρησης μιας κοινης γραμμης παρα τις σημαντικες διαφωνίες-τους.  Η άνοδος του Σύριζα οδήγησε στον αποδεκατισμο του Πασοκ και την καθήλωση των ποσοστων του ΚΚΕ και της Ανταρσυα.  Η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να υποταχτει τελικα στον εκβιασμο της Ευρώπης δημιουργει συνθήκες που, αν κάτι δεν αλλάξει, ξαναφέρνουν στο προσκήνιο την απειλη της Χρυσης Αυγης.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες η ριζοσπαστικοποίηση, αντίθετα με την Ελλάδα, εκφράστηκε μέσα απο την καμπάνια του Μπέρνι Σάντερς στις προκριματικες του Δημοκρατικου Κόμματος.  Η αποτυχία του Μέρνι Σάντερς να πάρει το χρίσμα του υποψήφιου Προέδρου οδήγησε στην εκλογη του Ντόναλντ Τραμπ, ίσως του πιο επικίνδυνου προέδρου που είχαν ποτε οι Ηνωμένες Πολιτείες.  Παρόμοια έκφραση της ριζοσπαστικοποίησης είδαμε να συμβαίνει και στη Βρετανία με την εκλογη του Τζέρεμυ Κόρπυν στην ηγεσία του Εργατικου Κόμματος.  Η λυσσασμένη αντίδραση του δεξιου κομματικου του Εργατικου κόμματος ενάντια στον Τζέρεμυ Κορπυν αφαίρεσε πολύ απο τη δυναμικη που εξαπέλυσε η εκλογη-του και έδωσε στην Τερέζα Μέι τη δυνατότητα να καλέσει πρόωρες εκλογες με μεγάλες πιθανότητες να τις κερδίσει.  Αν τα καταφέρει, ίσως να έχουμε στη Βρετανία την πιο αντιδραστικη κυβέρνηση των Συντηρητικων απο την εποχη της Θάτσερ.

Στη Γαλλία η ριζοσπαστικοποίηση ξεκίνησε μέσα στο Γαλλικο Σοσιαλιστικο Κόμμα με την επιλογη του Μπενουα Αμον αλλα συνεχίστηκε με τον «Ελληνικο» δρόμο, την άνοδο της υποστήριξης προς τον Ζαν Λουκ Μελανσιον.  Ωστόσο, η αποτυχία του Μελανσιον να κερδίσει τις εκλογες μπορει να εξανεμίσει τη δυναμικη ανόδου της ριζοσπαστικης αριστερας και να στρέψει την οργη του λαου σε υποστήριξη της Μαριν Λεπεν.  Ο Εμμανουελ Μακρον, που εκτος απροόπτου αυτη τη φορα να κερδίσει το δεύτερο γύρο, θα συνεχίσει την παράδοση των πρόσφατων Γαλλικων κυβερνήσεων να απογοητεύει το λαο και να τον σπρώχνει σε ακραίες επιλογες.

Όπως και τη δεκαετία του ’30, ο κίνδυνος για διολίσθηση προς φασιστικα καθεστώτα είναι πια ορατος.  Ο χρόνος για την αριστερα λιγοστεύει.  Αν δεν καταφέρει να αποτελέσει μια πραγματικη εναλλακτικη πρόταση, ακροδεξιες κυβερνήσεις και πολεμικες περιπέτειες δεν είναι πια αποκύημα φαντασίας.  Στη Γαλλία το επόμενο πολιτικο ορόσημο είναι οι εκλογες του ερχόμενου Ιούνη.  Αν η αριστερα δεν μπορέσει να έχει καλα αποτελέσματα, η αποτυχία του Μελανσιον την περασμένη βδομάδα ίσων να είναι και η αρχη της κατάρρευσης του κινήματός-του.

Θέμος Δημητρίου
25.4.2017