ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑI ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Ο ΠΡΩΗΝ ΗΓΕΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ

Η διαγραφή της ιστορίας ΣΥΡΙΖΑ είναι το πεδίο στο οποίο ο συναγωνισμός είναι πολύ μεγάλος στην ελληνική πολιτική σκηνή. Που φαίνεται να επιτυγχάνεται με αρκετή ευκολία, αφού η ίδια η ηγεσία ΣΥΡΙΖΑ την αρνήθηκε. Την αρνήθηκε υπογράφοντας το τρίτο μνημόνιο και μετατρέποντας τον ΣΥΡΙΖΑ σε εργαλείο επιβολής της θέλησης των καπιταλιστικών θεσμών της Ευρώπης πάνω στην ελληνική εργατική τάξη.

Στην διαγραφή αυτής της ιστορίας συμμετέχει με αξιώσεις, χωρίς να τολμά να αναφερθεί σε αυτήν, και η ηγεσία αυτού που απόμεινε από το ΠΑΣΟΚ της διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη. Αυτή ήταν η ουσία της ομιλίας του Ευάγγελου Βενιζέλου, στο πνεύμα της οποίας κινήθηκαν και η δημοσιογράφος Ρούλα Γεωργακόπουλου και ο καθηγητής Παναγιώτης Ιωακειμίδης, σε εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας.

Η Ελλάδα ταλαιπωρήθηκε στα χρόνια της κρίσης... από απλουστεύσεις, ψέματα, ή ακόμα και ψευδαισθήσεις, από γενικολογίες, υπεκφυγές, αδιαφορία για τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς συσχετισμούς, από άγνοια του ιστορικού βάθους των προβλημάτων.

Η τότε πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, φυσικά, είναι υπεύθυνη για αυτή την ταλαιπωρία, τις απλουστεύσεις, τα ψέματα, τις γενικολογίες και υπεκφυγές. Όλα όσα, δηλαδή, μπορούν να… εντοπιστούν στο «ουτοπικό» πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης που ήταν… εκτός πραγματικότητας, αφού ζητούσε μέτρα καταπολέμησης της ανεργίας και προστασία μιας ελάχιστης διαβίωσης για τα κατώτατα στρώματα, τους συνταξιούχους τους ανέργους και… ήταν ψευδαίσθηση να ανέμενε κάποιος ότι θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό.

Ταλαιπώρησε η ηγεσία ΣΥΡΙΖΑ από άγνοια του ιστορικού βάθους των προβλημάτων. Που γνώριζαν μόνο οι ομιλητές στην εκδήλωση. Και που έπεισαν για αυτό αναφερόμενοι χωρίς… απλουστεύσεις, γενικολογίες και υπεκφυγές, ότι τη χώρα πρέπει να συνεχίζουν να εμπνέουν οι επιλογές για την απόλυτη αξία της δημοκρατίας και τον ευρωπαϊκό δρόμο της Ελλάδας, καθώς και η πίστη στις αξίες του ευρωπαϊκού διαφωτισμού και των αγώνων για κοινωνική δικαιοσύνη.

Για την απόλυτη αξία της δημοκρατίας και την πίστη στις αξίες του ευρωπαϊκού διαφωτισμού μιλούν αυτοί που υπερασπίστηκαν και υπερασπίζονται την κυβέρνηση του τραπεζίτη που επέβαλε στην χώρα μια χούφτα ανθρώπων.

Την απόλυτη αξία της δημοκρατίας, τον διαφωτισμό και τους αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη υπερασπιστήκαν οι ομιλητές… υπερασπιζόμενοι την σημερινή πολιτική κατάσταση, που όντως είχε κινδυνέψει από την ηγεσία ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία το κοινοβούλιο της Ελλάδας, όπως και των άλλων ευρωπαϊκών κρατών, έχει μετατραπεί σε όργανο που μόνο του δικαίωμα είναι η επικύρωση αποφάσεων ολιγομελών ομάδων των καπιταλιστικών θεσμών της Ευρώπης που δεν εκλέγει κανένας.

Χωρίς απλουστεύσεις, ψέματα… γενικολογίες, υπεκφυγές και… χωρίς να χρειαστεί να παραθέσουν έστω και ένα επιχείρημα,δήλωσαν, αυτό μόνο έκαναν, ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τη διάσωση της οικονομίας, παρά τα μνημόνια. Που θα αποκαταστήσουν τις συνθήκες στην χώρα της οποίας, μας βεβαίωσαν, το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, είναι πολιτικό και ειδικότερα κοινωνικό.

Στην Ελλάδα της οικονομικής καταστροφής, στην εποχή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, για αυτό ακριβώς διαβεβαίωσαν, ότι το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό.

Συμφώνησαν επίσης ότι, αυτό που χρειάζεται να γίνει άμεσα είναι η επαναφορά της κανονικότητας, η συμφιλίωση της κοινωνίας με την αλήθεια και η αποδοχή ενός μεταρρυθμιστικού προγράμματος.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, υπερασπίστηκε τις μεταρρυθμίσεις που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια, υπερθεμάτισε ότι χάρη σε αυτές στο τέλος του 2014 η Ελλάδα ήταν έτοιμη να βγει από το δεύτερο μνημόνιο.

Έτοιμη για έξοδο από το μνημόνιο ήταν η Ελλάδα στο τέλος του 2014, που όμως πισωγύρισε και χαντακώθηκε λόγω των πολιτικών ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ όλες οι άλλες χώρες που δεν ακολούθησαν πολιτικές ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκονται σε πορεία… οικονομικής ανάτασης και ευημερίας.

Η πραγματικότητα όμως δεν είναι και τόσο συνήγορος αυτών που υποστηρίζει ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Σε πολύ οριακά σημεία βρίσκεται αυτή την στιγμή το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. Με επίκεντρο το Ιταλικό και το γερμανικό μόλις λίγο πιο πίσω, με την Deutsche Bank, την εμβληματική γερμανική ιδιωτική τράπεζα, να βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

Δεν το λέμε εμείς αυτό. Γεμάτα είναι τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ με αυτές τις ειδήσεις. Πραγματικά πιστεύει ο Ευάγγελος Βενιζέλος ότι η κρίση της υπόλοιπης Ευρώπης, του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, είναι άσχετη με την ελληνική κρίση; Ότι η ελληνική κρίση είναι άσχετη με την ευρωπαϊκή; Και ότι τα μνημόνια που υπερασπίζεται δεν έχουν σχέση με αυτά τα φοβερά ευρωπαϊκά αδιέξοδα;

Και όχι μόνο με τα ευρωπαϊκά. Πολύ πρόσφατα, ξανά, «τα χρηματιστήρια του κόσμου είχαν πτώση… μετά που στοιχεία για αδυναμίες στην Κίνα, έφεραν ξανά στην επιφάνεια ανησυχίες για επιβράδυνση στην παγκόσμια οικονομία».

Η ανάπτυξη της Κινέζικης οικονομίας, που αποτέλεσε την ατμομηχανή της παγκόσμιας οικονομίας για δεκαετίες, ήταν το 2015 η μικρότερη σε «ένα τέταρτο του αιώνα». Με τις προοπτικές για το μέλλον να είναι ακόμα πιο δυσοίωνες. «Το πιο ανησυχητικό είναι ότι η Κίνα επιβραδύνεται δραματικά» (BERNARD CONDON, Jan. 11, 2016)

«Το χρέος των εταιρειών που συσσωρεύεται είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που χειροτερεύει στην Κίνα και που πρέπει να αντιμετωπιστεί γρήγορα αν πρόσκειται το Πεκίνο να αποφύγει πιθανό συστημικό ρίσκο…», δήλωσε ανώτερος αξιωματούχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, σύμφωνα με το The Wall Street Journal.

Από την αρχή του χρόνου υπάρχουν συνεχείς αναφορές στην πολύ επικίνδυνη οικονομική επιβράδυνση και εξελισσόμενη κρίση χρέους των «αναδυόμενων οικονομιών» γενικά.

«Για πρώτη φορά από την κρίση των αναδυόμενων χωρών του 1998, όλες οι μεγάλες αναδυόμενες οικονομίες, οι ονομαζόμενες BRICS (Brazil, Russia, India, China and South Africa) βρίσκονται σε σοβαρό πρόβλημα... το ίδιο και η επόμενη σειρά «αναδυομένων οικονομιών όπως η Ινδονησία, η Ταϊλάνδη, η Τουρκία, η Αργεντινή, η Βενεζουέλα κλπ… ( Δόκτωρ Michael Roberts, The emerging Market Crisis).

Ανάλογη εικόνα και στις ΗΠΑ. «Τα κέρδη στις αμερικάνικες εταιρείες κατά την διάρκεια του τρίτου τριμήνου (2015) κατέγραψαν την μεγαλύτερη χρονιάτικη πτώση τους από την κρίση (2008)» (THE WALL STREET JΟURNAL). Και όχι μόνο αυτό. Το δεύτερο τρίμηνο του 2016 οι ρυθμοί της οικονομίας επιβραδύνθηκαν απότομα και έβαλαν τέλος στην εικόνα που προσπαθούσαν να δημιουργήσουν τον τελευταίο καιρό, ότι κάτι γίνεται.

Στον 7ο χρόνο των πολιτικών λιτότητας στην Ευρώπη αλλά και αλλού, με στόχο τη μείωση του χρέους, το παγκόσμιο χρέος να έχει αυξηθεί με ένα δραματικό, χωρίς προηγούμενο τρόπο; Μόνο τα δημόσια χρέη, έχουν εκτοξευτεί από το 2007 έως και το 2014, στα 58 τρις δολάρια από 33 τρις (Πηγή, McKinsey). 76% αύξηση, μια τρομακτική εξέλιξη μέσα σε 7 χρόνια.

Αυτές είναι οι εξελίξεις, η παγκόσμια κατάσταση, που δυσκολευόμαστε να φανταστούμε πως οι ένθερμοι υποστηρικτές των μνημονίων σχολιάζουν.

Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Κέντρο των Ευρωπαϊκών εξελίξεων αλλά και πολύ ευρύτερα, είχε γίνει η Ελλάδα, μέχρι την συνθηκολόγηση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Μια αναπάντεχη συνθηκολόγηση, αφού μέσα σε συνθήκες τραπεζικού πραξικοπήματος και στραγγαλισμού της ελληνικής οικονομίας από τους καπιταλιστικούς θεσμούς της Ευρώπης, το ελληνικό κίνημα αντέταξε το όχι στους θεσμούς και έδωσε εντολή στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει στην διεκδίκηση.

Από την Αργεντινή και την Βραζιλία μέχρι τον Λίβανο, ΜΜΕ ασχολούνταν με την σύγκρουση του ελληνικού κινήματος με τους θεσμούς. Και τις δυνατότητες να υπάρξει ρήγμα στην θέληση των θεσμών, κέρδος από την σύγκρουση μαζί τους.

Σε πάνω από εκατόν ευρωπαϊκές πόλεις υπήρξαν κινητοποιήσεις τις μέρες εκείνες. Με συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων σε ορισμένες περιπτώσεις.

Αυτό που όλη την προηγούμενη περίοδο έβαζε σαν στόχο η ηγεσία ΣΥΡΙΖΑ, πολύ πιο ξεκάθαρα την προεκλογική περίοδο του Φθινοπώρου του 2014, όλο και πιο υποτονικά και περιστασιακά στην πορεία μέχρι το Δημοψήφισμα, έπαιρνε σάρκα και οστά: αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών στην Ευρώπη που να επιτρέψουν πανευρωπαϊκό συνέδριο της Αριστεράς για διαγραφή του χρέους και αντιμετώπιση των συνθηκών ανθρωπιστικής κρίσης που η καπιταλιστική, τραπεζική κρίση επέβαλλε στους λαούς.

Ίσως αυτό να ήταν το πιο εντυπωσιακά μεγάλο στην όλη επανάσταση ΣΥΡΙΖΑ. Ότι αυτή πραγματοποιούταν με κινητήριο δύναμη όχι μεγάλα συνθήματα και ιδέες, που είναι άρρηκτα δεμένα στις συνειδήσεις με τις μεγάλες αλλαγές, αλλά με κεντρικό πυρήνα το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Ένα πρόγραμμα που δεν μιλούσε για κατάληψη ανακτόρων, σοσιαλιστικούς μετασχηματισμούς, μεγάλες ανατροπές, αλλά για βασική προστασία του πληθυσμού. Για εξασφάλιση συνθηκών στον έλληνα εργαζόμενο που ο ίδιος ο καπιταλισμός της Ευρώπης διασφάλιζε στις πριν το 2008 εποχές. Και που τώρα αρνιόταν.

Στα πρόθυρα του ελληνικού δημοψηφίσματος, η Ευρώπη κινητοποιείτο, ήταν διαφορετική, έτοιμη να κάνει το μεγάλο άλμα. Ο κόσμος της Ευρώπης κινητοποιούνταν ενάντια στους καπιταλιστικούς θεσμούς της Ευρώπης, απαιτώντας απλά το δικαίωμα στην ζωή για τον έλληνα εργαζόμενο. Ήταν ζήτημα χρόνου να επέλθει βαθιά αμφισβήτηση και ρήξη των απλών Ευρωπαίων με αυτούς που αρνιούνταν τα αυτονόητα –δύσκολα θα μπορούσε να σκιαγραφηθεί πιο δίκαιη, ιστορικά δικαιωμένη μάχη.

Κορυφαίες στιγμές της ευρωπαϊκής ιστορίας, που ανάλογες τους θα μπορούσε να εντοπίσει κάποιος, μόνο αν πήγαινε πίσω πολλές δεκαετίες.

Κορυφαίες στιγμές που συνειδητά να εγκαταλείπονται στην λήθη, διαγράφονται από όλους, τους τότε πρωταγωνιστές και αντιπάλους.

Σωτήρης Βλάχος
15 Νοεμβρίου 2016