ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ

ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Οι πολιτικοί εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών τραπεζών οδήγησαν τις διαπραγματεύσεις με ΣΥΡΙΖΑ σε ρήξη. Δεν άφησαν κανένα περιθώριο. Όχι μόνο δεν έκαναν μισό έστω βήμα συμβιβασμού, αλλά εναντιώθηκαν σε κάθε τι που σταματούσε μια πορεία συνεχών περικοπών από τους πιο αδύνατους. Επέμεναν στην περικοπές στα πιο χαμηλά επιδόματα αντί της αύξησης της συνεισφοράς των εργοδοτών, απόσυραν την στήριξη στους αγρότες και απέρριψαν οποιαδήποτε πρόταση προστασίας των εργαζομένων στις συνθήκες απόλυτης ανασφάλειας που ζουν σήμερα. Αρνήθηκαν ακόμα και ελάχιστη ελάφρυνση της φορολογίας στα πλατιά λαϊκά στρώματα και αύξηση κατά ελάχιστο της φορολογίας των επιχειρηματικών κερδών.

Δεν διαπραγματεύονταν. Μόνος στόχος των καπιταλιστικών θεσμών της Ευρώπης ήταν η γελοιοποίηση ΣΥΡΙΖΑ, η συντριβή της πρώτης ευρωπαϊκής κυβέρνησης που τόλμησε να σηκώσει κεφάλι.

Δεν μπορούν να αυξήσουν έστω και στο ελάχιστο την φορολογία στα κέρδη διότι, ισχυρίστηκαν, θα έπληγαν την ανάπτυξη. «Μας κάνετε πλάκα; ήταν η αντίδραση του νομπελίστα οικονομολόγου Κρούγκμαν. «Αυτοί που απέτυχαν παταγωδώς να δουν τη ζημιά που θα προξενούσε η λιτότητα… τώρα κάνουν μαθήματα στους άλλους για την ανάπτυξη;» (Ο ίδιος)

http://www.businessinsider.com/krugman-europe-greece-2015-6

Παρά τα τεκμήρια της ίδιας της ζωής, των καταστροφών που επέφεραν οι πολιτικές τους, τολμούν να επικαλούνται τον οικονομικό ορθολογισμό για να συνεχίσουν τα ίδια. Να συνεχίσουν την πολιτική που με το τέλος του 2014 είχε σπρώξει 3 εκατομμύρια έλληνες κάτω από το όριο φτώχειας και αρκετούς άλλους κοντά σε αυτό. Που ανέβασε το ελληνικό χρέος, από 125% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος που ήταν στην αρχή των μνημονίων, στο 180%. Αυτού του μεγέθους το χρέος καλούν τον έλληνα εργαζόμενο να εξοφλήσει, συνεχίζοντας τις περικοπές στα εισοδήματα του, όταν το ίδιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το είχε κρίνει μη βιώσιμο όταν ήταν ακόμα 125% του ΑΕΠ.

Η κρίση δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Η Ελλάδα είναι απλά το πιο καθαρό παράδειγμα του τρόπου που οι θεσμοί ξεχαρβαλώνουν το οικονομικό  σύστημα στον βωμό της διατήρησης της ελεύθερης αγοράς τους, και των τραπεζών σε ιδιωτικά χέρια. Με αυτό το στόχο δεδομένο, δεν θα μπορούσε να υπάρξει συμβιβασμός ακόμα και στα πιο απλά αιτήματα ΣΥΡΙΖΑ, όπως πολλές φορές υποστηρίξαμε.

Η εξαγγελία δημοψηφίσματος από τον Αλέξη Τσίπρα, έφερε αναστάτωση στους κόλπους όλων αυτών που ομόφωνα μέχρι τώρα επέβαλλαν την λιτότητα, αλλά και ρήγματα στην ομοφωνία τους. Χωρίς να αποκλείεται τα ρήγματα αυτά να είναι αποτέλεσμα διανομής ρόλων καλού και κακού, σε μια προσπάθεια να επαναφέρουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην διαπραγμάτευση, περισσότερο η κατάσταση μας θυμίζει την κρίση του Λένιν. Ότι τέτοια ρήγματα στους κόλπους της άρχουσας τάξης είναι ένδειξη επαναστατικών συνθηκών, αντανάκλαση απόλυτων αδιεξόδων του οικονομικού συστήματος.

Σε αυτές τις ιστορικές στιγμές, η μεγάλη εικόνα είναι η Ευρώπη που αλλάζει σημαντικά αυτούς τους τελευταίους καιρούς. Αυξάνονται συνεχώς οι ευρωπαίοι πολίτες που κατεβαίνουν στους δρόμους διεκδικώντας τερματισμό της λιτότητας και δίνοντας στήριξη στους έλληνες. Για 70 χιλιάδες διαδηλωτές μίλησαν διεθνή ΜΜΕ για την πορεία στο Λονδίνο πριν λίγες μέρες. Μέχρι και για 200 χιλιάδες μίλησαν κάποιοι μέσα από την πόλη, την πιο συντηρητική ίσως πόλη του πλανήτη. 200 χιλιάδες άνθρωποι στο Λονδίνο ενάντια στην λιτότητα, μερικές μόνο εβδομάδες μετά που οι συντηρητικοί επανεκλέγηκαν πανηγυρικά. Έχουν οι καιροί γυρίσματα, πολύ γρήγορα και ξαφνικά γυρίσματα σε ταραγμένες εποχές όπως αυτές που ζούμε. Γεμάτη η ιστορία από τέτοια.

Το πανευρωπαϊκό μέτωπο ενάντια στην λιτότητα είναι ο μόνος δρόμος αντίστασης. Η Ελληνική κρίση μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο αν αντιμετωπιστεί η ευρωπαϊκή κρίση από την ίδια την Ευρώπη.

Όχι στα μνημόνια, ναι στο κοινό ευρωπαϊκό μέτωπο. Αυτό πρέπει να είναι το μήνυμα στις 5 Ιουλίου, για αυτή τη μάχη πρέπει η Αριστερά να χαράξει πορεία.

Σωτήρης Βλάχος