ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΚΚΕ

ΚΑΙ Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

Εξαιρετικά σημαντική είναι η τοποθέτηση του ΚΚΕ πάνω στο ζήτημα της εξόδου από το ευρώ.
Από το βήμα του 20ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, ο γενικός του γραμματέας, Δημήτρης Κουτσούμπας, διατύπωσε ό,τι «στην περίπτωση αλλαγής νομίσματος στη χώρα μας, το λαϊκό εισόδημα θα εξανεμιστεί μέσω της υποτίμησης του νέου νομίσματος, της αισχροκέρδειας, της ραγδαίας πτώσης της αγοραστικής δύναμης, καθώς και μέσω της μεγάλης ανατίμησης των εισαγόμενων εμπορευμάτων, στα οποία στηρίζεται όχι μόνο η κατανάλωση αλλά και η βιομηχανία…επίσης, θα χτυπηθεί και ένα μεγάλο μέρος αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών, δανειοληπτών…».

Ακριβώς αυτές θα είναι οι επιπτώσεις της εξόδου από το Ευρώ. Μείωση της αξίας του ντόπιου νομίσματος, ανατίμηση των εισαγόμενων προϊόντων και ραγδαία πτώσης της αγοραστικής δύναμης, με το λαϊκό εισόδημα να εξανεμίζεται.

Όσο για την αισχροκέρδεια, αυτή είναι μάστιγα για τις χώρες για την οποία το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι κρατούν κλειστό το στόμα τους.

Οι λεγόμενες αγορές, οι κάτοχοι του χρήματος, έχουν την δυνατότητα να δανείζονται το νόμισμα της κάθε χώρας και να το διοχετεύουν στην αγορά σε τεράστιες ποσότητες, να το πουλούν δηλαδή, διεκδικώντας την αγορά άλλων νομισμάτων, σπρώχνοντας στην υποτίμηση του. Αφού τη πετύχουν, το επαναγοράζουν πιο φτηνά, επιστρέφουν ότι δανείστηκαν πληρώνοντας τόκο ημερών ή και ωρών, και καρπώνονται την διαφορά.

Κλασσικό παράδειγμα τέτοιας αισχροκέρδειας αποτελεί ο διάσημος Σόρος, ο «πατέρας των χρηματιστηρίων». Που σε μια μόνο περίπτωση, την Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 1992, το επενδυτικό κεφάλαιο του, Quantum, ξεκίνησε να αγοράζει άλλα νομίσματα με τα σχεδόν 7 δις. στερλίνες που είχε δανειστεί.

Αντιμέτωπη με μια τέτοια κερδοσκοπία, η Τράπεζα της Αγγλίας ξόδεψε 50 δισ. στερλίνες για να στηρίξει το νόμισμά της, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Όταν εξαντλήθηκαν τα αποθέματα, η Τράπεζα της Αγγλίας παράδωσε τα όπλα και προχώρησε σε υποτίμηση 15%. Ο Τζορτζ Σόρος, αγόρασε πίσω τις στερλίνες που είχε δανειστεί κατά 15% πιο φτηνές, τις επέστρεψε και κατέγραψε κέρδη άνω του 1 δις δολαρίων –μέσα σε λίγες ώρες.
Έτσι έπαιζαν με το γαλλικό φράγκο πιο παλιά, πριν το ευρώ, όποτε υποψιάζονταν ότι θα οδηγείτο σε υποτίμηση σε σχέση με το γερμανικό μάρκο.

Αν όμως η βρετανική λίρα και το γαλλικό φράγκο μπορούσαν να είναι «παιγνίδι» στα χέρια τους, αν η Μέρκελ και η γερμανική Κεντρική Τράπεζα χρειάστηκε να παρέμβουν με διάφορους τρόπους για να προστατέψουν το Ευρώ, το νόμισμα μιας τεράστιας οικονομικής ζώνης, από τους κερδοσκόπους, τι άραγε θα μπορούσαν να κάνουν στην δραχμή, στο νόμισμα μιας χρεοκοπημένης, «υπό πολιορκία» οικονομίας;

Μαζί με τους κερδοσκόπους που θα παίζουν με το ελληνικό νόμισμα, θα καραδοκούν και οι ευρωπαϊκοί καπιταλιστικοί θεσμοί. Έτοιμοι να εφαρμόσουν  αντίποινα σε κάθε υποτίμηση της δραχμής που θα ακριβαίνει τις εξαγωγές τους στην Ελλάδα και θα κάνει πιο φτηνά τα ελληνικά προϊόντα στην Ευρώπη.

Θα απαντούν ανάλογα σε κάθε μέτρο στο οποίο θα προχωρεί η ελληνική κυβέρνηση για προστασία της οικονομίας της από τον ανταγωνισμό.

Καμιά χώρα δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτά.

Αυτές οι πραγματικότητες του οικονομικού συστήματος πρέπει να ειπωθούν στους λαούς με το πιο ξεκάθαρο τρόπο. Οι πολιτικές επιπτώσεις από την έξοδο θα είναι συντριπτικές για όσους καλλιεργήσουν την ψευδαίσθηση ότι αυτή αποτελεί διέξοδο.

Ε, τότε τι; Αποδοχή των μνημονίων και της λιτότητας που έχουν καταδικάσει τους λαούς;
Με κανένα τρόπο. Η λύση όμως μπορεί να είναι μόνο πολιτική, κάτι που δεν αντιλαμβάνεται η Λαϊκή Ενότητα του Λαφαζάνη, που έκανε κριτική στην  τοποθέτηση Κουτσούμπα, γενικού γραμματέα του ΚΚΕ.

«Αν νομίζει η ηγεσία του ΚΚΕ ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο πλήττει την ΛΑ.Ε, η οποία θέτει ως πρώτο μεγάλο βήμα την έξοδο από την ευρωζώνη για την εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού προγράμματος ρήξης και αποδέσμευσης από την ΕΕ, διεξόδου από την κρίση, ανασυγκρότησης της χώρας, δικαιοσύνης και μετάβασης σε μια σοσιαλιστική κοινωνία…» (ΙΣΚΡΑ, Κ.Μ).

Οι επιπτώσεις όμως στον Έλληνα εργαζόμενο από την έξοδο από το Ευρώ, θα είναι δραματικές, άσχετα με το πόσο ριζοσπαστικό θα είναι το πρόγραμμα ρήξης με το Ευρώ. Αυτό το παραδέχεται και το πιο πάνω κείμενο, όταν αναφέρει ότι «όσα τρομοκρατικά αναφέρει το ΚΚΕ για την μετάβαση στο εθνικό νόμισμα… θα ισχύσουν απολύτως ακόμα και αν έχει μεσολαβήσει σοσιαλιστική επανάσταση χιλίων καρατίων».  Κατά κάποιο όμως ιδιαίτερα περίεργο τρόπο, το αναφέρει σαν ένα ακόμα επιχείρημα υπέρ της εξόδου.

Δεν είναι η ρήξη με το Ευρώ που έχει δυνατότητες να οδηγήσει την ελληνική οικονομία σε αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά η πολιτική ρήξη με τους θεσμούς της καπιταλιστικής Ευρώπης, αν αυτή η ρήξη αποτελέσει τον σπινθήρα της πανευρωπαϊκής κινητοποίησης των λαών ενάντια στους θεσμούς. Κινητοποίηση πάνω στην οποία θα μπορέσει να σταθεί η αριστερά, να ανεβεί στην εξουσία και να αφαιρέσει την οικονομική και πολιτική εξουσία από τις ιδιωτικές τράπεζες και τους πολιτικούς εκπροσώπους τους.

Η πολιτική ρήξη με τους θεσμούς θα οδηγήσει, κατά πάσα πιθανότητα, στον διωγμό της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Οι θεσμοί θα είναι αμείλικτοι απέναντι στην Ελλάδα, την οποία θα προσπαθήσουν να συντρίψουν –ιδιαίτερα αν η «ανεξάρτητη» πορεία της είναι σοσιαλιστική.
Αυτό όμως είναι ρίσκο που θα άξιζε να πάρει μια αριστερή κυβέρνηση. Αυτή η πολιτική που με νεφελώδη τρόπο έβαζε σαν στόχο ο ΣΥΡΙΖΑ πριν την εκλογή του, και που τώρα διέγραψε από τα κατάστιχα του, είναι η μόνη πολιτική που μπορεί να αντιμετωπίσει τους καπιταλιστικούς θεσμούς της σημερινής Ευρώπης, αν κατάφερνε να οδηγήσει σε αλλαγή των πολιτικών ισοζυγίων στην Ευρώπη.

Μόνο η κινητοποίηση των ευρωπαϊκών λαών μπορεί να σταθεί ανάχωμα στα σχέδια των δικών τους καπιταλιστών. Αν αυτό δεν επιτευχτεί, τότε η ελληνική οικονομία της δραχμής, θα περάσει στην ανυποληψία και μαζί με αυτήν και όσοι καλλιεργούσαν την αυταπάτη ότι η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα είναι το πρώτο βήμα σωτηρίας.

Είναι θλιβερό ότι η Λαϊκή Ενότητα εγκατέλειψε το πρόγραμμα της κινητοποίησης των ευρωπαϊκών λαών, όσο και η ηγεσία ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θίγει καν την πιο μεγάλη αρχή της αριστερής ιδεολογίας, αυτήν του διεθνισμού, της κινητοποίησης των λαών, που αποτελεί την μόνη πρακτική μέθοδο αντιμετώπισης της δύναμης του διεθνούς κεφαλαίου.

Στην θέση των μεγάλων αυτών αρχών της σοσιαλιστικής πάλης, η Λαϊκή Ενότητα έβαλε την ανάγκη για άμεση μετάβαση… στο εθνικό νόμισμα (που) συνιστά κατεπείγουσα προτεραιότητα, προϋποθέτει καλό σχεδιασμό και συνιστά το αναγκαίο … Το εθνικό νόμισμα το θέλουμε όχι για να κάνουμε καλύτερο τον καπιταλισμό αλλά για να αλλάξουμε, να κάνουμε καλύτερη και πιο δίκαιη την κοινωνία μας...».

Στην θέση των μεγάλων αρχών του διεθνισμού, η Λαϊκή Ενότητα αντιτείνει την ουτοπία της εθνικής οικοδόμησης του σοσιαλισμού, υιοθετώντας τις πιο προβληματικές οικονομικές αντιλήψεις της αστικής οικονομολογίας, αυτές που Τράμπ, Λεπέν και ανάλογοι υιοθετούν. Αυτές του προστατευτισμού και της χίμαιρας της εθνικής ανοικοδόμησης σε ανταγωνισμό με τους άλλους.

Σωτήρης Βλάχος

18/04/2017