ΟΧΙ στις εκποιήσεις πρώτης κατοικίας

Η προοπτική των εκποιήσεων, ο διωγμός οικογενειών από την πρώτη τους κατοικία, όχι μόνο παραμένει στην καθημερινή ατζέντα του τραπεζικού συστήματος, αλλά ολοένα και περισσότερο φαίνεται να μετατρέπεται σε κεντρικό στοιχείο της πολιτικής τους. Ακολουθώντας παρόμοια κίνηση της Τράπεζας Κύπρου, ο Συνεργατισμός προχωρεί στη στελέχωση μονάδας διαχείρισης προβληματικών δανείων. Στόχος θα είναι σε πρώτη φάση όλα τα δάνεια τα οποία υπερβαίνουν τις €200 χιλιάδες και παρουσιάζουν 180 ημέρες καθυστέρηση. Τα δάνεια όμως αυτής της κατηγορίας ανέρχονται ήδη στο 45% των συνολικών, αγγίζοντας τα €5,5 δις, και η μεγάλη τους πλειοψηφία είναι οικιστικά με εγγύηση την πρώτη κατοικία του δανειζόμενου. Φανερά πια η κυπριακή οικονομία και κοινωνία αντιμετωπίζουν συνθήκες έκτακτης ανάγκης που επιβάλλουν ανάλογα μέτρα. Το ζήτημα είναι προς ποια κατεύθυνση θα στραφούν τα μέτρα αυτά.

Η δηλωμένη πρόθεση της διοίκησης του Συνεργατισμού για κίνηση νομικών διαδικασιών εναντίον του κάθε ενός από τους οφειλέτες, μετά τη διερεύνηση των δυνατοτήτων για αποπληρωμή, δείχνει ότι επιλέγουν την πολιτική της κοινωνικής καταστροφής. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να χαρακτηρίσεις μια πολιτική που οδηγεί σε κοινωνία με ξεσπιτωμένες οικογένειες, ειδικά όταν αυτό γίνεται μαζικό φαινόμενο. Όσο και αν δηλώνεται ότι ο Συνεργατισμός έχει πρόθεση να προτείνει στους πελάτες του λύσεις αναδιάρθρωσης των δανείων ώστε να καταστούν βιώσιμα και εξυπηρετούμενα, πόσο αντίκρισμα μπορεί να έχει μια τέτοια πρόθεση όταν η ανεργία καλπάζει και τα εισοδήματα των νοικοκυριών συρρικνώνονται με δραματικό τρόπο; Όσο και αν δηλώνουν πρόθεση για μια προσέγγιση πιο ανθρωποκεντρική από αυτήν που υιοθετούν οι εμπορικές τράπεζες, η υπαγωγή τους κάτω από τον έλεγχο της Τρόικας, κάνει κάτι τέτοιο ιδιαίτερα αμφίβολο. Όταν μάλιστα μιλούν οι σκληροί αριθμοί της οικονομίας -για να χρησιμοποιήσουμε την αγαπημένη φράση όλου του μετώπου που συντονισμένα ξηλώνει τις κατακτήσεις και το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων- πρέπει στην πράξη να δείξεις πώς μπορεί να γίνει δυνατή μια πιο ανθρωποκεντρική πολιτική.

Τα περισσότερα από τα 6 δις ευρώ που 22 μεγαλοεπιχειρηματίες χρωστούν, αποτελούν ένα τεράστιο ποσό που η είσπραξή του θα παρείχε μεγάλες δυνατότητες για ανθρωποκεντρική πολιτική. Ο επαναπατρισμός τεράστιων ποσών που έχουν μεταφερθεί στο εξωτερικό θα ήταν σημαντική ένεση κάτω από τις συνθήκες. Ένα τέτοιο εγχείρημα δεν θα είναι ιδιαίτερα εύκολο στη νεοφιλελεύθερη περίοδο που παρέχει σχεδόν απεριόριστες δυνατότητες στο κεφάλαιο να κινείται παντού. Θα μπορούσε όμως μια βαριά κλιμακωτή φορολόγηση αυτού του ποσού, να επιφέρει έσοδα όχι χαμηλότερα από τα έσοδα που θα επέφερε στο κράτος η ιδιωτικοποίηση των ΑΤΗΚ, ΑΗΚ και Αρχής Λιμένων.

Η τεράστια κτηματική περιουσία της Εκκλησίας δεν μπορεί να παραμένει ανέπαφη, ιδιαίτερα κάτω από τις συνθήκες έκτακτης ανάγκης που βιώνει σήμερα η κυπριακή οικονομία. Σύμφωνα με ποια ηθική, χριστιανική ή άλλη, μπορούν να βρεθούν οικογένειες ξεσπιτωμένες, αλλά αποτελεί ιεροσυλία η κατάσχεση της εκκλησιαστικής περιουσίας; Δεν υπάρχουν στοιχεία που να μας επιτρέπουν να υπολογίσουμε το μέγεθος αυτής της περιουσίας, αλλά είναι πολύ πιθανόν η δήμευσή της, χωρίς καμιά άλλη κρατική ενέργεια, να επέφερε έσοδα όχι μικρότερα από το ξεπούλημα χιλιάδων υποθηκευμένων σπιτιών.

 
Είναι αλήθεια ότι όταν οι αριθμοί μιλούν, δεν μπορείς να τους αγνοείς. Το ζήτημα είναι ποιες επιλέγεις να είναι οι λύσεις σου. Οι κυβερνώντες επέλεξαν τον δρόμο της συντριβής των μη προνομιούχων αφήνοντας τα «άνω» δώματα της κοινωνίας ανέπαφα. Δημιουργώντας, όμως, έτσι συνθήκες μεγάλης κοινωνικής αναταραχής με ό,τι αυτό εξυπακούει.

Σωτήρης Βλάχος