.png){kind=small}
ΕΚΛΟΓΗ ΤΡΑΜΠ
Κύμα φόβου σε όλο τον κόσμο
του Σωτήρη Βλάχου
Ενώ στα σίγουρα η νίκη του Τράμπ δημιούργησε κύμα φόβου σε κάθε γωνιά του πλανήτη, τα δύο κόμματα, οι Ρεπουμπλικάνοι και οι Δημοκρατικοί, δεν είναι παρά εκφραστές των δύο διαφορετικών πτερύγων του μεγάλου κεφαλαίου. Που όσο η κρίση βαθαίνει, τόσο λιγότερες φαίνεται να είναι οι διαφορές τους. Αυτό ήταν το βασικό που ανέδειξε η προεκλογική περίοδος στην οποία οι Δημοκρατικοί προσέγγισαν τους Ρεπουμπλικάνους όσο ποτέ προηγουμένως.
Το πιο πάνω υπογράμμισε και άρθρο του Economist πριν από τις εκλογές, που χαρακτήρισε τη σύγκλιση των Δημοκρατικών με την πιο σκληρή έκφραση των Ρεπουμπλικάνων εδώ και δεκαετίες κάτω από τον Τραμπ, ως «Τραμποποίηση της πολιτικής στις ΗΠΑ».
Και έτσι ήταν. Ενώ λίγα χρόνια πριν οι Δημοκρατικοί ήταν αντίθετοι στην εξόρυξη και χρήση πετρελαίου και φυσικού αερίου, η Χάρις υποστήριξε νέες επενδύσεις και την εξόρυξη και χρήση πετρελαίου και φυσικού αερίου, για να διασφαλίσει την «ενεργειακή ασφάλεια». Δεν διαφοροποιήθηκε όσον αφορά τις δηλωμένες προθέσεις Τράμπ για στραγγαλισμό των εισαγωγών από την Κίνα.
Τριήμερο Φιλίας τής "Ενόρασης", για μια ενωμένη πολυπολιτισμική Κύπρο!*
Είναι ξεχωριστή τιμή για μένα να μοιράζομαι το βήμα με τον Μουσταφά Ακιντζί, τον μόνο άνθρωπο στην Κύπρο που μπορεί να θεωρηθεί ως ηγέτης όλων των Κυπρίων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Τον πρωτοσυνάντησα στην Κωνσταντινούπολη τη δεκαετία του 1990, σε συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και έκτοτε σε πολλές διακοινοτικές συναντήσεις ή συνέδρια στον διεθνή χώρο. Σε κάθε του παρέμβαση ένιωθα την έγνοια του για την Κύπρο. Πανηγύρισα τη νύκτα της εκλογής του, ως ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας και θυμούμαι πολύ καλά το ενοποιητικό του μήνυμα που μας γέμισε ελπίδες και προσδοκίες για ένα καλύτερο μέλλον για τον τόπο μας.
Όσα ακολούθησαν όχι μόνο δεν διέψευσαν την εκτίμηση μου για τον Μουσταφά Ακιντζί αλλά αντίθετα, την επιβεβαίωσαν και την ενίσχυσαν. Προτεραιότητά του η Κύπρος. Στη διάρκεια των συνομιλιών του με τον Αναστασιάδη, όταν ο Μακάριος Δρουσιώτης αναφέρθηκε στο πολιτικό μέλλον του Ελληνοκύπριου ηγέτη, ο Ακιντζί του παρατήρησε: «Ποιο πολιτικό μέλλον ρε κουμπάρε Μακάριος. Είμαστε 68 χρονών , να το λύσουμε και να πάμε σπίτι μας να ησυχάσουμε. Να παραδώσουμε την Κύπρο ενωμένη στις νέες γενιές. Θέλουμε άλλο πολιτικό μέλλον από τη λύση του Κυπριακού;» Μουσταφά, εσύ έκανες το καθήκον σου, είπες τα σωστά και έδωσες παράδειγμα.
Ο σχηματισμός της 1ης σοβιετικής κυβέρνησης μετά την επικράτηση της οκτωβριανής επανάστασης
Ο σχηματισμός της 1ης σοβιετικής κυβέρνησης η οποία προέκυψε αμέσως μετά την κατάληψη της εξουσίας -και τα προβλήματα που αυτή παρουσίασε στη συγκρότηση της- δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστά στην ελληνική και κυπριακή αριστερά.
Το 2ο Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ ήταν, ως γνωστόν, το όργανο το οποίο κατέλαβε την εξουσία και συγκρότησε την 1η σοβιετική κυβέρνηση. Το 2ο Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ συνήλθε στην Πετρούπολη από τις 25 μέχρι τις 26 Οκτωβρίου του 1917. Στο συνέδριο αυτό οι μπολσεβίκοι κέρδισαν την πλειοψηφία. Από τους 649 αντιπροσώπους που ήταν παρόντες στην έναρξη του συνεδρίου -αργότερα εμφανίσθηκαν και άλλοι- οι μπολσεβίκοι διέθεταν 390 αντιπροσώπους. Οι σοσιαλεπαναστάτες (Εσέροι) είχαν 160 αντιπροσώπους, οι μενσεβίκοι 72 και οι μενσεβίκοι-διεθνιστές -η αριστερή πτέρυγα των μενσεβίκων- 14. Οι συμβιβαστές των ενδιάμεσων λύσεων είχαν απομονωθεί. Οι μενσεβίκοι, οι δεξιοί σοσιαλεπαναστάτες και οι οπαδοί της εβραϊκής Μπουντ εγκατέλειψαν μάλιστα στη συνέχεια το συνέδριο.
Ο Λουνατσάρσκι, εκ μέρους των μπολσεβίκων, διακήρυξε, τότε, με δυνατή φωνή:
«Η πληρεξουσιότητα της συμφιλιωτικής Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής έχει εκπνεύσει. Η Προσωρινή Κυβέρνηση παραιτήθηκε. Το συνέδριο παίρνει την εξουσία στα χέρια του».
Το ίδιο το συνέδριο αποφάσισε:
«Στηριζόμενο στη θέληση της τεράστιας πλειοψηφίας των εργατών, των στρατιωτών και των αγροτών, στηριζόμενο στη νικηφόρα εξέγερση των εργατών και της φρουράς της Πετρούπολης, το συνέδριο παίρνει στα χέρια του την εξουσία».
Τη νύχτα της 25ης προς την 26η Οκτωβρίου, κάτω από τις βροντές των κανονιών του θωρηκτού Αβρόρα, οι επαναστάτες εργάτες, φαντάροι και ναύτες κατέλαβαν τα Χειμερινά Ανάκτορα και συνέλαβαν την Προσωρινή Κυβέρνηση.
Η επικράτηση της επανάστασης ήταν ουσιαστικά αναίμακτη. Ο Έρικ Χομπσμπάουμ σημειώνει ότι «Στην πραγματικότητα, όταν έφτασε η στιγμή δεν χρειαζόταν κανείς να καταλάβει την εξουσία, αλλά απλώς να τη μαζέψει. Έχει λεχθεί ότι περισσότερα άτομα τραυματίσθηκαν κατά το γύρισμα της μεγάλης ταινίας του Αϊζενστάιν Οκτώβρης (1927) παρά κατά την πραγματική κατάληψη των Χειμερινών Ανακτόρων στις 7 Νοεμβρίου 1917. Κανείς δεν είχε απομείνει για να υπερασπίσει την Προσωρινή Κυβέρνηση που απλώς διασκορπίστηκε στον αέρα».
Η γενοκτονία στη Γάζα και ο αντίκτυπος στην ελευθερία έκφρασης παγκόσμια
Από την έναρξη του πολέμου στη Γάζα, στις 7 του Οκτώβρη 2023, τουλάχιστον 146 δημοσιογράφοι και εργαζόμενοι σε μέσα ενημέρωσης έχουν σκοτωθεί, αρκετοί έχουν τραυματιστεί και άλλοι αγνοούνται. Η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (ΔΟΔ) έχει τεκμηριώσει τις δολοφονίες 133 Παλιστίνιων δμημοσιογράφων και εργαζομένων σε μέσα ενημέρωσης – 116 ανδρών και 17 γυνακών. Σκοτώθηκαν επίσης 8 Λιβανέζοι και 4 Ισραηλινοί. Οι έρευνες της ΔΟΔ, με τη βοήθεια του Συνδικάτου Παλαιστινίων Δημοσιογράφων, δείχνουν ξεκάθαρα ότι πολλά από αυτά τα θύματα έγιναν στόχος του ισραηλινού Στρατού – μια πρακτική που το Διεθνές Δικαστήριο ζήτησε την παύση της τον Οκτώβριο του 2023, όπως απαιτεί το διεθνές δίκαιο. Αν και η εσκεμμένη δολοφονία ενός δημοσιογράφου είναι έγκλημα πολέμου, ούτε μια δολοφονία δημοσιογράφου τον περασμένο χρόνο αλλά και τα προηγούμενα χρόνια στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, δεν έχει ποτέ ερευνηθεί ή διωχθεί, αφού η ατιμωρησία είναι πλήρης. Ορισμένες από αυτές τις υποθέσεις αποτελούν αντικείμενο καταγγελίας της ΔΟΔ και των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ΔΠΔ).
Και επειδή μιλούμε για συγκεκριμένα άτομα και όχι απλά αριθμούς, στις ιστοσελίδες της ΔΟΔ αναφέρονται ένα προς ένα τα ονόματά τους, η ημερομηνία, ο τρόπος και τόπος της κάθε μίας δολοφονίας. Όλες οι δολοφονίες, εκτός από τέσσερις, έγιναν από ισραηλινές δυνάμεις.
Ένας χρόνος από τα πογκρόμ σε Λεμεσό και Χλώρακα: Η αντιρατσιστική κινητοποίηση
Ομιλία Ανθούλας Παπαδοπούλου, εκ μέρους της Συμμαχίας, Μέλος του Δ.Σ. ΚΙΣΑ στην εκδήλωση της Συμμαχίας Ενάντια Στην Ακροδεξιά, Τον Φασισμό Και Τον Ρατσισμό – Λεμεσός 30 Οκτωβρίου 2024
Όταν ένα χρόνο πριν, ή 14 μήνες πριν για να είμαστε ακριβείς, παρέλασαν στις οθόνες μας τα πογκρόμ των μαυροντυμένων κουκουλοφόρων του ΕΛΑΜ, του ΠΑ.ΜΕ.-Λακεδαιμόνιοι και άλλων ακροδεξιών και εθνικό-φασιστικών κύκλων, ενάντια σε μετανάστες και πρόσφυγες, ακόμα και σε Κύπριους και άλλους που έτυχε να έχουν το «λάθος» χρώμα και όψη όπως και σε δημοσιογράφους που κατέγραφαν τις βιαιότητες και τις καταστροφές, τρομοκρατήθηκε και συνταράχτηκε συθέμελα η κυπριακή κοινωνία. Παρά τις εκθέσεις, συστάσεις και προειδοποιήσεις κυπριακών, ευρωπαϊκών και διεθνών ΜΚΟ, οργανισμών, φορέων, κομμάτων και κινήσεων, τα πογκρόμ στη Χλώρακα και τη Λεμεσό δεν ήταν ούτε κεραυνός εν αιθρία, ούτε μη αναμενόμενα. Κατ’ αρχή και μόνο από πλευράς τήρησης των τυπικών κανονισμών, οι αρχές και η αστυνομία γνώριζαν από πριν για τις αντι-μεταναστευτικές συνάξεις «διαμαρτυρίας» που οργάνωσε το άθλιο αλλά και άκρως επικίνδυνο αυτό συνονθύλευμα.
Και ουσιαστικά, όμως, τα πογκρόμ θα έπρεπε να τα περιμέναμε αφού το σκηνικό γι αυτά, με το άκρατο ρατσιστικό αφήγημα και εχθρικό περιβάλλον για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, είχε στηθεί από πολύ πιο πριν, συστηματικά και συστημικά, από την κυβέρνηση Αναστασιάδη και με πρωτεργάτη τον τελευταίο της Υπουργό Εσωτερικών Νίκο Νουρή, με συνοδοιπόρους την ακροδεξιά και τους νέο-ναζιστές φασίστες, τη συντηρητική Δεξιά, το λεγόμενο Κέντρο και την Εκκλησία και με τη συνεπικουρία της πλειοψηφίας των ΜΜΕ. Ένα αφήγημα, που παρουσίαζε τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ως απειλή για την εθνική ασφάλεια και την ίδια την επιβίωση της χώρας, τη δημογραφία και την πολιτιστική της ταυτότητα. Τους κατηγορούσε ακόμα συλλήβδην και αδιάκριτα ότι εργαλειοποιούνται θεληματικά από την Τουρκία για την υλοποίηση των σχεδίων της στην Κύπρο και από τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως και για την ανεργία, την εγκληματικότητα και όλα τα δεινά που πλήττουν τη χώρα.
Το Παγκόσμιο Σύστημα Καταρρέει
Με τον πόλεμο στην Ουκρανία, τη γενοκτονία στη Γάζα και τώρα στον Λίβανο να επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την παγκόσμια οικονομική κρίση, ο καπιταλισμός μετατρέπεται σε υπαρξιακό πρόβλημα για την ανθρωπότητα
Μέσα στη δύνη της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης στην Ουκρανία, των εγκλημάτων και της γενοκτονίας στη Γάζα, αλλά και την απαρχή της στον Λίβανο, θα ήταν καλή και μια ανασκόπηση των οικονομικών «επιτευγμάτων» του δυτικού πολιτισμού, ή, αλλιώς, της ελεύθερης αγοράς.
Το σύστημα που έπαιξε προοδευτικό ρόλο στην ιστορία αντικαθιστώντας την Φεουδαρχία, όχι μόνο αδυνατεί πια να παίξει οποιοδήποτε προοδευτικό ρόλο, αλλά βρίσκεται σε διαδικασία απόλυτης φθοράς, η οποία δημιουργεί θανάσιμους κινδύνους για τους λαούς του κόσμου.
Για δεκαετίες στον 20ο αιώνα οι Θεσμοί του παγκόσμιου συστήματος αναφέρονταν στο ονομαζόμενο ‘catching up’. Δηλαδή στην δυνατότητα του παγκόσμιου Νότου να φτάσει τον παγκόσμιο Βορρά, και να κλείσει την τεράστια διαφορά σε οικονομική ανάπτυξη και βιοτικό επίπεδο. Ο 21ος αιώνας αναδεικνύει πιο ξεκάθαρα από ποτέ ότι αυτό είναι μύθος για όλες σχεδόν τις χώρες της φτωχής περιφέρειας.
Αυτή την πραγματικότητα αρνούνταν οικονομολόγοι του συστήματος, ειδικά αυτοί του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Οι εξελίξεις όμως των τελευταίων χρόνων, της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που μαίνεται από το 2008, δεν αφήνουν πια περιθώρια να επιμένουν σε θεωρίες χίμαιρες.
Κόλαφος ΕΔΑΔ για τις επαναπροωθήσεις της Κύπρου στον Λίβανο
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – 08/10/2024
Καλωσορίζουμε τη σημερινή απόφαση του ΕΔΑΔ στην Υπόθεση M.A. AND Z.R. v. CYPRUS (Appl. No 39090/20), στην οποία η ΚΙΣΑ μαζί με το EuroMed Rights και το Human Rights Center του Πανεπιστημίου Ghent συμμετείχαμε επίσης ως τρίτο ενδιαφερόμενο μέρος. Η απόφαση αποκαλύπτει και αναδεικνύει με τον πιο σαφή τρόπο τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αιτητών ασύλου που με κίνδυνο της ζωής τους προσπαθούν να εισέλθουν στη Δημοκρατία για να ζητήσουν προστασία αλλά επαναπροωθούνται παράνομα, στη συγκεκριμένη περίπτωση στον Λίβανο.
Είχαμε κατ΄επανάληψη τοποθετηθεί εναντίον των παράνομων επαναπροωθήσεων στον Λίβανο, Σύριων και άλλων προσφύγων, τονίζοντας ότι οι πολιτικές που υιοθετήθηκαν επί Υπουργίας Νίκου Νουρή, συνεχίστηκαν από τον Κωνσταντίνο Ιωάννου με την παρούσα κυβέρνηση και τον νυν Υφυπουργό Μετανάστευσης Νικόλα Ιωαννίδη, οι οποίοι κομπάζουν για την «επιτυχημένη » τους μεταναστατευτική πολιτική των επαναπροωθήσεων στη θάλασσα ή των επαναπροωθήσεων στη νεκρή ζώνη, παραβιάζουν την ΕΣΔΑ και το διεθνές δίκαιο.
Πόλεμος: η διαιρετική τομή (για μια ακόμα φορά) στο χώρο της αριστεράς
Ο καπιταλισμός φέρει μέσα του τον πόλεμο
όπως το σύννεφο φέρει μέσα του την καταιγίδα
(Ζ. Ζωρές)
Έχουν περάσει εκατό δέκα χρόνια από τότε που στο Παρίσι ένα Γάλλος, φανατικός εθνικιστής, ο Ραούλ Βιλαίν, πυροβόλησε και σκότωσε, στις 31 Ιουλίου του 1914, στο Cafe du croissant στην Μονμάρτη τον μεγάλο σοσιαλιστή ηγέτη Ζαν Ζωρές.
Ο Ζαν Ζωρές υπήρξε μια από τις πλέον εντυπωσιακές, φωτισμένες και ηθικές πολιτικές προσωπικότητες της 3ης γαλλικής δημοκρατίας, αλλά και ο πιο ανιδιοτελής, μεγαλοφυής και διορατικός εκπρόσωπος της δεξιάς πτέρυγας του γαλλικού και ευρωπαϊκού σοσιαλισμού. Δεν είχε όμως τίποτα κοινό με τους μεταλλαγμένους ηγέτες της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας. Αποτελεί ακόμα και σήμερα την πλήρη άρνηση τους.
Ο Λ. Τρότσκι έγραψε αργότερα, στις αναμνήσεις του, ότι «Είχα ακούσει τον Ζωρές σε λαϊκές συγκεντρώσεις στο Παρίσι, σε Διεθνή Συνέδρια, σε επιτροπές. Κάθε φορά μου φαινόταν πως τον άκουγα για πρώτη φορά (…) Προικισμένος με μια επιβλητική δύναμη, πρωτόγονη σαν χείμαρρος, ξεχείλιζε από τόση γλυκύτητα που λαμποκοπούσε σε όλο του το πρόσωπο, σαν αντικαθρέφτισμα θαυμαστής πνευματικής καλλιέργειας (…) Πότε αμείλιχτος σαν σίφουνας σάρωνε στο δρόμο του κάθε αντίδραση, και πότε μεγαλόψυχος και μαλακός μιλούσε σαν παιδαγωγός, σαν μεγαλύτερος αδελφός».
Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΛΕΓΚΤΗΣ, Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Εχω ακούσει και διαβάσει πολλους ειδικους και μη να σχολιάζουν την απόφαση του Ανώτατου Συνταγματικου Δικαστηρίου για παύση του Γενικου Ελεγκτη της Δημοκρατίας Οδυσσέα Μιχαηλίδη τόσο σε γενικο επίπεδο όσο και σε πολύ εξειδικευμένες και λεπτομερειακες νομικες αναλύσεις. Η άποψη ότι η παύση ήταν δικαιολογημένη αποτελει μια ελάχιστη μειονότητα και δεν θα ασχοληθω με αυτή. Αυτό που μ’ ενδιαφέρει σ’ αυτό το κείμενο είναι το γιατι είναι μια θλιβερη απόφαση που αν δεν ανατραπει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια.
Οι περισσότερες αναλύσεις αναγνωρίζουν τη «μεγάλη προσφορα» του Οδυσσέα Μιχαηλίδη, την «αναβάθμιση του ρόλου της Ελεγκτικης Υπηρεσίας» και την «αντιμετώπιση της διαφθορας». Από κει και πέρα, μερικες σημειώνουν ότι «είναι σεβαστη η απόφαση του Δικαστηρίου» ενώ άλλες προχωρουν στην κριτικη της συμπεριφορας του Οδυσσέα Μιχαηλίδη και της προσφυγης-του σε δημόσια κριτικη δημοσίων προσώπων. Υπάρχουν και άλλες που δικαιολογουν πλήρως τη συμπεριφορα και τη στάση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη και μάλιστα φτάνουν στο σημείο να τον παρουσιάζουν σαν τον επόμενο διεκδικητη της Προεδρίας της Δημοκρατίας.
Το κράτος του Ισραήλ
Σε νέα επίπεδα…η βαρβαρότητα και η ανοχή
Βομβητές, κινητά και walkie talkie που κρατούσαν στα χέρια τους χιλιάδες άνθρωποι, τα οποία ήταν παγιδευμένα με εκρηκτικά από το κράτος τρομοκράτη, οδήγησαν σε χιλιάδες τραυματίες -πάνω από τρεις χιλιάδες- ανάμεσά τους και μικρά παιδιά. Αλλά και νεκρούς των οποίων ο αριθμός αυξάνει συνεχώς από την Τρίτη, την μέρα της πρώτης επίθεσης. Και θα συνεχίσει να αυξάνει καθώς οι τραυματισμοί είναι πολύ σοβαροί. Αλλά και όσοι γλυτώσουν τη ζωή τους θα έχουν να αντιμετωπίσουν σοβαρές και επώδυνες αναπηρίες.
Το BBC αλλά και άλλες πηγές, αναφέρθηκαν στα όσα είπε ο Οφθαλμίατρος Καθηγητής Elias Warrak, που σε μια νύκτα αφαίρεσε περισσότερα μάτια από ότι σε όλη του την καριέρα:
«’Ήταν πολύ σκληρό. Οι περισσότεροι από τους τραυματίες ήταν νέοι άνθρωποι στα είκοσι τους και σε κάποιες περιπτώσεις αναγκάστηκα να αφαιρέσω και τα δύο μάτια. Σε όλη μου την ζωή δεν είχα δει σκηνές παρόμοιες με αυτές που είδα χθες».
Ηλεκτρική Διασύνδεση Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδας
Πάλι θα πληρώσει τη ζημιά ο Κύπριος Εργαζόμενος;
του Ντίνου Χαραλαμπίδη
Την τελευταία περίοδο γίνεται έντονη συζήτηση για το αν θα πρέπει ή όχι να υλοποιηθεί το έργο, ποιος θα φταίει αν δεν προχωρήσει, χρησιμοποιώντας τις περισσότερες φορές επιχειρήματα που καμία σχέση δεν έχουν με αυτό που πραγματικά θα έπρεπε να συζητιέται: Με βάση ποιας τεχνοοικονομικής μελέτης αυτό το έργο είναι βιώσιμο. Ποια δεδομένα έχουν ληφθεί υπόψη και σε σχέση με ποιες εναλλαχτικές λύσεις.
Να θυμίσουμε ότι η συζήτηση προέκυψε όταν είχε ζητηθεί από τους ιδιώτες «επενδυτές», σε αυτή την περίπτωση ο ΑΔΜΗΕ τη Ελλάδας, να συμβάλει το Κυπριακό κράτος στην χρηματοδότηση του έργου κατά 60%, με τους Κύπριους καταναλωτές να προπληρώνουν στους λογαριασμούς του ρεύματος. Τότε οι Κυπριακές Αρχές αναγκάστηκαν να ζητήσουν τεχνοοικονομική μελέτη, η οποία φαίνεται να δείχνει ότι το έργο είναι προβληματικό. Και τότε άρχισαν οι δεύτερες σκέψεις.
Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ «ΝΕΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ» ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΚΑΙ Η ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΗΤΤΑ ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ
Υπάρχει πολλη αμφισβήτηση της σημασίας της ήττας της Λεπεν και της ακροδεξιας. Πολλοι αναφέρονται στα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου για να πουν ότι η ακροδεξια όχι μόνο δεν ηττήθηκε, αλλα αύξησε και τα ποσοστα-της. Οι αριθμοι στους οποίους βασίζονται αυτές οι εκτιμήσεις είναι:
Ωστόσο, τέτοιοι πίνακες είναι παραπλανητικοι. Το εκλογικο σύστημα στη Γαλλία είναι τέτοιο που τα ποσοστα του 1ου γύρου, που αντανακλουν περίπου την εκλογικη δύναμη του κάθε σχήματος, δεν είναι συγκρίσιμα με τα ποσοσστα του 2ου γύρου, που είναι αποτέλεσμα αποφάσεων που παίρνονται απο τα διάφορα εκλογικα σχήματα με συγκεκριμένους στόχους. Στις συγκεκριμένες εκλογες, ο στόχος του αποκλεισμου της Λεπεν απο την πιθανότητα να κάμει κυβέρνηση καθόρισε αυτα τα ποσοστα σε μεγάλο βαθμο. Αυτος ο στόχος έγινε πραγματικότητα, και αυτο οφείλεται στην αποφασιστικότητα της «Ανυπότακτης Γαλλίας» και του Μελανσον να αποσύρουν υποψήφιους σε περιοχες όπου διαφορετικα θα κέρδιζε έδρες η Λεπεν. Ο περιορισμος των εδρων της Λεπεν σε αριθμο που δεν της επιτρέπει να σχηματίσει κυβέρνηση, είναι μια μεγάλη επιτυχία του «Νέου Λαϊκου Μετώπου» και ειδικα του Μελανσον.