H Καταστροφική Φύση της Διεθνούς Τάξης Πραγμάτων

Ρώσσο-αμερικάνικος πόλεμος

Ο πόλεμος στην Ουκρανία, ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, ο πόλεμος Ρωσίας /ΗΠΑ σε Ουκρανικά εδάφη, πήρε ήδη χρονική έκταση που δεν μπορούσαμε ούτε να φανταστούμε στο ξεκίνημά του. Ότι ο πόλεμος είναι μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ εντοπίζεται πια και από χώρους που είναι οι τελευταίοι που θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως φιλορώσσοι ή με αριστερίζουσες προσεγγίσεις.

Στο BLOOMBERG OPINION, παρουσιάστηκε κείμενο την Τετάρτη, 11/Μαΐου/2022, του Hal Brands με τίτλο, «Πού έχει "δίκιο" η Ρωσία»: «Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι απλώς μια σύγκρουση μεταξύ Μόσχας και Κιέβου, δήλωσε πρόσφατα ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ».

«Είναι ένας "πόλεμος πληρεξουσίων" στον οποίο η πιο ισχυρή στρατιωτική συμμαχία στον κόσμο, ο Οργανισμός του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (NATO), χρησιμοποιεί την Ουκρανία ως πολιορκητικό κλοιό ενάντια στο ρωσικό κράτος».

«Ο Λαβρόφ είναι ένας από τα πλέον αξιόπιστα φερέφωνα για την αβάσιμη προπαγάνδα του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, σε αυτή την περίπτωση ωστόσο δεν έχει άδικο…».

«Η Ρωσία είναι ο στόχος ενός από τους πιο ανελέητα αποτελεσματικούς "πολέμους πληρεξουσίων" στη σύγχρονη ιστορία. Και όσο λιγότερα λένε οι Αμερικανοί αξιωματούχοι γι’ αυτό το ζήτημα, τόσο το καλύτερο».

Οι τρομακτικές επιπτώσεις και ανεξέλεγκτες διαστάσεις που παίρνει ο Ρώσσο-αμερικάνικος πόλεμος φαίνονται με κάθε καινούργια μέρα, με κάθε τρόπο. Μόλις προχθές η Φιλανδία, σε απόλυτη συνεννόηση με τις ΗΠΑ, ζήτησε να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ, κάτι που αποτελεί κόκκινη γράμμα για τους Ρώσσους. Κάτι  που ήταν η αφορμή για το ξέσπασμα του πολέμου όταν ΗΠΑ /Ουκρανία δήλωναν αυτό ως στόχο για την Ουκρανία. Με αφορμή αυτό το γεγονός οι Ρώσσοι μίλησαν ξανά για ενδεχόμενο πυρηνικού πολέμου.

Ο Ζελένσκι κλείνει τις στρόφιγγες φυσικού αερίου που καταλήγουν στην Ευρώπη μέσω Ουκρανίας. Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι τα έχουν χάσει, πραγματικά δεν έχουν απάντηση σε μια τέτοια κίνηση. Η δυτική «άρρηκτη» συμμαχία που κάθε άλλο παρά τέτοια φαίνεται να είναι, δεν αξιώθηκε να έχει οποιαδήποτε αντίδραση. Οι δυτικοί αξιωματούχοι έμειναν άφωνοι, παραλυμένοι και διασπασμένοι.

Αμέτρητες παγίδες μπροστά

Η παγκοσμιοποίηση που η καπιταλιστική ανάπτυξη πέτυχε, σημαίνει, πάνω απ’ όλα, τη χωρίς προηγούμενο εξάρτηση των οικονομιών του πλανήτη. Κάθε οικονομία επηρεάζεται από τις εξελίξεις σε όλες τις άλλες, ακόμα και οι οικονομίες μεγαθήρια του πλανήτη.

Αμέτρητες παγίδες που δεν προβλέφθηκαν βρίσκονται μπροστά μας, με μόνη προοπτική να προστεθούν σε αυτές που ήδη έχουν προβλεφθεί, για να κάνουν την απόλυτη ήττα για όλους την πιο σίγουρη προοπτική. Τα πράγματα έδειχναν ήδη τα δόντια τους, πριν την εξέλιξη με το κλείσιμο των αγωγών από την Ουκρανία. Στην ανεργία, υποαπασχόληση και κουτσουρεμένα μεροκάματα είχε προστεθεί και πληθωρισμός, που μόλις προχθές έσπασε στην Ελλάδα το όριο του 10% - ρεκόρ δεκαετιών.

Ακόμα χειρότερες είναι οι βασικές προοπτικές και προβλέψεις ότι ο πληθωρισμός θα συνεχίσει να αυξάνεται, με τους διεθνείς αλλά και ευρωπαϊκούς θεσμούς να στέκονται με τρόμο μπροστά στην εξέλιξη αυτή, αλλά και αδυναμία να προβλέψουν το τέλος του φαινόμενου, αδυναμία να δώσουν προτάσεις για την αντιμετώπισή του. Μέχρι σήμερα δεν έχουμε δει ούτε μια πρόταση για το πώς αντιμετωπίζεται το φαινόμενο ως τέτοιο. Το μόνο που ως τώρα υπάρχει είναι οι λαχανιασμένες προσπάθειες των θεσμών κα των κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις του φαινομένου -καμιά πρόταση για το πώς το ίδιο το φαινόμενο αντιμετωπίζεται. Μόνο κάποιες σκέψεις έχουν ακουστεί που φλερτάρουν με την ιδέα να σταματήσουν οι ενισχυτικές επεμβάσεις στην οικονομία, να περιορίσουν και άλλο την ικανότητα των ανθρώπων να αγοράζουν, έτσι ώστε η μεριά της προσφοράς, οι επιχειρήσεις δηλαδή, να φρενάρουν κάπως τις αυξήσεις στις τιμές.

Με λίγα λόγια η μόνη θεραπεία που βλέπουν για να σταματήσουν τον πληθωρισμό, είναι να υποθάλψουν και άλλο την κρίση. Το σταμάτημα του πολέμου και της τεράστιας διαταραχής στην προμήθεια αγαθών που αυτός προκάλεσε και που είναι η βασική πηγή των αυξήσεων στις τιμές, είναι εκτός πλάνων. Όχι γιατί δεν υπάρχουν κάποιοι πιο «λογικοί» που βλέπουν ότι αυτό θα ήταν ένα ουσιαστικότερο μέτρο, αλλά γιατί άλλα κέντρα αποφασίζουν για τι γίνεται και τι όχι. Οι ανταγωνισμοί για πρώτες ύλες και γεωπολιτικό έλεγχο που η κρίση κάνει ακόμα πιο αδυσώπητους και ανεξέλεγκτους, έχουν τον τελευταίο λόγο.

Ο διεθνής τους νόμος σε απόλυτη διάσταση με τα δικαιώματα των ανθρώπων

Για ακόμα μια φορά ο λεγόμενος Διεθνής Νόμος αποδεικνύεται να μην είναι κάτι περισσότερο από το δίκαιο του ισχυρού που επιβάλλεται με τη δύναμη των όπλων. Για ακόμα μια φορά οι πλατιές ανθρώπινες μάζες χάνουν το δικαίωμα και στην ίδια τη ζωή στο όνομα του Διεθνούς Δικαίου.

Ενεργοί παίκτες στην σύγκρουση είναι ήδη όλες περίπου οι μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη. Το παιγνίδι στρώνεται για κάθε καταστροφική εξέλιξη παγκόσμιων διαστάσεων:

Από τη μια Αμερικανοί, Ευρωπαίοι αλλά και άλλοι σε μια ιδιαίτερα ασταθή συμμαχία, κάτι που τόσο ξεκάθαρα ανέδειξε η τελευταία κίνηση Ζελένσκι με τον Ουκρανικό αγωγό, και από την άλλη Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Πακιστάν αλλά και άλλες μεγάλες χώρες όπως η Νότια Αφρική ακόμα και η Βραζιλία.

Πανίσχυρα Μπλοκ που η δημιουργία τους και μόνο αλλά και οι διαθέσεις που δείχνουν σε κάθε φάση, δεν μπορεί παρά να προκαλούν τρόμο:

«Είναι ο διάβολος, έχουν διαπράξει εγκλήματα πολέμου», συμπερίλαβε σε πρόσφατη επίθεσή του στους Αμερικανούς, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Κίνας, Wang Wenbin. Κατηγόρησε τις ΗΠΑ για μία σειρά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και εγκλήματα πολέμου, για δολοφονία 300.000 αμάχων και για τον ξεριζωμό 26.000.000 ανθρώπων ανά τον κόσμο, σε Αφγανιστάν και Ιράκ.

Τους κατηγόρησε επίσης  ότι «είναι η μεγαλύτερη απειλή για την ασφάλεια και την σταθερότητα της ανθρωπότητας». «Οι δήθεν δημοκρατικές ευαισθησίες είναι απλώς ένα πρόσχημα για να επιτίθενται και να καταστρέφουν ολοσχερώς κυρίαρχες χώρες, θα έπρεπε να έχουν ήδη οδηγηθεί στο διεθνές δικαστήριο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας». Χρησιμοποιούν τις «δήθεν δημοκρατικές ευαισθησίες», για να «καταστρέφουν ολοσχερώς κυρίαρχες χώρες». Και ευχήθηκε η Ευρώπη «να σταματήσει να κρατάει το κεράκι στον διάβολο».

Η πολύ πιο ήπια στάση του Κινέζου αξιωματούχου προς την ΕΕ, την οποία δεν θεωρεί ακριβώς ως συνένοχο στο έγκλημα αλλά κάτι σαν παρασυρμένη κορασίδα, δεν έχει να κάνει παρά με την προσπάθεια της Κίνας να διατηρήσει γέφυρες με την ΕΕ ώστε να εμποδίσει την πλήρη υποταγή της στην  αμερικάνικη επιρροή και να περιορίσει τις εμπορικές και οικονομικές συνεργασίες μαζί τους.

Η ΕΕ είναι μεγάλη υπόθεση για τους Κινέζους, όπως και για τους Αμερικανούς. Τεράστια συμφέροντα καθορίζουν τη στάσης  τους -των δύο αυτών υπερδυνάμεων- ακόμα και τις λεκτικές διατυπώσεις τους.

Την ίδια ώρα, οι κατηγορίες της Κίνας ενάντια στις ΗΠΑ δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Το ζήτημα είναι ότι η εξωτερική πολιτική της Κίνας, η επέκταση και οι επενδύσεις της ειδικά στην Αφρική, δεν έχουν να ζηλέψουν και πολλά σε κυνικότητα και εκμεταλλευτικό χαρακτήρα από ότι οι ανάλογες αμερικάνικες και δυτικές γενικά επενδύσεις.

Σε Ελλάδα, Κύπρο και άλλες χώρες το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας στέκεται υπέρ του Πούτιν, αφού έχουν αφομοιώσει όσο πιο βαθιά γίνεται τον εγκληματικό ρόλο των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι, οι περισσότεροι τουλάχιστον, έχουν ψευδαισθήσεις για τη σημερινή Ρωσική ολιγαρχία.

Εκείνο όμως που είναι μια τραγική εξέλιξη, είναι η προσπάθεια μεγάλου μέρους της διανόησης να δίνει στηρίζει στην δυτική εμπλοκή, επικαλούμενη Δίκαια και Αρχές. 

Σωτήρης Βλάχος

13 Μαΐου 2022