ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟ ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ;)

Από τη ριζοσπαστική αμφισβήτηση στη σημερινή συνθηκολόγηση - Η Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη

Μπροστά στις αυριανές εκλογές

Η αντιπαράθεση στο ΚινΑλ στην πριν το συνέδριο περίοδο, απέφυγε τα μεγάλα και καίρια ζητήματα που αφορούν την κρίση και την αντιμετώπιση της. Σε μια εποχή που η φτωχοποίηση και οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης εκατομμυρίων είναι αποτέλεσμα πολύ συγκεκριμένων ταξικών πολιτικών, με υπεύθυνους με όνομα και διεύθυνση, οι υποψήφιοι για την προεδρία του ΚινΑλ αρκέστηκαν στο να διαβεβαιώσουν ότι αν εκλεγούν θα τα καταφέρουν καλύτερα από τις γενικά, όπως τις θεωρούν, ανίκανες κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση.

Οι σημερινοί υποψήφιοι

Το διακύβευμα «αφορά στην ανανέωση, ενότητα και πολιτική αυτονομία, ως βασική προϋπόθεση για να μεγαλώσει η παράταξη», δήλωσε ο Ανδρουλάκης. «Η χώρα ζει ένα δικομματισμό όπου η κυβέρνηση κάνει πάρα πολλά λάθη, τα οποία η αντιπολίτευση δεν μπορεί να αναδείξει».

Σε πάρα πολλά λάθη εντοπίζει το σημερινό χάος. Η ταξική διάσταση του ζητήματος εκτός αναφοράς.

Σε εποχές που η σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη έχει καταρρεύσει, προσθέτει ότι, «Ο τόπος έχει ανάγκη ένα σοβαρό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα». Εχέγγυο για την επιτυχία του είναι, «η εμπειρία του (του Ανδρουλάκη) ως Ευρωβουλευτής», όπως ο ίδιος δήλωσε.

Ο Λοβέρδος επιμένει να δηλώνει ότι «Εγώ απευθύνομαι στο εθνικό ακροατήριο. 11 εκατομμύρια Ελληνίδες και Έλληνες. Δεν κάνω διάκριση. Τι ψήφισες στο ’19, τι ψήφισες το ’15, τι ψήφισες το ’12. Τι ψήφισες στο δημοψήφισμα. Η συμμετοχή διαλύει τους μηχανισμούς». Ανταποκρινόμενος σε αυτή την έκκληση Λοβέρδου, ο πρώην υπουργός της ΝΔ Θανάσης Γιαννόπουλος δήλωσε ότι αν και μέλος της ΝΔ θα πάει να ψηφίσει τον Ανδρέα Λοβέρδο,

Αντί για εκδημοκρατισμό των μηχανισμών λοιπόν επιδιώκει διάλυση τους. Για να δημιουργηθεί τι; Ένας κομματικός χώρος όπου θα ακούγεται μόνο η φωνή του αρχηγού. Και αυτή από τα ΜΜΕ αφού δεν θα υπάρχει δυνατότητα να ακουστεί μέσα από ένα κόμμα με διαλυμένους μηχανισμούς. Η ενημέρωση λοιπόν του κόμματος μέσα από την επιλογή θεμάτων και ατζέντας από τα ΜΜΕ.

Αυτή του η τοποθέτηση απαξιώνει εντελώς το κόμμα και τα στελέχη και σε συνδυασμό με την δήλωση του ότι το κατ’ εξοχήν πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας είναι η γραφειοκρατία, αναδεικνύουν περισσότερο από κάθε τι άλλο την ανεπάρκεια και τον εκφυλισμό της πολιτικής αντιπαράθεσης στο ΚινΑλ.

Όσο και αν ακούγεται περίεργο, ο Παπανδρέου, ο πρώην Πρωθυπουργός  που συνδέθηκε με την πρώτη μεγάλη αποτυχία αντιμετώπισης της κρίσης και την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, στέκεται πιο αριστερά και από τους δύο πιο πάνω συνυποψήφιους του. Πιστεύει, όπως λέει, πάρα πολύ στην «κοινωνική σοφία, την οποία δεν αξιοποιούμε σήμερα, δηλαδή τους κοινωνικούς εταίρους, τους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους επαγγελματίες, τα επιμελητήριo».

Μια τέτοια γενική τοποθέτηση όμως και ειδικά από έναν πρώην πρωθυπουργό που συνδέθηκε με περίοδο οικονομικής και κοινωνικής κατάρρευσης, είναι το λιγότερο ανεπαρκέστατη.

Διακήρυξη 3ης του Σεπτέμβρη - Ριζοσπαστική αμφισβήτηση του συστήματος

Στην άλλη άκρη της σημερινής εντελώς αταξικής και γενικόλογης πολιτικής αντιπαράθεσης των υποψηφίων, στέκει η Διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ της 3ης του Σεπτέμβρη του 1974.  Η πολύ συγκεκριμένη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη.

«Και βέβαια πρέπει η Ελλάδα να αποχωρήσει και από το στρατιωτικό και από το πολιτικό ΝΑΤΟ. Και βέβαια πρέπει να ακυρωθούν όλες οι διμερείς συμφωνίες που έχουν επιτρέψει στο Πεντάγωνο να μετατρέψει την Ελλάδα σε ορμητήριο για την προώθηση της επεκτατικής του πολιτικής».

«Μα πίσω από το ΝΑΤΟ, πίσω από τις αμερικάνικες βάσεις είναι οι μονοπωλιακές πολυεθνικές επιχειρήσεις και τα ντόπια υποκατάστατά τους. Γι' αυτό η κοινωνική απελευθέρωση, ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, αποτελεί το θεμέλιο λίθο του Κινήματός μας».

Η διακήρυξη αυτή λες και προέρχεται από άλλο πολιτικό σχηματισμό. Και γίνεται τόσο συγκεκριμένη και ταξική όσο γενικόλογοι και αόριστοι είναι οι σημερινοί διεκδικητές.

 «Επιδιώκεται η κοινωνική απελευθέρωση του εργαζόμενου Ελληνικού Λαού, που μακροπρόθεσμα ταυτίζεται με το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Αυτή η πορεία προϋποθέτει για το σήμερα ορατό μέλλον:

• Την κοινωνικοποίηση του χρηματοδοτικού συστήματος στο σύνολό του, των βασικών μονάδων παραγωγής, καθώς και του μεγάλου εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου. Ταυτόχρονα προωθείται συστηματικά η ένταξη των αγροτικών επιχειρήσεων σε συνεταιρισμούς νέας μορφής, με δραστηριότητα που θα επεκτείνεται στην προμήθεια πρώτων υλών και στην επεξεργασία, συσκευασία και διάθεση των προϊόντων τους. Οι οργανισμοί αυτοί θα καταργήσουν το μεσάζοντα που εκμεταλλεύεται το προϊόν του ιδρώτα και της γης του αγρότη. Στη βιοτεχνία προωθείται επίσης η συνεταιριστική εκμετάλλευση.
• Τον περιφερειακά αποκεντρωμένο κοινωνικό προγραμματισμό της οικονομίας που συνδυάζεται με τον έλεγχο των παραγωγικών μονάδων από τους εργαζόμενους (δηλαδή με την αυτοδιαχείριση) και από τους αρμόδιους κοινωνικούς φορείς).
•  Το συστηματικό και προοδευτικό κλείσιμο του ανοίγματος ανάμεσα στα κατώτερα και τα ανώτερα εισοδήματα κατά περιφέρεια και επάγγελμα.
•  Μια οικιστική και πολεοδομική πολιτική που να εξασφαλίζει πολιτισμένη κατοικία σε κάθε Ελληνική οικογένεια.
• Μια καινούργια παιδεία…  Η παιδεία είναι ευθύνη του κοινωνικού συνόλου. Η ιδιωτική εκπαίδευση καταργείται. Η δωρεάν και υποχρεωτική παιδεία εξασφαλίζεται ανεξαίρετα για όλους τους Έλληνες.
• Την κοινωνικοποίηση της υγείας, που συνεπάγεται τη δωρεάν ιατρική, φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, την προληπτική υγιεινή για όλους τους Έλληνες, την κατάργηση των ιδιωτικών κλινικών.

Μέσα στη σημερινή βαθιά κρίση του ελληνικού αλλά και παγκόσμιου καπιταλισμού, η πιο πάνω κληρονομιά αποτελεί σημείο εκκίνησης για το πώς προχωράμε παρακάτω. Αντί αυτού το ΚινΑλ, που θέλει να επιστρέψει στην ονομασία ΠΑΣΟΚ, στο όνομα της ανανέωσης και της αλλαγής προσφέρει μόνο μια από τα ίδια δοκιμασμένα και αποτυχημένα.

Σωτήρης Βλάχος

4 Δεκεμβρίου 2021