«ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΗ ΠΑΡΟΧΟΛΟΓΙΑ»

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ ΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΑΓΓΕΛΙΕΣ

Η προσήλωση στις μεταρρυθμίσεις αντικαταστάθηκε με μια ακατάσχετη παροχολογία, ανάφερε πολύ πρόσφατα στέλεχος ξένης ιδιωτικής τράπεζας. Και δεν θα μπορούσε κάποιος να αναμένει από αυτούς διαφορετική στάση. Οι αγορές επενδύουν αν καταφέρουν να επιβάλουν το κατάλληλο πλαίσιο για κέρδη, που, ειδικά σε συνθήκες κρίσης, συνεπάγεται μισθούς που θα οδηγούνται ολοένα και περισσότερο στα τάρταρα.

Ταυτόχρονα, ολοένα και περισσότερο σε απραγματοποίητο όνειρο μετατρέπει την έξοδο στις αγορές η σε εξέλιξη νέα παγκόσμια κρίση.

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

Τα τελευταία μέτρα της κυβέρνησης Σύριζα υπέρ των πολλών δεν μπορούν παρά να είναι καλοδεχούμενα. Το ζήτημα είναι ότι είμαστε ακόμα πολύ μακριά από «την κοινωνία των πολλών», στην οποία αναφέρθηκε πολλές φορές ο Πρωθυπουργός.

Σύμφωνα με στοιχεία που περιείχε η ετήσια Έκθεση του ΙΝΕ (Ινστιτούτου Εργασίας της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας -ΓΣΕΕ) του 2018, «Η σχετική φτώχεια αυξάνεται με πολύ υψηλότερους ρυθμούς και πιο συγκεκριμένα από 18,9% το 2009 σε 47,8% το 2016…»

«…σχεδόν ο  μισός πληθυσμός της χώρας εξακολουθεί να  βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας ως απόρροια της βαθιάς ύφεσης».

Και ακόμα χειρότερα. Κάποιες από τις εξαγγελίες του Πρωθυπουργού είναι υπό όρους, όπως η ακύρωση των περικοπών των συντάξεων και της μείωσης του αφορολόγητου. Είναι υπό τον όρο της επίτευξης του εξαιρετικά δύσκολου 3.5% στα πρωτογενή πλεονάσματα, που θα είναι αδύνατη σε όρους παγκόσμιας κρίσης.

Κάποια άλλα είναι περισσότερο συμβολικής σημασίας, όπως η αύξηση του κατώτατου και του υπό-κατώτατου μισθού. Όσο η ανεργία μαστίζει, τόσο θα είναι στην ημερήσια διάταξη συμφωνίες εργοδοτών με απελπισμένους ανέργους, κάτω απ το τραπέζι, που θα παραβιάζουν οποιονδήποτε θεσμοθετημένο κατώτατο. Κάτι που ακόμα και να μπορούσε να αποφευχθεί, θα οδηγούσε σε ενίσχυση της ανεργίας σε ένα οικονομικό περιβάλλον που η πλειοψηφία των μικρομεσαίων ειδικά επιχειρήσεων βρίσκονται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

Νομοθετική ρύθμιση κατώτατου έχει αντίκρισμα εκεί που εξασφαλίζεται οικονομική ανάπτυξη και η ανεργία ανήκει στο παρελθόν.

Υπό όρους είναι λοιπόν κάποια από αυτά που εξήγγειλε ο Πρωθυπουργός, με συμβολικό χαρακτήρα κάποια άλλα. Και όλα μαζί υπόκεινται στη διάθεση /έγκριση των αγορών και της παγκόσμιας κρίσης.

ΑΓΟΡΕΣ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΜΣΙΑ ΚΡΙΣΗ

Κείμενο με τίτλο, «Δύσκολη εξίσωση για το Χρηματιστήριο το 2019» έγραψε η Ελευθερία Κουρτάλη στην Καθημερινή /Ελληνική Οικονομία, στις 24.12.2018

Τις διαπιστώσεις που κάνει για τις αγορές και την εξελισσόμενη κρίση μπορεί να τις βρει κάποιος σε αναρίθμητα κείμενα.

Είναι πολύ ενδιαφέρον να ακούσουμε τι λένε οι αγορές την ίδια στιγμή που ο Πρωθυπουργός εξαγγέλλει μέτρα υπέρ των πολλών.

«Οι εγχώριες προκλήσεις είναι μεγάλες: Αφενός μεν η προσπάθεια ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας σε μια προεκλογική χρονιά, στην οποία δυστυχώς η όποια προσήλωση στις μεταρρυθμίσεις θα αντικατασταθεί με μια ακατάσχετη παροχολογία…»

Αυτά ανάφερε στέλεχος ξένης ιδιωτικής τράπεζας που δραστηριοποιείται στην εγχώρια αγορά, μας ενημερώνει με το κείμενο της η Ελευθερία Κουρτάλη.

Ακατάσχετη παροχολογία ονομάζει τα μέτρα υπέρ των πολλών, το συγκεκριμένο στέλεχος ιδιωτικής τράπεζας,

Και δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται στα χέρια αυτών των κυρίων και όχι του Πρωθυπουργού.

«Όπως επισημαίνουν οι αναλυτές, τα θέματα που θα καθορίσουν την πορεία των ελληνικών μετοχών είναι το πολιτικό κλίμα ενόψει εκλογών, η κατάσταση των ελληνικών τραπεζών σε ό,τι αφορά την πορεία μείωσης των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων, η συνέχιση ή όχι των μεταρρυθμίσεων και των ιδιωτικοποιήσεων, η πορεία των επενδύσεων και το κλίμα στις διεθνείς αγορές, το οποίο έχει αλλάξει πλέον ριζικά» (Το ίδιο).

Η πορεία μείωσης των μη εξυπηρετούμενων δανείων θα καθορίσει αν οι αγορές θα αγοράζουν ελληνικές μετοχές, αν δηλαδή θα επενδύουν στην Ελλάδα.

Μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων σημαίνει και κόσμο έξω από τα σπίτια του. Αυτό θέλουν οι αγορές για να επενδύσουν. Προστασία της πρώτης κατοικίας θέλει ο Πρωθυπουργός. Ποιος κρατά όλους τους άσσους στα χέρια του είναι το ερώτημα.

Συνέχιση των μεταρρυθμίσεων θέλουν επίσης οι αγορές. Μεταρρυθμίσεων που ο κάθε Έλληνας εργαζόμενος ξέρει ότι σημαίνουν ακόμα περισσότερη μείωση αμοιβών και ωφελημάτων, ακόμα πιο ευέλικτες μορφές εργασίας, σπασμένα ωράρια, μισές ώρες, λιγότερο από μισές αποδοχές.

Το πολύ κακό κλίμα στις διεθνείς αγορές είναι επίσης ένα τεράστιο εμπόδιο.

«Ένας σημαντικός παράγοντας που θα επηρεάσει το Χ.Α. το 2019 θα είναι η πορεία των διεθνών αγορών, σε μια στιγμή που η ρευστότητα μειώνεται διεθνώς και η αποστροφή ρίσκου είναι η επενδυτική στρατηγική που κυριαρχεί…»

«Μία μεταβλητή, η οποία έκανε την εμφάνισή της σχετικά πρόσφατα, αφορά την καταγραφή σημαντικών πιέσεων στα διεθνή χρηματιστήρια, ως απόρροια των ανησυχιών για την εμφάνιση μιας ύφεσης στην αμερικανική οικονομία… αλλά και την εξέλιξη των εμπορικών σχέσεων Αμερικής – Κίνας..»

Στη δίνη μιας σημαντικής διόρθωσης των διεθνών αγορών, είναι εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο να ξεχωρίσει θετικά το ελληνικό χρηματιστήριο…» (Το ίδιο).

Αναρίθμητες ανάλογες αναφορές θα συναντήσει παντού κάποιος.

ΚΑΜΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Αυτή είναι η πραγματικότητα σε σχέση με τις αγορές και τις δυνατότητες εξόδου στις αγορές. Σε αυτή την αδιέξοδη πολιτική έχει γαντζωθεί η κυβέρνηση Σύριζα.

Την ίδια στιγμή τίποτε δεν υπάρχει που να μπορεί να θεωρηθεί ως εναλλακτική πρόταση από τα αριστερά της κυβέρνησης Σύριζα.

Έξοδος από το ευρώ είναι η κύρια πρόταση. Για την υλοποίηση της οποίας όμως δεν χρειάζεται να ανησυχούν οι από τα «αριστερά» αντιπολιτευόμενοι. Της εξόδου από το ευρώ θα ηγηθεί ό,τι πιο ακροδεξιό και φασιστικό υπάρχει στην Ευρώπη, όταν θα είναι πια εντελώς ξεκάθαρο ότι η παραδοσιακή δεξιά δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση. Η ακροδεξιά και ο φασισμός θα ηγηθούν σε μια πορεία όπου η αριστερά θα συντριβεί μέσα στο ακραίο κλίμα εθνικής αντιπαράθεσης που θα δημιουργηθεί.

Την ίδια στιγμή, μικρή μόνο εικόνα των καταστροφικών συνεπειών μιας πορείας εθνικών λύσεων αναδεικνύει η νέα παγκόσμια αστάθεια που δημιούργησε και μόνο το πρώτο βήμα των εμπορικών πολέμων που οι ΗΠΑ ξεκίνησαν με την Κίνα αλλά και όλους τους άλλους.

Ο νεοφιλελευθερισμός είναι ένα ακόμα τεράστιο ζήτημα. Βρίζει και καταριέται το νεοφιλελευθερισμό η αριστερά γενικά, χωρίς όμως συγκεκριμένη πρόταση για το πώς αντιμετωπίζεται.

Ο νεοφιλελευθερισμός κράτησε τον παγκόσμιο καπιταλισμό σε λειτουργία μετά την παγκόσμια κρίση της δεκαετίας του 1970. Στηρίχτηκε πάνω στη χωρίς προηγούμενο αύξηση του χρέους και την συντριβή των μεροκάματων.

Ο νεοφιλελευθερισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο του καπιταλισμού στην προσπάθεια του να κρατηθεί στη ζωή. Δεν υπάρχει επιστροφή σε μη νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό.

Ο νεοφιλελευθερισμός εξουδετέρωσε επίσης τις δυνατότητες των συνδικάτων. Την ίδια ώρα που τα συνδικάτα έκαναν απεργία για διεκδικήσεις, την ίδια αυτή ώρα οι αγορές αποεπένδυαν από τις εταιρείες. Φέρνοντας τα ίδια τα συνδικάτα μπροστά στο δίλημμα, ή σταματάτε ή οδηγούμε την εταιρεία σε χρεοκοπία.

Αυτή η εξουδετέρωση των συνδικάτων μπορεί μόνο να αρθεί αν η πάλη των συνδικάτων πλαισιωθεί με πολιτικές διεκδικήσεις, με κύρια την κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, την εξόντωση δηλαδή της οικονομικής παντοκρατορίας των αγορών. Ούτε μια φορά δεν έχουμε υπόψη μας που ακόμα και το ΚΚΕ να απαίτησε την κοινωνικοποίηση /κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος ως άμεσο και αναντικατάστατο βήμα.

Και αυτό δεν μπορεί να γίνει εθνικά. Καμιά αναφορά και σε αυτό. Και δημιουργείται έτσι η πιο επικίνδυνη ψευδαίσθηση ότι μπορεί να επιβιώσει Ελληνικός σοσιαλισμός χωρίς πολιτικές ανατροπές στην Ευρώπη.

Όταν σε συνθήκες κρίσης έχεις ως συνθήματα το όχι στα υπερκέρδη, όχι στον ιμπεριαλισμό, ναι σε ένα αόριστο σοσιαλισμό, αλλά δεν έχεις την κοινωνικοποίηση του τραπεζικού  συστήματος ως άμεσο και κύριο αίτημα, και όταν δεν προσπαθείς με τον πιο δραστήριο τρόπο να δημιουργήσεις διεθνές μέτωπο  ως το μόνο ουσιαστικό αντίβαρο ενάντια στο πανίσχυρο ευρωπαϊκό και διεθνές κεφάλαιο, τότε δεν στέκεσαι στα αριστερά του Σύριζα, δεν είσαι αριστερή αντιπολίτευση αλλά αδιέξοδη και ανεύθυνη αντιπολίτευση. Που αφήνει στο κίνημα την πολιτική Σύριζα πριν την συνθηκολόγηση του, ως τη μόνη υπαρκτή πρόταση στα αριστερά της σημερινής πολιτικής Σύριζα. Μια πρόταση που έβαζε στόχο πολιτικές ανατροπές στην Ευρώπη, για αριστερές κυβερνήσεις που μαζί θα αποφάσιζαν τη διαγραφή των χρεών και μαζί θα καθόριζαν Ευρωπαϊκή πορεία έξω από την κρίση.

Σωτήρης Βλάχος

10 Μαΐου 2019