Η Απειλή του πολέμου βρικολακιάζει  παντού

χχχχχχχχχ

Έξαρση εθνικής αντιπαράθεσης στα πυρηνικά κράτη Πακιστάν Ινδίας 

«Όλοι οι μεγάλοι πόλεμοι έγιναν από κακό υπολογισμό. Κανείς δεν ήξερε πώς θα τελειώσουν. Το ερώτημά μου προς την Ινδία είναι αν, δεδομένων των όπλων που διαθέτουμε, υπάρχει η πολυτέλεια κακών υπολογισμών».

Αυτά ήταν τα λόγια του πρωθυπουργού του Πακιστάν Ιμράν Χαν στο αποκορύφωμα της πολεμικής έντασης μεταξύ Πακιστάν και Ινδίας την εβδομάδα που μας πέρασε. Οι δηλώσεις φαίνεται να είναι εξαιρετικές.

Το ζήτημα όμως είναι ότι έκανε αυτές τις δηλώσεις  αφού  το Πακιστάν κατέρριψε δύο ινδικά μαχητικά. Και ότι οι κυβερνήσεις των δύο χωρών δεν έχουν κάνει οτιδήποτε για διευθέτηση των προστριβών που υπάρχουν μεταξύ τους και που πάνε πίσω στο τέλος του μεγάλου πολέμου και ακόμα πιο πριν. Το ζήτημα είναι ποιες δυνάμεις /λόγοι σπρώχνουν προς τις εθνικές εντάσεις και συγκρούσεις και πως ελέγχονται.

Η σύγκρουση Πακιστάν- Ινδίας βάζει επίσης ξανά στην ατζέντα την απειλή των πυρηνικών όπλων -και οι δύο χώρες ανήκουν στην «οικογένεια» των πυρηνικών χωρών.

Σίγουρα, η ινδική κυβέρνηση επιδίωξε τη δημιουργία έντασης. Αυτό κατήγγειλε και η ινδική αντιπολίτευση που υποστήριξε ότι ο πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι, χρησιμοποιεί τις ένοπλες δυνάμεις ως βοήθεια στις επερχόμενες εκλογές, τις οποίες κινδυνεύει να χάσει λόγω της οικονομικής κατάστασης στη χώρα.

Το Κασμίρ ήταν η αφορμή για ακόμα μια φορά. Από το 1947, όταν ο μαχαραγιάς του Κασμίρ επέλεξε να το εντάξει στην Ινδία, η τελευταία και Πακιστάν αναμετρήθηκαν αρκετές φορές. Οι εθνικές εντάσεις και συγκρούσεις όμως τώρα, θα μπορούν πιο εύκολα να ξεφύγουν από κάθε έλεγχο.  Η παγκόσμια κρίση σε εξέλιξη από το 2008, θα δίνει ολοένα και μεγαλύτερη ένταση στις εθνικές προστριβές, σε κάθε σημείο του πλανήτη όπου υπάρχουν.

Το σκηνικό έχει φτιαχτεί και στο Ινδικό Κασμίρ. «Υψηλή ανεργία και παράπονα για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τις δυνάμεις ασφαλείας που αντιμετωπίζουν διαδηλωτές και εξεγερμένους έχουν επιδεινώσει το πρόβλημα». Πολλοί άνθρωποι θέλουν ένωση με το Πακιστάν ή ανεξαρτησία, προσβλέποντας με αυτό τον τρόπο σε καλυτέρευση της ζωής τους. Αυτή η φρούδα ελπίδα θα δίνει έδαφος στον εθνικισμό. Αυτή η φρούδα ελπίδα πρέπει να αντιμετωπιστεί με τον πιο αποφασιστικό τρόπο.

Με την αποκορύφωση της έντασης πριν λίγες μέρες, υπήρχαν στο Πακιστάν σαφείς ενδείξεις για τις δύο πορείες που πάντα προδιαγράφονται σε ανάλογες περιπτώσεις. Ήταν Πακιστανοί πατριώτες που σε πορεία τους κουβαλούσαν πανό με σύνθημα «Συντρίψτε την Ινδία», αφού ήταν σίγουροι ότι είχαν όλα τα δίκαια. Όσο βάρβαρο, απάνθρωπο και άθλιο και αν ακούγεται από μη Πακιστανούς σε όλο τον κόσμο, δεν είναι περισσότερο άθλιο από την πρόσφατη δήλωση του πρώην υπουργού άμυνας της Ελλάδας, Καμμένου, ότι «τα Σκόπια είναι 20 λεπτά δουλειά. Αν αποφασίσει μια ίλη τεθωρακισμένων να περάσει μέσα θα φτάσει στην άλλη πλευρά των Σκοπίων. Θα φτάσει στη Σερβία».  Ούτε περισσότερο άθλιο από τα πιο ακραία συνθήματα που ακούστηκαν από τους Μακεδονομάχους στα πρόσφατα συλλαλητήρια καταδίκης της συμφωνίας των Πρεσπών.

Υπήρξε όμως και μια άλλη πορεία που ζητούσε να αποτραπεί ο πόλεμος και να σταματήσουν εξτρεμιστές Πακιστανοί να κάνουν κακό σε άλλες χώρες αλλά και στο ίδιο το Πακιστάν. Αυτό είναι μια πολλά υποσχόμενη εξέλιξη. Που για να έχει όμως δυνατότητες θα πρέπει απαραίτητα να απλώσει δίκτυα και στην Ινδία, να κερδίσει ολοένα και περισσότερες μάζες στην Ινδία σε κοινούς στόχους.

Ένα παγκόσμιο σκηνικό που προκαλεί τρόμο

Στο Συνέδριο για την Ασφάλεια στο Μόναχο, που έγινε πριν λίγες εβδομάδες και στο οποίο παραβρέθηκαν κυβερνήσεις από πολλές δεκάδες χώρες, ο Γερμανός «οικοδεσπότης» είπε : «Η παγκόσμια τάξη πραγμάτων βρίσκεται σε κρίση». Η μόνη κριτική που μπορεί να γίνει σε αυτό, είναι ότι αποτελεί δήλωση κατώτερη της πραγματικότητας, που θα έκφραζε με περισσότερη ακρίβεια μια δήλωση του είδους, «Μια παγκόσμια βάρβαρη τάξη πραγμάτων βρίσκεται ‘προ των πυλών’».

Με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και την εγκαθίδρυση της ηγεμονίας των ΗΠΑ, ο κόσμος έγινε μάρτυρας της απόλυτης επικράτησης της ωμής βίας, χωρίς κανένα υπολογισμό, χωρίς πολλά προσχήματα.

Η βαρβαρότητα των συγκρούσεων συνεχίζεται από τότε, παίρνει ακόμα πιο τρομακτικές διαστάσεις, αλλά και ξεφεύγει ολοένα και περισσότερο του ελέγχου, ακόμα και από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.

Από το 2008 ο πόλεμος και η βαρβαρότητα του, απομακρύνονται από κάθε έλεγχο. Στον κατάλογο του Αφγανιστάν, Ιράκ αλλά και της αιματοχυσίας στη Βοσνία, Ρουάντα, Σομαλία, της σφαγής των Ταμίλ στη Σριλάνκα και τόσα άλλα, προστέθηκαν και το εκτός κάθε ελέγχου χάος που δημιούργησαν οι δυτικές «ειρηνευτικές» επιχειρήσεις στον Αραβικό κόσμο, με κύρια παραδείγματα τη Λιβύη και τη Συρία.

Η νέα, «ελεγχόμενη» προς το παρόν, έξαρση σε Ινδία και Πακιστάν, προσθέτουν σημαντικά στην δήλωση ότι «Η παγκόσμια τάξη πραγμάτων βρίσκεται σε κρίση», ή, ακόμα καλύτερα, «Μια παγκόσμια βάρβαρη τάξη πραγμάτων βρίσκεται ‘προ των πυλών’».

Το ιδεολογικό στίγμα της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων

Η παγκόσμια τάξη πραγμάτων βρίσκεται σε κρίση, έχοντας ως κύρια πηγή την παγκόσμια κρίση, που ενισχύει αποφασιστικά και η πολιτική των ΗΠΑ, η πολιτική Τράμπ. Στο όνομα του πατριωτισμού –η Αμερική πρώτα, αποτελεί το κύριο σύνθημα του- και της εθνικής κυριαρχίας, έχει ξεκινήσει εμπορικούς πολέμους, με πιο επικίνδυνο αυτόν με την Κίνα. Και έχει φέρει στα όρια τους τις σχέσεις με την ΕΕ, τους πιο παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ. Έχει ξεκινήσει ταυτόχρονα και το ξήλωμα συμφωνιών με τις οποίες είχαν δεσμευτεί οι ΗΠΑ για μείωση ανταγωνισμών και πιο ειρηνική συνύπαρξη. Με πιο επικίνδυνο την αποχώρηση από την συμφωνία με το Ιράν για τα πυρηνικά και την απειλή για οικονομικά μέτρα ενάντια σε όσους δεσμεύονται ακόμα από αυτήν.

Η πολιτική Τράμπ για εθνική κυριαρχία έχει αναπόσπαστο συνοδό της την ενίσχυση της εθνικιστικής και φασιστικής ρητορείας στις ίδιες τις ΗΠΑ, την εξύμνηση των «ιδεωδών του έθνους» την λοιδορία των μειονοτήτων και προσφύγων που αποτελούν τα πιο τραγικά θύματα της παγκόσμιας κρίσης. Εξοπλίζει ιδεολογικά ότι πιο ακραίο και απάνθρωπο και τους δίνει σταδιακά ολοένα και περισσότερο το «ηθικό» δικαίωμα να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους για υπεράσπιση της πατρίδας από «εχθρούς και βαρβάρους».

Αυτή η πολιτική της υπερδύναμης του πλανήτη ενισχύει ταυτόχρονα ανάλογους ηγέτες και κινήματα σε όλο τον κόσμο. Στο παγκόσμιο κλίμα για υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας, το έδαφος θα στρώνεται για επικράτηση εθνικιστικών καθεστώτων, που όσο πιο εθνικιστικά θα είναι, τόσο πιο εύκολα θα μπορούν να είναι και απολυταρχικά- ο εθνικισμός είναι το πιο κατάλληλο έδαφος για απολυταρχικά καθεστώτα, απελευθερώνει τα χέρια τους για κάθε είδους ανομία και παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Είναι μέσα σε αυτό το διεθνές κλίμα που το κράτος του Ισραήλ υποσκάπτει πια εντελώς ανοικτά την δυνατότητα κάθε διευθέτησης του Παλαιστινιακού, περιφρονεί με περισσότερη αλαζονεία από ποτέ κάθε διεθνή έκκληση για ειρήνη, κάθε έκκληση για σταμάτημα της σφαγής των Παλαιστινίων. Είναι μέσα σε αυτό το παγκόσμιο σκηνικό που ό,τι έχει χτίσει ο σύγχρονος «πολιτισμός» ως θεσμούς για διατήρηση τάξης στον πλανήτη, από τα Ηνωμένα έθνη μέχρι το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, χάνουν και τη τελευταία σημασία που μπορεί να είχαν.

Η πολύ προβληματική τάξη πραγμάτων που επικρατούσε, θα διολισθαίνει ολοένα και περισσότερο στη βαρβαρότητα. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, χάνει κάθε νόημα, κάθε αντίκρισμα για τα συμφέροντα και τη ζωή του απλού κόσμου, η πολιτική υπεράσπισης της πατρίδας σε σύγκρουση με τους λαούς με τους οποίους υπάρχουν προστριβές.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια είναι εύκολο οι πολιτικοί και δημοσιογράφοι καριέρες στην Ελλάδα να σηκώνουν τα λάβαρα της εθνικής υπηρηφάνειας, τη στιγμή που διεξάγεται η πιο μεγάλη στρατιωτική άσκηση της Τουρκίας. Είναι εύκολο, αλλά και προσοδοφόρο, να παρουσιάζονται ως η ηρωική φωνή τους έθνους, πάντα από την ασφάλεια της Βουλής και των στούντιο των καναλιών. Δεν έχουν όμως να προσφέρουν ούτε το ελάχιστο στο πώς αντιμετωπίζεται η απειλή της κατάρρευσης της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων, στοιχείο της οποίας θα είναι και η ολοένα μεγαλύτερη όξυνση και στο Αιγαίο.      

Σωτήρης Βλάχος
5 Μαρτίου 2019