ΩΜΗ ΔΥΤΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΥΡΩΠΗ ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΑΜΠ

Οι πρώην αποικιακοί αφέντες της Βενεζουέλας, αυτοί που στήριξαν κάθε στρατιωτική δικτατορία στη Λατινική Αμερική και που ευθύνονται για αμέτρητες στρατιωτικές εισβολές, δίνουν τελεσίγραφα στον εκλεγμένο Πρόεδρο της Βενεζουέλας για να «αποκαταστήσει» τη δημοκρατία

Οι Δυτικοί προστάτες της Δημοκρατίας

Η αντιπολίτευση στη Βενεζουέλα με επικεφαλή το Γκουαϊδό που αυτοανακηρύχτηκε Πρόεδρος, και με την πλήρη στήριξη των ΗΠΑ αλλά και της ΕΕ από το απόγευμα της Πέμπτης, συνέχισε την οργάνωση διαδηλώσεων με αίτημα την παραίτηση Μαδούρο.

Επανειλημμένα ΗΠΑ και σύμμαχοι μαζί με την αντιπολίτευση της Βενεζουέλας, προσπάθησαν να ανατρέψουν τους εκλεγμένους Προέδρους της χώρας την τελευταία εικοσαετία.

Το 2002 προσπάθησαν να ανατρέψουν τον τότε Πρόεδρο Τσάβεζ με στρατιωτικό πραξικόπημα. Και από τότε δεν σταμάτησαν να κάνουν ότι μπορούν για να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα μέσα από οικονομικές κυρώσεις, χρηματοδότηση της αντιπολίτευσης και κάθε είδους καμπάνιας δυσφήμησης της χώρας.

Τώρα «ανακηρύσσουν» Πρόεδρο, λιγότερο από χρόνο από τότε που ο λαός της χώρας έκλεξε άλλο.

Η διαχρονική στήριξη της Δύσης στην αντιπολίτευση, τίποτε δεν έχει να κάνει με προσπάθεια αποκατάστασης της δημοκρατίας. Έχει να κάνει με το γεγονός ότι από την εποχή της κυβέρνησης Τσάβεζ έχασαν τον έλεγχο της παραγωγής πετρελαίου από μια κυβέρνηση που έκανε σημαντικές παραχωρήσεις στα λαϊκά στρώματα,

Έχει να κάνει με την απόλυτη έχθρα τους απέναντι σε κάθε τέτοια κυβέρνηση.

Η στρατιωτική επέμβαση στο τραπέζι

Σε δημοσιογραφική διάσκεψη για να ανακοινωθούν οι κυρώσεις των ΗΠΑ κατά της Βενεζουέλας, οι κάμερες κατέγραψαν μια σελίδα από τις σημειώσεις του συμβούλου Ασφαλείας Τζ. Μπόλτον: «5.000 στρατιώτες στην Κολομβία». Όταν ρωτήθηκε σχετικά ο υπεύθυνος της αμερικανικής κυβέρνησης για τη Λατινική Αμερική, Μαουρίσιο Κλαβέρ Καρόνε, απάντησε ότι «όλες οι επιλογές βρίσκονται στο τραπέζι για την κρίση στη Βενεζουέλα και, ειδικότερα, για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα στα σύνορα της Κολομβίας με τη χώρα αυτή».

Δεν χωρεί αμφιβολία ότι αυτό που σήμερα συμβαίνει είναι μια ακόμα προσπάθεια ανατροπής εκλεγμένης κυβέρνησης με κάθε μέσο, με στόχο τον έλεγχο του ορυκτού πλούτου από τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα που ορίζουν τις τύχες του πλανήτη.

Ένα σημαντικό μέρος του λαού τοποθετείται ευνοϊκά απέναντι στο πολιτικό πραξικόπημα που έχει συντελεστεί και αυτό δεν είναι τυχαίο. Η Βενεζουέλα βρίσκεται σε βαθειά κρίση και μεγάλα τμήματα του πληθυσμού σε φτώχεια και στέρηση, κάτι που επίσης δεν είναι τυχαίο.

Ο Τσάβεζ είχε καταφέρει στις αρχές του 21ου αιώνα να κάνει ουσιαστική λαϊκή πολιτική που ανακούφισε εκατομμύρια ανθρώπους, στηριγμένος πάνω στις σημαντικές δυνατότητες που του έδινε η παραγωγή πετρελαίου.

Το διεθνές κεφάλαιο όμως, σε συνεργασία με το ντόπιο και σε συνδυασμό με την παγκόσμια κρίση, έχουν προκαλέσει οικονομική ασφυξία στη χώρα. Και έβαλαν τέρμα στα όνειρα Τσάβεζ ότι μπορούσε να ικανοποιεί το λαό του κόντρα στις διαθέσεις του διεθνούς κεφαλαίου και κόντρα στις επιταγές μιας παγκόσμιας κρίσης.

Όσες καλές προθέσεις και να έχει η σημερινή κυβέρνηση Μαδούρο, τις δυνατότητες της για οτιδήποτε υποσκάπτει το διεθνές κεφάλαιο και η παγκόσμια κρίση. Όπως τις υποσκάπτουν και οι κινήσεις απελπισίας του ίδιου του Μαδούρο. Ενώ έκανε διεθνή καταγγελία για τις αμερικανικές επεμβάσεις στη Βενεζουέλας, ενώ προειδοποίησε τη Δύση ότι αν τολμήσουν να βάλουν χέρι στα πετρέλαια της χώρας θα έχουν να αντιμετωπίσουν ένα νέο Βιετνάμ, την ίδια στιγμή δήλωνε ότι επιζητεί «ισότιμο διάλογο»  τόσο με την αμερικανική κυβέρνηση όσο και με την αντιπολίτευση, «για να υπάρξει ειρήνη και συνεννόηση».

«Όλα αυτά τα χρόνια, προσπαθώ να ανοίξω διάλογο σε προσωπικό επίπεδο. Όμως ο Μπόλτον δεν θέλει να συμβεί αυτό και εμποδίζει τον Τραμπ να δεχτεί. Αυτές τις πληροφορίες έχω».  

Οι ευθύνες της Αριστεράς

Κάτω από την πίεση της σημερινής πολιτικής κρίσης, ο Μαδουρο αναζητεί σωτηρία στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που θα υπήρχαν δυνατότητες.

Ανατροπή στους σχεδιασμούς των πολιτικών εκπροσώπων του διεθνούς κεφαλαίου δεν μπορεί να επέλθει μέσα από διάλογο μαζί τους τη στιγμή που βρίσκεται σε εφαρμογή πολιτικό πραξικόπημα και προγραμματίζεται στρατιωτικό. Ανατροπή στους σχεδιασμούς τους μπορεί να επέλθει μέσα από κάλεσμα στους λαούς, τα κινήματα και τις αριστερές πολιτικές δυνάμεις της Λατινικής Αμερικής, της Αμερικανικής Ηπείρου, του κόσμου, για αντίσταση.

Αυτός πρέπει να είναι και ο προσανατολισμός της αριστεράς και των κινημάτων παγκόσμια –ολόψυχη συμπαράσταση στη κυβέρνηση και στο λαό της Βενεζουέλας. Τα πολλά προβλήματα της κυβέρνησης όπως και η διαφθορά, δεν μπορούν να αποτελούν εμπόδια στην σύμπτυξη μετώπου στήριξης της χώρας και του λαού ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Μέχρι τη στιγμή που αυτό το κείμενο στάλθηκε για εκτύπωση, αυτό που γνωρίζαμε ήταν ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να διαφοροποιηθεί από το Δυτικό μέτωπο και την επίσημη Ευρωπαϊκή στάση, χωρίς όμως να καταδικάσει την απροκάλυπτη παρέμβαση ΗΠΑ και ΕΕ.

 Ο αναπληρωτής ΥΠΕΞ, Γ. Κατρούγκαλος, δήλωσε ότι η κυβέρνηση «στηρίζει τη δημοκρατία και επιδιώκει την αποκατάσταση της κοινωνικής ειρήνης σε μια πολύ πολωμένη κοινωνία, σ' ένα πολύ πολωμένο πολιτικό σύστημα» μέσω διαλόγου.

Η κυβέρνηση, συνέχισε, θα επιδιώξει να είναι «η ΕΕ πρωταγωνίστρια για την ειρήνη και να μην είναι παράγοντας που θα επιδεινώνει και δεν θα επιλύει τα προβλήματα, όπως πολλές φορές έχουμε δει δυστυχώς να συμβαίνει σε άλλες χώρες του κόσμου».

Τη στιγμή όμως εξέλιξης πολιτικού πραξικοπήματος και πιθανού στρατιωτικού, τέτοιες δηλώσεις είναι πολύ κατώτερες των περιστάσεων, αφήνουν απρόσβλητους τους διεθνείς συνωμότες και αποπροσανατολισμένο το διεθνές κίνημα.

Τα καθήκοντα της αριστεράς που απορρέουν από την κρίση στη Βενεζουέλα, πάνε όμως πολύ πιο πέρα από την απλή καταδίκη της ιμπεριαλιστικής επέμβασης, που ακόμα και αυτή δεν μπόρεσε να αρθρώσει η κυβέρνηση Σύριζα. Για ακόμα μια φορά η ζωή «βοά», αναδεικνύοντας τις δυνατότητες του διεθνούς κεφαλαίου να επιφέρει στραγγάλισμα των οικονομιών των χωρών που του αντιστέκονται και ένα σωρό δεινά στους λαούς. Αναδεικνύει την ματαιοπονία οποιασδήποτε απομονωμένης εθνικής προσπάθειας να βάλει τέλος στους σχεδιασμούς τους.

Πέρα λοιπόν από την καταδίκη του ιμπεριαλισμού και του διεθνούς κεφαλαίου, επιβάλλεται να απαντηθεί το αμείλικτο ερώτημα της εποχής:

Πως αυτοί αντιμετωπίζονται και πως αποτρέπεται η δυνατότητα του διεθνούς κεφαλαίου να ορίζει τις μοίρες των λαών;

Σωτήρης Βλάχος
3 Φεβρουαρίου 2019