ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

Πρωταγωνιστής ξανά ο Κυριάκος Μητσοτάκης

Σε προδότες αναφέρθηκε μέσα στην ελληνική Βουλή ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης. Μόνο που είναι μέσα στους γραφτούς αλλά και άγραφους νόμους κάθε λαού ο τρόπος με τον οποίο οι προδότες αντιμετωπίζονται. Μέσα από τη Βουλή λοιπόν, φρόντισε την εβδομάδα που πέρασε να στείλει ξανά το μήνυμα σε κάθε γωνία της Ελλάδας ότι οι βρικόλακες του παρελθόντος, ότι πιο εθνικιστικό και μισαλλόδοξο υπάρχει, έχουν τον λόγο.

Οπλίζεται ξανά το χέρι της Χρυσής Αυγής η οποία κάνει ακόμα μια πολιτική νίκη με πρωταγωνιστή ξανά τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τη Χρυσή Αυγή εξοπλίζουν μαζί του και όλα τα μμε που ποντάρουν σε ακροαματικότητα πουλώντας πατριωτισμό, χωρίς να τσιγκουνεύονται να χρησιμοποιήσουν οποιαδήποτε κατηγορία.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η ηγεσία του ΚΚΕ κρατά ίσες αποστάσεις για ακόμα μια φορά. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, το ΚΚΕ καταδικάζει τη συμφωνία και μιλά «για σκυλοκαβγάδες στη Βουλή», τοποθετώντας Σύριζα και Νέα Δημοκρατία στο ίδιο καζάνι. Χωρίς να δώσει ούτε μια απάντηση στον εθνικιστικό οχετό της Νέας Δημοκρατίας.

Καταγγέλλει τη συμφωνία ως εχθρική για τα συμφέροντα και των δύο λαών, γιατί ενισχύει το ΝΑΤΟ στην περιοχή και συντηρεί σπέρματα αλυτρωτισμού. Τα οποία υπάρχουν, σύμφωνα με το ΚΚΕ, μόνο στα Σκόπια. Οι δύο λαοί κινδυνεύουν μόνο από τον σκοπιανό αλυτρωτισμό. Μόνο Σκοπιανό αλυτρωτισμό βλέπει το ΚΚΕ, που ουσιαστικά προειδοποιεί τα Σκόπια, όχι τους εθνικιστές των Σκοπίων, αλλά όλο των λαό, ότι θα βρουν το ΚΚΕ μπροστά τους.

Από το γεγονός όμως και μόνο ότι εθνικισμός και φασισμός και στις δύο πλευρές καταδικάζουν τη συμφωνία με τον πιο έντονο τρόπο, δείχνει ότι η συμφωνία κινείται προς την σωστή κατεύθυνση. Οκτώ βουλευτές του Σκοπιανού εθνικιστικού κόμματος VMRO αποχώρησαν από την συζήτηση για τη συμφωνία, μην μπορώντας να ανεχτούν τον «εθνικό εξευτελισμό» που αυτή συνεπάγεται. Στήνεται ολόκληρη ιστορία για αλυτρωτισμό από τον οποίο κινδυνεύει η εθνική κυριαρχία. Στήνεται ένα τέτοιο σκηνικό για μια ομάδα πληθυσμού που για αιώνες τώρα μιλά μια γλώσσα που η ίδια ονομάζει μακεδονική. 

Αντί η αριστερά να αντιμετωπίζει αυτή την κατάσταση, την σεκοντάρει. Με επιχειρήματα όπως, «η προβληματικότητα αυτών των ρυθμίσεων στην γλώσσα και στην ιθαγένεια των πολιτών της γείτονος μπορεί να γίνει αφορμή ανεπιθύμητων εξελίξεων στο μέλλον».

Ανεπιθύμητες εξελίξεις όμως θα έχουν τη δυνατότητα να υπάρξουν, όσο οι κάτοικοι της «Βόρειας Μακεδονίας» νοιώθουν να αντιμετωπίζονται ως εχθροί στο σύνολο τους, από ένα συμπαγές «ελληνικό στρατόπεδο». Και όσο η ελληνική αριστερά εκπαιδεύει το ελληνικό ακροατήριο με αυτό τον τρόπο.

Μια τέτοια στάση ενισχύει τον σκοπιανό εθνικισμό αλλά και τον ελληνικό. Ενισχύει όσους θα χάνουν το εσωτερικό παιγνίδι ως αποτέλεσμα των πολιτικών λιτότητας που εφαρμόζουν και ο εθνικισμός θα παραμένει το όπλο τους για να ελέγξουν την κατάσταση. Αυτό το δράμα θα παίζεται στην παγκόσμια σκηνή. Όσο η κρίση συνεχίζεται, ο εθνικισμός και φασισμός, οι αναπόφευκτες εκφράσεις της εθνικής αντιπαράθεσης που η κρίση θα οξύνει, θα είναι το όπλο ενάντια στα κινήματα του κόσμου, των λαών.

Υπάρχει κριτική που μπορεί και πρέπει να γίνει από την αριστερά στη συμφωνία των Πρεσπών. Ότι είναι μεγάλοι οι περιορισμοί της όσον αφορά τη διατήρηση της ειρήνης μεταξύ των δύο λαών, αφού αυτή γίνεται μέσα στα πλαίσια του ΝΑΤΟ.

Είναι καθήκον κάθε αριστερής δύναμης να τονίσει με τον πιο εμφαντικό τρόπο ότι η συμφωνία των Πρεσπών δεν διασφαλίζει την ειρήνη μακρόχρονα, όσα ζούμε σε ένα παγκόσμιο καπιταλιστικό περιβάλλον που μέσα στην κατάρρευση του θα εντείνει τους εθνικούς ανταγωνισμούς. Όσο αυτή η κατάρρευση θα δίνει όπλα και στον σκοπιανό εθνικισμό που όμως δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από μια ελληνική αριστερά που έρχεται σε αντιπαράθεση με ένα ολόκληρο έθνος ως υπερασπιστής των ελληνικών «κυριαρχικών δικαιωμάτων».

Η κριτική που μπορεί και πρέπει να εξασκεί η αριστερά στην κυβέρνηση, είναι ότι δεν αρκεί η βεβαίωση στην προσήλωση της για τήρηση της συμφωνίας για να διασφαλιστεί η ειρήνη, όσες φορές και να την επαναλάβει.

Το καθήκον της ελληνικής αριστεράς, το πιο σημαντικό και ελάχιστο καθήκον, είναι η σύμπτυξη κοινού μετώπου δράσης. Η σύνταξη κοινής διακήρυξης με ότι αριστερές δυνάμεις των Σκοπίων μπορεί, για τα κοινά καθήκοντα των κινημάτων των δύο χωρών στην αντιμετώπιση του εθνικισμού /φασισμού και του πολέμου.

Το έδαφος για κοινή δράση της αριστεράς σε όλα τα επίπεδα, ετοιμάζει η ίδια κρίση. Στην Αλβανία μόνο υπήρξαν αντικυβερνητικές διαδηλώσεις την εβδομάδα που μας πέρασε στημένες πάνω στη μεγάλη φορολογία για τα λαϊκά στρώματα, τις ακριβές τιμές των καυσίμων και του ρεύματος.

Δημιουργείται παντού το πιο πρόσφορο έδαφος για να μπορέσει η αριστερά ενωμένη σε κοινούς στόχους να πάρει τον έλεγχο της κατάστασης. Δημιουργείται το πιο πρόσφορο έδαφος για την αριστερά, που αν όμως δεν το εκμεταλλευτεί θα μετατραπεί στο πιο πρόσφορο έδαφος για τον φασισμό και τον πόλεμο, μέσα από την απελπισία στην οποία θα βυθίζονται οι πλατιές μάζες ολοένα και περισσότερο.

Αυτή είναι η μόνη κατεύθυνση πάνω στην οποία μπορεί να κινηθεί η ελληνική αριστερά, αν είναι να αντιμετωπιστεί ο σκοπιανός και ελληνικός αλυτρωτισμός.

Δεν μπορεί η απάντηση της ελληνικής αριστεράς μέσα στη Βουλή να είναι το όχι, από την στιγμή που το θέμα τέθηκε για ψηφοφορία από την ελληνική δεξιά μέσα σε εμφυλιοπολεμικό κλίμα, μέσα σε κλίμα άκρατου εθνικισμού, όπου η δεξιά χρησιμοποιεί την κατηγορία της προδοσίας, την κατηγορία που ιστορικά χρησιμοποίησε στους διωγμούς της ενάντια στην αριστερά. 

Ούτε οι ίσες αποστάσεις κάνουν τη στάση της ελληνικής αριστεράς λιγότερο προβληματική και επικίνδυνη.

Η ειρήνη, συνεργασία και σταθερότητα στα Βαλκάνια δεν εξυπηρετείται με την καταψήφιση της συμφωνίας, αλλά με ακριβώς το αντίθετο.

Μπροστά σε ένα σκηνικό που η ελληνική δεξιά βρήκε την ευκαιρία με την περίπτωση του σκοπιανού να στήσει, δίνοντας βήμα και λόγο σε ότι πιο σκοτεινό και εθνικιστικό, για να μπορεί να αντιμετωπίσει το κίνημα, την αριστερά και την αντίδραση στα μνημόνια, η στάση γενικά της αριστεράς είναι πολύ κατώτερη των περιστάσεων.

Σωτήρης Βλάχος
18 Δεκεμβρίου 2018