ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΟΥ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΣΤΟ ΣΥΡΙΖΑ (4ο Μέρος)

Σκοπιανό –Για ακόμα μια φορά εκτός μάχης το ΚΚΕ

Εκτός μάχης και χωρίς πρόταση βρίσκεται κατά κανόνα η ηγεσία του ΚΚΕ, παρά τις αλήθειες που βρίσκονται στην κριτική του. Εκτός μάχης και χωρίς πρόταση βρέθηκε με το δημοψήφισμα, εκτός μάχης και χωρίς πρόταση βρέθηκε σε ένα σωρό ζητήματα από τότε. Εκτός μάχης βρέθηκε και στην κρισιμότατη ψηφοφορία στην Βουλή, όταν η Νέα Δημοκρατία έβαζε πρόταση μομφής ενάντια στην κυβέρνηση Σύριζα σε σχέση με το Σκοπιανό.

Ανασύροντας από τα ντουλάπια της όλους τους βρικόλακες του παρελθόντος, δημιουργώντας εμφυλιοπολεμικό κλίμα, δεν δίστασαν να ανασύρουν όσο εθνικιστικό οχετό διαθέτουν.  Δεν δίστασαν να μιλήσουν για προδοσίες, όταν τίποτε διαφορετικό δεν συμφωνούσε η σημερινή Κυβέρνηση από ότι εδώ και δεκαετίες διαπραγματεύονταν και αποδέχονταν όλες οι Νεοδημοκράτικες κυβερνήσεις - συμπεριλαμβανομένου και του Σαμαρά που στις προγραμματικές δηλώσεις του το 2012 τόνιζε πως η θέση του είναι σύνθετη ονομασία. Δεν δίστασαν να κτίσουν το κλίμα μέσα στο οποίο η Χρυσή Αυγή μέσω Μπαρπαρούση κάλεσε

«τη στρατιωτική ηγεσία της χώρας να σεβαστεί τον όρκο της. Να συλλάβει τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσρίπρα, τον Πάνο Καμένο και τον Προκόπη Παυλόπουλο, για να αποτραπεί αυτή η προδοσία».

Ανάλογες δηλώσεις επεκτάθηκαν και στον ίδιο το χώρο της Νέας Δημοκρατίας. Με κλασσικό δείγμα τον Χρήστο Πριονίδη, πρώην πρόεδρο της δημοτικής οργάνωσης ΝΔ Ελευθερών και δημοτικό σύμβουλο Παγγαίου, να καλεί 

«Να σταμπάρουμε ποια είναι τα μαγαζιά των Αριστερών, να πάμε να τα σπάσουμε. Όπως έκαναν κι αυτοί στην Αθήνα. Να σταμπάρουμε ποια είναι τα αυτοκίνητα των Αριστερών, να πάμε να τα σπάσουμε. Όπως έκαναν αυτοί στην Αθήνα. Να δούνε πόσα απίδια έχει ο σάκος».

Μέσα σε αυτό το κλίμα ηγεσία του ΚΚΕ επέλεξε να τηρήσει αποχή, να μείνει εκτός μάχης για ακόμα μια φορά. Κράτησε ίσες αποστάσεις. Δεν σκέφτηκαν καν τον απλό κόσμο του Σύριζα, αλλά και το δικό τους κόσμο, τις επιθέσεις και πίεση που αυτός ο κόσμος θα δέχθηκε από ότι πιο θρασύ και ξεδιάντροπο από τους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας και του φασισμού.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, το μόνο που βρήκε να πει ο ΓΓ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, είναι ότι, ακόμα κι αν λυθεί το θέμα της ονομασίας, «μπορεί να υπάρχει αλυτρωτισμός, εθνικιστικές εξάρσεις κατά διαστήματα από την πλευρά των Σκοπίων» -οπόταν αυτό δικαιολογεί την αποχή.

Ο ΓΓ του ΚΚΕ μίλησε για αλυτρωτισμό των Σκοπίων για ακόμα μια φορά, χωρίς να κάνει αναφορά στον Ελληνικό αλυτρωτισμό. Δεν είδε και δεν άκουσε για ελληνικό αλυτρωτισμό – του οποίου, είμαστε σίγουροι, από τα πρώτα θύματα θα είναι και κόσμος του ΚΚΕ, αν κάποτε αποκτήσουν τη δύναμη και την ευκαιρία. Πρόβλεψε και άλλα πολλά ο ΓΓ του ΚΚΕ, υπόθαλψη του εθνικισμού, πολέμους, προσαρτήσεις. Αυτό που δεν μας εξήγησε, είναι πώς η αποχή στη Βουλή μπροστά στην ακραία εθνικιστική, εμφυλιοπολεμική μομφή, που συνεπήρε τη Χρυσή Αυγή, βοηθά να αποτραπούν όλα αυτά. Και τι μήνυμα στέλνουν στο λαό της γειτονικής χώρας οι ίσες αποστάσεις που κράτησε μπροστά στην ακραία εθνικιστική μομφή.

Η συμφωνία πάνω στο Σκοπιανό είναι προς την κατεύθυνση αποπυροδότησες των εθνικιστικών εντάσεων μεταξύ των δύο λαών. Που στα σίγουρα όμως εμπεριέχει περιορισμούς, σημαντικούς περιορισμούς που οριοθετεί το γεγονός ότι όλα αυτά γίνονται μέσα στα πλαίσια του ΝΑΤΟ αλλά και του καπιταλισμού σε κρίση. Και αυτό είναι το σημείο στο οποίο το ΚΚΕ δικαιολογείτο, είχε χρέος να κάνει κριτική. Να αναφερθεί στην ανεπάρκεια του πλαισίου, στο ότι όσο υπάρχει ιμπεριαλισμός και εθνικοί ανταγωνισμοί για οικονομική επιβίωση, ειδικά σε εποχές κρίσης, τόσο ο εθνικισμός θα τροφοδοτείται. Και είναι χρέος των δύο λαών να μην σταθούν απλά στη συμφωνία, αλλά να πάρουν τα πράγματα ακόμα παρακάτω.

Δεν εξαλείφει η συμφωνία τις δυνατότητες εθνικών τριβών και συγκρούσεων όσο ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός μένει ανέπαφος. Και θα παραμένει ανέπαφος όσο οι μητροπόλεις του καπιταλισμού παραμένουν ανέπαφες.

Εθνικιστική κατρακύλα των υπολοίπων

Ακόμα πιο προβληματική και επικίνδυνη στο ζήτημα της συμφωνίας για το Μακεδονικό ήταν, και πάλιν με εξαίρεση τον Βαρουφάκη, η αντιπολίτευση που προέρχεται από τον Σύριζα.

«‘Επικοινωνιακή φιέστα’ στις Πρέσπες Ετοιμάζουν Τσίπρας και Ζάεφ…».

Αυτό μόνο είδε η ΛαΕ. Τη «φιέστα» που θα επιτρέψει την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ, και όχι την αντίδραση που με τόσο θράσος και δίψα για εκδίκηση σήκωνε κεφάλι στην Ελληνική κοινωνία.

«Αν η Βουλή απορρίψει την πρόταση μομφής της ΝΔ, τότε ο Αλέξης Τσίπρας θα βρει αφορμή για να ισχυριστεί ότι η Βουλή νομιμοποίησε την απαράδεκτη και βλαπτική για τα εθνικά μας συμφέροντα νατοϊκή συμφωνία…» (Λαφαζάνης)

Αν είναι δυνατό! Για υπερψήφιση της πρότασης της Νέας Δημοκρατίας κάλεσε ο Λαφαζάνης, μιας πρότασης που τέτοιο ενθουσιασμό προκάλεσε στη Χρυσή Αυγή που πραγματικά ξεσάλωσε και μέσα στη Βουλή με τον Μπαρμπαρούση και έξω από αυτήν.

“Η συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ είναι μια συμφωνία που επιδιώκει να μετατρέψει τη γειτονική χώρα σε πολιτικο-στρατιωτικό ευρωατλαντικό οικόπεδο και τα Βαλκάνια σε κηδεμονευόμενη αποικιακή ζώνη» (Λαφαζάνης).

Πως εμποδίζεται όμως ένας τέτοιος ιμπεριαλιστικός σχεδιασμός; Με την αντιπαράθεση με τον ιμπεριαλισμό αλλά και με το γειτονικό έθνος; Μα πάνω στην αντιπαράθεση των εθνών, στο «διαίρει και βασίλευε» βρίσκεται το πιο σημαντικό στήριγμα του ιμπεριαλισμού. Ακόμα και να θεωρούσαμε ότι ολόκληρος ο γειτονικός λαός είναι ταυτισμένος με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια σε μια συνομωσία εναντίων του έθνους μας, μια μάχη εναντίων όλων θα ήταν εντελώς καταδικασμένη, «πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας».

Μια τέτοια μάχη είναι εντελώς καταδικασμένη σε αποτυχία, είναι εκτός κοινής λογικής, ακόμα και να θεωρούσαμε ότι είναι εντός του ρόλου της αριστεράς –που δεν είναι. Ο καπιταλισμός σε κρίσει θα οξύνει τις εθνικές αντιπαραθέσεις, που νομοτελειακά θα οδηγούν σε πολέμους. Ότι πιο ακραίο στους κόλπους της δεξιάς θα ηγείται αυτής της πορείας. Ο ρόλος της αριστεράς θα είναι να αποτρέψει τέτοιες εξελίξεις με κάθε τρόπο, με ότι αυτό συνεπάγεται. Δεν μπορούμε να σκεφτούμε οτιδήποτε άλλο που να ορίζει με περισσότερη συντομία αλλά και ακρίβεια τον ρόλο της αριστεράς πάνω στο εθνικό ζήτημα.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει, κατά την άποψη μας, χάσει κάθε μέτρο, ειδικά πάνω σε αυτό το ζήτημα.

«Την ώρα μιας ακόμη μεγάλης προδοσίας… εκείνοι που διέπραξαν την μεγαλύτερη -μέχρι τότε- προδοσία, τον Ιούλιο του 2015 και ξεπούλησαν το ΟΧΙ του λαού κι ολόκληρη τη χώρα, φωνάζουν σήμερα «πιάστε τον προδότη» (Ζωή Κωνσταντοπούλου).

Δεν δικαιούνται, σύμφωνα με την Κωνσταντοπούλου, οι "πιο μεγάλοι προδότες" να φωνάζουν «πιάστε τον προδότη». Εξισώνει τον Χρυσαυγίτη Μπαρμπαρούση, μέλος εγκληματικής οργάνωσης, με την κυβέρνηση Σύριζα. Και μπερδεύει με τον πιο ανεπίτρεπτο τρόπο για έναν αριστερό, τη ταξική συνθηκολόγηση του 2015 με το θέμα της ονομασίας των ΠΓΔΜ.

«Η Χρυσή Αυγή αποδείχθηκε χρυσός σύμμαχος για το σύστημα Τσίπρα, που με τη σειρά του τους στηρίζει» (Κωνσταντοπούλου).

Λυπούμαστε πολύ αλλά χρυσός σύμμαχος για το «σύστημα» Τσίπρα, για την ίδια την Τρόικα και τους δανειστές, είναι μια τέτοιου είδους αριστερή αντιπολίτευση. Χρυσός σύμμαχος για το «σύστημα» Τσίπρα στην αδιέξοδη πολιτική του, είναι η επιφανειακή συνθηματολογία στο ζήτημα των μνημονίων και δυνατοτήτων εξόδου από την κρίση, με την οποία ασχοληθήκαμε στα τρία προηγούμενα κείμενα μας. Και η δεξιά, εθνικιστική, έξω από κάθε μέτρο, βασισμένη σε εμπάθεια και όχι στέρεες πολιτικές εκτιμήσεις κριτική πάνω στο εθνικό ζήτημα.

Σωτήρης Βλάχος
10 Οκτωβρίου 2018