ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΕΜΦΥΛΙΟΠΟΛΕΜΙΚΟ ΚΛΙΜΑ ΑΠΟ ΤΗ Ν.Δ. ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙ – ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ

Σε άρθρο μας της περασμένης Κυριακής τονίζαμε ότι επάνοδος της Νέας Δημοκρατίας στην εξουσία θα ήταν ένα εφιαλτικό σενάριο, με την ύπαρξη εμφυλιοπολεμικου κλίματος να είναι πιο έντονη από οποτεδήποτε στη μεταπολίτευση.

Με αφορμή τη συμφωνία για το Σκοπιανό και την ονομασία του γειτονικού κράτους, η Νέα Δημοκρατία έκανε ακριβώς αυτό. Δεν δίστασε να ανασύρει όσο εθνικιστικό οχετό διαθέτει και να δημιουργήσει εμφυλιοπολεμικό κλίμα.

Δεν δίστασαν να μιλήσουν για προδοσίες, όταν τίποτε διαφορετικό δεν συμφωνούσε η σημερινή Κυβέρνηση από ότι εδώ και δεκαετίες διαπραγματεύονταν και αποδέχονταν όλες οι Νεοδημοκράτικες κυβερνήσεις -συμπεριλαμβανομένου και του Σαμαρά που στις προγραμματικές δηλώσεις του το 2012 τόνιζε πως η θέση του είναι σύνθετη ονομασία.
Δεν δίστασαν να κτίσουν το κλίμα μέσα στο οποίο η Χρυσή Αυγή μέσω Μπαρπαρούση κάλεσε «τη στρατιωτική ηγεσία της χώρας να σεβαστεί τον όρκο της. Να συλλάβει τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσρίπρα, τον Πάνο Καμένο και τον Προκόπη Παυλόπουλο, για να αποτραπεί αυτή η προδοσία».

Ανάλογες δηλώσεις επεκτάθηκαν και στον ίδιο το χώρο της Νέας Δημοκρατίας. Με κλασσικό δείγμα τον Χρήστο Πριονίδη, πρώην πρόεδρο της δημοτικής οργάνωσης ΝΔ Ελευθερών και δημοτικό σύμβουλο Παγγαίου, να καλεί «Να σταμπάρουμε ποια είναι τα μαγαζιά των Αριστερών, να πάμε να τα σπάσουμε. Όπως έκαναν κι αυτοί στην Αθήνα. Να σταμπάρουμε ποια είναι τα αυτοκίνητα των Αριστερών, να πάμε να τα σπάσουμε. Όπως έκαναν αυτοί στην Αθήνα. Να δούνε πόσα απίδια έχει ο σάκος».

Είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας η εκτίμηση ότι η λυσσαλέα επίθεση Νέας Δημοκρατίας, που ξύπνησε τους «δράκουλες» του παρακράτους, ήταν «παιγνίδι» συμφωνημένο με την κυβέρνηση, ή ότι συνειδητά η Νέα Δημοκρατία εξυπηρετούσε την κυβέρνηση.

Η Νέα Δημοκρατία θέλει αυτή την κυβέρνηση συνεχώς στην γωνιά, για να είναι όσο το δυνατό περισσότερο υποχείριο αυτής και του μεγάλου κεφαλαίου.

Η Νέα Δημοκρατία θέλει με αυτή της την λυσσαλέα επίθεση, να συσπειρώσει ότι πιο σκοτεινές δυνάμεις υπάρχουν στο χώρο της. Και να ενισχύει συνεχώς το κλίμα εθνικιστικής υστερίας – το καλύτερο περιβάλλον για να περνούν τα μνημόνια, να συντριβεί το κίνημα και να είναι πολύ πιο εφικτή μια στρατιωτική δικτατορία όταν το φέρει η ώρα Η έκκληση Μπαρμπαρούση δεν πρέπει να εκτιμηθεί απλά σαν εμμονή ενός φασίστα.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, το ΚΚΕ επέλεξε να απέχει από τη ψηφοφορία στη Βουλή. Και ο ΓΓ του «πρόβλεψε» ότι, ακόμα κι αν λυθεί το θέμα της ονομασίας, «μπορεί να υπάρχει αλυτρωτισμός, εθνικιστικές εξάρσεις κατά διαστήματα από την πλευρά των Σκοπίων».
Ο ΓΓ του ΚΚΕ μιλά για αλυτρωτισμό των Σκοπίων για ακόμα μια φορά, χωρίς να κάνει αναφορά στον Ελληνικό αλυτρωτισμό.

Δεν είδε και δεν άκουσε για ελληνικό αλυτρωτισμό – του οποίου, είμαστε σίγουροι, από τα πρώτα θύματα θα είναι και κόσμος του ΚΚΕ, αν και κάποτε αποκτήσουν τη δύναμη και την ευκαιρία.

Δεν μπόρεσε να δει ο ΓΓ του ΚΚΕ το τέρας που εδώ και καιρό κτίζεται; Αυτά που έγιναν στην Ελληνική κοινωνία τις τελευταίες μέρες;

Πάνω στις συνεχείς ήττες της τάξης κτίζει ο εθνικισμός και ο φασισμός, προετοιμάζοντας για τα πιο συντριπτικά κτυπήματα εναντίων της αριστεράς και του κινήματος.

Πρόβλεψε και άλλα πολλά ο ΓΓ του ΚΚΕ, υπόθαλψη του εθνικισμού, πολέμους, προσαρτήσεις. Αυτό που δεν μας εξήγησε, είναι πώς η αποχή στη Βουλή μπροστά στην ακραία εθνικιστική, εμφυλιοπολεμική μομφή, που συνεπήρε τη Χρυσή Αυγή, βοηθά να αποτραπούν όλα αυτά. Και τι μήνυμα στέλνουν στο λαό της γειτονικής χώρας οι ίσες αποστάσεις που κράτησε μπροστά στην ακραία εθνικιστική μομφή.

Ήταν χρέος κάθε αριστερής πολιτικής δύναμης να καταψηφίσει την πρόταση μομφής της Νέας Δημοκρατίας.

Στην περίπτωση της ΛαΕ, η στάση ήταν ακόμα πιο προβληματική.

«Αν η Βουλή απορρίψει την πρόταση μομφής της ΝΔ, τότε ο Αλέξης Τσίπρας θα βρει αφορμή για να ισχυριστεί ότι η Βουλή νομιμοποίησε την απαράδεκτη και βλαπτική για τα εθνικά μας συμφέροντα νατοϊκή συμφωνία…» (Λαφαζάνης)

Αν είναι δυνατό! Κάλεσε ο Λαφαζάνης για υπερψήφιση της πρότασης της Νέας Δημοκρατίας, μιας πρότασης που τέτοιο ενθουσιασμό προκάλεσε στη Χρυσή Αυγή που πραγματικά ξεσάλωσε και μέσα στη Βουλή με τον Μπαρμπαρούση και έξω από αυτήν.

“Η συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ είναι μια συμφωνία που επιδιώκει να μετατρέψει τη γειτονική χώρα σε πολιτικο-στρατιωτικό ευρωατλαντικό οικόπεδο και τα Βαλκάνια σε κηδεμονευόμενη αποικιακή ζώνη» (Λαφαζάνης).

Δεν έχουμε αμφιβολία ότι ο στόχος των ιμπεριαλιστών είναι να μετατρέψουν «τη γειτονική χώρα σε πολιτικο-στρατιωτικό ευρωατλαντικό οικόπεδο και τα Βαλκάνια σε κηδεμονευόμενη αποικιακή ζώνη». Αλλά πραγματικά ξαναγράφει την αριστερή ιδεολογία ο Λαφαζάνης θεωρώντας ότι η εξάλειψη σημείων τριβής μεταξύ των λαών είναι αυτό που βολεύει τον ιμπεριαλισμό στα σχέδια του.

«‘Επικοινωνιακή φιέστα’ στις Πρέσπες ετοιμάζουν Τσίπρας και Ζάεφ…».

Αυτό μόνο είδε η ΛαΕ. Τη «φιέστα» που θα επιτρέψει την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ, και όχι την αντίδραση που με τόσο θράσος και δίψα για εκδίκηση σήκωνε κεφάλι στην Ελληνική κοινωνία.

Είδαν τη «φιέστα» Τσίπρα αλλά όχι τη φιέστα της αντίδρασης που κάνει ακόμα ένα βήμα προς τη μέρα που θα μπορεί πραγματικά ο φασισμός να καλέσει τη στρατιωτική ηγεσία σε πραξικόπημα.

Αλλά και η έντιμη Ζωή Κωνσταντοπούλου - και κανείς δεν θα μπορούσε να το αμφισβητήσει αυτό - έχει, κατά την άποψη μας, χάσει κάθε μέτρο.

«Την ώρα μιας ακόμη μεγάλης προδοσίας… εκείνοι που διέπραξαν την μεγαλύτερη -μέχρι τότε- προδοσία, τον Ιούλιο του 2015 και ξεπούλησαν το ΟΧΙ του λαού κι ολόκληρη τη χώρα, φωνάζουν σήμερα «πιάστε τον προδότη».

Δεν δικαιούνται, σύμφωνα με την Κωνσταντοπούλου, οι "πιο μεγάλοι προδότες" να φωνάζουν «πιάστε τον προδότη».

Εξισώνει τον Χρυσαυγίτη μέλος εγκληματικής οργάνωσης Μπαρμπαρούση με την κυβέρνηση Σύριζα.

Και μπερδεύει με τον πιο ανεπίτρεπτο τρόπο για έναν αριστερό, τη ταξική συνθηκολόγηση του 2015 με το θέμα της ονομασίας των ΠΓΔΜ.

«Η Χρυσή Αυγή αποδείχθηκε χρυσός σύμμαχος για το σύστημα Τσίπρα, που με τη σειρά του τους στηρίζει» (Κωνσταντοπούλου).

Λυπούμαστε πολύ αλλά χρυσός σύμμαχος για το «σύστημα» Τσίπρα, για την ίδια την Τρόικα και τους δανειστές, είναι μια τέτοιου είδους αριστερή αντιπολίτευση, έξω από κάθε μέτρο, βασισμένη σε εμπάθεια και όχι στέρεες πολιτικές εκτιμήσεις, που απωθεί αντί να πείθει.

«Η Θεσσαλονίκη, η Καβάλα, η Χαλκιδική, οι Σέρρες, η Κοζάνη και η Φλώρινα, δεν είναι από σήμερα Νότια Μακεδονία. Ούτε οι γείτονές μας μιλούν Μακεδονικά, επειδή το υπέγραψε ο κ. Τσίπρας» (Κωνσταντοπούλου).

Και όμως είναι Νότια Μακεδονία και οι γείτονες μας μιλούν Μακεδονικά.

Ένα μικρό αλλά εξαιρετικό κείμενο του Αντώνη Πετρόγιαννη, με τίτλο «Η άλλη Ελλάδα», που δημοσίευσε το Θάρρος την περασμένη Κυριακή, βάζει κάτω αλήθειες που ακόμα και καθαρόαιμοι εκπρόσωποι της δεξιάς έχουν αποδεχθεί, και που δυστυχώς διαγράφει εντελώς η αριστερή αντιπολίτευση σήμερα:

«Τα θέλουμε όλα. Ενώ δεν είναι όλα δικά μας…
Κανένας λαός στο πέρασμα της ιστορίας… δεν είχε πάντα δίκαιο…
Κανένα έθνος δεν υπήρξε απολύτως αγαθό και ενάρετο…
Κανένα κράτος δεν θεμελιώθηκε δίχως να αδικήσει τους γείτονές του ή να μειώσει ακόμα περισσότερο (γλωσσικά, θρησκευτικά, ηθικά) τις μειονότητες που βρέθηκαν να ζουν μέσα στα σύνορα του, έπειτα από πολέμους, συμφωνίες ειρήνης, ανταλλαγές πληθυσμών κτλ…
Σε κάποια χωριά της Δυτικής Μακεδονίας, πολύ μετά τον εμφύλιο, οι γυναίκες που μοιρολογούσαν δικό τους ανθρώπους αναγκάζονταν να κρύβουν τα χείλη τους με το μαντίλι… για να μην πολυακούνε το μοιρολόι τους οι ενεδρεύοντας φύλακες της νομιμότητας, οι  χωροφύλακες και οι μπιστικοί τους…
Θρηνούσαν βλέπετε σε απαγορευμένη γλώσσα…»

Έκρυβαν τα χείλη τους για να μην πολυακούνε οι ενεδρεύοντες φύλακες της νομιμότητας, οι νικητές δηλαδή του Ελληνικού εμφυλίου πολέμου.

Μπορεί κανείς από την αριστερά να αμφισβητήσει ότι αυτές οι γυναίκες και γενικά οι μειονότητες, υπόφεραν στα χέρια αυτών των «φυλάκων» ότι και οι ηττημένοι του Ελληνικού εμφυλίου;

Μπορείς να κάνεις αντιιμπεριαλιστική πολιτική χωρίς να απευθυνθείς στις ψυχές αυτών των γυναικών και γενικά των μειονοτήτων, χωρίς να στέκεσαι ακριβώς στην αντίπερα όχθη από τον εθνικισμό και τους εθνικιστές του δικού σου έθνους;

Μπορείς να κάνεις αντιιμπεριαλιστική πολιτική απέχοντας από την ψηφοφορία στη Βουλή, ή, ακόμα χειρότερα, καλώντας για στήριξη της μομφής εθνικού μίσους, τη στιγμή που το κυρίαρχο είναι να στείλεις το πιο ξεκάθαρο μήνυμα στους λαούς των εθνών με τα οποία υπάρχουν προστριβές, στους λαούς του κόσμου, ότι σε χωρίζει άβυσσος με τους εγκληματίες του δικού σου έθνους και σε ενώνουν τα πάντα με τους άμοιρους του κόσμου;

Ναι, «Θρηνούσαν βλέπετε σε απαγορευμένη γλώσσα…», που όμως υπήρχε.
«Η απόβλητη γλώσσα τους ήταν τα «ντόπικα» ή «μακεδονικά» που παριστάνουμε πως δεν τα είχαμε ποτέ ακουστά, πως δεν υπήρχαν. Και ας γνώριζε την ύπαρξη τους ο εθνικώς ορθότατος Ευάγγελος Αβέρωφ Τοσίστας στη Βουλή το 1969…

Και ας μιλούσε ήδη το 1924 ο Στρατής Μυριβήλης… για τους κατοίκους του "μακεδονίτικου χωριού" Βελούσινα, που αυτοπροσδιορίζονταν ως "Μακεντόν Ορτοντόξ" και μιλούσαν "ένα σλάβικο παρακλάδι με πολλά τούρκικα και ρωμαίικα στοιχεία"» (Αντώνης Πετρόγιαννης).

Σωτήρης Βλάχος
24 του Ιούνη 2018