Στις 29 του Γενάρη ο Μπενουα Αμον κέρδισε στις προκριματικες εκλογες του Σοσιαλιστικου Κόμματος Γαλλίας το χρίσμα του υποψήφιου για τις Προεδρικες Εκλογες.  Η επιτυχία-του αποτελει έκπληξη μια και το φαβορι ήταν ο πρωθυπουργος Μανουελ Βαλς.

Ο Μπενουα Αμον είναι ηγέτης της αριστερης πτέρυγας του κόμματος και Ευρωβουλευτης απο το 2004 μέχρι το 2009.  Διεκδίκησε τη Γραμματεία του Κόμματος στο Συνέδριο του 2008 και διορίστηκε απο τον Φρανσουα Ολλάντ υφυπουργος Οικονομικων και Εξωτερικου εμπορίου.  Εγινε Υπουργος Παιδείας τον Απρίλη του 2014 και παραιτήθηκε τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου σε διαμαρτυρία για την εγκατάλειψη της σοσιαλιστικης πολιτικης απο τον Φρανσουα Ολλαντ.

Είναι θαυμαστης του Αμερικανου Γερουσιαστη Μπέρνι Σάντερς και υποστηρίζει ριζοσπαστικες και πράσινες πολιτικες.  Μερικα απο τα μέτρα που προτείνει είναι:

• Παροχη βασικου εισοδήματος σε όλους τους πολίτες και προσβλέπει στη μείωση της ανάγκης για εργασία μέσα απο την αυτοματοποίηση των εργοστασίων και των εταιριων
• Μείωση των ωρων εργασίας σε 35 ώρες ή λιγότερο αν το θέλει ο εργάτης με αντάλλαγμα τις κρατικες παροχες
• Νομιμοποίηση της κάνναβης και της ευθανασίας
• Προστασία των «κοινων αγαθων» δηλ. του αέρα, του νερου και της βιοποικιλότητας
• Εγκατάλειψη του νεοφιλελεύθερου «μύθου της άπειρης οικονομικης ανάπτυξης» που «καταστρέφει τον πλανήτη» υποστηρίζοντας ότι έχει γίνει πλέον σχεδον θρησκευτικη πίστη για τους πολιτικους.  Οπως χαρακτηριστικα λέει: «μπορούμε να διαπραγματευτούμε με τους τραπεζίτες, δεν μπορούμε όμως να διαπραγματευ­τούμε με τον πλανήτη».

Το πρόγραμμα του Αμον θα φαινόταν αόριστο και φτωχο λίγες δεκαετίες πριν, δεν θα ήταν τίποτε περισσότερο απο ένα σοσιαλδημοκρατικο πρόγραμμα χωρις προοπτικη και μέλλον.  Σήμερα ωστόσο ακούεται ριζοσπαστικο και επαναστατικο.  Πολλοι το χαρακτηρίζουν ουτοπικο και αναμένουν τον Ανον αργα ή γρήγορα να το εγκαταλείψει.  Αυτη η αλλαγη προοπτικης προέρχεται απο τη βασικη διαπίστωση πως στη σημερινη-του κατάσταση ο καπιταλισμος δεν είναι σε θέση να δώσει στην κοινωνία ακόμα και τα πιο απλα βασικα αγαθα – υγεία, παιδεία, διατροφη, καθαρο περιβάλλον.  Οποιος διεκδικει αυτά τα αγαθα για τον πληθυσμο της χώρας-του χαρακτηρίζεται ονειροπόλος, εξτρεμιστης και επικίνδυνος.

Αυτο το φαινόμενο δεν περιορίζεται στη Γαλλία.  Το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» απέδωσε καρπους με την εκλογη του Σύριζα στην Ελλάδα.  Παρα τις προσπάθειες του Σύριζα να εφαρμόσει έστω και μέρους του προγράμματος, κάτι τέτοιο αποδείκτηκε αδύνατο γιατι οι δανειστες της Ελλάδας ενδιαφέρονταν μόνο να συντρίψουν την Ελληνικη κυβέρνηση και όχι να βρουν μια συμβιβαστικη λύση.  Ο «μετριοπαθης ριζοσπαστισμος» στην Ελλάδα οδήγησε στη σύγκρουση με το δημοψήφισμα τον Ιούλη του 2015 με τη μεγαλειώδη νίκη του Ελληνικου λαου που μπορούσε να οδηγήσει σε επαναστατικες εξελίξεις αν ο Τσίπρας δεν αποφάσιζε να προτιμήσει την υποταγη.

Ανάλογες εξελίξεις είδαμε να συμβαίνουν με την άνοδο των Ποδέμος στην Ισπανία, του Μπλόκου της Αριστερας στην Πορτογαλία, του Σιν Φέιν στην Ιρλανδία.  Στη Βρετανία είδαμε την άνοδο του Τζέρεμυ Κόρπυν στην ηγεσία του Εργατικου κόμματος και στις Ηνωμένες Πολιτείες τη μεγάλη επιτυχία του Μπέρνι Σάντερς στις προκριματικες του Δημοκρατικου Κόμματος.

Απο την άλλη πλευρα του πολιτικου φάσματος είχαμε την επικίνδυνη άνοδο ακροδεξιων και νεοναζιστικων σχηματισμων όπως της Χρυσης Αυγης στην Ελλάδα, του AfD στη Γερμανία, του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ, του UKIP στη Βρετανία και φυσικα του Εθνικου Μετώπου της Μαριν Λεπεν στη Γαλλία.  Οι εξελίξεις που παρατηρούμε σε διάφορες χώρες είναι παρόμοιες: όπου η αριστερα αποτυγχάνει να παρουσιάσει ένα πειστικο ριζοσπαστικο πρόγραμμα, η ακροδεξια έρχεται να γεμίσει το κενο που αφήνει η απαξίωση του πολιτικου κατεστημένου. Όπου υπάρχει ένα ριζοσπαστικο πρόγραμμα, όσο μετριοπαθες κι αν είναι, οι εξελίξεις οδηγούνται σε επαναστατικα φαινόμενα.

Η άνοδος ενός αριστερου ηγέτη στο Σοσιαλιστικο Κόμμα Γαλλίας ήταν η μόνη ελπίδα να ανακάμψει το κόμμα απο την καταστροφικη διαδρομη του Φρανσουα Ολλάντ.  Η πλήρης εγκατάλειψη της σοσιαλιστικης προοπτικης έφερε τον Ολλάντ στο χαμηλότερο επίπεδο αποδοχης απο τον Γαλλικο λαο που είχει ποτε Γάλλος πρόεδρος και το Σοσιαλιστικο Κόμμα να βρισκεται πολύ πίσω στις δημοσκοπήσεις.  Μπορει ο Μπενουα Αμον να αντιστρέψει την πορεία του κόμματος και να εμποδίσει την άνοδο είτε της Μαριν Λεπεν είτε μιας δεξιας που λίγο διαφέρει;

Μια πιθανη άνοδος του Αμον στη Γαλλικη προεδρία θα έχει καταλυτικες επιπτώσεις στην πολιτικη ζωη.  Αν ο Αμον προσπαθήσει να εφαρμόσει αυτά που υπόσχεται, η Γαλλία θα οδηγηθει σε μια νέα ριζοσπαστικη πορεία που η εξέλιξή-της θα εξαρτηθει απο τις αποφάσεις των σοσιαλιστων.  Αν ακολουθήσει την πορεία των Ολλαντ και Παπαντρέου, το Σοσιαλιστικο Κόμμα θα έχει την τύχη του Πασοκ.  Στις σημερινες συνθήκες του καπιταλισμου ένα μετριοπαθες ριζοσπαστικο πρόγραμμα οδηγει σε δραστικα επαναστατικες εξελίξεις.

Θέμος Δημητρίου
30.1.2017