Panama Papers

Στο όνομα της εξυγίανσης της οικονομίας από τις «καταχρήσεις των εργαζομένων και τις αυθαιρεσίες των συνδικάτων», οι εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών καπιταλιστικών θεσμών, εφάρμοσαν πολιτικές που δημιούργησαν πρωτόγνωρη ανεργία, υποαπασχόληση και φτώχεια. Την ίδια ακριβώς στιγμή, πολιτικοί και κρατικοί αξιωματούχοι και επιχειρηματίες, όλοι υποστηρικτές της «εξυγίανσης», συσσώρευαν τεράστιο πλούτο σε φορολογικούς παραδείσους.
Η υπόθεση «Panama Papers»φέρνει στην επιφάνεια ακόμα μια πτυχή -από τις αμέτρητες- της διεθνούς διαφθοράς και μεθόδων φοροδιαφυγής που συγκάλυπταν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου παγκόσμια, αλλά και πουλημένοι σε αυτούς εκπρόσωποι εργατικών και αριστερών οργανώσεων.

Η αλήθεια είναι ότι όσους και να μάθουμε από τους τρόπους της φοροδιαφυγής τους, θα παραμένουν άλλοι τόσοι που δεν ξέρουμε. Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση, η φοροδιαφυγή δεν είναι το μόνο ζήτημα. Ή, καλύτερα, αυτό είναι το λιγότερο. Το πιο μεγάλο ζήτημα είναι ότι αυτοί που τώρα συμπεριλαμβάνονται τη λίστα των φοροφυγάδων, συμπεριλαμβάνονται ταυτόχρονα στη λίστα αυτών που από την κρίση του 2008 δεν έπαψαν να επιχειρηματολογούν και να ηθικολογούν, για να στηρίξουν τη μεγαλύτερη λεηλασία της ζωής των εργαζομένων από την κρίση του 1929.

«Προσωπικό ζήτημα»,ήταν η υπόθεση της offshore του πατέρα Κάμερον, υποστήριξε αρχικά η Ντάουνινγκ Στρητ. Βεβαίως και ήταν προσωπικό. Άλλο το πετσόκομμα επιδομάτων και κοινωνικών παροχών για να επέλθει εξυγίανση, που είναι ζήτημα δημόσιο και επιτρέπεται το καθετί, και άλλο τα ιδιωτικά ζητήματα της άρχουσας ελίτ και των συγγενών της. Για να καταλήξει, τελικά, η Ντάουνινγκ Στρητ, μετά από σειρά παρεμβάσεων στις οποίες αρνήθηκε ότι επωφελήθηκε από φορολογικούς παραδείσους, να παραδεχθεί τελικά την εμπλοκή του. Και ότι όμως, για να μην ανησυχούμε, μαθαίνει από τα λάθη του -δήλωση του ίδιου του Κάμερον.
Σε μια μόνο λίστα από ένα μόνο δικηγορικό γραφείο, το Mossack Fonseca, που εξειδικεύεται στη δημιουργία υπεράκτιων εταιρειών, «λανσάρουν» αμέτρητοι «ισχυροί παίκτες». Παράγοντες, στελέχη κυβερνήσεων, πρωθυπουργοί.

Τι πραγματικά θα μπορούσε κάποιος να αναμένει και πόσοι θα «έκοβαν» έξω, αν αποκαλύπτονταν όλες οι λίστες, όλων των λογαριασμών σε υπεράκτιες που βρίσκονται σε φορολογικούς παραδείσους;

Το δικηγορικό γραφείο αναφέρεται σε «παράνομη υποκλοπή των στοιχείων», και «διεθνή εκστρατεία εναντίον των προσωπικών δεδομένων» -εδώ εντοπίζεται για αυτούς το όλο πρόβλημα στην εποχή της παγκόσμιας μιζέριας και διάλυσης των κοινωνιών. Και χωρίς αμφιβολία, οι νομοθεσίες της ελεύθερης αγοράς θα τους παρέχουν κάθε δυνατότητα να κερδίσουν τις δικαστικές μάχες.

Σε συνέχεια των αποκαλύψεων για ασυδοσίες χωρίς προηγούμενο των τραπεζιτών, που γονάτισαν τις κοινωνίες, προστίθενται τώρα οι αποκαλύψεις για τις ασυδοσίες πολλών άλλων που το νομικό σύστημα τους παρείχε τη δυνατότητα να το κάνουν. Και που δεν έχουν δυσκολία να τους καταδικάσουν όλοι οι άλλοι στα άνω κοινωνικά δώματα που δεν έχουν ακόμα αποκαλυφτεί, αλλά έχουν μεγάλη δυσκολία να θίξουν έστω το ζήτημα επανεξέτασης των νόμων και κανονισμών που επιτρέπουν αυτά τα εγκλήματα -τα οποία, επαναλαμβάνουμε, τυχαία βγήκαν στην επιφάνεια, αλλά και, πιθανόν, παράνομα σύμφωνα με τους νόμους της ελεύθερης αγοράς.

Το μόνο που ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ μπόρεσε να δηλώσει ήταν πως οι αποκαλύψεις θα βοηθήσουν τις Αρχές στη μάχη κατά της φοροδιαφυγής και θα ενισχύσουν τα φορολογικά έσοδα. Εναπόθεσε δηλαδή τις δυνατότητες της μάχης κατά της φοροδιαφυγής και ενίσχυσης των φορολογικών εσόδων, στην καλή μας τύχη και την ευχή να υπάρξει ακόμα μια «παράνομη υποκλοπή των στοιχείων».

Η γερμανική πολιτική ηγεσία εκφράζει την ελπίδα ότι οι αποκαλύψεις «θα δώσουν ώθηση στον αγώνα κατά του ξεπλύματος χρημάτων και της φορολογικής απάτης».Δεν διευκρινίζουν με ποιο τρόπο θα δώσουν αυτή την ώθηση, αλλά είναι σίγουροι ότι, με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος ή και όχι, «τα κράτη που ευνοούν τέτοιες πρακτικές, θα αναγνωρίσουν ότι αυτές δεν έχουν μέλλον».

Η τυχαία και «παράνομη υποκλοπή των στοιχείων» θα βοηθήσει, επίσης, σύμφωνα με δηλώσεις τους, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα, που δεν έχουν άλλα μέσα για να εντοπίζουν παρανομίες εκτός από την τυχαία και «παράνομη υποκλοπή των στοιχείων», να αντιμετωπίσουν στις προσεχείς συναντήσεις τους το ζήτημα χωρίς… δισταγμό. Όλες οι δηλώσεις από την επίσημη πολιτική σφαίρα, στα ίδια μήκη κύματος κινήθηκαν.
Σε αντίθεση, όμως, με τα κούφια λόγια, τις ρητορείες και υποκρισίες τους, αυτό που χρειάζεται είναι διαφάνεια, εποπτεία και αυστηρός έλεγχος. Όχι όμως από διορισμένους που είναι οι ίδιοι ανεξέλεγκτοι, αλλά από εκλεγμένες επιτροπές στους χώρους δουλειάς και εκλεγμένους δημόσιους αξιωματούχους.

Σωτήρης Βλάχος