Τα μέτρα της κυβέρνησης αιτία κοινωνικών αντιδράσεων

Μετά τις εκλογές είχε αναπτυχθεί η αντίληψη ότι, παράλληλα με την εφαρμογή του 3ου Μνημονίου θα θέταμε σε εφαρμογή ένα παράλληλο πρόγραμμα που βέβαια δεν θα ήταν το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, άλλα θα ήταν σε θέση  να αμβλύνει τα πιο αιχμηρά σημεία της μνημονιακής πολιτικής που θίγουν τους εργαζόμενους και τα μεσαία στρώματα της κοινωνίας και όπου θα μπορούσαμε να υλοποιήσουμε και πιθανά μέτρα προνοιακού χαρακτήρα. Μ’ αυτή την αντίληψη είχαν καμφθεί οι αντιδράσεις στο εσωτερικό του κόμματος και μεταξύ τον μελών του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι προσπαθούσαν να πείσουν τα πιο προβληματισμένα μέλη του κόμματος

Αυτή ήταν η αρχική ιδέα για να συμφωνήσουν στην εφαρμογή του 3ου  Μνημονίου. Αγνοώ τον άκαιρο προβληματισμό, δηλαδή  το εάν το 3ο  Μνημόνιο είναι πιο απεχθές από τα άλλα η όχι και τονίζω ότι και μόνο ότι είναι μνημόνιο είναι απεχθές και οφείλουμε να δώσουμε μάχη για την ακύρωση του όπου μπορούμε στηριζόμενοι στις οργανωμένες δυνάμεις της εργατικής τάξης και της δυνάμεις του εργατικού κινήματος γενικότερα. Ο λόγος είναι ότι, κάθε μνημόνιο είναι αντικοινωνικό και διαλύει της εργασιακές σχέσεις και την κοινωνική συνοχή. Είναι από αυτά που θα σχίζαμε και θα ακυρώναμε με έναν νόμο, σε ένα βράδυ άλλα δυστυχώς όχι μόνο δεν το σχίσαμε, άλλα επιδιώκουμε να το υλοποιήσουμε…. εμείς μια κυβέρνηση που η πλειοψηφία της είναι από την αριστερά και να θυμίσω ότι ένα τέτοιο μνημόνιο θα το υλοποιούσε καλύτερα ένας Βενιζέλος ένας Σαμαράς και όχι μια κυβέρνηση με πλειοψηφία την αριστερά.

Δηλώσεις και ειδήσεις για μέτρα που ετοιμάζεται να πάρει η κυβέρνηση της αριστεράς είτε από υπουργούς είτε από υπηρεσιακούς παράγοντες για να προετοιμάσουν την κοινή γνώμη για τον επώδυνο χαρακτήρα τους προκειμένου οι αντιδράσεις να είναι μειωμένες και μικρότερες των αναμενόμενων. Όμως σίγουρα λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Η εργατική τάξη έχει ανοχή σε μία κυβέρνηση της αριστεράς άλλα δεν σημαίνει ότι έχει παραδώσει τα όπλα, έχει επίγνωση των δυσκολιών και των συμπληγάδων που πιέζουν την κυβέρνηση άλλα θέλει να δει μέτρα και πρακτικές που δηλώνουν πρόθεση και διάθεση για μια ταξική πολιτική, για μια αποκάλυψη των υπαίτιων της κρίσης και της χρεοκοπίας της ελληνικής κοινωνίας.

1. Εντύπωση προκάλεσε σε όλους το πυροτέχνημα του υπουργού Παιδείας, πώς θα φορολογήσει την εκκλησία, μέτρο που όλες οι ευρωπαϊκές χώρες με στοιχειώδη αστική δημοκρατία έχουν εφαρμόσει, τον διαχωρισμό μεταξύ εκκλησίας και κράτους. Ένα μέτρο που θα έπρεπε να είχε τεθεί σε άμεση προτεραιότητα και με απόλυτη επίγνωση των δυσκολιών που θα δημιουργήσει ένα τέτοιο μέτρο. Έτσι η έλλειψη προετοιμασίας και πίστης σε ένα τέτοια αναγκαίο μέτρο εν μέσω οικονομικής κρίσης ανάγκασε την κυβέρνηση να σιωπήσει αφήνοντας μόνο του τον Φίλη να κάνει όλη τη δουλειά. Έτσι την μία μέρα άνοιξε το θέμα και το άνοιξε δειλά και ανόρεχτα και με την πρώτη αντίδραση των εκκλησιαστικών κύκλων, το ξανά έκλεισε και δεν ξανά άκουσε κανείς τίποτε ξανά γι’ αυτό.

2.  Φ.Π.Α: στα Σχολεία 0%, ωδεία- αγγλικά 3%, φροντιστήρια - σχολεία13%, ένα μέτρο θετικό κοινωνικά  δίκαιο, όταν όλη η κοινωνία πληρώνει αυξημένους φόρους τμήματα της ευκατάστατα και με οικονομική επιφάνεια αρνούνται να πληρώσουν έστω και ένα € για φόρους και το φορολογικό βάρος το αναλαμβάνουν για ακόμα μια φορά τα πληβειακά στρώματα της κοινωνίας, οι πιέσεις που δέχθηκε και δέχεται η κυβέρνηση είναι τεράστιες και από την εθνικά πλούσια τάξη και από το διευθυντήριο της Ε.Ε σε σημείο που θα υποχρεωθεί είτε να το κάνει 0% ή 23%. Το 0% θα εξαγρίωνε την εργατική τάξη και το 23% θα ερχόταν σε ευθεία σύγκρουση με την κυρίαρχη οικονομικά τάξη άλλα και την εργατική λόγο των διαφόρων τύπων φροντιστηρίων, έτσι οδηγείτε ακόμα μία φορά σε υποχώρηση και σε ακύρωση της φορολόγησης της ιδιωτικής εκπαίδευσης στο 0%  με μεγάλη πιθανότητα να βρει ισοδύναμο και το πιθανότερο είναι να φορολογήσει κάτι που χρησιμοποιεί πιο συχνά το σύνολο της κοινωνίας, επιβαρύνοντας έτσι για ακόμα μια φορά τα ήδη υπέρ φορολογημένα νοικοκυριά. Κάνοντας ακόμα μια φορά το χατίρι της αστικής τάξης και της Ε.Ε και υποχωρώντας ακόμα μια φορά απέναντι στις πιέσεις τους, με μια κοινωνία να κάθεται στην γωνιά και να κοιτά αμέτοχη βλέποντας την κυρίαρχη τάξη, να πιέζει μια κυβέρνηση της αριστεράς η οποία δεν κάνει καμία κίνηση υποστήριξης με σωστά μέτρα που είχε τη διάθεση να πάρει, αποτελεί ένα ακόμα πισωγύρισμα της συγκεκριμένης κυβέρνησης.

3. Αύξηση εργοδοτικών εισφορών, ένα σωστό και καθαρά ταξικό μέτρο που οι προηγούμενες κυβερνήσεις  μείωσαν την συμμετοχή των εργοδοτών στο ελάχιστο με την λογική να αυξήσουν τα κέρδη τους και να κάνουν επενδύσεις, κάτι που δεν το είδαμε ποτέ. Σύσσωμη η Αντιπολίτευση επιτίθεται σε ένα σωστό μέτρο που βρίσκει σύμφωνο το σύνολο των εργαζομένων και είναι ο μοναδικός τρόπος για να ενισχυθούν οικονομικά τα ασφαλιστικά ταμεία χωρίς να θιγούν οι συντάξεις. θέλουμε να ελπίζουμε ότι δεν θα κάνει και σε αυτό το μέτρο η κυβέρνηση πίσω με το επιχείρημα ότι η μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν μπορούν να επιβαρυνθούν με ακόμα μία επιβάρυνση της λειτουργίας τους.

4. Η κυβέρνηση δεν έχει μιλήσει με κανέναν τρόπο σε μια πιθανή αύξηση του  ελέγχου  της αδήλωτης και μαύρης εργασίας στις επιχειρήσεις, ένα μέτρο που θα ενίσχυε οικονομικά τα ασφαλιστικά ταμεία με παράλληλη ενίσχυση τον ελεγκτικών μηχανισμών για την αδήλωτη εργασία που φτάνει και ξεπέρνα το 50% των εργαζομένων.

5. Τηλεοπτικές συχνότητες, ένα σωστό μέτρο που βρίσκει αρκετά εμπόδια στην υλοποιήσει του, ωστόσο βρίσκεται  προς την θετική κατεύθυνση.

6. Δίωξη της κα Σαβίδου. Ορθώς η κυβέρνηση επιτίθεται σε έναν μηχανισμό ουσιαστικής ακυρώσεις μέτρων φορολόγησης, που παίρνονται από την κυβέρνηση και ακυρώνονται από τα εθνικά και ευρωπαϊκά κέντρα μέσω του μηχανισμού με υπεύθυνη την εν λόγω κυρία.

7. Το ασφαλιστικό ζήτημα που έχει ανοίξει η κυβέρνηση ουσιαστικά συνεχίζει τις δηλώσεις των προηγούμενον μνημονιακών κυβερνήσεων των ρυθμίσεων των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων  με βασικό επιχείρημα ότι τα ασφαλιστικά ταμεία είναι άδεια, ξεχνάμε τη βασική επιχειρηματολογία της αριστεράς ότι τα ασφαλιστικά ταμεία τα άδειασαν χρηματοδοτώντας την μεταπολεμική βιομηχανία της Ελλάδος, η οποία στηρίχθηκε στο τζάμπα χρήμα που έπαιρνε από τα ασφαλιστικά ταμεία μας, ένα συμπέρασμα που το έχει αναγνωρίσει το σύνολο των προηγούμενων κυβερνήσεων, σ’ αυτήν την παραδοχή στηρίζεται η οικονομική ενίσχυση των ταμείων από το κράτος και όχι σε οικονομική βοήθεια που πρέπει να σταματήσει, όπως λένε οι μνημονιακές κυβερνήσεις ρητορική την οποία έχει υιοθετήσει και η κυβέρνηση της αριστεράς. Ουσιαστικά πρόκειται για κλοπή των ασφαλιστικών μας ταμείων που την επιστρέφουν, όπου ο κλέφτης την επιστρέφει τμηματικά,  φτάσαμε στο σημείο να καταργούνται θεμελιωμένα δικαιώματα δημοσίων υπαλλήλων που ενώ θα μπορούσαν να συνταξιοδοτηθούν όποτε ήθελαν..... τώρα θα πρέπει να συμπληρώσουν ηλικιακό όριο 58 ετών και 6 μηνών. Μάλιστα, όπως δήλωσε ο πρώην υπουργός Εργασίας Γ. Κουτρουμάνης το πρωί, σε τηλεοπτική εκπομπή του «Mega», όσοι είχαν τριάντα πέντε χρόνια υπηρεσίας έως τον Αύγουστο και δεν έφυγαν, τώρα θα πρέπει να συμπληρώσουν ηλικιακό όριο από 58,5 και άνω.

Το καινούργιο στοιχείο που ανατρέπει τα θεμελιωμένα δικαιώματα είναι ότι ακόμη κι αυτοί που είχαν συμπληρώσει την 35ετία έως τις 18 Αυγούστου και δεν αποχώρησαν, τώρα θα πρέπει να συμπληρώσουν και τα αντίστοιχα ηλικιακά όρια που ξεκινούν από τα 58,5 και φθάνουν μέχρι τα 62. Πώς θα μειώσουμε τα ποσοστά της ανεργίας όταν μένουν εργαζόμενοι ηλικιωμένοι στην εργασία τόσα χρόνια; Πρέπει να πούμε ΟΧΙ στην ουσιαστική διάλυση τον ασφαλιστικών μας ταμείων και να συμπαραταχθούμε με τις δυνάμεις που αντιδρούν και αντιστέκονται σε ένα τέτοιο μέτρο, πρέπει να αρνηθούμε τη διάλυση των επικουρικών συντάξεων, που με το πρόσχημα των άδειων ταμείων προχωρούν στο πετσόκομμα τον συνάξεων μας.

8.  Από την λογική της αύξησης των μισθών στα 751, μέσω της οποίας θα γίνει μικρή ανάπτυξη της οικονομικής μας ζωής και θα υπάρξουν  επενδύσεις, τώρα οδηγούμαστε στην πλέον νεοφιλελεύθερη πολιτική αντίληψη των μεγάλων πρότζεκτ, με τα χρηματιστηριακά και κερδοσκοπικά φανς να κάνουν πάρτι με αυτές τις αρπαχτές, παραθεριστικά κέντρα τύπου Νταβός, ανάπτυξη περιφερειακών κόμβων, ανάπτυξή του Πειραιά και του  Κερατσινίου και βέβαια την πώληση των αεροδρομίων και ότι άλλο έχει αξία για τους δανειστές.  Ουσιαστικά η αύξηση των μισθών στα 751€ θα προκύψει από το απόθεμα των επενδύσεων που θα γίνουν όταν συμβεί και οπότε. Αυτή είναι ουσιαστικά η αντίληψη των νεοφιλελεύθερων: «πρώτα κερδοφορία και μετά μοίρασμα», ενώ η κευνσιανή αντίληψη είναι αύξηση των μισθών για να αυξηθεί η αγοραστική δύναμη προκειμένου να γίνουν επενδύσεις και να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση.

9. Για την φορολογία αυτοκινήτων, ένα απέραντο αλλαλούμ το υπουργείο πετά από το καλοκαίρι ιδέες που υποτίθεται ότι λαμβάνει υπ’ όψη του, όπως τις κοινωνικές ανάγκες των αδυνάτων άλλα αυτό που έχει στο μυαλό του είναι ακόμα μια υπέρ φορολόγηση και οικονομική αφαίμαξης των πολλών. Οι ιδέες που πετά είναι: «θα φορολογήσουμε περισσότερο τα μεγάλα κυβικά, θα φορολογήσουμε όλους από λίγο, θα φορολογήσουμε και τα υβριδικά και το πετρέλαιο, αυτό που φαίνεται είναι ένας ακόμα τρόπος να αυξήσει τα έσοδα του το κράτος. Για να αυξηθούν τα αποθέματα που θα πάνε στους δανειστές, αδειάζουν τις τσέπες της κοινωνίας αποδυναμώνοντας τα νοικοκυριά αδειάζοντας τα από χρήματα για κατανάλωση.

10.  Έχει ανοίξει το θέμα της  ανακεφαλαίωσης τον 4 συστημικών τραπεζών για 3η  φορά από την αρχή της κρίσης. Είναι γνωστή η μεταφορά χρημάτων περί τα15 δίς στα νησιά (Κευμαν; Δεν ξέρω πως γράφεται) από τις προηγούμενες ανακεφαλαιώσεις. Για το συγκεκριμένο θέμα έχει δώσει η πρώην βουλευτής Ραχήλ Μακρή σχετικά στοιχεία της Εuro bank. Ποιός είναι εκείνος που εγγυάται για την αποφυγή της επανάληψη μιας αντίστοιχης κομπίνας, χρησιμοποιώντας τα χρήματα των ανακεφαλαιώσεων σε χρηματιστηριακές δραστηριότητες; Τώρα είναι μια καλή ευκαιρία να μπει η ιδέα μια αναπτυξιακής τράπεζας επενδύσεων με άμεσο έλεγχο από την ελληνική κυβέρνηση δείχνοντας μια διαφορετική αντίληψη και λογική που να είναι έξω από τα πλαίσια του μνημονίου, κάτι που ήταν διακηρυγμένος μας στόχος.

11.  Η λογική των ισοδύναμων μέτρων μοιάζει με την λογική  «αφού δεν θέλεις να σου κόψω το χέρι θα σου κόψω το πόδι», ο πόνος όμως είναι ίδιος, η λογική των ισοδύναμων είναι η διατήρηση των μνημονιακών μέτρων με οποιοδήποτε κόστος. Η αποδοχή των επώδυνων μέτρων από την κοινωνία και η καλλιέργεια της ιδέας πως υπάρχουν ανώδυνα μέτρα και μάλιστα κοινωνικού χαρακτήρα, όπως η αύξηση της τιμής των τσιγάρων και του αλκοόλ. Όλα όμως συγκλίνουν σε ένα στόχο, την οικονομική αφαίμαξη και την μεγιστοποίηση της οικονομικής αδυναμίας της αγοράς σαν το μόνο δεδομένο που μπορεί να βάλει μπροστά την οικονομική μηχανή και το μόνο στοιχείο για το ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης και την μείωση της ανεργίας.

12. Η Αριστερά έδινε και θα δίνει τις μάχες της ενάντια στην απελευθέρωσή των πλειστηριασμών, ανεξάρτητα εάν η κυβέρνηση θέλει να τους μετονομάσει, εύηχα, σε συνειδητούς κακοπληρωτές, ξεχνώντας τις μάχες που έδινε χτες ενάντια σε οποιονδήποτε πλειστηριασμό, και ποίοι είναι “συνειδητή κακοπληρωτές”; Στρώματα της κοινωνίας που είχαν χτες την δυνατότητα να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και σήμερα είναι κτυπημένα από την κρίση αδυνατώντας να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των τραπεζών. Απελευθέρωση των πλειστηριασμών με οποιοδήποτε τρόπο σημαίνει ότι ουσιαστικά ανοίγει ο δρόμος για την απελευθέρωση των εξώσεων με διάφορους τρόπους, και όπως και να το πεις είναι έξωση και μόνο έτσι πρέπει να το βλέπουμε.

Η κυβέρνηση καλλιεργεί την ιδέα και την αυταπάτη της προστασίας των αδυνάτων. Ουσιαστικά είναι ένας τρόπος για να κρατήσει την κοινωνία αδρανή απέναντι σε αυτήν την αντικοινωνική εκστρατεία επαναφοράς των πλειστηριασμών με οποιοδήποτε τρόπο και μέθοδο, είτε της μορφής του ενοικίου, είτε της ανταλλαγής του σπιτιού, που μέχρι χτες ο καθένας πάλεψε να δημιουργήσει, με την αλλαγή σπιτιού μικρότερης αξίας και περιοχής. Όλα τα μέτρα έχουν μία στόχευση στην βοήθεια των τραπεζών να μειώσουν την έκθεση τους στα κόκκινα δάνεια, και αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στην κοινωνία, η λεκτική ωραιοποίηση της κυβερνητικής ρητορικής για τους «συνειδητούς κακοπληρωτές» ένα στόχο έχει, να μπορέσει να πείσει την κοινωνία για την κάποιου είδους κοινωνική μέριμνα προς τους αδυνάτους και την αδρανοποίηση των αντιδράσεων της κοινωνίας,  μειώνοντας έτσι τις συλλογικές κοινωνικές αντιδράσεις ανεξέλεγκτου χαρακτήρα που έχουν συμβεί σε άλλες χώρες  που οι κυβερνήσεις τους είχαν πάρει αντίστοιχα μέτρα. Περιττό είναι δε να τονίσουμε ότι είμαστε κάθετοι σε οποιαδήποτε μορφή απελευθέρωσης των πλειστηριασμών και δηλώνουμε ότι θα είμαστε παρών στις μάχες που θα δοθούν ενάντια τους.

Συμπεράσματα :

Παρακολουθώντας τα πρώτα βήματα υλοποίησης των κυβερνητικών μέτρων παρατηρούμε ότι η κυβέρνηση:

1.Eίναι υπερβολικά ευάλωτη στις πιέσεις της πλούσιας τάξης. Μην έχοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της τάξης που την ανέδειξαν και την έβαλαν στην κυβέρνηση, ακολουθεί την τακτική του καλού μαθητή θέλοντας να δώσει δείγματα καλής γραφής για να παραμείνει στην εξουσία παραβλέποντας πώς αυτοί που την καθιέρωσαν και την έσπρωξαν στην εξουσία είναι τα στρώματα της εργασίας και των κατεστραμμένων από τα μνημόνια των μικρομεσαίων.

2. Συμπέρασμα είναι ότι η κυβέρνηση δεν έχει την τόλμη να υπερασπιστεί απόψεις που μέχρι χτες στον χώρο της αριστεράς είχαν επεξεργαστεί και είχαν εξηγηθεί σε βάθος με ανάλογα επιχειρήματα όπως πχ το ασφαλιστικό, φοβούμενη τις αντιδράσεις από την εθνικά κυρίαρχη τάξη, αναμασά τις μνημονικές ιδέες και λογικές περί περικοπών και αυξήσεις ορίων εργασίας. Δεν μιλά για την μείωση της αδήλωτης εργασίας και άλλες ιδέες που μπορούν να ενισχύσουν οικονομικά το ασφαλιστικό σύστημα.

3. Δείχνει να μην περίμενε αντιδράσεις από την κυρίαρχη τάξη σε μέτρα κοινωνικού χαρακτήρα και υποστήριξης των αδυνάτων, και τις αντιμετωπίζει σαστισμένη και σχεδόν φοβισμένη. Τις αυταπάτες που είχε για την ευρωπαϊκή ελίτ που την οδήγησαν στην αποτυχία της διαπραγμάτευσης, τής εμφανίζει και με την εθνική κυρίαρχη τάξη,  θέλοντας πάντα να έχει την μέγιστη συμφωνία μαζί της σε όλες της τις κινήσεις, αυτό την καθιστά ανίκανη να βγάλει στην φόρα τα σκάνδαλα που έχει συσσωρεύσει τόσα χρόνια και αδυνατεί να τα βγάλει στην φόρα επιδιώκοντας την ελάχιστη συμφιλίωση μαζί της. Αυτή η τακτική την κάνει να φαίνεται στα μάτια της εργατικής τάξης γυμνή και ανήμπορη να εφαρμόσει έστω και το ελάχιστο αστικό δημοκρατικό μέτρο, όπως παπάδες, φ.π.α σχολεία, οικονομικά σκάνδαλα, λίστα Λαγκάρτ, με άμεσο αποτέλεσμα την μείωση της κοινωνικής υποστήριξης της.

4 Το έχει ξεχάσει πια και δεν αντιλαμβάνεται πλέον ότι η δύναμή της δεν είναι στις διπλωματικές σχέσεις με τη εθνική και την ευρωπαϊκή ελίτ, άλλα με το εργατικό κίνημα που την ανέδειξε, την άνδρωσε και την ανέβασε στην εξουσία. Σ’  αυτό πρέπει να στηριχθεί εάν θέλει να περάσει μέτρα που έχει ανάγκη η κοινωνία και οι εργαζόμενοι, μέτρα αναγκαία για την κοινωνία δεν τα περνάς πείθοντας τους οικονομικά κυρίαρχους, με το να τους λες το κοινωνικά δίκαιο άλλα και να τους το επιβάλεις με την δύναμη του κινήματος και μόνο, διαφορετικά σου επιβάλουν το δικό τους πρόγραμμα σιγά σιγά και απλά εσύ, η κυβέρνηση παίζεις το ρόλο τους χωρίς να μπορείς να αντιδράσεις,προβάλλοντας τα επιχειρήματα τους όπως πλειστηριασμοί, “συνειδητή καλοπληρωτές”.

5 Ο ΣΥΡΙΖΑ  μπορεί να έχει πάρει την κυβέρνηση άλλα η ταξική πάλη συνεχίζεται, και όλα αυτά είναι αποτελέσματα αδυναμίας να χρησιμοποιήσει, να αντιπαρατάξει τις δυνάμεις της τάξης που τον ανέβασαν στην κυβέρνηση, Απέναντι στις πιέσεις που δέχεται από τους οικονομικά κυρίαρχους. Σ’ αυτή την ταξική μάχη δεν πας με το χαμόγελο και την διπλωματία άλλα με τα στρατεύματα σου, την τάξη σου και σε αυτή θα πρέπει να στηρίζεσαι, στην μάχη πας με στρατό γιατί η μάχη συνεχίζεται και την κερδίζει αυτός που μπορεί να διατάξει τα στρατεύματα του καλύτερα και πιο οργανωμένα.

6 Η “Σοσιαλιστική Εκφραση”   με τις δυνάμεις μας, τονίζουμε ότι θα ενισχύσουμε τις γραμμές της εργατικής τάξης που αντιδρούν στα αντεργατικά μέτρα και αποφάσεις της κυβέρνησης, που καταστρέφουν την ζωή μας, επίσης  θα πιέζουμε την κυβέρνηση προτείνοντας στους μαζικούς χώρους δουλειάς μας για απεργιακές κινητοποιήσεις, ενισχύοντας έτσι τους μηχανισμούς πίεσης προς την κυβέρνηση με τον αντίστοιχο τρόπο που πιέζει η κυρίαρχη ελίτ για αλλαγή των αποφάσεων προς όφελος της πλειοψηφίας της κοινωνίας και όχι των πλουσίων και των τραπεζών.