Μόνο για γέλια

Αυτό για την ανακοίνωση της Συνόδου των εφτά χωρών που, κάποτε, ήταν οι πιο ανεπτυγμένες του πλανήτη 

Μέσα στον Ιούνη έγινε η τελευταία Σύνοδος Κορυφής των επτά χωρών (G7) που ήταν κάποτε οι πιο ανεπτυγμένες βιομηχανικά του πλανήτη. Τώρα πλέον δεν είναι.

Η Κίνα μάλιστα που δεν συμπεριλαμβάνεται στην λίστα, έχει υποσκελίσει οικονομικά τις έξι από τις επτά χώρες και με μεγάλη διαφορά. Βρίσκεται στη δεύτερη θέση ελάχιστα κάτω από τις ΗΠΑ. Οι υπόλοιπες είναι οι Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία, Καναδάς, Ιταλία και Ιαπωνία.

Η Κίνα, είναι η ηγέτιδα δύναμη του συνασπισμού που στέκεται στον αντίπαλο πόλο των  G7, του μπλοκ που ονομάζεται BRICS – Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότιος Αφρική. Οι σχέσεις αυτού του μπλοκ με τους G7 γίνονται όλο και πιο ανταγωνιστικές και επικίνδυνες όσο επιδεινώνεται η παγκόσμια κρίση.

Οι G7  έχουν τρομοκρατηθεί από την κινεζική επέλαση και θα ήθελαν πολύ να συντρίψουν την Κίνα, ακόμα και στρατιωτικά, αλλά ξέρουν ότι δεν μπορούν .Αυτό φυσικά δεν εγγυάται ένα μέλλον χωρίς ανοικτές πια πολεμικές αντιπαραθέσεις μεταξύ των μεγάλων. Όσο βαθαίνει η κρίση και οι υστερίες κυριαρχούν μέσα σε αυτούς που εξουσίαζαν αλλά τώρα όχι, όλο και κάποιος «βλαμμένος» θα βρεθεί να πατήσει το κουμπί. 

Προς το παρόν όμως, στους G7 επικρατεί «σύνεση». Στο τελικό ανακοινωθέν της Συνόδου των G7, στην οποία αναφερθήκαμε πιο πάνω, παρόλο που η Κίνα έγινε στόχος, μέσα στην ανημποριά τους δεν αμέλησαν να δηλώσουν ότι επιδιώκουν «εποικοδομητικές και σταθερές σχέσεις με την Κίνα».

Ως εδώ όλα καλά, ή τουλάχιστον δεν εντοπίζεται κάτι γελοίο. Η γελοιότητες εντοπίζονται αμέσως πιο κάτω που κατηγορούν την Κίνα για «τις πολιτικές και τις πρακτικές εκτός αγοράς» που έχουν «επιπτώσεις σε παγκόσμιο επίπεδο, (οι οποίες προκαλούν) ανισορροπία στην αγορά και επιβλαβή υπερβάλλουσα παραγωγή σε αυξανόμενο αριθμό τομέων».

Παρόλο που η ανακοίνωση δεν το διευκρινίζει, πρέπει να θεωρείται ότι όταν μιλούν για πολιτικές εκτός αγοράς, αναφέρονται στις παρεμβάσεις του Κινεζικού κράτους, στις μαζικές κρατικές επενδύσεις. Λογικά όμως θα έπρεπε να χαίρονται για αυτές, αφού σύμφωνα με το νεοφιλελεύθερο δόγμα, οι κρατικές επενδύσεις είναι αντιπαραγωγικές και ο θρίαμβος έρχεται μόνο μέσα από τις ιδιωτικές. Θα έπρεπε να χαίρονται αφού μέσα από την πολιτική της η Κίνα οδηγείται στην οικονομική καταστροφή. Αντί αυτού όμως είναι φοβερά ανήσυχοι. 

Εκεί όμως που η γελοιότητα της ανακοίνωσης φτάνει στο απόγειο της, είναι όταν αναφέρονται σε «επιβλαβή υπερβάλλουσα παραγωγή».  Η Κίνα δηλαδή, είναι ένοχη για το ότι παράγει και πουλάει πολλά στην παγκόσμια αγορά και δημιουργεί πρόβλημα στις πωλήσεις των G7. Και την καλούν να συνετιστεί.

Δήγματα για αυτή την επιχειρηματολογία των κυρίαρχων κύκλων είχαν ήδη φανεί πριν την τελευταία Σύνοδο των G7. Οι Financial Times είχαν γράψει:

«Ο Σι και το Πολιτικό Γραφείο του θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι οι εμπορικές ανισορροπίες της Κίνας γίνονται όλο και πιο εμπρηστικό ζήτημα. Το μηνιαίο εμπορικό της πλεόνασμα έφτασε σε ιστορικό ρεκόρ τον Ιούνιο. Επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος επέβαλε υψηλούς δασμούς στις κινεζικές εισαγωγές κατά τη διάρκεια της θητείας του ως πρόεδρος των ΗΠΑ, θα πρέπει να δώσει πραγματική παύση για σκέψη».

Καλούν σε διοικητικούς περιορισμούς Κινέζικων εισαγωγών και εμπορικό πόλεμο, αφού χωρίς αυτόν χάνουν το παιγνίδι. Μόνο που οι εμπορικοί πόλεμοι είναι το προοίμιο των άλλων πολέμων, κάτι που αντιλαμβάνονται πολύ καλά πολλοί από τους εκπροσώπους του σύγχρονου πολιτισμού.

Δεν αμελούν ταυτόχρονα να καλούν την Κίνα «να πάψει να μεταφέρει (…) εξαρτήματα όπλων και εξοπλισμού που τροφοδοτούν τον ρωσικό αμυντικό τομέα», διότι δεν είναι, φανταζόμαστε, ηθικό να βοηθάς στρατιωτικά έναν εισβολέα. Για την περίπτωση της Γάζας, όπου ακόμα και το Διεθνές Δικαστήριο, το δικό τους δικαστήριο, μίλησε για γενοκτονία και κάλεσε για σύλληψη του Νετανιάχου, δεν υπάρχει ζήτημα να εξοπλίζουν το Ισραήλ – την εβδομάδα που μας πέρασε ανακοινώθηκαν ακόμα 20 δις δολάρια πολεμικός εξοπλισμός στο κράτος δολοφόνο.

Τέτοιες γελοίες αλλά και κατάπτυστες ανακοινώσεις και θέσεις κυκλοφορούν από αυτούς που ηγούνται της μοίρας μας. Και τέτοια γελοία επιχειρήματα θα ακούμε όλο και πιο συχνά, μέχρι την γελοιότητα να επισκιάσει η απειλή στους λαούς του κόσμου από αυτούς που θα τα παίξουν όλα για όλα, φτάνει να μην χάσουν τα προνόμια που τους παρέχει η σημερινή τάξης πραγμάτων.

Σωτήρης Βλάχος

17 Αυγούστου 2024