Μπροστά στην Κατάρρευση του ο Σύριζα αλλά και Μπροστά στην Παγκόσμια Κρίση…

Το συμπέρασμα του είναι ότι πρέπει να γίνει ακόμα λιγότερο αριστερός και ακόμα περισσότερο ασαφής και γενικόλογος.

Μετά από ενάμιση δεκαετία κρίσης και υποτιθέμενης αντιμετώπισης της, οι προβλέψεις αλλά και εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία είναι ιδιαίτερα δυσοίωνες.

Από τον τραπεζικό γίγαντα HSBC είχαμε το πολύ πρόσφατο μήνυμα ότι τα τέλη του 2023 και αρχές του 2024 θα σηματοδοτήσουν το ξέσπασμα νέας ύφεσης. Ακριβώς αντίθετες προβλέψεις από αυτές που κυριάρχησαν την τελευταία περίοδο

Το Economist Intelligence Unit, το πιο σοβαρό ίσως από τα αστικά επιτελεία, που είχε προβλέψει την κρίση του 2008, μέσα στον Δεκέμβρη σκιαγράφησε μια μαύρη ευρωπαϊκή προοπτική, και κατέληξε ότι «Είναι δύσκολο να δούμε από πού θα προέλθει η οικονομική ανάπτυξη».

Οι καταρρεύσεις των Silicon Valley, Credit Suisse και άλλων τραπεζών, σημάδεψαν την τελευταία περίοδο. Οι καταρρεύσεις τραπεζών είναι μια πολύ σοβαρή ένδειξη ότι τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Σε αυτές θα πρέπει κάποιος να προσθέσει και τις  «φήμες» για επικείμενη κατάρρευση της εμβληματικής Deutsche Bank, της μεγαλύτερης στην Γερμανία.

Τα χρηματοπιστωτικά παράγωγα που δεν είναι άλλο από στοιχήματα που φτάνουν να είναι και για το ποιος καταρρέει, που φέρνουν έσοδα από την καταστροφή, ότι πιο παρασιτική «επένδυση, μακριά από τις ζωές των ανθρώπων, έχουν πάρει μεγέθη πέραν από κάθε φαντασία. 

Ο ελβετικός οίκος Gold Switzerland, εκτίμησε το μέγεθος τους πριν λίγες εβδομάδες σε 2 τετράκις δολάρια (Περισσότερο από 28 φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ) -μια «χρηματοπιστωτική ‘βόμβα’» που πρόκειται να εκραγεί. Ο ύστερος καπιταλισμός, «το ανώτατο στάδιο της παρασιτικότητας και του εκφυλισμού».

Πριν τις πρόσφατες χρεοκοπίες τραπεζών ζήσαμε τις κρίσεις με την πανδημία, τις αυξήσεις στην ενέργεια, στο σύνολο των πρώτων υλών.  Ζούμε τον καταστροφικό πόλεμο στην Ουκρανία που το πραγματικό μέγεθος των επιπτώσεων του θα φανεί απότομα κάποια στιγμή με ένα κατακλυσμιαίο τρόπο. Και που η εξέλιξη του παραπέμπει στις πριν τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο εποχές.

Παρόλα τα πιο πάνω, η αξιωματική αντιπολίτευση στην Ελλάδα αλλά και όλες σχεδόν οι δυνάμεις, σε όλες τις χώρες, που εντάσσουν τον εαυτό τους στο χώρο της αριστεράς, με τις πολιτικές τους δηλώνουν πίστη στις δυνατότητες του συστήματος, εκεί που επιτελεία του συστήματος την έχουν χάσει.

Ενδεικτική αυτής της πραγματικότητας ήταν και η ομιλία του βουλευτή Μεσσηνίας με τον ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργού, Αλέξη Χαρίτση,  στη συνεδρίαση της Βουλής που ασχολήθηκε με τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης της ΝΔ. «Εμείς θα δώσουμε μία καθημερινή μάχη για τον έλεγχο, τη λογοδοσία, την ανατροπή των αντιδραστικών και αντικοινωνικών πολιτικών της κυβέρνησης» (ΑΧ).

Και αντιδραστικές και αντικοινωνικές είναι. Υπάρχει όμως κάποια σύνδεση με το οικονομικό  σύστημα το οποίο, σε τελευταία ανάλυση, είναι εκείνο που καθορίζει τα πλαίσια μέσα στα οποία μπορεί να κινηθεί μια κυβέρνηση, αν δεν έχει διάθεση να συγκρουστεί μαζί του; Μέχρι το τέλος της ομιλίας, δεν βρίσκουμε καμιά τέτοια σύνδεση. Τι σόι μπορεί όμως να είναι η «προγραμματική και ιδεολογική συζήτηση που έχει ανάγκη ο τόπος μας» (ΑΧ), αν δεν αναφερθεί με σαφήνεια στα πιο πάνω;

Στην ομιλία του αναφέρθηκε και στην άκρα δεξιά που η άνοδος της «Συνιστά πρόκληση και δημοκρατικό μας καθήκον (είναι) η καταπολέμηση της». Πως όμως γίνεται πράξη αυτό το καθήκον; Τα ψηφίσματα και οι καταδίκες είναι εντελώς ανίκανα να το κάνουν. Το απέδειξαν με τον πιο εμφαντικό τρόπο και οι τελευταίες εκλογές όπου ο φασισμός και η ακροδεξιά έκαναν μια απρόσμενή για πολλούς επέλαση.

Η καπιταλιστική κρίση συνοδεύεται πάντα και παντού με την άνοδο του φασισμού.  Η φτώχεια, η ανέχεια και η δυστυχία εκφράζονται με το μίσος και τις άναρθρες κραυγές του φασιστικού λόγου εναντίων των πάντων. Ο Σύριζα στην εξουσία άφησε άθικτο το σύστημα που γεννά τον φασισμό.

Η τρομακτική συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία αποτελεί μια άλλη τεράστια απειλή για το παγκόσμιο σύστημα. Ο Σύριζα συντάχτηκε με τους εγκληματίες της Δύσης στη διάπραξη αυτού του εγκλήματος.  Και είναι τόσο λίγα αυτά που μπορεί να ισχυρισθεί ως αιτιολόγηση της στάσης του, που ο ΑΧ δεν αναφέρθηκε καν στο ζήτημα. Έτσι, αφού αποφεύγει το ζήτημα του συγκεκριμένου πολέμου και της στάσης του σε αυτόν, αλλά και το ζήτημα του πολέμου γενικά και της σύνδεσης του με το προσφυγικό, καταλήγει σε μια εντελώς ξεδοντιασμένη προσέγγιση και του μεταναστευτικού

«Εμείς θα επιμείνουμε σε αυτό που η οδυνηρή εμπειρία της Πύλου επιβεβαίωσε με τον πιο τραγικό τρόπο:  Η ανθρώπινη ζωή έχει αξία και είναι αυταξία…»

Αυτά που θα έπρεπε να θεωρούνται τα πιο αυτονόητα για ένα κόμμα της αριστεράς, ο ΑΧ νοιώθει την ανάγκη να τα τονίσει.  Μάλλον διότι δεν έχει κάτι άλλο ουσιαστικό να αναφέρει.  Εκτός από το ότι πρέπει να σταθούμε «απέναντι στις φοβικές κραυγές». Που αν τις αντιμετωπίσουμε σε στυλ «μην φοβάστε» ή «μην ακούτε αυτούς που τις εκστομίζουν», δεν χρειάζεται τίποτε άλλο.

Και καταλήγει ο ΑΧ:

«Θα επιμείνουμε στην ανάγκη να ανοίξει μια εθνική συζήτηση για το μέλλον της χώρας μας και τη θέση της στο παγκόσμιο ζήτημα των πληθυσμιακών μετακινήσεων…»

Μια εθνική συζήτηση που στα σίγουρα περιλαμβάνει και την ΝΔ -δεν ξέρουμε για αυτούς στα δεξιά της.

Και στο ζήτημα της ελληνικής οικονομίας αναφέρθηκε με τρόπο γενικόλογο, χωρίς ουσία.

«Ακούσαμε προχθές τον κ. Μητσοτάκη να μιλάει για «λογικά» πρωτογενή πλεονάσματα. Τι σημαίνει αυτό; Πώς τοποθετείται η Νέα Δημοκρατία σε σχέση με την πίεση των ευρωπαίων συντηρητικών για επαναφορά ασφυκτικών δημοσιονομικών κανόνων;»(ΑΧ)

Πως τοποθετείται η Νέα Δημοκρατία, ξέρει πολύ καλά η συντριπτική πλειοψηφία από το σχεδόν 50% που δεν ψήφισε στις τελευταίες εκλογές. Όπως και όσοι ψήφισαν κάτι άλλο από Νέα Δημοκρατία. Το ζήτημα είναι να μας πει ο Σύριζα ποια είναι τα «λογικά» πρωτογενή πλεονάσματα, και πως τοποθετείται σε σχέση με την πίεση των ευρωπαίων συντηρητικών.

Στα σίγουρα, όπως λέει, «Η χώρα μας δεν πρέπει επουδενί να επιστρέψει στις περιοριστικές λογικές που πληρώσαμε πολύ ακριβά την προηγούμενη δεκαετία»

Οι συντηρητικές /αντιδραστικές δυνάμεις όμως φαίνεται να κυριαρχούν στην Ευρώπη σήμερα.  Με τεράστια ευθύνη και του Σύριζα που η πορεία του προς την εξουσία και οι ευρωπαϊκές αριστερές λύσεις που υποσχόταν, διαγράφηκαν με μια κίνηση, σε μια νύκτα. Σπέρνοντας την απογοήτευση. Τι θα κάνει ο Σύριζα αν επιστρέψουν σε περιοριστικές λογικές, κάτι που ήδη έχει εξαγγελθεί; Καμιά αναφορά.

Ακόμα λιγότερο αριστερά, ακόμα περισσότερη γενικολογία και ασάφεια.  Αυτά είναι τα συμπεράσματα που θα καταδικάσουν τον Σύριζα. Αλλά και όλους σε όλες τις χώρες που δεν μπορούν ούτε να διανοηθούν πορεία ρήξης με τα σύστημα που δημιουργεί τον σημερινό παγκόσμιο εφιάλτη.

Σωτήρης Βλάχος

24 Ιουλίου 2023