Προϋπολογισμός της Νέας Δημοκρατίας

Business as usual: ‘Οταν η ΕΕ αμφισβητεί το ίδιο το σύστημα της

Ταξικός και απόλυτα στενοκέφαλος προϋπολογισμός

Ο προϋπολογισμός που κατέθεσε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όχι μόνο δεν έχει αναπτυξιακό χαρακτήρα που να δίνει ελπίδες για αντιμετώπιση της οικονομικής δυσχέρειας εκατομμυρίων Ελλήνων, δεν  περιλαμβάνει καν προβλέψεις για αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας. Κάτι που αποσαφηνίζεται εντελώς με την δήλωση του αναπληρωτή υπουργού οικονομικών, ότι  ο προϋπολογισμός σχεδιάστηκε «με την υπόθεση ότι η πανδημία ως οικονομική μεταβλητή́ θα φύγει σταδιακά από τις αρχές του 2022».

Αυτός είναι ο προϋπολογισμός τη στιγμή που στην ανεργία, την υποαπασχόληση και στους κουτσουρεμένους μισθούς έρχεται να προστεθεί και μια καινούργια παράμετρος, αυτή του πληθωρισμού, της αύξησης των τιμών.

Αυτό όμως θα επιδεινώνει απότομα μια ήδη πολύ δύσκολη κατάσταση που βιώνουν καθημερινά οι απλοί πολίτες αλλά και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που θα έχουν να αντιμετωπίσουν ακριβότερες πρώτες ύλες, μεταφορές και ενέργεια. 

Κατάφερε και την έβγαλε φτηνά η ΝΔ μέσα στην κρίση της πανδημίας χωρίς ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, παρά τις αρχικές υποσχέσεις. Τώρα βγάζει αυτή την προοπτική εντελώς εκτός ατζέντας. Αυτό κάνουν πριν ακόμα κοπάσει η πανδημία. Ο προϋπολογισμός του 2022 περιλαμβάνει μειώσεις στις τακτικές δαπάνες για το δημόσιο σύστημα υγείας σε σχέση με αυτές του 2021. Καταθέτει η ΝΔ ένα τέτοιο προϋπολογισμό, τη στιγμή που η σκέψη και μόνο για το τι θα είχε συμβεί μέσα στην πανδημία χωρίς δημόσιο σύστημα υγείας, έστω και κουτσουρεμένο μετά από χρόνια υποχρηματοδότησης, εύκολα κάνει κάποιον να ανατριχιάζει.

Ανατροπές στην Ευρώπη

Αυτός είναι ο προϋπολογισμός της ΝΔ σε μια εποχή που η πανδημία και η επιδείνωση της κρίσης έφερε ανατροπές στους σχεδιασμούς των κεντρικών επιτελείων της ΕΕ.

Αφού προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση με προγράμματα δανεισμού που το ύψος τους ήταν χωρίς προηγούμενο στην ιστορία της ΕΕ, κατέληξαν τελικά στην δημιουργία του Ταμείου Ανάκαμψης που θα σημαίνει ανάληψη δανεισμού από την ίδια την ΕΕ. Για πρώτη φορά τα δανεικά θα βαραίνουν την ΕΕ και όχι τα ξεχωριστά κράτη.

Είναι αυτό μια τεράστια ανατροπή σε ότι έχει πράξει η ΕΕ μέχρι τώρα. Είναι ταυτόχρονα η πιο βαθιά αμφισβήτηση των όρων λειτουργίας της καπιταλιστικής οικονομίας, της ελεύθερης αγοράς, των δυνατοτήτων των κρατών να αντιμετωπίσουν την κατάσταση κάτω από όρους κρατικού ανταγωνισμού μέσα στα πλαίσια της ελεύθερης αγοράς τους.

Το Ταμείο Ανάκαμψης προγραμματίζεται να μπορεί να κάνει δάνεια  σε μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά και να στηρίξει μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τα κράτη /μέλη της ΕΕ με επιχορηγήσεις, όχι δάνεια, για έργα υποδομής στα οποία συμπεριλαμβάνονται και δημόσια νοσοκομεία.

Μαζί με την παραδοχή ότι οι όροι λειτουργίας του καπιταλιστικού ανταγωνισμού αδυνατούν να προσφέρουν διέξοδο, η Δημιουργία του Ταμείου ανάκαμψης είναι ταυτόχρονα παραδοχή ότι κανένα ευρωπαϊκό κράτος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση από μόνο του – ούτε καν η ίδια την Γερμανία, που δέχεται τώρα να αναλάβει μέρος του βάρους διαχείρισης της κρίσης των πιο αδυνάτων, κάτι που η σχολή Σόιμπλε αρνιόταν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο.

Οι ευθύνες της αριστεράς

Κάτω από την τεράστια πίεση της πραγματικής κατάστασης είχαν προχωρήσει αρχικά με χαλάρωση των όρων για τα δημοσιονομικά ελλείματα και το χρέος και τώρα σε πολιτικές έξω από τους όρους του κρατικού ανταγωνισμού.

Η λογική το Ταμείου Ανάκαμψης είναι στην άλλη άκρη της πολιτικής που ακολούθησε η ΕΕ μέχρι τώρα. Δεν είναι υπερμνημόνιο όπως δυστυχώς συμπέρανε ο Ριζοσπάστης στην έκδοση του στις 6 Ιανουαρίου. Είναι παραδοχή ότι η καπιταλιστική αγορά και ο ελεύθερος ανταγωνισμός μεταξύ των κρατών δεν μπορούν να παράσχουν λύσεις. Είναι ο συντονισμός των κρατών και η κεντρική παρέμβαση της ΕΕ ως τέτοιας που μπορούν να τις παράσχουν.  Είναι ο κεντρικός σχεδιασμός και όχι η αναρχία της αγοράς τους που μπορούν να τις παράσχουν.

Παραδέχονται, χωρίς να το λεν, ότι το σύστημα τους έχει εξαντλήσει τα όρια του. Αυτή είναι η ουσία και εδώ έπρεπε να εστιαστεί η κριτική της αριστεράς.

Την ίδια ώρα φυσικά που εισάγουν στο παιγνίδι το Ταμείο Ανάκαμψης, δεν αποκηρύσσουν τους μνημονιακούς όρους για το χρέος και τα ελλείματα, που από Γερμανία πλευρά τουλάχιστον ετοιμάζονται να επαναφέρουν. Όπως και «την πλήρη εφαρμογή των διατάξεων του πτωχευτικού νόμου, που μετατρέπει τους δανειολήπτες με «κόκκινα» δάνεια σε νοικάρηδες στα σπίτια τους…την παραπέρα «ελαστικοποίηση» της αγοράς εργασίας και τη συνέχιση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων στο Ασφαλιστικό».

Πάνω στη λογική στην οποία στήθηκε το Ταμείο Ανάκαμψης μόνο η αριστερά της Ευρώπης θα μπορούσε να συνεχίσει. Που δυστυχώς μέχρι τώρα δεν έχει τολμήσει στην πλειοψηφία της να διεκδικήσει αυτά που οι αστοί σήμερα τολμούν, ή τέλος πάντων αναγκάζονται να υιοθετήσουν μέσα σε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση.

Πάνω σε αυτή την πορεία κοινής αντιμετώπισης της κρίσης των Ευρωπαϊκών λαών μόνο η αριστερά θα μπορούσε να προχωρήσει, που δυστυχώς ακόμα και τα κομμάτια της που βλέπουν το σοσιαλισμό ως την μόνη διέξοδο, τον οραματίζονται ως μοναχική πορεία, καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να υπάρξει εθνικός σοσιαλισμός, ότι μπορεί να υπάρξει, να λειτουργεί και να ευημερεί εθνικός σοσιαλισμός μέσα στο άντρο των ληστών.

Σωτήρης Βλάχος

8 Ιανουαρίου 2022