Όταν γίνεται όχι μόνο αχρείαστος αλλά και επικίνδυνος

Ο κος Ηροδότου, Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας, έβαλε, για ακόμα μια φορά, το στίγμα της οικονομικής τους πολιτικής. Στην οποία ο απλός άνθρωπος είναι η τελευταία τους προτεραιότητα και η οποία είναι εντελώς αδιέξοδη και για τους ίδιους.  

Σε ομιλία του συγχάρηκε τις τράπεζες για τη μεγάλη μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Από «€28 δισ. στην κορύφωσή τους υποχώρησαν στα €9,5 δισ., παρουσιάζοντας ονομαστική μείωση 68%...». Και συμβούλεψε τις μικρές τράπεζες να ακολουθήσουν τον δόμο που χάραξαν οι μεγάλες.

«Πρέπει να ενθαρρύνουμε και τις μικρότερες τράπεζες τώρα που βλέπουν ότι αυτό (το μονοπάτι) δούλεψε για τις μεγαλύτερες».

Δούλεψε για τις τράπεζες, αλλά δε δούλεψε για την υπόλοιπη κοινωνία. Αυτό λέει και ο ίδιος ο κος Ηροδότου.

«Η πλειοψηφία της μείωσης των ΜΕΔ οφείλεται στη μεταφορά τους εκτός του τραπεζικού συστήματος και σε εταιρείες εξαγοράς πιστώσεων (ΕΕΠ)… αυτό σημαίνει πως τόσο τα νοικοκυριά όσο οι μικρομεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις συνεχίζουν να διατηρούν το χρέος αυτό».

Αναγνωρίζει ο κος Ηροδότου ότι τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις συνεχίζουν να διατηρούν το χρέος, Επιτυχία όμως είναι ότι το απαλλάχτηκαν  οι τράπεζες. Δεν χρειάζεται κάτι άλλο.

Έδωσε συγχαρητήρια για τα ΜΕΔ, παροτρύνοντας τις μικρές τράπεζες να ακολουθήσουν τις μεγάλες, δεν βρήκε όμως κάτι να πει για το πώς σκέφτονται να αντιμετωπίσουν το τεράστιο βάρος χρέους που κουβαλούν νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Για την κατάσταση στην οποία βρήκε τα νοικοκυριά η «πετυχημένη» πορεία μείωσης των ΜΕΔ των ιδιωτικών τραπεζών, για την ανεργία, τα πολύ μειωμένα εισοδήματα εκατοντάδων χιλιάδων. Ούτε για την πολύ προβληματική οικονομική δραστηριότητα, την έλλειψη δανείων για επενδύσεων,  την ίδια ώρα μάλιστα, που όπως ο ίδιος είπε, «Οι κυπριακές τράπεζες δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα ρευστότητας».

Δεν έχουν πρόβλημα ρευστότητας οι τράπεζες λοιπόν. Έχουν όμως οι επιχειρήσεις και οι άνθρωποι. Υπεραρκετοί όροι για να ξεκινήσουν δανειοδοτήσεις.  Και αντί ο Κεντρικός Τραπεζίτης να το απαιτήσει αυτό, αντίθετα, προειδοποιεί ότι  «οι τράπεζες δεν πρέπει να σπεύσουν να παραχωρήσουν δάνεια».

«Δεν πρέπει να επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος. Ναι υπάρχει υπερβάλλουσα ρευστότητα… αλλά δεν πρέπει να επιτρέψουμε στις τράπεζες να σπεύσουν να δώσουν δάνεια».

Το να λέει ότι δεν πρέπει να επιτρέψουμε στις τράπεζες, που έχουν «υπερβάλλουσα ρευστότητα», να σπεύσουν να δώσουν δάνεια σε συνθήκες που κόσμος και μικρομεσαίες επιχειρήσεις ειδικά ζουν την κρίση στο πετσί τους, είναι ξεκάθαρη απόδειξη ότι καθόλου δεν ενδιαφέρει τον ΚΤ και αυτούς που εκπροσωπεί για αυτές τις κατηγορίες του πληθυσμού.

Καμιά χρησιμότητα όμως δεν έχει η παρότρυνση του και για τις ιδιωτικές τράπεζες. Αντίθετα τις καταδικάζει και αυτές. Χωρίς παραχώρηση δανείων, από τα οποία θα πάρουν τόκο, που είναι το τραπεζικό κέρδος, οι τράπεζες κλείνουν.

Ο κος ΚΤ θέλει να αντιμετωπίσει το ρίσκο να μην αποπληρωθούν τα δάνεια, λόγω της καπιταλιστικής κρίσης και των τραπεζικών διασώσεων που έπνιξαν την οικονομία, με το να μην δώσει δάνεια, επιτείνοντας έτσι την κρίση.

Δεν μπορεί να μην τα βλέπει αυτά ο ΚΤ. Απλά δεν έχουν επιλογές μέσα στο σύστημα της ελεύθερης αγοράς και των ιδιωτικών τραπεζών. Και θα συνεχίσει να απολαμβάνει την προνομιακή ζωή του με λεφτά των φορολογουμένων, όχι μόνο χωρίς να προσφέρει οτιδήποτε σε αυτούς, αλλά εξασφαλίζοντας τους ακόμα μεγαλύτερα δεινά. Πεπεισμένος  ότι σε κάθε επόμενη τραπεζική κρίση, που και αυτή την εξασφαλίζουν οι πολιτικές του, θα τις διασώζει, που είναι η μόνη τους έννοια, και πάλιν με λεφτά των φορολογουμένων.

Σωτήρης Βλάχος

26 Νοεμβρίου 2019