Το γλωσσάριο, οι μετανοημένοι Γραικοί Γενίτσαροι, ο Σέρτης, ο Βραχίμης, ο Βρυώνης και ο Αρναούτης

Θύελλα αντιδράσεων έχει ξεσηκωθεί από κύκλους της δημοσιογραφικής δεξιάς για το γλωσσάριο που συνέγραψαν Κύπριοι δημοσιογράφοι κάτω από την αιγίδα του ΟΑΣΕ.

Η αντίδραση προέρχεται από συνανθρώπους μας που προέρχονται προφανώς από μεικτή καταγωγή αλλά δεν το αποδέχονται ψυχολογικά. Αυτό καταμαρτυρείται από τα ονόματα/επίθετα που φέρουν και στα οποία είναι φανερή η αναπνοή της ψυχής των μουσουλμάνων προγόνων τους. Ο μόνος λόγος που τους ενοχλεί το γλωσσάριο είναι επειδή τους ενοχλεί η ίδια τους η καταγωγή, την οποία ουδέποτε αποδέχτηκαν. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα να είσαι μεικτής καταγωγής φτάνει ψυχολογικά να το αποδέχεσαι. Στο κάτω-κάτω και το όνομα Τσιελεπής μαρτυρά μεικτή καταγωγή. Το πρόβλημα είναι να μην το αποδέχεσαι ψυχολογικά και να πολεμάς με εμπάθεια και φανατισμό το κάθε τι που σου θυμίζει αυτή την μεικτή καταγωγή.

Στην Κύπρο οι Οθωμανοί έφτασαν κατόπιν πρόσκλησης της ορθόδοξης χριστιανικής εκκλησίας του Νησιού. Τότε η ορθόδοξη χριστιανική ιεραρχία της τοπικής εκκλησίας κατακρεουργείτο από τους καθολικούς. Το παρεκκλήσι στους Αγίους Ομολογητές, στον τόπο όπου κάηκαν οι καλόγεροι της Καντάρας, είναι μια ζωντανή απόδειξη του κατατρεγμού όσων ιερέων αρνούνταν να ορκιστούν πίστη στον Πάπα της Ρώμης. Η ορθόδοξη εκκλησία τότε υιοθέτησε την πολιτική του Κωνσταντινοπολίτη Νοταρά, η οποία συνοψιζόταν στο εξής ρητό: "Παρά καθολική τιάρα καλύτερα οθωμανικό φέσι". Ο σουλτάνος τότε είχε υποσχεθεί στους ορθόδοξους χριστιανούς ότι θα τους παρείχε την ίδια προστασία όπως στον πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης. Θα τους αναγνώριζε δηλαδή ως τους μόνους ηγέτες των Χριστιανών του Νησιού.  Σε συνεννόηση με τον Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης, οι ορθόδοξοι ιεράρχες του νησιού, οι οποίοι είχαν όλοι υποβιβαστεί στο βαθμό του αρχιμανδρίτη και τέθηκαν κάτω από την ιεραρχία της καθολικής εκκλησίας του Νησιού, απεύθυναν πρόσκληση στο Σουλτάνο να εισβάλει στην Κύπρο και να τους ελευθερώσει από τους Καθολικούς.

Όταν ο Λαλά Μουσταφά εισέβαλε στην Κύπρο το 1571 από τις Αλυκές της Λάρνακας, η ιεραρχία των χριστιανών ορθοδόξων κατέφυγε στα μοναστήρια του Τροόδους και τροφοδοτούσε τις ορδές των Οθωμανών με τρόφιμα και στρατιωτικό προσωπικό. Ο πληθυσμός που αντιστάθηκε ήταν οι καθολικοί και οι Μαρωνίτες, οι οποίοι Μαρωνίτες αποτελούσαν το 30% του πληθυσμού.

Το 1959-60, με το τραγικό αδιέξοδο του αγώνα της ΕΟΚΑ, ο οποίος κάτω από την ηγεσία του Μακάριου – Γρίβα στόχευε στην ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, η σημερινή Τουρκία πάτησε για πρώτη φορά το πόδι της στην Κύπρο με την υπογραφή των ηγετών της ΕΟΚΑ. Η Τουρκία απέστειλε 650 Τούρκους στρατιώτες προσκεκλημένους της ηγεσίας της ΕΟΚΑ, τη γνωστή "ΤΟΥΡΔΥΚ". Παράλληλα στάλθηκε ελληνικό απόσπασμα, η "ΕΛΔΥΚ", με 950 στρατιώτες. Δύο συνολικά ξένες στρατιωτικές επεμβάσεις με πρόσκληση της ηγεσίας της ΕΟΚΑ. Οι Άγγλοι δε, που κατά την ηγεσία της ΕΟΚΑ ο Βρετανικός Λέοντάς τους είχε γονατίσει, ατένιζαν την όλη κατάσταση από δύο κυρίαρχες βάσεις στη Δεκέλεια και το Ακρωτήρι και από το ψηλότερο σημείο του Τροόδους, τον Όλυμπο, όπου έστησαν τα ραντάρ τους. Πιστεύω ότι μέχρι σήμερα η κυρίαρχη Αγγλική τάξη μας βλέπει από εκεί ψηλά στο Τρόοδος και χαχανίζει.

Όλα αυτά έγιναν δυνάμει της συνθήκης εγγυήσεων μεταξύ Βρετανίας, Ελλάδας και Τουρκίας, η οποία ενσωματώθηκε στο Κυπριακό Σύνταγμα και αποτελεί μέχρι σήμερα, είτε το θέλουμε είτε όχι, Διεθνή Νόμο. Ένα νόμο που δεν είναι δίκαιος, αλλά είναι εκεί.

Μεταξύ 1960 και 1974 έγιναν και άλλες "εισβολές"-στρατιωτικές επεμβάσεις, τόσο από την Τουρκία όσο και από την Ελλάδα. Το τί διαδραματίστηκε σε εκείνο το χρονικό διάστημα ήταν μια σύγκρουση του τουρκικού και ελληνικού επεκτατισμού, η οποία κορυφώθηκε το καλοκαίρι του 74 με στρατιωτική νίκη της Τουρκίας επί της Ελλάδας.

Το 1964 η Τουρκική αεροπορία βομβάρδισε την Τηλλυρία με βόμβες ναπάλμ. Βομβαρδισμοί που προετοίμαζαν το έδαφος για τουρκική εισβολή στην Κύπρο, η οποία απετράπη από αμερικανική παρέμβαση. Ακολούθως ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας και ηγέτης της Ένωσης Κέντρου Γεώργιος Παπανδρέου απέστειλε στην Κύπρο μια μεραρχία ελληνικού στρατού για να αντιμετωπίσει πιθανή Τουρκική στρατιωτική δράση.

Δυστυχώς για τους Ελληνοκύπριους η μεραρχία αποσύρθηκε από την χούντα όταν ο Γρίβας με διάφορους τακτικούς και άτακτους εισέβαλαν στο χωριό της Κοφίνου, το οποίο κυριολεκτικά κατεδάφισαν και, σύμφωνα με μαρτυρίες καταδρομέων που πήραν μέρος στην επιδρομή στην Κοφίνου, η στρατιωτική διαταγή που είχαν πάρει ήταν "να μην αφήσουν κότα ζωντανή". Οι Τούρκοι αντέδρασαν και οι Αμερικάνοι μεσολάβησαν και φρόντισαν να αποσυρθεί η μεραρχία του Ελληνικού στρατού από την Κύπρο. Η άμυνα τότε αφέθηκε στα χέρια της εθνικής φρουράς με οπλισμό του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.

Στο διάστημα 1963-1964 έγιναν διάφορες σφαγές Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι κατέφευγαν μαζικά στους θύλακες της Λευκωσίας και Αμμοχώστου, σφαγές που κατά την εκδοχή των Τουρκοκυπρίων γίνονταν βάσει του σχεδίου Ακρίτας το οποίο εκπονήθηκε από τον Γεωρκάτζη. Ο Νεοπτόλεμος Λεφτής, ο οποίος ήταν το δεξί χέρι του Νίκου Σαμψών και ο οποίος ήταν πρωταγωνιστής σε σειρά σφαγών Τουρκοκυπρίων, μου είπε ο ίδιος ότι οι σφαγές διατάχθηκαν από τα ανώτατα στρώματα της ηγεσίας των Ελληνοκυπρίων.

Το 1974 έγιναν εισβολές στο νησί τόσο από την Ελλάδα όσο και από την Τουρκία. Το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου του 1974 που διατάχθηκε από το στρατηγό Γκιζίκη και τον ταξίαρχο Ιωαννίδη δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια εισβολή στην Κύπρο που διατάχθηκε (by proxy) από την Ελλάδα. Η εισβολή αυτή άνοιξε την πόρτα στην Τουρκία, χρησιμοποιώντας το μονομερές δικαίωμα επέμβασης που της δόθηκε από τη Συνθήκη Εγγυήσεως που είχε ενσωματωθεί στο Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, να επέμβει στρατιωτικά στην Κύπρο και να κατέχει παράνομα το 37% του εδάφους της προχωρώντας σε ξεκαθάρισμα πληθυσμών.

Το μόνο διεθνές νομοθετικό σώμα που δικαιούται βάση Νόμου (Χάρτη του Ηνωμένων Εθνών) να χαρακτηρίζει νομικά ως νόμιμη ή παράνομη τη χρήση της στρατιωτικής βίας, είναι το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Τα ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών έχουν μόνο συμβουλευτικό χαρακτήρα. Κανένα ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν μίλησε ποτέ για εισβολή. Αν θυμάμαι σωστά, ορισμένα μόνο καταδίκασαν την κατοχή που όντως είναι παράνομη κάτω από τον Διεθνή Νόμο. Η εισβολή δυστυχώς δικαιολογείται από τις υπογραφές των ηγετών της ΕΟΚΑ που αναγνώρισαν μονομερές δικαίωμα επέμβασης από την Τουρκία σε περίπτωση κατάλυσης του Κυπριακού Συντάγματος, όπως και έγινε στις 15 Ιουλίου του 1974.

Η βαρβαρότητα της εισβολής και οι σφαγές των αμάχων Ελληνοκυπρίων όπως και οι προηγούμενες σφαγές των Τουρκοκυπρίων που ομολογουμένως δεν ήταν στην ίδια κλίμακα, δεν ήταν θέματα που συγκινούν τη διεθνή κοινότητα παρά μόνο περιστασιακά. Κάθε πόλεμος έχει παράπλευρες απώλειες και οι σφαγές και λεηλασίες γίνονται από εγκληματικά στοιχεία που φορούν στρατιωτική στολή.

Για να επιστρέψω πίσω στο Γλωσσάριο, ορισμένες λέξεις στην Κύπρο κρύβουν μια παράλογη συναισθηματική φόρτιση. Οι φράσεις "ένωση και μόνο ένωση" ή "διχοτόμηση ή θάνατος» (για τακξίμ για ολούμ – ya taksim ya olum), οι λέξεις εισβολή και μετέπειτα οι λέξεις πολυπεριφερειακή, διπεριφερειακή διζωνική ομοσπονδία, οι λέξεις νενέκηδες και οχίχηδες έκρυβαν πάντα έλλειψη λογικής σκέψης και έντονη συναισθηματική φόρτιση και προδίδουν ψυχολογική απόρριψη της μιας ιδεολογίας από την άλλη. Όταν αναφέρομαι σε ιδεολογίες αναφέρομαι στην ελληνική και τουρκική ιδεολογία.

Το γλωσσάριο είναι μια απόπειρα αποφόρτισης αυτής της συναισθηματικής φόρτισης και ως τέτοιο θα πρέπει να ιδωθεί. Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστεί το διαίρει και βασίλευε είναι με το ενώθου και αντιστάθου. Διαφορετικά η Αγγλική κυρίαρχη τάξη θα παραμείνει στην ψηλότερη κορυφή του Τροόδους, θα μας βλέπουν και θα χαχανίζουν.  Η Τουρκική κυρίαρχη τάξη θα κατέχει τον Πενταδάκτυλο και θα αναγράφουν το σύνθημα «είμαι περήφανος που γεννήθηκα Τούρκος» και οι δικοί μας εθνικιστές, γελοίοι και συνάμα μοιραίοι, θα αναμένουν την δημιουργία της ΕΟΚΑ Γ, θρηνώντας ως μωρά παιδιά για εδάφη που παράλειψαν να διαφυλάξουν ως ώριμοι ενήλικες. 

Η επιλογή είναι δική μας.

Μάριος Γεωρίου
10 Αυγούστου 2018