Τα σχόλια ενός φίλου για το Ντιμπέϊτ Μαυρογιάννη, Νεοφύτου, Χρίστου

Έχω λάβει από ένα καλό φίλο τα σχόλια του σχετικά με το ψεσινό Ντιμπέϊτ μεταξύ των υποψηφίων Αβέρωφ Νεοφύτου (ΑΝ) Ανδρέα Μαυρογιάννη(ΑΜ) και τον νεοναζί, Χρίστο Χρίστου (ΧΧ). Η ανάλυση του με βρίσκει σύμφωνο και την παρουσιάζω πιο κάτω αυτούσια χωρίς όμως να κατονομάζω τον συγγραφέα αφού προτίμησε να διατηρήσει την ανωνυμία του. Αν και πιστεύω ότι όλοι μας πρέπει να γράφουμε χωρίς τις όποιες αναστολές, εντούτοις το περιεχόμενο και η ποιότητα της γραφής του αξιολογούνται πιο ψηλά αφού δημιουργούν συνθήκες ενός γόνιμου προβληματισμού :

Το Ντιμπέϊτ 22 Σεπτεμβρίου 2022

(1) Να συμμετέχουμε ή όχι πάνελ με Φασίστες/ακροδεξιούς;

Ασκήθηκε κριτική στον Ανδρέα Μαυρογιάννη γιατί δέχθηκε να παρακαθίσει σ΄αυτό το Ντιμπέϊτ. Το εύλογο επιχείρημα ήταν ότι μόνο με την παρουσία του υποψηφίου της Αριστεράς, αυτό θα δώσει υπόταση και χώρο στους νεοναζί στη δημόσια σφαίρα πράγμα που τους κανονικοποιεί στη δημόσια συνείδηση. Πρόκειται για την κλασική θέση που απαιτεί όπως επ' ουδενί η Αριστερά και οι δημοκρατικές δυνάμεις θα πρέπει να δίνουν πλατφόρμα στο φασισμό-ναζισμό. Κι εδώ έχουμε υποψήφιο τον Χρίστο Χρίστου, υπασπιστή του Μιχαλολιάκου και ηγετικό στέλεχος της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσής Αυγής. Η απάντηση σε αυτό το επιχείρημα από αριστερούς είναι ότι η μη συμμετοχή Αριστερών και δημοκρατικών πολιτικών στα πάνελ που έτσι κι αλλιώς γίνονται, με ή χωρίς την Αριστερά, απλώς τους δίνει περισσότερο χώρο να αλωνίζουν χωρίς αντίλογο και παραδίδει τη δημόσια σφαίρα αμαχητί στους ακροδεξιούς.

Έχοντας αυτό υπόψη, ο ΑΜ μπήκε δυναμικά στην επίθεση κι επιτέθηκε στον υποψήφιο του ΕΛΑΜ. Αυτό, τουλάχιστον στιγμιαία, θα ανακούφισε κάπως Αριστερούς ψηφοφόρους, που είδαν τον ΑΜ να είναι δυναμικός και να παίρνει καθαρή θέση απέναντι στους νεοναζί και την ακροδεξιά. Ωστόσο, έδωσε την ευκαιρία στον ΧΧ να επιτεθεί στο ΑΚΕΛ ως «το πιο αντιδημοκρατικό κόμμα στη χώρα», να χρεώσει στο ΑΚΕΛ τα εγκλήματα του Στάλιν (χωρίς να απαντήσει ο ΑΜ). Ο δε Αβέρωφ Νεοφύτου έσπευσε να το παίξει Πόντιος Πιλάτος, «υπεράνω» δήθεν της «κοκορομαχίας» και της παρελθοντολογίας ανάμεσα στον «ένα που μιλά για φασισμό και τον άλλο για σταλινισμό».

(2) Η μάχη περί οδοφραγμάτων

Ένα από τα καλά σημεία ήταν η επίθεση που ο ΑΜ έκανε στον ΧΧ στην αναφορά του ότι «ανοίξαμε τα οδοφράγματα» και τα περί του Κανονισμού της Πράσινης Γραμμής, χαρακτηρίζοντας τις θέσεις του ΧΧ ως «ανιστόρητες , ανόητες και εσφαλμένες». Επίσης, σε αυτό το σημείο ακόμα κι ο ΑΝ στάθηκε δυναμικά και υπέδειξε, έστω με εθνικιστικούς όρους, ότι το κλείσιμο τον οδοφραγμάτων θα είναι το καλύτερο δώρο προς την Τουρκία γιατί θα της δώσει την ευκαιρία αν ενσωματώσει τα κατεχόμενα και θα χάσουμε τους τ/κ για πάντα.

(3) Εναλλακτικός και συνεπής Αριστερός και οικολογικός λόγος

Ένα κενό που δέσποζε ήταν η απουσία της Αριστεράς και μιας κριτικής οικολογίας. Αυτό διαφάνηκε από το γεγονός ότι, πέραν των ορθών αναφορών του ΑΜ για την ακρίβεια που κτυπά περισσότερα τα φτωχότερα νοικοκυριά, δεν υπήρχε συζήτηση ή έστω αναφορά στα το δίκαια των εργαζομένων. Ένα ακόμα κενό είναι το γεγονός ότι στη σπουδή του ΑΜ να παρουσιαστεί ως ανεξάρτητος που δεν είναι υποχείριο του ΑΚΕΛ, όπως τον κατηγορούν Δεξιοί, πέφτει στην παγίδα να μην τοποθετείται καν σε θέσεις που είναι γνωστές και αποτελούν βασικά στοιχεία ως κεκτημένα στην Κυπριακή πολιτική που ξεπερνούν την υπόθεση της Αριστεράς. Δε βοηθά τον ΑΜ για παράδειγμα όταν επιτίθενται στο ΑΚΕΛ και να απαντά λέγοντας «δε με αφορά το σχόλιο». Όφειλε να σχολιάσει και ας ακολουθούσε με κάτι κομψότερο όπως: «για τις κατά καιρούς θέσεις του ΑΚΕΛ, καλύτερα ρωτάτε το ΑΚΕΛ». Αν αφήνονται ερωτήματα να αιωρούνται, δίνεται η εντύπωση ότι η Αριστερά είναι φάντασμα!

(4) Ανούσιος ανταγωνισμός για το ποιος είναι «ευρωπαίος»: Μια ελιτιστικού τύπου συζήτηση που αφήνει τους εργαζόμενους παγερά αδιάφορους.

Σε κάποια σημεία η συζήτηση φαινόταν να διολισθαίνει ως μια απόπειρα ποιος θα πλειοδοτήσει ότι είναι «πιο ευρωπαίος», ανάμεσα στον ΑΜ και ΑΝ. Έτσι αραδιάζονται τα γνωστά δεξιά κι ανούσια κλισέ που αφήνουν σήμερα τον κόσμο της εργασίας όχι μόνο παγερά αδιάφορο, αλλά προκαλούν αποστροφή. Ο μεν ΑΝ επαναλάμβανε τα περί δύο βαρκών και ότι «ευρωπαίος σημαίνει δυτικό και Νατοϊκός», ο δε ΑΜ ότι «ευρωπαίος» σημαίνει να αναπτυχθεί η ΕΕ ως τρίτος πόλος αλλά να κτίσει συνεργασία με όλους και ιδίως με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Εκεί φαντάζομαι πολλούς νέους να κάνουν ζάπινγκ ή να κλείνουν τις οθόνες τους. Ποιος τους αδικεί;

Η δήθεν φαεινή ιδέα του 40άρη νεοναζί να καλεί τον ΑΜ να απαντήσει στο σύνθημα του ΑΚΕΛ (και γενικά της κομμουνιστικής Αριστεράς) «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο», έμεινε δυστυχώς αναπάντητη. Ασφαλώς ο ΑΜ που είναι δεξιός Ευρωπαϊστής της Γαλλικής σχολής βλέπει, όπως τόνισε, σαφή διάκριση ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Από τη μια επιμένει ότι η ΕΕ πρέπει να αναπτύξει το δικό της αμυντικό σύστημα, από την άλλη έριξε και το παλιό μεταψυχροπολεμικό σύνθημα του ΟΑΣΕ για ένα οικουμενικό σύστημα ασφάλειας «από το Βανκούβερ μέχρι το Βλαδιβοστόκ». Για τη δε εισβολή στην Ουκρανία, ο ΑΜ ενώ καταδίκασε την εισβολή της Ρωσίας, ορθά υπέδειξε στον Νατοϊκότερο των Νατοϊκών ΑΝ, ότι ήταν η επέκταση του ΝΑΤΟ που προκάλεσε την κρίση.

Αυτά όμως δεν σημαίνουν ότι έπρεπε να μείνει ασχολίαστο το σύνθημα. Το σύνθημα που έχει την ιστορική του σημασία, εξ ου και αναφέρεται στην ΕΟΚ, διατηρεί, τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό την αξία του, εφόσον ο «συνεταιρισμός για την ειρήνη» και η ΚΕΠΠΑ (Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας) της ΕΕ όχι μόνο παραμένει στη πράξη βραχίονας υποταγμένος στο ΝΑΤΟ, αλλά μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία έχει γίνει εντελώς υποχείριο του ΝΑΤΟ. Πέραν αυτού, τα περί αδιεξόδων και δήθεν διλημμάτων σε ζητήματα ασφάλειας κι εξωτερικής που πιθανόν να έχει ο ΑΜ, δεδομένων των «σκληρών θέσεων του ΑΚΕΛ, η απάντηση είναι απλή: Ο Δημήτρης Χριστόφιας, ηγέτης του ΑΚΕΛ, κυβέρνησε τη χώρα από το 2008 στο 2013, και γνωρίζουμε τη στάση που τήρησε στα ζητήματα αυτά.

(5) Η προβληματική υποτέλεια στο Ισραήλ

Στα θέματα με το Ισραήλ υπήρξε μία απόπειρα από τη Δεξιά και ακροδεξιά για το ποιος θα είναι ο πιο υποτελής στο κράτος-παρίας που η Διεθνής Αμνηστία, κι όχι καμιά Αριστερή οργάνωση, θεωρεί ότι ακολουθεί πολιτική απαρτχάιντ κατά των Παλαιστινίων. Οι Νεοναζί σήμερα δεν έχουν κανένα πρόβλημα με το καθεστώς του Ισραήλ, κι ας είναι παράλληλα απολογητές κι αρνητές του ολοκαυτώματος. Αυτό το επιβεβαίωσε και ο ΧΧ. Δεν άφησε καλές εντυπώσεις η χλιαρή απάντηση του ΑΜ για το Ισραήλ: Δεν υπερασπίστηκε τη κριτική στο Ισραήλ μίλησε για «φίλη χώρα», θα πούμε ότι διαφωνούμε στο α ή στο β, κι όχι ότι διαφωνούμε ριζικά με την μεταχείρισή των Παλαιστίνιών, και μάλιστα δήλωσε ότι θα εμβαθύνει τις σχέσεις.

(6) Η απουσία απάντησης στα ρατσιστική και αντιμεταναστευτική υστερία που καλλιεργούν οι ακροδεξιοί

Αυτό αποτελεί ένα ιδιαίτερα προβληματικό ζήτημα. Απαιτείται σθεναρή ιδεολογική μάχη, κι όχι να φοβούνται να αντιμετωπίσουν το γενικότερο εχθρικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί. Όταν ο ΧΧ είπε τα ρατσιστικά του για τους μετανάστες γιατί δεν έβαλαν τα πράματα στη θέση τους και τον άφησαν να αλωνίζει και να δημιουργεί κλίμα πανικού και ρατσιστικής υστερίας; Μίλησε για εισβολή μεταναστών, πολλοί από τους οποίους είναι πράκτορες της Τουρκίας.

(7) Απουσία Κυπριακού και κοινωνικών ζητημάτων

Γενικά έλειπε η ουσία της πολιτικής με κανένα να μη μπορεί να υπερασπιστεί τα βασικά. Το κυπριακό ήταν μάλλον απών, και, πέραν την περιγραφής για ακρίβεια και φόβοι περί επιδείνωσης της κατάστασης ούτε τα βασικά κοινωνικά ζητήματα (ανεργία, επισφάλεια, στεγαστικό, απουσία κοινωνικού κράτους) ήταν ζητήματα προς συζήτηση. Ήταν ένα πεδίο που κυριάρχησαν τα ανούσια και εθνικιστικά περί άμυνας και φανφάρες περί κοιτασμάτων, όπου δεν υπήρχε καμία κριτική φωνή: Ο μεν Αβέρωφ περηφανευόταν ότι σπαταλούμε περισσότερα για την άμυνα τα τελευταία 20 χρόνια και μιλούσε για έξυπνο στρατό κι άλλα λόγια του αέρα. Ο δε νεοναζί θέλει να κλείσει τα οδοφράγματα, να κόψει το ρεύμα στους τ/κ, να κόψει τα επιδόματα στους πρόσφυγες/αιτητές ασύλου και να τα σπαταλήσει την άμυνα, ενώ στο σαλεμένο μυαλό του άμυνα σημαίνει και καταπολέμηση της μετανάστευσης.

(Ο Νεοναζί έβγαλε το γνωστό ρατσισμό και τα ανιστόρητα του. Ο δε Αβέρωφ περηφανευόταν στα επιτεύγματα της οικονομικής πολιτικής σάμπως και ζούμε σε καλές εποχές και επιτέθηκε στον ΑΜ ότι στα περί ακρίβειας και επιδοτήσεων υιοθετεί τις θέσεις του ΑΚΕΛ. Πέραν από κάποια σημεία, έλειπε η υπεράσπιση της κοινωνίας, τα δίκαια των πολλών, των αδικημένων και των εργαζομένων, το εναλλακτικό πρόγραμμα.

Δημήτρης Δημητρίου

24 Σεπτεμβρίου 2022