Λίγα λόγια για την ψεσινή (15/09/2022) παρουσίαση των θέσεων των υποψηφίων Α. Μαυρογιάννη, Α. Δημητριάδη και Κ. Χριστοφίδη
Στο γενικό οργανωτικό σκέλος πιστεύω ότι τρεις θεματικές (Διαφθορά, Παιδεία, Στεγαστικό) συν Κυπριακό είναι πάρα πολλές που απαιτούν χρόνο για να ξεδιπλωθούν θέσεις και προγράμματα και συνάμα κουράζει τους τηλεθεατές. Υπάρχει ο χρόνος μέχρι τις προεδρικές αν θέλει το ΡΙΚ να φανεί χρήσιμο, να γίνουν πιο εξειδικευμένες παρουσιάσεις. Επίσης θεωρώ άλλα θέματα εξίσου σοβαρά που πρέπει να ακουστούν οι απόψεις των υποψηφίων όπως οικονομία, ανισότητες, εργασιακά, το ενεργειακό, η εξάπλωση του ρατσισμού στην Κύπρο, το προσφυγικό, το περιβάλλον, θέματα που αφορούν τις διακρίσεις στη βάση του σεξουαλικού προσανατολισμού κλπ.
Το πρώτο θέμα που τέθηκε στη συζήτηση ήταν το πρόβλημα της διαφθοράς. Οι τρεις υποψήφιοι στο θεωρητικό – διακηρυκτικό επίπεδο συμφωνήσαν βέβαια ότι υπάρχει πρόβλημα και ότι θα πρέπει να καταπολεμηθεί. Στην κατάθεση συγκεκριμένων πρακτικών προτάσεων η υπεροχή του ΑΔ με το τίμιο κράτος ήταν αδιαμφισβήτητη. Ο ΑΜ δεν κατέθεσε συγκεκριμένες προτάσεις περιορίστηκε σε θέσεις αρχών ενώ ο ΚΧ έδωσε κάποιες προτάσεις που εν πολλοίς συμπλήρωναν το πλαίσιο που έδωσε ο ΑΔ αλλά αφιέρωσε το περισσότερο χρόνο του όχι σε συγκεκριμένα μέτρα αλλά για να δώσει ένα ρεσιτάλ καταγγελτικού λόγου που είμαι βέβαιος ότι όλοι είμαστε ήδη αρκετά ενήμεροι για τις περιπτώσεις που ανέφερε αφού ζούμε στην Κύπρο.
Στο θέμα της παιδείας όλοι είχαν κάποια μέτρα να προτείνουν. Ο ΑΜ καταπιάστηκε κυρίως πάνω στο ολοήμερο σχολείο, ο ΑΔ πρόσθεσε άλλα 4 χρήσιμα μέτρα όπως η ανάπτυξη των αθλητικών και μουσικών σχολείων. Στο συγκεκριμένο όμως θέμα την παράσταση την έκλεψε ο ΚΧ με μια σειρά από συγκεκριμένες προτάσεις που θεωρώ αρκετά προχωρημένες και υποσχόμενες (π.χ. πρότυπα σχολεία, γεωργικά γυμνάσια στο Τρόοδος κλπ). Όλοι οι υποψήφιοι όμως παρέλειψαν να τονίσουν την ανάγκη να έχουμε ένα κοσμικό σχολείο μακριά από τις παρεμβάσεις του εκκλησιαστικού κατεστημένου, μακριά από τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό που κυριαρχεί στη Παιδεία μας από της ίδρυσης της ΚΔ. Αυτή η παράλειψη ήταν για μένα εντελώς αδικαιολόγητη και κρίνω με αρνητικό πρόσημο όλους τους υποψηφίους παρά τις κατά τα άλλα χρήσιμες προτάσεις τους. Ήταν για μένα μια άκρως απογοητευτική στάση ΟΛΩΝ.
Στο στεγαστικό φάνηκε ότι ο κ. Μαυρογιάννης να έχει καλύτερες θέσεις από τους υπόλοιπους υποψηφίους ιδιαίτερα στην καθιέρωση του θεσμού της Κοινωνικής Στέγης. Η θέση του για την κοινωνική στέγη με βρίσκει σύμφωνο κατά 50% αφού αν αφεθεί η κοινωνική στέγη στη λογική της ενοικιαγοράς (και όχι μόνο του χαμηλού ενοικίου για όλα τα χρόνια διαμονής ) θα πέσουμε στην παγίδα που έστησε η Θάτσερ πριν χρόνια όπου η τιτλοποιήση της κοινωνικής στέγης οδήγησε σε μαζικές πωλήσεις στους μεγάλους οίκους ανάπτυξης γης, με αποτέλεσμα οι γραφικές γειτονίες να καταστούν χώροι μόνο για μεγάλα εμπορικά έργα ή και για μεγάλες και ακριβές κατοικίες προορισμένες για τους μεγάλό-εισοδηματίες (gentrification) ενώ οι συνταξιούχοι και οι χαμηλό-εισοδηματίες εκτοπίστηκαν σε απομονωμένες περιοχές αρκετά χιλιόμετρα έξω από την πόλη χωρίς τις αναγκαίες υποδομές. Άρα, ενώ η θέση για Κοινωνική Στέγη είναι σωστή, θα πρέπει ο ΑΜ να μην καταπίνει ότι του εισηγηθούν στο επιτελείο του. Ο ΑΔ περιορίστηκε στα φορολογικά κίνητρα που είναι κατά τη γνώμη μου πατσαρίσματα ενώ ανέφερε πολύ σωστά την ανάγκη προστασίας της πρώτης κατοικίας αλλά κι΄ αυτό πολύ αποσπασματικά χωρίς συγκεκριμένη πρόταση. Ο ΚΧ έδωσε κάποιες καλές προτάσεις ιδιαίτερα για τις ορεινές περιοχές αλλά μερικές προτάσεις του μου φάνηκαν μη κοστολογημένες ιδιαίτερα με την ανέγερση στην Ελλάδα φοιτητικών εστιών για τους κύπριους φοιτητές. Ενώ όλοι είχαν κάτι να πουν για το στεγαστικό, θεωρώ ότι οι θέσεις του ΑΜ ήταν πιο προχωρημένες.
Κυπριακό
Φάνηκε καθαρά ότι η αχίλλειος πτέρνα του ΑΜ είναι το κυπριακό. Υπήρξαν μάλιστα στιγμές που ο εκνευρισμός και η αμηχανία του ήταν κάτι παραπάνω από εμφανείς. Δεν απέφυγε δε τους χαρακτηρισμούς εις βάρος των άλλων δυο όταν δυσκολευόταν να δικαιολογήσει τη θέση του. Ήταν μια θέση που πρόσφερε μεγάλη (όχι απόλυτη αλλά αρκετή) κάλυψη στη στάση Αναστασιάδη στο Κρανς Μοντάνα αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο αφού και σε προηγούμενες τοποθετήσεις του τα ίδια έλεγε. Η έκπληξη για μένα ήταν η αμφισβήτηση των προθέσεων του Ακκιντζί στην έκκληση που έκαμε για στρατηγική συμφωνία στη βάση του πλαισίου Γκουτέρες. Έδωσε κάλυψη στον Αναστασιάδη αφού διερωτήθηκε για ποιο έγγραφο Γκουτέρες μιλούσε ο Ακκιντζί τη στιγμή που ο ΓΓ του ΟΗΕ είχε δηλώσει κατηγορηματικά ότι ΕΝΑ ήταν το έγγραφο του κάτι που ανάγκασε τον Αναστασιάδη να χάσει την λαλιά του και να μην ξανά-αναφέρει τα όσα γελοία έλεγε περί δυο εγγράφων. Δυστυχώς ο ΑΜ επιμένει να προσφέρει κάλυψη στον κ Αναστασιάδη και σαυτό κρίνεται αναξιόπιστος για να αναλάβει την υπόθεση επίλυσης του κυπριακού προβλήματος ανεξάρτητα από τις όποιες σημερινές διακηρύξεις του και βερμπαλισμούς περί αφοσίωσης στην ΔΔΟ και στη συνέχιση της διαδικασίας εκεί που σταμάτησε στο Κραν Μοντάνα. Η δε θέση του στο ερώτημα αν εγκαταλείψαμε τις συνομιλίες στο Κρανς Μοντάνα ήταν εντελώς Παΐσιακή (φύγαμε αλλά είναι σαν να μην φύγαμε αφού έφυγαν κι’ άλλοι) .
Ο ΑΔ φάνηκε πολύ πιο πειστικός στο κυπριακό τόσο όσο στα θέματα αξιοπιστίας της Ε/κ πλευράς όσο και στους πυλώνες πάνω στους οποίους προγραμματίζει να στηριχτεί για να ξανανοίξει η διαδικασία του διάλογου. Ο ΚΧ φαίνεται να υιοθετεί πλήρως τις θέσεις Αβέρωφ και Δημοκρατικού Συναγερμού πάνω στο θέμα της ένταξης μας στο ΝΑΤΟ και κατά την γνώμη μου εκτός από το γεγονός ότι κάνει μεγάλο λάθος στη διάγνωση όσον αφορά τη ρίζα του κυπριακού προβλήματος είναι και επικίνδυνος όταν θέλει να μας εντάξει σ’ ένα επιθετικό συνασπισμό εναντίον ενός άλλου σε μια εποχή που μυρίζει τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. Ο άνθρωπος είναι εντελώς εκτός και θέλω να ελπίζω ότι αυτή η κυοφορούμενη συμφωνία των τεσσάρων να μην συμπεριλάβει τις ανοησίες περί ΝΑΤΟ γιατί η αποτυχία αυτής της προσπάθειας θα είναι προδιαγραμμένη.
Δημήτρης Δημητρίου
16 Σεπτεμβρίου 2022