Κομματικός πατριωτισμός

Πολλοί σύντροφοι οι οποίοι διαπνέονται από ένα παρεξηγημένο κατά την άποψη μου κομματικό πατριωτισμό, ισχυρίζονται ότι μια αριστερή υποψηφιότητα με ένα αριστερό πρόγραμμα (όσο αριστερό θα μπορούσε να ήταν μέσα στο νεοφιλελεύθερο περιβάλλον της ΕΕ) θα καταποντίζετο αφού η πλειοψηφία του κόσμου δεν ενστερνίζεται τις ανησυχίες, θέσεις και οράματα της αριστεράς.

Αν όμως μετά από 10 χρόνια διακυβέρνησης  της ακροδεξιάς, με ένα από τους χειρότερους προέδρους που πέρασαν ποτέ από την προεδρία, με τόσα σκάνδαλα διαπλοκής, διαφθοράς και προσωπικού πλουτισμού, με τον καταποντισμό του κυπριακού, με την διχοτόμηση να ριζώνει στις καρδιές όλο και περισσότερων Ε/κ, το ΑΚΕΛ δεν κατάφερε με το παράδειγμα και υπόδειγμα των στελεχών του, με τους αγώνες του και με τις θέσεις του να μετατρέψει  τη πλειοψηφία του κυπριακού λαού σε ένα ποτάμι αλλαγής, τότε επιβάλλεται να αναζητηθούν ευθύνες πέραν και έξω από το τετριμμένο (αλλά και βολικό) “φταίνε οι ξεροκέφαλοι Κυπραίοι”. Επιβάλλεται να βρεθούν σύντομα λύσεις που να ανακόπτουν αυτή την εκφυλιστική πορεία της αριστεράς.  Ποια μορφή θα πάρει αυτή η ανακοπή είναι θέμα που χρήζει σοβαρής συζήτησης αλλά και ανάληψης ευθυνών.

Κλείνοντας θέλω να τονίσω ότι αποτελεί  επιβεβλημένο καθήκον της νέας γενιάς των μαθητών, των φοιτητών, των  εργαζομένων που βλέπει καθημερινά τα όνειρα της να βουλιάζουν μέσα στον δεξιό βούρκο, να απογαλακτιστεί -κυριολεκτικά και μεταφορικά- να αναλάβει τις ευθύνες της και να προχωρήσει στις αναγκαίες υπερβάσεις που θα κινούνται έξω από επαναλαμβανόμενες συντηρητικές συνταγές που ιστορικά έχουν αποτύχει να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για μια προοδευτική κοινωνία μέσα σε μια ολική Κύπρο.

Δημήτρης Δημητρίου

3 Ιουλίου 2022