Άγνωστοι (γνωστοί) ξυλοκόπησαν αλλοδαπό στη παλιά Λευκωσία ….λόγω καταγωγής και χρώματος

Ήταν μια προδιαγραμμένη πορεία για την οποία αρκετοί από την αριστερά μιλούσαν έγκαιρα και προφητικά αλλά τα λόγια τους έφταναν εις ώτα μη ακουόντων.

Πολλοί μας χαρακτήριζαν υπερβολικούς, ότι ήμασταν εκτός τόπου και χρόνου ότι, ότι, ότι. Προδιαγραμμένη πορεία γιατί με τέτοια ποιότητα αστυνομίας (θυμάστε πώς αντέδρασαν οι αστυνομικοί όταν πρώτο-καταγγέλθηκαν οι εξαφανίσεις αλλοδαπών γυναικών στην υπόθεση Ορέστη), με ένα ρατσιστικό λόγο και εφαρμογής ρατσιστικών πολιτικών της εδώ και δέκα χρόνια ακροδεξιάς διακυβέρνησης, με κορυφαία στελέχη σε νευραλγικά πόστα όπως ο αχαρακτήριστος Νουρής και ο πολύ επικίνδυνος κλόουν του Αναστασιάδη, Πρόδρομος Προδρόμου, με μιαν εκκλησιαστική ιεραρχία που ξερνά καθημερινά μίσος, με ένα λαό που τον καταδίκασαν στην ημιμάθεια ακόμα και ανάμεσα στους κόλπους των καλύτερων τεχνοκρατών, με ένα εντελώς ασπόνδυλο δικαστικό σώμα, όλα αυτά οδηγούσαν στο αποτέλεσμα που βλέπουμε σήμερα, στον εκφασισμό ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας μας. Να μην ξεχνούμε ότι υπάρχουν σήμερα αντιρατσιστές που συνεχίζεται η εκδίκαση τους επειδή διαδήλωναν ενάντια στη βάρβαρη μεταχείριση των προσφύγων στο Πουρνάρα και στις παράνομες σύμφωνα με τις Διεθνείς Συνθήκες, επαναπροωθήσεις. Φυσικά αυτές οι δίκες δεν απασχολούν τις περισσότερες πολιτικές δυνάμεις για να μην χαθεί έστω και ένας ψήφος…το πολύ – πολύ μια απλή φραστική καταδίκη και πάει τελειώσαμε ανώδυνα.

Τα πράγματα πρέπει επιτέλους να τα λέμε με το όνομα τους. Δεν αρκεί να τους αποκαλούμε με την ιδιότητα τους, δηλαδή φασίστες, ρατσιστές κλπ. Έχουν τέτοιο επίπεδο μόρφωσης που είναι σαν να τους λούνεις ροδόσταμμα όταν τους αποκαλείς έτσι. Φανταστείτε υπάρχουν άτομα που ανεμίζουν σημαίες με την σβάστικα στα γήπεδα και δεν ντρέπονται, αντίθετα νοιώθουν περήφανοι!  Αυτό που χρειάζεται είναι να περιγράψεις με ακρίβεια αυτές  τους τις ιδιότητες όπως παλιάνθρωποι, εγκληματίες, τερατόμορφα κτήνη.

Πάνω απ’ όλα, αυτό που χρειάζεται είναι η μαζική αντίδραση όλων των πολιτισμένων ανθρώπων αυτού του τόπου όσο λίγοι κι΄ αν είναι σήμερα. Όχι μόνο με μαζικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας (που πρέπει να γίνουν και άμεσα μάλιστα) αλλά με συνεχείς παρεμβάσεις προς τους πολίτες (διαλέξεις, φιλμάκια, ανακοινώσεις τύπου, πώς αντιμετωπίζονται οι φασίστες στο εξωτερικό κλπ.), με ένα ανεξάρτητο παρατηρητήριο που να βρίσκεται συνεχώς σε επιφυλακή και να εντοπίζει έγκαιρα όλες τις περιπτώσεις που τα κτήνη στρέφονται ενάντια σε αλλοδαπούς συνανθρώπους μας, με συνεχείς ενημερώσεις διεθνών οργανισμών προάσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπου θα εκτίθεται διεθνώς ο θεσμικός ρατσισμός στη χώρα μας, με ένα συνεχή καταγγελτικό λόγο ενάντια στην εκκλησιαστική ηγεσία που βρίθει υποκρισίας, με το στήσιμο οργανωμένων μηχανισμών –δομών αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και τόσα πολλά άλλα που θα μπορούσαν να γίνουν με την ενεργοποίηση προοδευτικών ανθρώπων που θα πρέπει να καταλάβουν ότι τώρα, δεν είναι η ώρα του καναπέ.

Δημήτρης Δημητρίου

24 Ιουλίου 2022