…ποιον υποψήφιο θα ψηφίσω;

Επειδή πολλοί διαδικτυακοί φίλοι με ρωτούν ποιον υποψήφιο θα ψηφίσω είτε από μια γνήσια περιέργεια είτε γιατί θέλουν να παρεκκλίνουν την  συζήτηση και να την οδηγήσουν πάνω σε ένα προσωπικό επίπεδο που πόρρω απέχει από το πραγματικό σημερινό διακύβευμα, καταθέτω πιο κάτω  την εξής απάντηση:

Σε όλες τις αναρτήσεις μου επιχειρώ να κάμω μια πολιτική ανάλυση ασκώντας κριτική των αποφάσεων της ηγεσίας του ΑΚΕΛ εκεί που κρίνει η συνείδηση μου ότι αυτό επιβάλλεται.  Σε πολλές περιπτώσεις στο παρελθόν έχω στηρίξει τις θέσεις της, όποτε θεωρούσα ότι ήταν σωστές. Ο καθ’ ένας έχει το δικαίωμα είτε να συμφωνήσει είτε να διαφωνήσει είτε ακόμα να πετάξει στα σκουπίδια τις αναλύσεις μου. Το ζητούμενο σε κάθε ανάλυση αυτού του επιπέδου δεν είναι το τι θα ψηφίσει ο αναλυτής αλλά αν η ανάλυση του είναι ορθή ή όχι. Άλλωστε η ψήφος είναι μυστική και η δια της βοής ή δια της ανάτασης της χειρός ψηφοφορία έχει εγκαταλειφθεί σε δημοκρατικές διαδικασίες.

Αν στο μέλλον η επιλογή μου εκφραστεί ανοικτά αυτό θα το κρίνω στο σωστό χρόνο αξιολογώντας τις συνθήκες και λαμβάνοντας πάντα υπόψη τις πολιτικές  προτεραιότητες όπως πηγάζουν από τη δική μου αξιολόγηση.  Στο κάτω-κάτω της γραφής τι σημασία έχει ποιον από τους 8-9 υποψήφιους (και δεν ξέρω αν θα υπάρξουν κι’ άλλες επιλογές) θα υποστηρίξω.  Μήπως η δική μου επιλογή αποτελεί κριτήριο για το πώς θα ψηφίσουν οι φίλοι που θέτουν το ερώτημα; Αυτό που επιδιώκω, με την  μεθοδολογία της κριτικής τοποθέτησης, είναι να εισάγω ένα προβληματισμό για τις, κατά τη γνώμη μου, λανθασμένες επιλογές της ηγεσίας.

Για μια σωστή ανάλυση ενός αριστερού κινήματος χρειάζεται να δει κάποιος αναλυτής 3 βασικές παραμέτρους και πως εξελίσσονται μέσα στην ιστορία:

Α. Την φύση του κινήματος

Β. Τον τρόπο ανάπτυξης και εξέλιξης του και

Γ. Την δομή μεσα από την οποία επιχειρεί.

Η κατάληξη ενός Κινήματος να στηρίξει την επιλογή Μαυρογιάννη δεν ήταν μια στιγμιαία απόφαση αλλά μια διαχρονικά σταδιακή μετεξέλιξη -διολίσθηση θα έλεγα- η οποία διευκολύνεται από τη συγκεκριμένη δομική συγκρότηση του και που σταθερά το απομακρύνει από την αρχική του φύση.  Η επιλογή Μαυρογιάννη είναι ένα σύμπτωμα αυτής της διαδικασίας και σαν τέτοιο πρέπει να αναλυθεί για να βγουν τα σωστά συμπεράσματα τα οποία ίσως δώσουν το έναυσμα για μια πορεία ανακοπής της σημερινής διολίσθησης του αριστερού κινήματος.

Δημήτρης Δημητρίου

16 Αυγούστου 2022