Η πορεία υπέρ της Ρωσίας

Παρακολούθησα από το διαδίκτυο τη πορεία υπέρ της Ρωσίας που έγινε αν δεν κάνω λάθος στη Λεμεσό.  Ήταν ένας αχταρμάς από σημαίες ρωσικές, ελληνικές, κυπριακές, σημαίες με το σφυροδρέπανο, ενώ διέκρινα και κάποιες του Βυζαντίου. Είναι ολοφάνερο ότι η Ρώσικη πολιτική σ’ αυτό το πόλεμο πατά πάνω στον εθνικισμό.  Δεν υποστηρίζω ποσώς ούτε την φασιστό-κυβέρνηση της Ουκρανίας με τον κλόουν – πρόεδρο της ούτε και τις πολιτικές των ΗΠΑ και των ευρωπαίων – δορυφόρων της. Αυτές οι δυνάμεις είναι άμεσα υπεύθυνες για το μακελειό στην Ουκρανία.  Ο κόσμος σήμερα είναι πολύ πιο σύνθετος από το να βλέπουμε μόνο την βασική αρχή της κρατικής κυριαρχίας (που αποτελεί σημαντικό φάρο) χωρίς από την άλλη πλευρά να λαμβάνουμε υπόψη τη περιφερειακή και παγκόσμια ασφάλεια και ειρήνη.

Επανερχόμενος τώρα στη συγκεκριμένη εκδήλωση, φαίνεται καθαρά ότι η Ρώσικη κυβέρνηση επενδύει πάνω στον εθνικισμό για να εξασφαλίσει υποστήριξη ή συναίνεση από τους πολίτες εντός και εκτός Ρωσίας. Αυτό εκφράστηκε με το συμβολισμό των σημαιών που παρέλασαν στην εκδήλωση:

• Η καπηλεία των μεγάλων στιγμών της ιστορίας με τη σημαία με το σφυροδρέπανο που δεν έχει να κάμει τίποτα με τη σημερινή διακυβέρνηση της Ρωσίας.
• Με τις σημαίες του Βυζαντίου. Η χρήση της θρησκείας και της επιρροής της εκκλησίας δρα σαν μια συγκολλητική ουσία για την κατασκευή μιας φαντασιακής κοινότητας με “κοινά” χαρακτηριστικά όπως εκλαμβάνεται στο φαντασιακό των ορθοδόξων.
• Με τις σημαίες της Ελλάδας για να μας θυμίσει τους “ακατάλυτους δεσμούς του ελληνισμού” με τη Ρωσία που πάνε πολύ παλιά πίσω με την καταλυτική εμπλοκή της τσαρικής Ρωσίας στην επίτευξη της ελληνικής ανεξαρτησίας από τους Οθωμανούς.
• Τέλος η Κυπριακή σημαία (που δεν είδα πολλές) για να υπάρξει η αναγκαία σύνδεση της νεότερης κυπριακής ιστορίας με τη στρατιωτική και διπλωματική βοήθεια την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης.

Όλος αυτός ο αχταρμάς αποτελεί σημάδι ενός εθνικισμού που αν αφεθεί να πάρει εκρηκτικές διαστάσεις θα διαιωνίσει ένα πολύ επικίνδυνο για την παγκόσμια ειρήνη πρόβλημα διότι θα απορρίπτονται σαν “προδοτικοί” οι όποιοι αναγκαίοι συμβιβασμοί για τερματισμό του πολέμου. Όπως γίνεται ακριβώς στη περίπτωση της Κύπρου όπου ο εθνικισμός έχει το πάνω χέρι με αποτέλεσμα το κυπριακό να παραμένει εσαεί άλυτο.

Δημήτρης Δημητρίου

10 Απριλίου 2022