Προβληματισμοί με αφορμή την Ουκρανική κρίση

Βέβαια το ιδανικό θα ήταν οι εμπλεκόμενοι λαοί να μπορούσαν να ξεσηκωθούν και να στείλουν τις ηγεσίες τους στον αγύριστο είτε αυτές είναι αυταρχικές ή φασιστικές. Αυτά όμως ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας μας τουλάχιστο στις μέρες μας.  Όπως στη σφαίρα του άπιαστου ανήκει και το σενάριο οι λαοί της Δύσης να ξεσηκωθούν πολύ σύντομα και να απαιτήσουν κατάργηση του επιθετικού συνασπισμού που ονομάζεται ΝΑΤΟ και που αποτελεί την κρεατομηχανή της ανθρωπότητας. Η αφελής συμπεριφορά πολλών (φίλων και μη) μου θυμίζει καλλιστεία ομορφιάς όπου οι διαγωνιζόμενες ερωτούνται ποια είναι οι επιθυμία τους και αυτές απαντούν με την φράση κλισέ: ‘’World peace’’.

Πολλοί εκλαμβάνουν σαν μια φτηνή αφορμή τις αιτιάσεις που προβάλλει ο Πούτιν για να δικαιολογήσει την εισβολή στην Ουκρανία:

Φτηνή δικαιολογία ότι η Ουκρανική κυβέρνηση καταπιέζει ή ακόμα χειρότερα, προσπαθεί να εξολοθρεύσει τους ρωσόφωνους της χώρας. Όλα τα Δυτικά κανάλια μιλούν για αστήρικτες κατηγορίες, “unfounded allegations” είναι η μονότονη επωδός των ανταποκριτών τους.  Ας δεχτούμε για χάριν συζήτησης ότι  οι ρωσόφωνοι στην Ουκρανία δεν κινδυνεύουν καθόλου, αντίθετα περνούν σαν βασιλιάδες που λέει ο λόγος.

Γελοίο και το επιχείρημα ότι ο Πούτιν επιδιώκει την αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας. Μπορεί ένας quasi δικτάτορας να θέλει να πολεμήσει τον φασισμό; Και εγώ πράγματι δυσκολεύομαι να πιστέψω κάτι τέτοιο.

Μένει τελευταίο το επιχείρημα υπέρ της επέμβασης αυτό δηλαδή της  ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Δεν ισχυρίζομαι ότι είμαι μεγάλος γνώστης της γεωστρατηγικής . Είχα όμως παρακολουθήσει με συνέπεια όλες τις πρόσφατες εξελίξεις και τις διαπραγματεύσεις  που γίνονταν πριν την ρώσικη εισβολή.  Όλες οι κυβερνήσεις των δυτικών χωρών καθώς και η ηγεσία του ΝΑΤΟ τόνιζαν συνεχώς το δικαίωμα της Ουκρανίας να ενταχτεί στον Συνασπισμό αφού είναι κυριαρχικό της δικαίωμα σαν ανεξάρτητη χώρα που είναι να ενταχτεί όπου θέλει. Δήλωναν μάλιστα με μεγάλες δόσεις αλαζονείας ότι η Ρωσία ζητά πράγματα (μη ένταξη της Ουκρανίας στον Συνασπισμό) που είναι αδύνατον το ΝΑΤΟ να αποδεχτεί.  Η ρώσικη κυβέρνηση απαντούσε ότι έχει κάθε νόμιμο δικαίωμα να ανησυχεί αφού μια Ουκρανία ενταγμένη στο ΝΑΤΟ θα ήταν σαν μια σφήνα στον κώλο της και μάλιστα σε απόσταση αναπνοής από την Μόσχα.

Ο πραγματικά ειλικρινής προβληματισμός μου επικεντρώνεται στο τι εναλλακτικά θα μπορούσε να κάμει η κυβέρνηση της Ρωσίας (όποια κι’αν ήταν αυτή, δημοκρατική ή δικτατορική) για να αποτρέψει την ολοκληρωτική της περικύκλωση από ένα επιθετικό συνασπισμό αφού όλες οι διαπραγματεύσεις είχαν αποτύχει;  Μήπως θα είχαμε (σε ένα, πέντε ή δέκα χρόνια δεν έχει σημασία) ένα πολύ χειρότερο αιματοκύλισμα στην ίδια την καρδιά της Ρωσίας αυτή τη φορά αν η Ρωσία δεχόταν παθητικά την περικύκλωση της από ένα στρατό στην ηγεσία του οποίου βρίσκονται οι ΗΠΑ, μια άκρως επιθετική χώρα όπως μας  έχει αποδείξει η ιστορία; Αυτά προς αναζήτηση απαντήσεων σε δύσκολα ερωτήματα.

Δημήτρης Δημητρίου

27 Φεβρουαρίου 2022