Ένας σύγχρονος Ρασπούτιν

Δεν νομίζω ότι θα διαφωνούσαν πολλοί αν έλεγα ότι ο Αβέρωφ μας δεν έχει να επιδείξει κανένα ποιοτικό χαρακτηριστικό από την αυγή της πολιτικής του σταδιοδρομίας μέχρι και σήμερα. Φανατικός ακροδεξιός που έβγαζε σπυράκια όταν έβλεπε την κυπριακή σημαία στα  πρώιμα του χρόνια, ιδιοτελής, φιλόδοξος και μηχανορράφος σήμερα και φυσικά πάντοτε φανατικός αντικομουνιστής. Μέχρι τα απλά μέλη του κόμματος του μιλούν απαξιωτικά  για τη προσωπικότητα Αβέρωφ, ιδιαίτερα όταν αναφέρονται στις κομπινάτες επιχειρηματικές του δραστηριότητες.  “Μεγάλη ξημαρηshιά ο Φούλης” είναι η μόνιμη επωδός όταν γίνεται αναφορά στον “αρχηγό”. Εντάξει, υπάρχουν και κάποια τζάκια που τον στηρίζουν, ιδιαίτερα ο επιχειρηματικός κόσμος αλλά αυτό ίσα - ίσα, αναδεικνύει τα συμφέροντα που υπηρετεί και εκφράζει. Ούτε και αποτελεί πιστοποιητικό πολιτικής ευφυΐας επειδή μια μεγάλη μερίδα του κεφαλαίου τον υποστηρίζει. Ενίοτε, το μεγάλο κεφάλαιο έχει ανάγκη από χρήσιμους ηλίθιους όπως παρατηρούμε και διεθνώς. Παραδείγματα όπως Ντόναλντ Τράμπ, ο Μπόρις Τζόνσον, ο Μητσοτάκης κ.α. μας πείθουν για του λόγου το αληθές.

Υπάρχει ένα ευφυολόγημα που λέει ότι ένας κακός πολιτικός είναι πάντοτε ένας καλός ηθοποιός. Στη περίπτωση του Αβέρωφ μας το ευφυολόγημα είναι εντελώς άκυρο: Ο άνθρωπος είναι και στα δυο κακός, τόσο σαν πολιτικός όσο και σαν ηθοποιός.  Αν μερικές φορές μας κάνει και γελούμε από τις ερμηνείες του σε στημένες παραστάσεις αυτό δεν σημαίνει ότι είναι καλός ηθοποιός. Σε μια παράσταση με δραματικό περιεχόμενο αν το κοινό αρχίζει και γελά με τους ηθοποιούς αυτό λέγεται συντριβή της υποκριτικής τέχνης.

Μπορεί ο Φούλης μας κατά καιρούς να παρουσιάζεται υποστηρικτής του μόχθου και της εργατιάς αλλά όταν οι εργαζόμενοι δίνουν αγώνες για αξιοπρέπεια και μεροκάματο, ο ίδιος αυτομάτως μετατρέπεται σ’ ένα ωμό υπερασπιστή του μεγάλου κεφαλαίου. Δεν πέρασαν δα και εκατό χρόνια όταν οι νοσοκόμοι απεργούσαν ζητώντας αυτονόητα πράματα όπως αναγνώριση της δουλειάς τους και της κατάρτισης τους, ο Φούλης μας δήλωνε με κομπασμό και με φωνή τραγωδού ότι τα “νοσοκομούθκια” αν δεν τους αρέσκει να παραιτηθούν και να βρουν αλλού δουλειά. Μετά από λίγο καιρό όταν άρχισε η πανδημία να δείχνει τα δόντια της και τα “νοσοκομούθκια” πολεμούσαν με αυτοθυσία να σώσουν ζωές, ο Φούλης μας με συνοδεία της κάμερας βέβαια και χωρίς μάσκα (βέβαια), πήγε να τους παινέσει. Ποιους; Αυτούς που ήθελε να διώξει πριν λίγους μήνες. Φανταστήκατε ποτέ πόσους νεκρούς θα θρηνούσαμε αν τα “νοσοκομούθκια” ακολουθούσαν τις συμβουλές του και παραιτούνταν;

Θυμάστε τη παράσταση με την βενζίνη και το κλάμα του Φούλη διότι ο καημένος ο καταναλωτής πλήρωνε επί Χριστόφια τόσο ακριβά τη βενζίνη;  Σήμερα, σχεδόν δέκα χρόνια στην εξουσία ο Συναγερμός και δεν τόλμησε να εισηγηθεί το ελάχιστο που είναι η κατάργηση της επιβολής του ΦΠΑ πάνω στους δασμούς που το κράτος επιβάλλει στα καύσιμα (κατάργηση της φορολογίας πάνω στη φορολογία δηλαδή). Όλα αυτά δείχνουν την ασυναρτησία και τον λαϊκισμό του ανδρός που πείθουν μόνο τους πολύ αφελείς ή αυτούς που κρύβουν πίσω τους μικρό - μεγαλό - συμφέροντα. 

Πόσο θαρραλέος και πειστικός είναι ο Φούλης μας φαίνεται και από τη στάση του απέναντι στους καταστροφικούς χειρισμούς  του Αναστασιάδη στο Κρανς Μοντάνα. Στην προσπάθεια του να συγκρατήσει αυτούς τους 10-15 φιλελεύθερους επανενωτικούς που του έμειναν στο κόμμα κάτι πήγε να ψελλίσει περι τσουνάμια. Όταν όμως ο μεγάλος αδελφός, μιλώντας το ίδιο παραβολικά περί μετεωρολογίας, του είπε ουσιαστικά να σκάσει, ο Φούλης μας έσκασε. Όχι μόνο έσκασε αλλά μετά από πολύ λίγο στήριξε τη στάση του πρόεδρου στο Κρανς Μοντάνα και τις μετέπειτα “στιβαρές” και “συνεπέστατες” προτάσεις του περί δυο κρατών, περί χαλαρής ομοσπονδίας άνευ περιεχομένου, περί κοινοβουλευτικού συστήματος, επιστροφή στη Ζυρίχη και βλέπουμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Σε όλες αυτές τις ευφάνταστες ιδέες ο Φούλης μας ήταν ο στυλοβάτης της προεδράρας μας. Δεν μπορώ να κλείσω αυτό το μικρό χρονικό χωρίς να  αναφερθώ και στη διαφθορά που κατά το Φούλη μας εστιάζεται μόνο στον Τζιοβάνι. Και μια τελευταία ερώτηση: O Γιαννάκης μας που σπούδασε πολιτικός μηχανικός με άριστα (5 στα 10) με έμφαση στις πολιτικές επιστήμες, τι του είναι του Συναγερμού και επί ποιας προεδρίας του Συναγερμού μεσουράνησε αυτή η ανεπανάληπτη προσωπικότητα;

 Σίγουρα ο Φούλης  μας είναι ένας επιτυχημένος δολοπλόκος και αυτό φάνηκε από τις κινήσεις που κάνει στη βουλή για να γίνεται το δικό της κυβέρνησης και του Συναγερμού. Μέχρι μια γαλανοαναθρεμμένη,  καλοβαμμένη Ταλιμπάν βγαλμένη κατά τον Προδρόμου από τη πασαρέλα των καλλιστείων, μας προέκυψε σαν πρόεδρος της βουλής γιατί έτσι ήθελε ο Φούλης μας.  Φυσικά αυτοί που συντάσσονται με τους ψήφους του Συναγερμού δεν είναι παρασυρμένες μωρές παρθένες. Απλά προσπαθούν να πάρουν τα κατάλληλα ανταλλάγματα για το ψήφο που θα έδιναν έτσι κι΄ αλλιώς στα νομοθετήματα  που ευνοούν τις τράπεζες και το κεφάλαιο εν γένει. Έστω όμως κι΄αν παραδεχτούμε ότι ο Φούλης μας είναι ένας επιτυχημένος κολπατζής, μήπως αυτή του η τέχνη αποτελεί προσόν;  Μήπως ο Ρασπούτιν έμεινε στην ιστορία σαν ένας μεγάλος πολιτικός άνδρας ή ένας διάβολος μεταμορφωμένος σε παπά;.

Δημήτρης Δημητρίου

23 Δεκεμβρίου 2021