Η Φοϊτσάρικη Εικόνα που Εκπέμπουμε
Όλος ο κόσμος παρακολουθεί με αγωνία την μεγάλη οικολογική καταστροφή που συντελείται στην νοτιοανατολική Τουρκία ένεκα των μεγάλων πυρκαγιών. Μια τεράστια καταστροφή στις περιουσίες του κόσμου και που στοίχισε μέχρι στιγμής τη ζωή πέντε ανθρώπων. Όταν κάποιος όμως διαβάσει το σχόλια κάτω από αναρτήσεις που μεταφέρουν τα νέα από τις πυρκαγιές στα κυπριακά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θα διαπιστώσει ότι οι μόνοι που το απολαμβάνουν είναι το Ε/κ φασισταρκό. Μια ματιά θα σας πείσει: “…να μεν μείνει ένας...”, “ψόφο”,”…Τούρκος καλός Τούρκος νεκρός...” και πολλά άλλα…χριστιανικά και ορθόδοξα.
Είναι τόσο λειψημιοί που δεν καταλάβουν ότι μια οικολογική καταστροφή τέτοιου μεγέθους και σε τόσο κοντινή απόσταση από την Κύπρο, αναπόφευκτα θα επηρεάσει και τη χώρα μας με αρνητικές συνέπειες στις καιρικές συνθήκες και στο περιβάλλον. Ήδη ο πυκνός καπνός βρίσκεται και στους κυπριακούς ουρανούς αφού οι επιπτώσεις σε τέτοιου είδους καταστροφές δεν έχουν σύνορα.
Είναι τόσο ηλίθιοι που στοχοποιούν ολόκληρο λαό που στη περίπτωση της γειτονικής χώρας μιλούμε για πάνω από 80 εκ. κατοίκους, για πολιτικές της ηγεσίας τους που αφορούν την Κύπρο. Είναι σαν να λέμε ότι 10 εκ. Έλληνες ευθύνονται για το βάρβαρο πραξικόπημα που ανέτρεψε τις λεπτές ισορροπίες στην Κύπρο και άνοιξε το δρόμο στην τουρκική εισβολή και τη διαίρεση της πατρίδας μας.
Είναι τόσο ηλίθιοι που δεν ξεχωρίζουν ανάμεσα στους λαούς τάξεις, πλούσιους και φτωχούς, τίμιους και κλέφτες, δημοκράτες και αυταρχικούς, αριστερούς και δεξιούς, εθνικιστές και διεθνιστές. Για το φασισταρκό η Τουρκία αποτελείται από ένα πληθυσμό χωρίς ταξικούς διαχωρισμούς που όλοι μαζί αποφασίζουν το τι γίνεται στην Κύπρο. Μια παγκόσμια πρωτοτυπία απόλυτης ομοιογένειας της τουρκικής κοινωνίας. Όλοι είναι κακοί σε αντίθεση με τους Έλληνες που είναι όλοι καλοί.
Είναι τόσο μικρόνοες που δεν μπορούν καταλάβουν τις δυναμικές που δημιουργούνται με τη συνεργασία παρά με το μίσος και την αντιπαράθεση. Θυμάστε την αλληλεγγύη που έδειξε ο ελληνικός λαός όταν η Τουρκία πλήγηκε από τους μεγάλους σεισμούς τη δεκαετία του 90 και σχεδόν αμέσως μετά την ανταπόδοση του τούρκικου λαού όταν η Ελλάδα πλήγηκε και αυτή από τους σεισμούς; Ήταν οι εποχές που άνοιξαν δρόμους που μας οδήγησαν σε σχέδια όπως το ΑΝΑΝ (άσχετα αν ο Ε/κ λαός εν τη ‘’σοφία’’ του και αυτής της πλειοψηφίας της ηγεσίας του το απέρριψε). Είναι οι δυναμικές που ακόμα και ο διχοτομιστής Τατάρ δεν μπορούσε παρά να στείλει μήνυμα συμπαράστασης και ετοιμότητας για πρακτική βοήθεια στις πρόσφατες μεγάλες πυρκαγιές στο τόπο μας (άσχετα αν η κυβέρνηση την απέρριψε και προτίμησε να καούν κάποιες εκατοντάδες περισσότερα εκτάρια δασικής γης μέχρι να έλθει βοήθεια από άλλες , πολύ πιο μακρινές χώρες παρά να δεχτεί βοήθεια από τους “προαιώνιους εχθρούς”). Αν θυμάστε, η προσφορά για βοήθεια προτάθηκε και από τον Ακκιντζί πριν μερικά χρόνια που είχαμε την μεγάλη πυρκαγιά στη Σολιά.
Αν συνδυάσουμε αυτή την εθνικιστική υστερία που δείχνει να απλώνεται σε ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας μας αφού όπως βλέπουμε οι αντιδράσεις σ’ αυτές τις συμπεριφορές είναι πολύ λίγες και μάλλον ασθενικές με:
- Την ανοχή που επιδεικνύει η πλειοψηφία στη διαφθορά και στα κυβερνητικά σκάνδαλα
- Τις διογκούμενες ανισότητες με μια διακριτή τάση να προσεγγίζουμε το νότιο- αμερικανικό μοντέλο όπου έχουμε από τη μια τους ολιγάρχες με αμύθητα πλούτη και από την άλλη ολόκληρο λαό να ζει σε συνθήκες φτώχιας και εξαθλίωσης. Με τη διαφορά ότι οι Ε/κ στις εκλογές ψηφίζουν ... τους ολιγάρχες τους. Ενώ οι “αγράμματοι” στην Λατινική Αμερική κάνουν και επαναστάσεις μέσα – μέσα.
- Την αδιαφορία και παθητικότητα της πλειοψηφίας στον, αποδεδειγμένο με ατράνταχτα πειστήρια, στρατηγικό στόχο της κυβέρνησης για δυο κράτη χωρίς να απαιτείται η άμεση παραίτηση της.
- Την έλλειψη κοινωνικής εν συναίσθησης και αλληλεγγύης με πρόταγμα το ατομικό, το αρρωστημένο εγωιστικό συμφέρον και όφελος με ορατά τα αποτέλεσμα στη κοινωνία με κυριότερο στις μέρες μας, τις πολλές εκατοντάδες κρούσματα την ημέρα από τον ιό Covid 19.
Αν συνδυάσουμε λοιπόν όλα τα πιο πάνω, θα δούμε στον καθρέφτη μια φοϊτσάρικη εικόνα, ένα πρόσωπο που το μόνο που μας θυμίζει είναι ταινία δυστοπίας και τρόμου.
Δημήτρης Δημητρίου
1 Αυγούστου 2021